Su Zhiyu อารมณ์ดีเมื่อเธอได้ยินคำพูดของแม่ของเธอ เธอจับมือแม่ของเธอและพูดด้วยความตื่นเต้นว่า “แม่ ปู่ของฉันโทรหาคุณปู่ของฉันต่อหน้าฉันวันนี้ และพูดทางโทรศัพท์ว่าเขาจะไปหาเขาเพื่อชำระบัญชี , กลัวเขาออกจากสายตา…”

“จริงๆ?” ตู้ไห่ชิงอดไม่ได้ที่จะถาม: “เย่เฉินจะหาคุณปู่ของคุณเพื่อชำระบัญชีจริง ๆ เหรอ?”

“ที่ไม่เป็นความจริง.” Su Zhiyu อธิบายว่า: “En Gong รู้สึกว่าการไปหาคุณปู่เพื่อชำระบัญชีตอนนี้จะไม่เป็นประโยชน์กับเขา แต่มันจะทำให้ลุง น้าอา และครอบครัวของเย่ราคาถูกลงแทน”

“ใช่.” ตู้ไห่ชิงกล่าวในข้อตกลง: “ผู้คนจำนวนมากในตระกูลซูต่างตั้งตารออุบัติเหตุของปู่ของคุณมากกว่าเย่เฉิน หากเย่เฉินทำอะไรกับเขาจริงๆ สมาชิกครอบครัวซูคนอื่นๆ จะตื่นขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะหากพวกเขาฝัน”

ซู จื้อหยูยิ้มและกล่าวว่า “ผู้อุปถัมภ์ของฉันบอกว่าเขาแค่ยิงผิด คุณปู่กลัว แล้วขอให้คุณปู่ขอความช่วยเหลือจากฉัน เขาเพิ่งวางสาย และคุณปู่โทรหาฉัน เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริงๆ สิ่งต่าง ๆ เป็นเหมือนเทพเจ้า”

ตู้ไห่ชิงพยักหน้าและหัวเราะเบา ๆ : “อันที่จริง มันไม่เป็นไปตามที่คาดไว้ เป็นเย่เฉินที่ปิดกั้นถนนสายอื่น เขาออกจากทางออกของคุณเท่านั้น เป็นเหมือนเขื่อนกั้นน้ำ พระองค์จะทรงทิ้งหลุมไว้ที่ไหน น้ำก็จะไหลไปที่นั่นโดยธรรมชาติ”

หลังจากนั้นตู้ไห่ชิงพูดอีกครั้ง: “เย่เฉินกำลังช่วยคุณอีกครั้ง ปู่ของคุณถูกคุกคามโดยเขา ฉันกลัวว่าเขาสามารถขอให้คุณช่วยชีวิตเขาเท่านั้นและเขาจะไม่กล้าคิดไม่ดีเกี่ยวกับคุณในอนาคต”

“ใช่.” ซู จื้อหยูกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อประจบประแจงฉัน เขายังเสนอให้เกาะมัลดีฟส์แก่ฉัน ซึ่งเป็นเกาะที่เขาเก็บไว้เพื่อการเกษียณอายุ”

“สนุก!” ตู้ไห่ชิงพูดด้วยความประหลาดใจ: “นั่นเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขาจริงๆ คุณไม่ต้องการมันเหรอ?”

Su Zhiyu พูดอย่างจริงจังว่า: “เขาต้องการมอบมันให้ฉัน แน่นอนฉันต้องบอกเขา ฉันจะบินไปมัลดีฟส์ในวันพรุ่งนี้ และ Su Anshun จะโอนสิทธิ์ในทรัพย์สินให้ฉันในมัลดีฟส์”

ตู้ไห่ชิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ: “คุณต้องการให้เกาะนี้ไร้ประโยชน์ ดีกว่าที่จะปล่อยให้เขาเพื่อการเกษียณอายุ ยิ่งคุณอายุมากขึ้น คุณยิ่งเห็นคุณค่าของสถานที่เพื่อการเกษียณมากขึ้น นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนการลงทุนมากกว่าสองพันล้านหยวน ประเด็นคือความคิดของเขา ฉันเดาว่าเขาน่าจะสุภาพกับคุณ ไม่คิดว่าคุณจะอยากได้มันจริงๆ” เมตร

ซู จื้อหยู พ่นลมหายใจและพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้นฉันไม่สนหรอก เขาจะถือมันไว้ถ้าเขาให้ฉัน ดังนั้นฉันไม่สนหรอกว่าเขาจะจริงใจไหม”

“เจ้าเด็กน้อย…” ตู้ไห่ชิงถอนหายใจและพูดอย่างจริงจัง: “คุณต้องให้อภัยและให้อภัย ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาเป็นปู่ของคุณ”

Su Zhiyu ส่ายหัวและพูดว่า: “ฉันไม่คิดว่าคุณจะใจกว้างขนาดนี้ อย่างดีที่สุดฉันไม่สามารถทำให้เขารับผิดชอบต่อสิ่งที่เขาทำ แต่ฉันจะไม่ยกโทษให้เขา”

ตู้ไห่ชิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และถามเธอว่า “ไม่มีการใช้งานจริงสำหรับเกาะที่คุณต้องการ แม้ว่าคุณจะไปพักร้อน มันจะผ่านไปสิบวันต่อปี”

ซู จื้อหยูกล่าวว่า “ฉันไม่อยากไปสักวัน งั้นก็เก็บไว้เถอะ จะมีประโยชน์อะไรในอนาคต”

“ตกลง.” ตู้ไห่ชิงยิ้มและพูดติดตลกว่า “หรือจะเก็บไว้เป็นสินสอดทองหมั้นในอนาคตก็ได้ หรือจะใช้เป็นสถานที่จัดงานแต่งงานก็ได้ ดาราและเศรษฐีหลายคนนิยมไปมัลดีฟส์เพื่อจองงานแต่งงานบนเกาะใช่ไหม? ?”

Su Zhiyu หน้าแดงและตอบอย่างเขินอาย: “ฉันไม่รู้ว่าปีและเดือนอะไร อย่างไรก็ตามฉันต้องการเกาะนี้ แม้ว่าฉันจะไม่ใช้มัน ฉันยินดีที่จะทิ้งมันไว้ที่นั่น”

“ดีดี.” ตู้ไห่ชิงพยักหน้าและพูดว่า: “คุณตัดสินใจแล้ว แม่จะไม่เข้าไปยุ่ง”

ซู จื้อหยู ยิ้มหวานและถามเธอว่า “แม่ครับ พรุ่งนี้แม่จะไปมัลดีฟส์กับผมไหม? บินไปที่นั่นกันแต่เช้า แล้วจะไปถึงในอีกเจ็ดหรือแปดชั่วโมง คาดว่าพิธีการจะใช้เวลาถึงสองชั่วโมง แล้วจึงบินกลับ ด้วยวิธีนี้คุณสามารถมาถึงตอนกลางคืนได้”

หลังจากนั้น ซู จื้อหยู พูดอีกครั้ง: “และเราไม่โดยสารการบินพลเรือน แค่จัดเครื่องบินเจ็ตเพื่อธุรกิจให้หลับตลอดทาง”

ตู้ไห่ชิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวว่า “ฉันจะไม่ไปอีกแล้ว ฉันไม่อยากเจอครอบครัวซู แม้แต่ซูอันชุนก็ไม่อยากเห็นเขา อยากให้พี่ไปด้วยไหม”

“น้องชายของฉัน?” Su Zhiyu ขดริมฝีปากของเขา: “ฉันยังไม่ได้มองหาเขา ถ้าเจ้าไม่อยากไป ข้าจะไปเอง”

“เกิดอะไรขึ้น?” ตู้ไห่ชิงถามอย่างสงสัย: “คุณขัดแย้งกับพี่ชายของคุณหรือไม่?”

Related