พูดจบ เขาก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

นั่งอยู่ในรถ ซูจือเฟยแทบอยากจะรีบสตาร์ทรถ แต่ในขณะนั้น เขาก็ลังเลใจ

ร่างกายของเขาหยุดนิ่งเป็นเวลาหลายสิบวินาที และจิตใจของเขารู้สึกสับสนและขัดแย้งอย่างมาก

เขาไม่รู้ว่าแม่และน้องสาวของเขากลับบ้านโดยสวัสดิภาพตอนนี้ เป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้ายกันแน่

ตามจริงแล้ว เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแม่และน้องสาวตลอดมา และบางครั้งก็รู้สึกตื่นเต้นและดีใจเล็กน้อย

แต่ว่า เขากลับมีความคิดที่ควบคุมไม่ได้อีกอย่างหนึ่งในหัว

“ยิ่งไปกว่านั้น ถึงตอนนั้น เขาจะไม่รู้สึกผิดต่อแกและพ่อของแกอีก! แกและพ่อของแกจะสูญเสียข้อได้เปรียบทั้งหมด!”

“ที่สำคัญกว่านั้น แม่และน้องสาวของแก ในเมื่อพวกหล่อนโชคดีหนีจากมือคุณตา งั้นพวกหล่อนจะไม่ให้อภัยคุณตาของแกทั้งชีวิตนี้อย่างแน่นอน และพวกหล่อนอาจจะแตกคอกับคุณตาอย่างเปิดเผย ถึงขั้นเกลียดแค้น”

“ถึงตอนนั้น แกจะทำไง? คุณตาของแกไม่รู้สึกผิดต่อแกอีกต่อไป แม่กับน้องสาวของแกเห็นเขาเป็นศัตรู และอาจจะต่อต้านกับเขาในรูปแบบต่างๆ หรือโจมตีเขาในที่สาธารณะ จนถึงตอนนั้น แกจะต้องติดพันเข้ามาอย่างแน่นอน!”

“ไม่มีใครส่งตำแหน่งผู้นำตระกูล ให้กับลูกชายของศัตรู พี่ชายของศัตรูหรอก……”

เมื่อคิดเช่นนี้ ซูจือเฟยก็สับสนวุ่นวายทันที!

และในตอนนี้เอง ที่ความสมดุลในหัวใจของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

ดังนั้น เขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาโดยไม่รู้ตัว และโทรหาซูเฉิงเฟิงที่กำลังค้นหาที่อยู่ของซูโสว่เต้าที่ซูหางอย่างใจจดใจจ่อ