ไม่นาน ว่านพั่วจวินที่กำลงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ได้พาผู้ใต้บังคับบัญชาขับรถมุ่งหน้าไปที่เย่นจิง

ระหว่างทาง ว่านพั่วจวินได้รับวิดีโอที่เฉินจงเหล่ยส่งมาจากซีเรีย

เป็นวิดีโอที่ถ่ายโดยหน่วยสอดแนมในซีเรียใกล้กับตำแหน่งปีกตะวันตกของฮามิด

เมื่อเห็นทหารผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเองและนายพลห้าดาวถูกคนอื่นถอดเสื้อผ้าออกเหมือนสุนัขที่ตายไปแล้ว และถูกโยนลงไปในหน้าผา! ทำให้ว่านพั่วจวินรู้สึกโกรธจนอกแทบจะระเบิด

เขามีท่าทางที่เคร่งขรึม และกล่าวด้วยความโกรธ “ส่งคำสั่งของผมไปยังเฉินจงเหล่ย! ต้องทำลายฮามิดและกองกำลังของเขาให้หมด ไม่เหลือแม้แต่สักคน! เมื่อถึงเวลานั้น ผมจะใช้ศพของพวกเขาเพื่อสักการะดวงวิญญาณของพี่น้องที่ตายไปเหล่านั้น!”

เจ้าหน้าที่ส่งข่าวที่อยู่ข้างกายเขากล่าวทันทีว่า “ครับ ประมุข! ผมจะส่งคำสั่งของคุณไปยังพญาหมาป่าเนตรเขียวทันที!”

ว่านพั่วจวินหรี่ตา นิ้วมือของเขาเคาะไปที่แหวนทองเก่า ๆ ที่นิ้วกลางข้างซ้ายของตนเอง และกล่าวพึมพำว่า “ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะว่ากำลังจะถึงวันที่ล้างแค้นให้พ่อแม่ ผมจะไปซีเรียและฆ่าฮามิดด้วยมือตนเอง!”

ตอนนี้ฮามิดไม่รู้ว่าในสายตาของประมุขสำนักว่านหลง ตนเองได้กลายเป็นศัตรูตัวฉกาจจะที่ต้องถูกกำจัด

เขารู้เพียงว่าศัตรูถอยกลับ และตนเองเป็นฝ่ายชนะ และเป็นชัยชนะที่ได้มาอย่างง่ายดาย

ทันทีที่ตำแหน่งด้านหน้าและปีกตะวันตกถูกเคลียร์ เขาพบว่าตนเองได้สังหารศัตรูไปแล้วกว่าสามพันคน ในขณะที่ตนเองสูญเสียทหารไปไม่ถึงหนึ่งร้อยคน

นี่คือชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ที่เขาเคยประสบมา และเพียงพอแล้วที่เขาจะคุยโวโอ้อวดไปตลอดชีวิต

ทหารผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็ดีใจจนกระโดดโลดเต้น

เดิมคิดว่าคราวนี้พวกเขาจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แต่ไม่คิดว่ากลับได้ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเป็นกำลังใจที่ดีอย่างยิ่งสำหรับทหาร

ซูโสว่เต้าซึ่งหลบซ่อนอยู่ในอุโมงค์บนทางลาดด้านหลัง ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เขากลัวว่าฮามิดจะพ่ายแพ้ จากนั้นตนจะถูกสังหารในฐานะทหารที่อยู่ภายใต้คำสั่ง

แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะยังปลอดภัยชั่วคราว

แม้ว่าการรบคราวนี้จะได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ แต่น่าเสียดายที่บ้านพักทหารของฮามิดเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์ถูกปืนใหญ่ทำลาย

บ้านพักทหารส่วนใหญ่ถูกทำลาย เสบียงและของใช้ส่วนตัวถูกทำลายไปด้วย

เมื่อเห็นที่พักทหารกลายเป็นซากปรักหักพัง ฮามิดรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เขารู้ดีว่าบ้านดินที่สร้างในหุบเขาแบบนี้เป็นเหมือนกระดาษที่อยู่ใต้กองไฟของศัตรู ถ้าสามารถรักษาไว้ได้นั้นก็จะเป็นเรื่องที่แปลก

ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ เกรงว่าต่อไปจะต้องกินและนอนอยู่ในอุโมงค์แล้ว เพราะอุโมงค์ถึงจะเป็นสถานที่ปลอดภัยจริง ๆ

ดังนั้น ต้องขุดอุโมงค์และสร้างแนวป้องกันทางยุทธศาสตร์ถาวรอย่างเร่งด่วน

ขณะที่การทำความสะอาดสนามรบบนทางลาดด้านหน้าของภูเขายังไม่สิ้นสุด แต่บนทางลาดด้านหลังของภูเขา ได้มีวิศวกรและทีมก่อสร้างจากอิรักเริ่มทำงานอย่างหนัก

ขณะเดียวกัน ฮามิดรีบโทรศัพท์หาเย่เฉิน

ทันทีที่โทรติด เขาก็รายงานเย่เฉินด้วยความตื่นเต้นว่า “น้องเย่ ศัตรูถอยไปแล้ว! ผมได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน! ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณน้องเย่!”

หลังจากนั้น เขารายงานสถานการณ์สงครามให้เย่เฉินอย่างละเอียด

เมื่อเย่เฉินได้ยิน เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าทหารสำนักว่านหลงที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี จะประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ภายใต้มือของฮามิด

ดังนั้น สิ่งแรกที่เขาคิดได้คือสำนักว่านหลงซึ่งประสบความสูญเสียครั้งใหญ่เช่นนี้ ต้องกลับมาแก้แค้นฮามิดอย่างแน่นอน