ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน 303

Now you are reading ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน Chapter 303 at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ทที่303

เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพูดของเว่ยฉางหมิง อดไม่ได้จึงหัวเราะออกมา

เขาไม่ได้โกรธ แต่มองเขาอย่างอารมณ์ดี ยิ้มแล้วถามว่า “บอกผมหน่อยว่า ผมไม่คู่ควรตรงไหน?”

เว่ยฉางหมิงเชิดหน้า แล้วหัวเราะเย้ยหยันว่า “ไม่ต้องถาม แกหัวจรดเท้าไม่มีที่ไหนคู่ควรเลย แม่ง แกดูแกเสื้อผ้าที่ตนเองสวมใส่ ยังไม่ดีเท่าเสื้อผ้าที่พนักงานเปิดประตูสวมใส่เลย!”

เย่เฉินหัวเราะแล้วถามว่า “จะแต่งกายยังไงมันก็เป็นสิทธิเสรีภาพของผม หรือว่าแขกที่มาคลับเฮาส์ฮุยหวงต้องแต่งกายตามที่กำหนดเหรอ? ”

เว่ยฉางหมิงยิ้มเยือกเย็น “แน่นอนว่าคลับเฮาส์ฮุยหวงไม่ได้บังคับเรื่องการแต่งกาย แต่ว่า ที่นี่เป็นระบบสมาชิก ถ้าไม่ใช่สมาชิกห้ามเข้ามาเด็ดขาด!”

เว่ยฉางหมิงถามอย่างประชดว่า “แกเป็นสมาชิกธรรมดาของที่นี่ใช่ไหม?”

เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างช้า ๆ แล้วตอบว่า “ไม่ใช่ ”

เว่ยฉางหมิงถามต่อว่า “งั้นแกก็เป็นสมาชิกระดับสูงของที่นี่เหรอ?”

เย่เฉินก็ส่ายศีรษะ แล้วตอบว่า “ก็ไม่ใช่”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะ แล้วกล่าวว่า “แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPของที่นี่?”

เย่เฉินกางมือของเขาออก แล้วก็ตอบว่า “มันก็ไม่ใช่”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ฮ่า ๆ ๆ ไอ้ยาจก แกอย่าบอกฉันว่า แกเป็นสมาชิกVIPระดับสูง เท่าที่ฉันรู้มา ในเมืองจินหลิงมีสมาชิกVIPระดับสูง ไม่เกินสิบคน!”

เย่เฉินยิ้มเบา ๆ เผยให้เห็นฟันขาวสองแถวเล็ก ๆ และกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ไม่ใช่ทั้งหมด”

เว่ยฉางหมิงคิ้วขมวด แล้วถามอย่างเยือกเย็นว่า “แม่งฉิบหาย ไม่ได้เป็นสมาชิกอะไรสักอย่าง ฉันคิดว่าแกคงแอบเข้ามาในขณะที่คนอื่นไม่ทันเตรียมตัว เพื่อจะมาแอบกินฟรีดื่มฟรีใช่ไหม?”

เซียวเวยเวยที่อยู่ข้าง ๆ ก็กล่าวถากถางว่า “คงไม่ต้องถาม ไอ้ยาจกไร้ประโยชน์ที่ถูกตระกูลเซียวของพวกเราทอดทิ้ง จะเป็นสมาชิกของที่นี่ได้อย่างไรกัน? มันเป็นยาจกที่แอบเข้ามากินฟรีดื่มฟรีแน่นอน!”

เมื่อพูดจบ เธอจ้องมองไปที่เย่เฉินด้วยความโกรธและกัดฟันแล้วพูดว่า “เย่เฉิน วันนี้แกมาผิดที่แล้ว! นี่คือคลับระดับไฮเอนด์ที่เพิ่งเปิดใหม่ของตระกูลซ่ง วันนี้ทดลองเปิดกิจการวันแรก คนที่มาที่นี่ล้วนแต่เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม แกยังกล้าแอบเข้ามาก่อกวน แกไม่กลัวว่าจะถูก รปภ. ตีจนตายเหรอ? ”

เย่เฉินกล่าวว่า “ผมก็เป็นสมาชิกที่นี่ ทำไม รปภ. ต้องตีผมด้วย?”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะเย้ยหยัน แล้วกล่าวว่า “แม่งฉิบยังเสแสร้งอีก บัตรสมาชิกที่นี่มีทั้งหมด 4 ระดับ ได้แก่ สมาชิกทั่วไป สมาชิกระดับสูง สมาชิกVIP และ สมาชิกVIPระดับสูง แกก็ไม่ได้อยู่ในทั้ง 4 ระดับนี้ แล้วยังพูดว่าตนเองเป็นสมาชิกอีก?”

เย่เฉินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้เป็นสมาชิกทั้ง 4 ระดับนี้ แต่ผมเป็นสมาชิกVIPพรีเมี่ยม และอยู่ในระดับ5 คุณไม่รู้หรือ?”

“ห๊ะ!” เว่ยฉางหมิง กล่าวอย่างดูถูก “แม่งฉิบหาย! ตรงล็อบบี้ชั้น1 มีการแนะนำไว้ว่า มีสมาชิกทั้งหมดอยู่ 4 ระดับ แม่งฉิบแกนี่ช่างโกหกเก่งจริง ยังจะบอกว่าเป็นสมาชิกVIPพรีเมี่ยม แกพูดพล่อย ๆ อย่างนี้ แกไม่กลัวว่าจะทำให้ตระกูลซ่งขุ่นเคืองใจหรือ?”

เย่เฉินส่ายศีรษะอย่างใจจำ แล้วกล่าวว่า “คุณนี่ช่างเป็นคนที่แปลกจริง ๆ สิ่งที่ผมบอกคุณคือความจริง ทำไมคุณถึงไม่เชื่อล่ะ? ”

“ให้ฉันเชื่อแก?” เว่ยฉางหมิงราวกับว่าได้ยินเรื่องตลก และกล่าวด้วยเสียงเยาะเย้ยว่า “ยาจกอย่างแก ยังจะกล้ามาหลอกลวงฉันอีก?”

เย่เฉินถามอย่างสงสัย “คุณมีชื่อเสียงมากเหรอ? ทำไมผมถึงไม่เคยได้ยินชื่อคุณเลย?”

เว่ยฉางหมิงหัวเราะเย้ยหยัน “เคยได้ยินบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อไหม? ฉันก็คือประธานบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ”

เย่เฉินส่ายศีรษะ แล้วกล่าวว่า “ต้องขออภัยด้วย ผมไม่เคยได้ยินมาก่อน”

เว่ยฉางหมิงนึกว่าเย่เฉินเจตนาเย้ยหยันตนเอง ทันใดนั้นเขาก็กล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ไอ้หนู วันนี้แกสร้างปัญหาแล้ว แกไม่ได้เป็นสมาชิก ยังกล้าแอบเข้ามาคลับเฮาส์ฮุยหวงของตระกูลซ่ง และแกก็คุยโวว่าเป็นสมาชิกVIPพรีเมี่ยม ไอ้โง่คนไหนที่สร้างบัตรชื่อนี้ให้แก แม่งฉิบหายยังจะกล้ามาหลอกคน!”

เย่เฉินส่ายหัวอย่างจำใจ หยิบบัตรสมาชิกของเขาออกมาและกล่าวว่า “นี่ คุณดูสิ นี่คือบัตรสมาชิกของผม มันเขียนไว้ว่าสมาชิกVIPพรีเมี่ยม ใช่ไหม? ”

————

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด