เย่เฉินพูดอย่างให้ความเคารพมากว่า “ลุงกู้ น้าหลิน ลำบากพวกท่านทั้งสองเดินทางมาไกลขนาดนี้ รู้สึกขอโทษด้วยจริงๆครับ！”

กู้เย้นจงหัวเราะ เอ่ยปากพูดว่า “เฉินเอ๋อ ชีวิตนี้ของลุงก็นายเป็นคนช่วยไว้ เรื่องแค่นี้ นายยังจะเกรงใจกับลุงอีกหรอ?”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างกายเองก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ใช่แล้วเฉินเอ๋อ ลุงกู้ของนายเอาแต่รอคอยที่จะจัดวันเกิดให้กับนายในปีนี้ ไม่รู้ว่าบ่นมานานแค่ไหนแล้ว ทั้งทางนี้นายไม่รู้หรอกว่าเขาตื่นเต้นมากแค่ไหน”

กู้ชิวอี๋รีบถามว่า “พ่อคะ เค้กวันเกิดที่หนูให้พ่อช่วยเอามาละ? เอามาด้วยรึเปล่าคะ?”

กู้เย้นจงพูดยิ้มๆว่า “เอามาแน่นอนอยู่แล้ว！เรื่องที่ลูกสาวที่รักของฉันสั่งมาอย่างเข้มงวด ฉันจลืมได้รึไง? เค้กอยู่ในห้องเก็บสัมภาระของเครื่อง แล้วฉันยังขอให้ทีมพนักงานเครื่องบินปรับอุณหภูมิตามข้อกำหนดของเค้กด้วย ให้ปรับอุณหภูมิของห้องเก็บสัมภาระอยู่ที่ศูนย์องศา อีกอย่างกล่องเก็บก็ล้วนเสริมไว้ทั้งหมดด้วย ไม่มีปัญหาแน่นอน เดี๋ยวให้พนักงานเอาออกมาแล้วส่งไปที่ร้านอาหาร！”

“งั้นก็ดีค่ะ！” กู้ชิวอี๋สบายใจไปเปลาะหนึ่ง มองดูเย่เฉิน พูดอย่างยิ้มแย้มว่า “พี่เย่เฉิน เค้กที่ฉันสั่งในครั้งนี้ดีมากๆ ถ้าพี่เห็นแล้วจะต้องชอบแน่ๆ！”

เย่เฉินพูดยิ้มๆว่า “หนานหนาน งั้นฉันก็ชอบใจเธอล่วงหน้าเลยละกัน”

กู้ชิวอี๋พูดอย่างเขินอายว่า “พี่ยังจะเกรงใจกับฉันทำไมกันคะ…”

เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย ก็พูดกับกู้เย้นจงสองสามีภรรยาว่า “ลุงกู้ น้าหลิน ตอนนี้พวกเรานั่งรถไปร้านอาหารกันเถอะครับ ทางนั้นผมจัดเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ”

“โอเค！” กู้เย้นจงพยักหน้า จากนั้นก็สั่งการกับพนักงานด้านข้างว่า “พวกเธอเอาเค้กออกมา แล้วส่งไปที่ร้านอาหาร ต้องระวังไว้นะ ห้ามเกิดปัญหาอะไรขึ้นเด็ดขาด”

พนักงานหลายคนรีบพยักหน้าพูดว่า “ประธานกู้คุณสบายใจได้ค่ะ พวกเราจะส่งเค้กไปให้อย่างดีไม่มีปัญหาแน่นอนค่ะ”

กู้เย้นจงพยักหน้าเล็กน้อยอย่างพอใจ แล้วพูดกับเย่เฉินและกู้ชิวอี๋ว่า “งั้นพวกเราไปกันเถอะ！”

กู้ชิวอี๋อดถามไม่ได้ว่า “พ่อคะ! พ่อมาจัดวันเกิดให้พี่เย่เฉินไกลถึงนี่ ไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดอะไรไว้ให้พี่เย่เฉินเลยหรอคะ?”

กู้เย้นจงพูดว่า “เตรียมไว้แน่นอนอยู่แล้ว เธอดูแล้วพ่อของเธอเหมือนพวก ‘คนมือเปล่า’ งั้นหรือไง?”

กู้ชิวอี๋ถามอย่างแปลกใจว่า “ทำไมหนูไม่เห็นพ่อเตียมของขวัญละ? พ่อให้คนส่งเค้กไปที่ร้านอาหาร ไม่เห็นได้บอกว่าให้เอาของขวัญอย่างอื่นส่งไปพร้อมกันด้วยนิคะ！หรือว่าพ่อไม่ได้เตรียมจริงๆ?”

เย่เฉินรีบพูดว่า “หนานหนาน อย่าพูดมั่วซั่ว วันเกิดฉันจะให้ผู้ใหญ่อย่างลุงกู้ให้ของขวัญฉันได้ยังไงกัน….”

กู้เย้นางหัวเราะ “เฉินเอ๋อ ฉันที่เป็นผู้ใหญ่คนนี้ ให้ของขวัญวันเกิดกับคนเด็กกว่า เป็นเรื่องที่สมควรอยู่แล้ว หนานหนานไม่ได้พูดผิดอะไร”

หลินหว่านชิวพูดยิ้มๆว่า “เหล่ากู้คุณเห็นมั้ย ลูกสาวคุณยังไม่แต่งงานเลย ก็เบี่ยงไปนอกบ้านแล้ว เริ่มแขวะคุณแล้วนะ!”

กู้ชิวอี๋แลบลิ้น “แม่คะ หนูเบี่ยงไปทางตัวพี่เย่เฉิน จะเรียกว่าเบี่ยงไปนอกบ้านได้ยังไงละคะ?”

กู้เย้นจงส่ายหัวยิ้มๆ พูดกับกู้ชิวอี๋ว่า “เวลาเกือบยี่สิบปี เพิ่งจัดวันเกิดให้กับเฉินเอ๋อครั้งแรก ฉันที่เป็นลุงคนนี้ จะทำเรื่อง ‘มามือเปล่า’ ได้ยังไงกัน?”

พูดแล้ว เขาก็ชี้เครื่องบินลำด้านหลัง พูดยิ้มๆว่า “นี่ไง นี่ก็คือของขวัญวันเกิดที่ฉันเตรียมไว้ให้เฉินเอ๋อ！เครื่องบินลำนี้เพิ่งผลิตเมื่อต้นปีจากสายการผลิตโบอิ้งในซีแอตเทิล สหรัฐอเมริกา ปีที่แล้วฉันก็ได้ใช้ความสัมพันธ์ขอให้เร่งการผลิต การตกแต่งภายในก็ล้วนทำตามแผนการตกแต่งระดับสูงสุดทั้งนั้น ต่อไปมันก็จะเป็นเครื่องบินส่วนตัวของเฉินเอ๋อแล้ว!”

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดนี้ ทั้งตกใจ และรีบพูดว่า “ลุงกู้ครับ ของขวัญมันล้ำค่ามากเกินไป ผมรับไว้ไม่ได้ครับ…”

กู้เย้นจงสีหน้าขรึม พูดว่า “นายรับไม่รับ ยังไงซะฉันก็ให้คนขับมันมาแล้ว ถ้านายไม่ยินดีจะรับไว้ งั้นก็ทิ้งมันไว้ที่นี่แล้วกัน”

หลินหว่านชิวที่อยู่ข้างกายรีบพูดขึ้นว่า “เฉินเอ๋อ นี่คือน้ำใจของลุงกู้ อีกอย่างก็เรียกไม่ได้ว่าล้ำค่าอะไรมาก นายรับไว้เถอะ!”

Related