เหออิงซิ่วรีบหันกลับมามองเย่เฉินด้วยความตกใจและซาบซึ้ง และถามว่า “คุณชายเย่ คุณช่วยรั่วหลีไว้หรือ?!”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อยและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ตอนที่เกิดเรื่องกับรั่วหลี และบังเอิญที่ผมโดยสารเรือกลับประเทศ ดังนั้นผมก็เลยช่วยชีวิตเธอ และพาเธอกลับมาด้วย”

หลังจากกล่าวจบ เย่เฉินกล่าวอีกว่า “คุณผู้หญิงเหอ ช่วงเวลานี้ผมให้รั่วหลีอยู่ที่โรงแรมป๋ายจินฮ่านกงตลอด และไม่อนุญาตให้เธอติดต่อกับโลกภายนอก ผมเสียใจที่ทำให้คุณกังวลกับเรื่องดังกล่าวมาเป็นเวลานาน ขอคุณโปรดอย่าโกรธเคือง”

เหออิงซิ่วรีบกล่าว “คุณชายเย่อย่าพูดเช่นนั้น คุณช่วยชีวิตลูกสาวคนเดียวของฉัน ฉันต้องขอบคุณต่างหาก จะโกรธเคืองคุณได้อย่างไร…….”

ขณะที่พูด ทันใดนั้นเหออิงซิ่วก็รู้สึกว่ารั่วหลีลูกสาวของตนเองดูแตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย

หลังจากฝึกศิลปะการต่อสู้มาหลายปี เธอสังเกตเห็นพลังตอนนี้ของซูรั่วหลีนั้นมั่นคงกว่าเมื่อก่อนมาก และยังแข็งแกร่งมากขึ้นอีกด้วย เธอถามด้วยความประหลาดใจว่า “รั่วหลี ระดับผลฝึกฝนของศิลปะการต่อสู้ของลูกทะลวงไปแล้วเหรอ!”

ซูรั่วหลีพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง “ต้องขอบคุณที่คุณชายเย่ช่วยชี้แนะ เขาช่วยฉันทะลวงเส้นเริ่นสำเร็จแล้ว นอกจากนี้ฉันยังใช้เวลาที่อยู่ในห้องพักในโรงแรมฝึกซ้อมอย่างหนัก และรวบรวมผลการฝึกฝน ดังนั้นความแข็งแกร่งก็พัฒนาขึ้นไปมากเช่นกัน!”

เหออิงซิ่วกล่าวด้วยความตกตะลึงว่า “อะไรนะ? เส้นเริ่นของลูกทะลวงสำเร็จแล้วหรือ?!”

เหออิงซิ่วที่ฝึกศิลปะการต่อสู้มาครึ่งชีวิต รู้อย่างชัดเจนว่าการทะลวงเส้นเริ่นสำเร็จหมายความว่าอย่างไร?

คนมีเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้น ผู้ที่สามารถทะลวงเส้นเริ่นและเส้นลมปราณทั้งสองเส้นได้สำเร็จ ถือเป็นยอดฝีมือระดับสูงสำหรับคนธรรมดา

ถ้าสามารถทะลวงเส้นลมปราณได้สำเร็จมากกว่านี้ ถือเป็นยอดฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน

แต่ถึงแม้จะเป็นปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่สามารถทะลวงเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้นได้ครึ่งหนึ่ง ค่าเฉลี่ยแต่ละเส้นลมปราณ ก็แค่สามารถทะลวงเส้นลมปราณได้เพียงห้าสิบถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น หลายปีที่ผ่านมา แทบไม่เคยได้ยินว่ามีใครที่สามารถทะลวงเส้นลมปราณได้สำเร็จ

ในอดีต ยอดฝีมือระดับสูงของตระกูลเหอ ยังไม่มีโอกาสทะลวงเส้นเริ่นสำเร็จ อย่างมากที่สุดพวกเขาสามารถทะลวงได้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ และเขาก็ได้กลายเป็นจุดสูงสุดของตระกูลเหอมาหลายปีแล้ว

ตามที่เขากล่าวว่า สาเหตุที่เขาสามารถบรรลุความสำเร็จดังกล่าวได้นั้น แปดสิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นอยู่กับการทะลวงเส้นเริ่นเป็นหลัก

เส้นเริ่นและเส้นตูสองเส้นนี้ เป็นเส้นลมปราณพื้นฐานของเส้นลมปราณพิเศษ 8 เส้น สำหรับยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้ที่ฝึกกังฟูภายใน เส้นลมปราณทั้งสองเส้นนี้เทียบเท่ากับหลอดเลือดแดงที่สำคัญที่สุดสองเส้นในร่างกายมนุษย์

ความสำคัญต่อร่างกายมนุษย์ เทียบเท่ากับเส้นทางคมนาคมขนส่งทางยุทธศาสตร์ที่สำคัญที่สุดสองสายในประเทศ ยิ่งถนนสองสายนี้กว้างมากเท่าใด ความพร้อมรบของประเทศก็จะแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

ในกรณีการทำสงคราม หลอดเลือดแดงขนาดใหญ่ดังกล่าวจะสามารถขนส่งผู้คนได้หนึ่งหมื่นคนต่อวัน หรือสามารถขนส่งคนได้หนึ่งหรือสองแสนคนต่อวัน ซึ่งจะมีบทบาทสำคัญที่จะทำให้สามารถชัยชนะหรือพ่ายแพ้ในการทำสงครามได้!

ดังนั้น การมีเส้นลมปราณที่สามารถทะลวงไปถึงระดับที่ไม่มีสิ่งกีดขวางได้มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ สำหรับยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้นั้นเท่ากับมีเส้นเลือดแดงเชิงกลยุทธ์ที่ทรงพลังมาก โดยอาศัยมันเป็นรากฐาน จะทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นรวดเร็ว

หากเส้นลมปราณนี้สามารถทะลวงได้สำเร็จ งั้นเส้นทางการฝึกศิลปะการต่อสู้ในอนาคต สามารถกล่าวว่าได้ผลสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว!

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่คนของตระกูลเหอ ยังไม่เคยมีใครที่สามารถทะลวงเส้นเริ่นได้สำเร็จ ดังนั้นเหออิงซิ่วไม่อยากจะเชื่อว่า การทะลวงใหญ่ดังกล่าวจะเกิดขึ้นกับลูกสาวของตนเอง

ดังนั้นเธอจึงถามซูรั่วหลีด้วยสีหน้าประหลาดใจว่า “รั่วหลี ลูกล้อเล่นกับแม่หรือเปล่า?! ชีวิตของแม่ยังไม่เคยได้ยินคนที่ทะลวงเส้นเริ่นได้สำเร็จมาก่อน….. ”

ซูรั่วหลีกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “แม่! ฉันไม่ได้พูดล้อเล่นกับแม่! คุณชายเย่เป็นยอดฝีมือระดับสูงที่มีพลังวิเศษ หลังจากที่เขาช่วยฉันทะลวงเส้นเริ่นสำเร็จแล้ว ความแข็งแกร่งของฉันก็ก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เส้นตูของฉันได้ทะลวงไปอย่างต่อเนื่องยี่สิบถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ และกำลังจะทะลวงไปถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ซึ่งตอนแรกเส้นเริ่นของฉันทะลวงไปเพียงสี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้น และเส้นตูก็ยังไม่ถึงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ!”

เหออิงซิ่วใช้มือจับไปที่เส้นชีพจรของซูรั่วหลีตามสัญชาตญาณ จากนั้นจึงใช้พลังในตรวจสอบ หลังจากนั้นเธอก็ตกตะลึงทันที!

หลังจากที่เธอมีปฏิกิริยาตอบสนอง เธอก็ปล่อยมือซูรั่วหลี แล้วหันไปมองเย่เฉิน ทันใดนั้นเธอก็คุกเข่าลงบนพื้น และกล่าวด้วยเสียงสะอึกสะอื้นว่า “บุญคุณยิ่งใหญ่ของคุณชายเย่ ตระกูลเหอจะจดจำไว้มิลืม!”