ในสายโทรศัพท์ ล่ายชิงหวาเองก็อดไม่ได้ที่จะพูดตัดพ้อว่า “เหล่าไหม้ นายควรจะตอบตกลงคุณชายเย่แต่แรกแล้ว ทำไมจะต้องทำให้มันมาถึงจุดนี้ด้วยละ！”

ไหม้เฉิงซินเองก็เสียใจอย่างมากเช่นกัน

แอบคิดในใจว่า “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงกันว่าเขาเป็นผู้ที่ให้โอกาสอันยิ่งใหญ่กับนาย！ถ้าหากว่าฉันรู้แต่แรก เขาให้ฉันทำอะไรฉันก็จะไม่เถียงเด็ดขาด ถึงตอนนั้นให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดี ไม่แน่เขาก็อาจจะมอบโอกาสอันยิ่งใหญ่ให้กับฉันเหมือนกัน….”

“ตอนนี้ดีละ เมื่อกี้มีปัญหากับเขาแบบนั้น ตอนนี้ไม่เพียงแต่ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย แล้วยังต้องแบกหน้าไปให้ความร่วมมืออีก แม้ว่าจะให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดี หลังจากนี้เขาก็อาจจะไม่ปล่อยตัวเองไปง่ายๆ ส่วนโอกาสอันยิ่งใหญ่นั่น ก็ยิ่งไม่ต้องคิดเลย…..”

เย่เฉินเห็นว่าในที่สุดไหม้เฉิงซินก็ไม่ต่อต้านแล้ว จึงได้เอ่ยปากสั่งว่า “ในเมื่อนายตกลงแล้ว งั้นก็บอกสถานการณ์ของเมื่อคืนที่พวกนายไปเจอกันให้ฉันฟังก่อน อย่างเช่นพวกนายสองคนคุยอะไรกันแน่”

สาม ซวนเฟิงเหนียนรับภารกิจจากซูเฉิงเฟิงมาสองอย่าง ภารกิจที่หนึ่งคือฆ่าตัวเขาทิ้ง ภารกิจที่สองนั้นยังไม่มั่นใจว่าคืออะไร

เมื่อเข้าใจถึงพวกนี้แล้ว เย่เฉินก็พูดเสียงเย็นชาว่า “ในเมื่อนายยินดีจะให้ความร่วมมือกับฉัน งั้นก็โทรหาซวนเฟิงเหนียน บอกกับเขาว่าการสืบหาของนายมีความคืบหน้าอย่างมาก นัดเขาออกมาเจอกัน ฉันจะวางกับดักใส่เขา ทำการจับเต่าในโกศสักหน่อย”

ไหม้เฉิงซินรีบถามว่า “แล้วถ้าหากว่าเขาถามถึงเบาะแสจากผมในสาย ผมควรจะพูดยังไงคับ?”

เย่เฉินบอกว่า “ง่าย ก็บอกกับเขาไปว่านายอยากจะคุยข้อตกลงกับเขาต่อหน้า ถึงจะสามารถบอกเบาะแสที่เกี่ยวข้องนี้ให้กับเขาได้”

แล้วไหม้เฉิงซินก็ถามอีกว่า “แล้วเป็นข้อตกลงอะไรละครับ?”