ในฐานะลูกสาว เธอไม่ต้องการให้พ่อของเธออยู่โดดเดี่ยวไปตลอด แม้ว่าเธอจะกลับมาอยู่ข้างกายเขาในฐานะลูกสาว แต่การขาดคู่ชีวิตจะยังคงทำให้ชีวิตของเขาไม่สมบูรณ์เหมือนเดิม

เมื่อเฮ่อหย่วนเจียงได้ยินคำพูดของลูกสาว ก็เกิดความรู้สึกมั่นคงและตื้นตันอยู่ในใจจริงๆ

แต่เนื่องจากมีคนมากมายอยู่รอบๆ เขาจึงต้องบอกอย่างคลุมเครือว่า “ลูกมีหัวใจเช่นนี้ พ่อก็พอใจแล้ว ส่วนเรื่องระหว่างพ่อกับคุณน้าหานปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”

เฮ่อจือชิวพูดออกมาโดยไม่ต้องคิด “ไม่ได้หรอก! ปล่อยไปตามธรรมชาติ? คุณน้าที่มีคุณสมบัติดีแบบนี้ พ่อยังจะปล่อยไปตามธรรมชาติ? ไม่รู้ว่ามีใครตามจีบคุณน้าหานอยู่บ้างหรือเปล่า พ่อต้องพยายามอย่างเต็มที่ถึงจะประสบความสำเร็จ!”

เฮ่อหย่วนเจียงพูดอย่างเก้อเขิน “เอ่อ…เอ่อ…กลับบ้านไปค่อยคุยกันเถอะ กลับบ้านไปค่อยคุยกัน!”

เย่เฉินที่อยู่ข้างๆ ได้ยินดังนั้น ก็แอบทอดถอนใจอยู่ภายใน

สำหรับเย่เฉินแล้ว ให้เขายืนอยู่ในตำแหน่งที่มองและวิเคราะห์จากสภาพจริง เขาก็ยังมองเห็นหานเหม่ยฉิงคู่ควรกับเฮ่อหย่วนเจียงอยู่ดี นักวิชาการระดับสูงสองคนที่ห่างหายอารมณ์สุนทรีย์ หากได้เดินด้วยกันพูดได้ว่าฟ้าดินลิขิต เหมาะสมกันอย่างมาก

ส่วนเซียวฉางควนนั้น…

พูดตามตรง เย่เฉินรู้สึกว่าเซียวฉางควนไม่คู่ควรกับหานเหม่ยฉิงเลย

บางที เมื่อตอนรักแรกของทั้งสองนั้น เคยยืนอยู่จุดเริ่มต้นเดียวกันมาแล้ว

แต่ในช่วง 20-30 ปีที่ผ่านมา หานเหม่ยฉิงได้ก้าวไปข้างหน้ามาโดยตลอด ในขณะที่เซียวฉางควนกลับก้าวถอยหลัง

จนถึงตอนนี้ พวกเขาทั้งสองอยู่ห่างจากกันไกลโพ้น

ในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันจริงๆ ก็เกรงว่าจะไม่ยาวนาน