เฮ่อหย่วนเจียงรู้ว่าเย่เฉินไม่ต้องการให้คนจำนวนมากรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาดังนั้นเขาจึงพูดเสริมว่า “ใช่แล้ว เหม่ยฉิง เมื่อกี้ได้เจอเย่เฉินผมก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน เรื่องนี้มันบังเอิญมากจริงๆ”

หานเหม่ยฉิงไม่สงสัยเขาเลย เธอพยักหน้าเบาๆ ยิ้มกล่าวว่า “ช่างบังเอิญจริงๆ ฉันยังบอกว่าวันหลังฉันจะโทรหาคุณ คุยเรื่องการฝึกอบรมในมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุ ไม่รู้ว่าช่วงนี้คุณกำลังยุ่งอยู่กับการสอนหรือเปล่า?”

เฮ่อหย่วนเจียงรีบบอกว่า “ได้! ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนก็สามารถสำรองเวลาให้ได้ เพื่อความก้าวหน้าในการศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยผู้สูงอายุของเรา”

เฮ่อจือชิวอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของพ่อ

เธอเคยคิดว่าพ่อเป็นคนที่ไม่สนใจชีวิต ต่อไปอาจจะไม่เจอคู่ชีวิตอีกแล้ว

แต่เมื่อเธอเห็นพ่อเธอจ้องมองคุณน้าที่อยู่ตรงหน้า เธอก็พบว่า ที่แท้พ่อของเธอนั้นก็มีอดีตที่หวานชื่นเช่นกัน

“ว้าว!” หานเหม่ยฉิงอดอุทานออกมาไม่ได้ “เป็นลูกสาวของคุณจริงๆ ด้วย! หน้าตาสวยน่ารักจริงๆ!”

เฮ่อจือชิวยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า “คุณน้าชมเกินไปแล้วค่ะ”

ในเวลานี้เฮ่อหย่วนเจียงบอกกับเฮ่อจือชิวอีกว่า “จือชิว นี่คือคุณน้าหานเหม่ยฉิง เธอเพิ่งกลับมาจากอเมริกามาไม่นาน ก่อนหน้านี้อาศัยอยู่ที่อเมริกามาโดยตลอด”

“จริงเหรอคะ?” เมื่อได้ยินดังนี้ ดวงตาของเฮ่อจือชิวก็เปล่งประกายขึ้น

เธอไม่รู้สึกว่าการกลับมาจากอเมริกาเป็นเรื่องใหญ่อะไร แต่รู้สึกว่าคุณน้าท่านนี้และพ่อของเธอเคยมีประสบการณ์ที่คล้ายกันเช่นนี้ ถ้าอย่างนั้นทั้งสองก็ต้องมีเรื่องคุยกันถูกคอมากทีเดียว

ในเวลานี้หานเหม่ยฉิงพยักหน้าและพูดว่า “ฉันไปอเมริกาหลังจากเรียนจบ ก่อนหน้านี้หลังจากที่สามีเสียชีวิตไปแล้ว จึงกลับมาอยู่ที่เมืองจินหลิงพร้อมกับลูกชาย”

เมื่อเฮ่อจือชิวได้ยินดังนั้น ก็อดทอดถอนใจไม่ได้ “ว้าว ชีวิตของคุณน้าหานกับพ่อของฉันเกือบจะเหมือนกันทุกอย่างเลยค่ะ ขนาดไปต่างประเทศและกลับบ้านมาในเวลาใกล้เคียงกัน ฉันเชื่อว่าคุณกับพ่อของฉันต้องมีเรื่องคุยถูกคอกันมากเลยทีเดียวสินะคะ?”