บทที่ 270

ในทางกลับกัน หลายครั้งที่หม่าหลันรู้สึกโทษตัวเองที่เกาจวิ้นเว่ยขาหัก ถึงยังไงตอนนั้นคนเขาก็อุตส่าห์มีน้ำใจ

ดังนั้นในเวลานี้ได้รับสายของเกาจวิ้นเว่ย เขาไม่เพียงแต่ดีใจ ยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง

เกาจวิ้นเว่ยที่อยู่ในสายนั้น กล่าวอย่างเคร่งขรึม： “คุณป้าหม่า ครั้งที่แล้วคุณลุงเกิดอุบัติเหตุพักที่โรงพยาบาล แม้ว่าผมจะเป็นคนถูกหลอก เชิญหมอเทวดาปลอมมารักษาให้กับคุณลุง เรื่องนี้ต้องขอโทษจริงๆ ยังไม่มีโอกาสกล่าวคำขอโทษกับคุณเลย…..”

“ไอ้หยา！”หม่าหลันพูดด้วยความตกใจว่า： “จวิ้นเว่ย คุณพูดอะไร！เรื่องของวันนั้น ป้าซาบซึ้งมาโดยตลอด และก็รู้สึกผิด คนที่ควรขอโทษคือป้าต่างหาก！”

เวลานี้ เกาจวิ้นเว่ยรีบพูดไปว่า： “ที่ไหนกันที่ไหนกัน คุณป้า นี่เป็นความผิดพลาดของผม ไม่ได้ตรวจสอบรายละเอียดของหมอหลิวคนนั้น”

พูดแล้ว เขาก็ได้พูดต่อไปว่า： “ดังนั้น ผมอยากจะขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ ให้ผมได้ขอโทษคุณต่อหน้า หวังว่าคุณจะรับปาก”

หม่าหลันจู่ๆในใจก็ปีติยินดี

พูดความจริงแล้ว เธอไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าเกาจวิ้นเว่ยมีส่วนผิด กับเรื่องนี้

ตรงกันข้าม จากที่เธอดู ที่จริงแล้วเกาจวิ้นเว่ยก็เป็นหนึ่งในผู้เสียหาย อีกทั้งยังเป็นเพราะไอ้สวะเย่เฉินคนนี้ หักขาของเขา เขาช่างไร้เดียงสาจริงๆ

อีกทั้ง โทรศัพท์สายนี้ของเกาจวิ้นเว่ย ทำให้ในใจของหม่าหลันประทับใจเขามากยิ่งขึ้น

ดูสิเกาจวิ้นเว่ย อย่าว่าแต่ที่บ้านมีเงิน อย่าว่าแต่ใจกว้างเลย ยังเป็นคนรู้จักเกรงใจคนอีก เคารพตัวเองขนาดนี้！ นี่สิถึงจะเป็นลูกเขยตัวเลือกที่ดีที่สุด！

ถ้าหากว่าสามารถให้เขากับลูกสาวใกล้ชิดกันมากหน่อย กลับไปจะไปไล่เย่เฉินที่วันๆไม่ทำอะไรได้แต่หลอกคนทั้งวัน ลูกสาวก็สามารถแต่เข้าตระกูลเศรษฐีแล้ว?

ที่สำคัญไปกว่านั้น ตระกูลเกามีศูนย์นิทรรศการ โครงการปรับปรุงภายใน มีจำนวนเป็นอย่างมาก ถ้าหากว่าเขากับลูกสาวคบกัน โครงการเหล่านี้ไม่ได้ตกอยู่ในบริษัทของลูกสาวของฉันหรือ?

ถึงแม้ว่าเอาโครงการตกแต่งนี้มา อยู่ในมือ ส่งต่อให้กับคนอื่น อย่างน้อยก็ได้ส่วนต่างหลายสิบล้าน?

จะไม่ดีกว่าคนจนๆอย่างเย่เฉินเป็นหมื่นเท่าเหรอ?

ดังนั้น อย่างเกาจวิ้นเว่ยคนนี้จุดโคมไฟก็อยากที่จะเจอสักคน！ไม่ว่าจะยังไงก็จะให้ลูกสาวคว้าโอกาสนี้ไปให้ได้

คิดมาถึงจุดนี้ หม่าหลันรีบตอบไปว่า： “อ้ายหยาจวิ้นเว่ย ยังจะเลี้ยงข้าวป้าอีก เกรงใจจริงๆเลย….”

“คุณป้า คุณอย่าได้เกรงใจเลย นี่เป็นเรื่องที่ผมควรทำ！”

เกาจวิ้นเว่ยได้ยินน้ำเสียงของเธอค่อนข้างอ่อนเล็กน้อย รีบถือโอกาสพูดว่า： “คุณป้า เพื่อแสดงความจริงใจของผม ผมยังเตรียมของขวัญมูลค่าหนึ่งล้านไว้ให้คุณเป็นพิเศษอีกด้วย! "

ของขวัญมูลค่าหนึ่งล้าน?！

หม่าหลันได้ยินคำนี้ หัวใจพองโตด้วยความสุขทันที!

โอ้โห！

เกาจวิ้นเว่ยเด็กคนนี้มีน้ำใจจริงๆ！

ของขวัญมูลค่าหลายสิบล้าน นี่ก็เท่ากับว่ารวยแล้ว?

ดังนั้นเธอยิ้มด้วยความดีใจ รีบตอบรับทันที ถามด้วยความตื่นเต้นว่า： “จวิ้นเว่ยคุณบอกเวลาและสถานที่มาได้เลย ป้าจะต้องไปให้ตรงเวลาอย่างแน่นอน！”

เกาจวิ้นเว่ยยิ้มพร้อมกับพูดว่า： “คุณป้า นัดเจอที่ร้านอาหารเทียนหัวถนนเหอซิ่ง ที่นั่นเป็นร้านอาหารทะเลที่ดีที่สุดในจินหลิงเวลาก็12.00น. ถึงเวลานั้นพวกเราเจอกันหน้าร้าน”

“ได้ได้ได้！”หม่าหลันตอบรับด้วยความยินดี

เกาจวิ้นเว่ยพูดอีกว่า： “คุณป้า ตอนนี้คุณอย่าเพิ่งบอกชูหรันนะ ผมยังวางแผนขอโทษเธอไว้ด้วย ถึงเวลานั้นยังต้องให้คุณช่วยอยู่อย่างลับๆ！”

หม่าหลันยิ้มพร้อมพูดว่า： “พวกหนุ่มๆสาวๆนี่ช่างโรแมนติก！ได้！ป้ารับปากคุณ ว่าจะไม่บอกกับเธอก่อน！”

————