บทที่ 2626

คามมิตโพล่งออกมา “น้องชายวางใจได้ ฉันจะตั้งใจศึกษาด้วยความถ่อมตน”

เย่เฉินรับคำและเอ่ยขึ้นอีก “จริงสิครับ หลังจากคนงานก่อสร้างของพี่มาถึงแล้วและเริ่มทำงาน พี่ต้องเลือกพลทหารที่ฉลาดเฉลี่ยวใน
กองทัพไปช่วยงานและศึกษาไปในตัวนะครับ แบบนี้จะได้เร่งงานให้ไวขึ้น และคนใต้บังคับบัญชาของพี่จะได้เรียนรู้ประสบการณ์ด้านก่อสร้าง
ด้วย บางทีหลังจากผ่านไปสักพัก พี่อาจจะมีกองทัพพลทหารการก่อสร้างก็ได้นะครับ”

“ได้!” คามมิตรับคำทันที “ฉันจะหาทางสร้างกองทัพพลทหารการก่อสร้าง”

เย่เฉินกำชับอีก “เรื่องนี้ต้องเร็ว ไม่อย่างนั้นแนวป้องกันยังสร้างไม่เสร็จ กองทัพของพี่ก็โดนโค่นล้างบางซะแล้ว”

คามมิตรีบบอก “ฉันจะลงมือจัดการเรื่องนี้วันนี้เลย ก่อนสร้างแนวป้องกันเสร็จฉันจะอยู่เงียบๆ”

“ดีครับ” เย่เฉินพูดอย่างปลื้มใจ “กักเก็บเสบียงด้วยงบสี่แสนดอลลาร์ ตุนอาหารประเกทกระป๋องที่มีอายุเกินสองปีด้วยงบหนึ่งล้าน
ดอลลาร์ แล้วค่อยตุนยาและวัสดุสิ้นเปลืองด้วยงบหนึ่งล้านดอลลาร์ สร้างระบบผลิตไฟฟ้าด้วยพลังงานแสงด้วยงบสามร้านดอลลาร์ กักตุน
ดินปืนและระเบิดด้วยงบยี่สิบล้านดอลลาร์ จากนั้นสร้งแนวป้องกันอยู่ยงด้วยงบสี่สิบล้านดอลลาร์ เงินที่เหลือเก็บไว้ใช้ตามสถานการณ์ พอจะ
ยกระดับของพี่ได้มากกว่าหนึ่งแล้วครับ ทำให้ดีๆนะครับ”

คามมิตขอบคุณเย่เฉินเป็นพันหมื่นรอบแล้วจึงวางสายไป และลงมือจัดการแผนผังการก่อสร้างในทันที ขณะเดียวกันก็จัดแจงทรัพยากร
จากทุกๆทางเตรียมเริ่มงาน

ขณะนั้น เฉินจื่อข่ายและชูรั่วหลีข้างกายเย่เฉินต่างมองเย่เฉินด้วยสีหน้าตะลึง

ซูรั่หลีไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมอยู่ๆเย่เฉินถึงชี้แนะเรื่องการรบให้กับคนอื่นในโทรศัพท์ ถึงยังไงนี่ก็เป็นยุคสงบสุข สงครามห่างไกลจากคน
ทั่วไปมาก และเธอไม่รู้เรื่องที่เย่เฉินไปซีเรียมา

ส่วนเฉินจื่อข่ายอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

เขามีความจงนในใจ จดรำพึ่งไม่ได้ “คิดไม่ตกเลยจริงๆว่าทำไมคุณชายต้องช่วยคามมิตอะไรนั่นด้วย? หรือว่าอนาคตคุณชายอยากจะ
ขยายไปทางตะวันออกกลาง?!”