บทที่ 2716 ลองกินดู
พ่อและลูกสาวเดินผ่านทางเดินของลานด้านหน้าและด้านหลัง และไปที่ห้องทำงานของเหอหงเซิ่งตามๆกันมา
เหอหงเซิ่งเดินเข้าไปในห้องก่อน เหออิงซิ้วเดินตาม เหอหงเซึ่งหันหลังกลับและปิดประตู แล้วพูดกับเหออิงซิ่วด้วยท่าทางที่หมดหนทางและ
รู้สึกผิดว่า:”อิงซิ่ว เรื่องนี้ลูกต้องยกทษให้พ่อด้วยนะ พ่อก็ทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆ
เหออิงซิ้วพยักหน้าและพูดว่า”พ่อ หนูรู้ว่าพ่อกำลังคำนึงถึงตระกูลเหอ.
“ใช่!”เหอหงเซิ่งถอนหายใจ:”เฮ้อ ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเหอ พ่อจะยอมตัดสินใจเช่นนี้ได้อย่างไร? ดูเหมือนจะเป็นประโยคที่ง่ายๆ แต่จริงๆ
แล้วมันเป็นการตบหน้าของฉันเหอหงเซิ่ง
หลังจากนั้น เขาพูดต่อ!”อิงชิ่ว อย่าโทษพ่อเลย พ่อก็เหมือนลูก อยากตามหารั่วหลีกลับมา ดังนั้นต่อไปลูกไม่ต้องไปเจอกับตระกูลซู ออกไปหา
รั่วหลีสุดกำลัง!”
เหออิงซิ่วยิ้มอย่างขมขื่นและคิดกับตัวเองว่า:”ตอนนี้รั่หลีสบายดีจนไม่รู้จะสบายยังไงแล้ว ฉันจะหากทำไม แต่พ่อยังมองปัญหาแค่ผิวเผิน
จริงๆ ตอนนี้ตระกูลเหอมีโอกาสทองที่ไม่ได้หามาง่ยๆ แต่โอกาสนี้ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับตระกูลซู แต่ขึ้นอยู่กับคุณชายเย่เย่เฉิน”
แต่คำพูดนี้เธอพูดตรงๆไม่ได้อยู่แล้ว ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะก้าวหน้าทีละน้อย
ในเวลานี้ เหอหงเซิ่งมองดูเธอและถามอย่างจริงจัง:”จริงสิอิงซิ่ว พ่อเห็นความแข็งแกร่ง ลมหายใจ และความรู้สึกทั้งหมดของตัวลูก เมื่อเทียบ
กับเมื่อวานแล้ว ดูเหมือนจะก้าวหน้าไปมาก? มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ? ”
เหออิงซิ้วไม่นึกเลยว่าพ่อของเธอจะมองออกจริงๆ ดังนั้นเธอจึงถามเขาว่า:”พ่อ พ่อคิดว่าตอนนี้หนูพัฒนาขึ้นมากแค่ไหน?”
เหอหงเซิ่งจิ๊ปาก และพูดว่า:”อันที่จริง พ่อก็ไม่เห็นว่ามีการพัฒนาอะไรมาก ในความคิดของพ่อ ลูกจะเปิดเส้นลมปราณเพียงสองเส้นเท่านั้น แต่
พ่อก็ยังมีความรู้สึกแปลกๆ อีกด้วย
เหออิงซิ่วยิ้มเล็กน้อย มองไปที่พ่อของเธอแล้วถามว่า:”พ่อ ที่พ่อว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน?”
เหอหงเซิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:”จะว่ายังไงดีล่ะ? สมมุติ ลูกก็เหมือนสระน้ำ เมื่อเทียบวันนี้กับลูกในเมื่อวาน พื้นผิวเหมือนจะไม่ได้
เปลี่ยนแปลงไปมากนัก ดังนั้นพอมองผ่านๆ เหมือนว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง แต่พ่อรู้สึกว่าน้ำในสระนี้ดูเหมือนจะลึกกว่ามากในชั่วข้ามคืน และดู
เหมือนว่าจะไม่มีกันบึ้ง สิ่งนี้ทำให้พ่องงเล็กน้อยจริงๆ”

ในความเป็นจริง คำอุปมาของเหอหงเซึ่งแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่แท้จริงของเหออิงซิ่ว
ความแข็งแกร่งของเหออิงซิ่วได้รับการพัฒนาอย่างมาก แต่สิ่งนี้แบ่งออกเป็นสองส่วนหลักๆ
ประการแรกของการพัฒนาคือ ความแข็งแกร่งทางกายภาพของเธอพัฒนาอย่างรวดเร็ว ความแข็งแกร่ง ความเร็ว การรับรู้และความ
แข็งแกร่งได้รับการพัฒนาอย่างมาก แต่ความแข็งแกร่งแบบนี้ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าเลยแม้ว่าจะมีสายตาที่ดีก็ตาม ก็ไม่สามารถมอง
คนๆหนึ่งผ่านภายนอก มาตัดสินว่าคนนี้มีพลังกี่ปอนด์ในหมัดของเขา วิ่ง 100 เมตรเร็วแค่ไหน เร็วแค่ไหน และมีความอดทนมากแค่ไหนในการวิ่ง
ระยะไกล
ดังนั้นเหอหงเซึ่งจึงไม่สามารถมองเห็นการเปลี่ยนแปลงของเหออิงซิ่วในด้านเหล่านี้ได้
สำหรับแง่มุมที่สองของการพัฒนาของเหออิงซิ่ว มันคือระดับของความราบรื่นในเส้นลมปราณเญี่นและตูทั้งสองของเธอ ซึ่งได้รับการพัฒนา
อย่างมากจากเมื่อก่อน
เดิมที เส้นลมปราณเญินของเธอผ่านมา 50% และเส้นลมปราณตูของเธอผ่าน 20%
แต่ตอนนี้ เส้นลมปราณเญินของเธอประสบความสำเร็จอย่างมาก และเส้นลมปราณตูของเธอมีถึง 40%
แต่นี่ก็น่าสนใจมากเช่นกัน หากเหออิงซิ้วเปิดเส้นลมปราณเส้นที่สาม หรือพาซูรั่วหลีที่เปิดเส้นลมปราณทั้งสามเส้นกลับมาตรงหน้าเหอหงเซิ่ง
งั้นเหอหงเซิ่งจะสามารถมองเห็นความแตกต่างได้อย่างรวดเร็ว ไม่ว่ายังไง เปิดเส้นลมปราณสองเส้นนี้ กับเปิดเส้นลมปราณสามเส้นมันมีความแตก
ต่างกันมาก มันก็เหมือนสระน้ำเดียวกัน เมื่อวานมันใหญ่เท่าสนามบาสเกตบอลเท่านั้น วันนี้มันใหญ่เป็นสองเท่าของสนามฟุตบอล ด้วยช่องว่างขนาด
ใหญ่ เหอหงเชิ่งเองก็เปิดเส้นลมปราณทั้งสามเส้นแล้ว ดังนั้นจึงสามารถมองออกได้อย่างรวดเร็ว
สิ่งที่น่าสนใจคือ เหออิงซิ่ว ไม่สามารถเปิดเส้นลมปราณที่สามได้เหมือนที่ซูรั่วหลี แต่ได้พัฒนาเส้นลมปราณสองเส้นดั้งเดิมขึ้นมาก