“ถูกดักซุ่ม?”   เมื่อเฉินจงเหล่ยได้ยินแบบนี้ หัวใจของเขาก็กระตุก และโพล่งออกมาว่า:”เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกนายถูกดักซุ่มได้ไง?”   ผู้บัญชาการตอบด้วยเสียงร้องไห้:”มันคือระเบิด! การระเบิดอันทรงพลัง! น่าจะเป็นระเบิดจำนวนมากที่พวกเขาฝังไว้ล่วงหน้า และการระเบิดทำให้เกิดเศษทำลายล้างจำนวนมาก ตาของฉันบอดไปแล้ว แขนและขามีบาดแผล ตอนนี้บอกไม่ได้ว่าบาดเจ็บมากแค่ไหน!”   “ทำไมถึงเป็นแบบนี้!”เฉินจงเหล่ยโพล่งออกมา:”รีบให้คนข้างๆช่วยรักษานายสิ!”   ในเวลานี้ เสียงของอีกคนหนึ่งมาจากผู้สื่อสาร ร้องไห้และพูดว่า:”ท่านจอมพลเฉิน แขนขาของกัปตันโอนิซึกะถูกชิ้นส่วนอย่างน้อยหลายสิบชิ้นทำลาย พวกเราไม่มีวิธีเลย!”   เฉินจงเหล่ยตะคอก:”อย่างน้อยแกก็ต้องหาวิธีที่จะฟื้นฟูการมองเห็นของผู้บัญชาการของพวกแก ไม่เช่นนั้นเขาจะพาพวกแกออกมาได้อย่างไร?”   ชายผู้นั้นทรุดและร้องไห้:”ลูกตาซ้ายของกัปตันโอนิซึกะถูกเศษชิ้นส่วนแทงเข้า และเลือดออกมากตลอด อุปกรณ์มองเห็นตอนกลางคืนแตกเพราะถูกระเบิด ตาขวาจึงโดนหินแตกลอยกระเด็นมาโดน อุปกรณ์มองเห็นถูกกระแทกเข้าที่เบ้าตาโดยตรง ลูกตาถูกบีบจนแตกหมดแล้ว……ฉัน……ฉันทำอะไรไม่ได้เลย……”   หัวใจของเฉินจงเหล่ยเจ็บปวดอย่างมาก เมื่อได้ยินคำอธิบายของอีกฝ่าย   คืนนี้ทั้งสองกองพันทหารพลร่ม คือทหารและผู้บังคับบัญชาที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้การบังคับบัญชาของเขา   เมื่อได้ยินข่าวว่าลูกน้องของเขาถูกระเบิดจนทำให้ตาบอด และบาดเจ็บไปทั้งตัว เฉินจงเหล่ยแทบอยากจะกระโดดลงไปช่วยพวกเขาด้วยตัวเอง   และเบื้องหลังอีกด้านของการสื่อสาร มีแต่เสียงร้องอย่าโศกเศร้าของทหาร ซึ่งทำให้เฉินจงเหล่ยเจ็บปวดเหลือเกิน   ในเวลานี้ ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ร้องพูดว่า:”ศัตรูวางกับดักไว้นานแล้ว รอให้เราเหยียบเข้ามาอยู่ ระเบิดเมื่อกี้ เราได้รับบาดเจ็บสาหัสเลยนะครับท่านจอมพล!”   เส้นเลือดดำของเฉินจงเหล่ยขึ้นทันที เขากัดฟันและตะโกนว่า:”พวกนายอดทนอีกหน่อย ฉันจะให้กองพันทหารพลร่มที่สองไปสนับสนุนพวกนายเดี๋ยวนี้!”   ผู้บัญชาการโพล่งออกมา:”อย่า! อย่าให้พวกเขามาเด็ดขาด!!”   ผู้บังคับบัญชารีบพูดว่า:”ท่านจอมพล ท่านรีบให้กองพันทหารพลร่มที่สองถอยทัพออกไปเถอะ! ดูๆแล้วอีกฝ่ายคงเตรียมพร้อมไว้แต่แรกแล้ว เกรงว่าจะวางกับดักไว้แล้ว หน่วยของเราได้รับบาดเจ็บสาหัสและคนลดไปมาก แล้วตอนนี้ยังถูกพวกเขาบีบทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ไม่มีทางที่จะออกจากวงล้อมได้อีกแล้ว กองพันทหารพลร่มที่สองก็ไม่สามารถช่วยเราได้ ดังนั้นท่านห้ามไม่ให้กองพันทหารพลร่มมารนหาที่ตายอีก!”   เฉินจงเหล่ย ไม่เคยคิดฝันว่าผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มจะท้อแท้ใจได้ขนาดนี้   เขาพึมพำกับตัวเองว่า:”หรือว่า หรือว่าพวกเขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตแล้วจริง ๆ เหรอ? หรือว่า……คามมิตคนนี้มีความสามารถที่แข็งแกร่งจริงๆ ที่สามารถรู้แผนการยุทธวิธีทั้งหมดของเขาล่วงหน้า”   เฉินจงเหล่ยที่กำลังสับสนมากๆไม่รู้เลยว่า แค่สิบวินาทีหลังจากกองพันทหารพลร่มของฝั่งใต้ได้พบกับการดักซุ่ม จุดระเบิดแปดจุดบนยอดเขาของฝั่งเหนือ ก็เกิดการระเบิดในเวลาเดียวกัน!   ห้าร้อยคนที่ฝั่งเหนือนั้นโชคร้ายจริงๆ   ยอดเขาฝั่งเหนือทั้งหมดค่อนข้างชัน แต่จะมีที่ๆค่อนข้างเรียบ ไม่ว่าจะให้ใครเป็นผู้บังคับบัญชา ก็จะเลือกพื้นที่นี้สำหรับการรวมพลอย่างแน่นอน   ราวกับว่ามีเพียงต้นไม้ต้นหนึ่งภายใต้ดวงอาทิตย์ที่แผดเผา และผู้คนจะไปที่พักผ่อนและหลบแดดที่ต้นไม้โดยไม่รู้ตัว   เป็นเพราะเหตุนี้เอง ที่คนของคามมิตได้จัดจุดระเบิดแปดจุดไว้อย่างหนาแน่นที่นี่   ในตอนที่ผู้คนในกองพันทหารพลร่มที่สองกำลังรวมพลกัน เมื่อพวกเขาได้ยินการระเบิดทางทิศใต้ ก็คิดว่าเป็นพี่น้องฝั่งใต้ได้เริ่มการต่อสู้ที่ดุเดือด   พวกเขากำลังจะรีบวิ่งไปขนาบข้างทันทีหลังจากรวมพลเสร็จ แต่ไม่นึกเลยว่าตอนนี้ คนของคามมิตได้จุดชนวนระเบิดทั้งแปดจุดรอบๆพวกเขา!   เสียงระเบิดที่สะเทือนจนหูหนวก ทำให้ทั้งหุบเขาสั่นสะเทือนขึ้นม่   ชิ้นส่วนที่หนาแน่นลอยไปทั่วท้องฟ้า การทำลายครอบคลุมกว้าง ครอบคลุมตัดกันอย่างหนาแน่น ขนาดแมลงวันหนึ่งตัวยังยากที่จะหลบหนีไปได้ ไม่ต้องพูดถึงร่างเนื้อหนังเหล่านี้!   ดังนั้น หลังจากจุดระเบิดทั้งแปดจุดนี้แล้ว กองพันทหารพลร่มที่สองก็ถูกระเบิดตาย มันเกินกว่าครึ่ง   ที่เหลือ ได้รับบาดเจ็บสาหัสเกือบทั้งหมด กองพันทหารพลร่มที่สองสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ไปในทันที

“ถูกดักซุ่ม?”

เมื่อเฉินจงเหล่ยได้ยินแบบนี้ หัวใจของเขาก็กระตุก และโพล่งออกมาว่า:”เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พวกนายถูกดักซุ่มได้ไง?”

ผู้บัญชาการตอบด้วยเสียงร้องไห้:”มันคือระเบิด! การระเบิดอันทรงพลัง! น่าจะเป็นระเบิดจำนวนมากที่พวกเขาฝังไว้ล่วงหน้า และการระเบิดทำให้เกิดเศษทำลายล้างจำนวนมาก ตาของฉันบอดไปแล้ว แขนและขามีบาดแผล ตอนนี้บอกไม่ได้ว่าบาดเจ็บมากแค่ไหน!”

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้!”เฉินจงเหล่ยโพล่งออกมา:”รีบให้คนข้างๆช่วยรักษานายสิ!”

ในเวลานี้ เสียงของอีกคนหนึ่งมาจากผู้สื่อสาร ร้องไห้และพูดว่า:”ท่านจอมพลเฉิน แขนขาของกัปตันโอนิซึกะถูกชิ้นส่วนอย่างน้อยหลายสิบชิ้นทำลาย พวกเราไม่มีวิธีเลย!”

เฉินจงเหล่ยตะคอก:”อย่างน้อยแกก็ต้องหาวิธีที่จะฟื้นฟูการมองเห็นของผู้บัญชาการของพวกแก ไม่เช่นนั้นเขาจะพาพวกแกออกมาได้อย่างไร?”

ชายผู้นั้นทรุดและร้องไห้:”ลูกตาซ้ายของกัปตันโอนิซึกะถูกเศษชิ้นส่วนแทงเข้า และเลือดออกมากตลอด อุปกรณ์มองเห็นตอนกลางคืนแตกเพราะถูกระเบิด ตาขวาจึงโดนหินแตกลอยกระเด็นมาโดน อุปกรณ์มองเห็นถูกกระแทกเข้าที่เบ้าตาโดยตรง ลูกตาถูกบีบจนแตกหมดแล้ว……ฉัน……ฉันทำอะไรไม่ได้เลย……”

หัวใจของเฉินจงเหล่ยเจ็บปวดอย่างมาก เมื่อได้ยินคำอธิบายของอีกฝ่าย

คืนนี้ทั้งสองกองพันทหารพลร่ม คือทหารและผู้บังคับบัญชาที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้การบังคับบัญชาของเขา

เมื่อได้ยินข่าวว่าลูกน้องของเขาถูกระเบิดจนทำให้ตาบอด และบาดเจ็บไปทั้งตัว เฉินจงเหล่ยแทบอยากจะกระโดดลงไปช่วยพวกเขาด้วยตัวเอง

และเบื้องหลังอีกด้านของการสื่อสาร มีแต่เสียงร้องอย่าโศกเศร้าของทหาร ซึ่งทำให้เฉินจงเหล่ยเจ็บปวดเหลือเกิน

ในเวลานี้ ผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ ร้องพูดว่า:”ศัตรูวางกับดักไว้นานแล้ว รอให้เราเหยียบเข้ามาอยู่ ระเบิดเมื่อกี้ เราได้รับบาดเจ็บสาหัสเลยนะครับท่านจอมพล!”

เส้นเลือดดำของเฉินจงเหล่ยขึ้นทันที เขากัดฟันและตะโกนว่า:”พวกนายอดทนอีกหน่อย ฉันจะให้กองพันทหารพลร่มที่สองไปสนับสนุนพวกนายเดี๋ยวนี้!”

ผู้บัญชาการโพล่งออกมา:”อย่า! อย่าให้พวกเขามาเด็ดขาด!!”

ผู้บังคับบัญชารีบพูดว่า:”ท่านจอมพล ท่านรีบให้กองพันทหารพลร่มที่สองถอยทัพออกไปเถอะ! ดูๆแล้วอีกฝ่ายคงเตรียมพร้อมไว้แต่แรกแล้ว เกรงว่าจะวางกับดักไว้แล้ว หน่วยของเราได้รับบาดเจ็บสาหัสและคนลดไปมาก แล้วตอนนี้ยังถูกพวกเขาบีบทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ไม่มีทางที่จะออกจากวงล้อมได้อีกแล้ว กองพันทหารพลร่มที่สองก็ไม่สามารถช่วยเราได้ ดังนั้นท่านห้ามไม่ให้กองพันทหารพลร่มมารนหาที่ตายอีก!”

เฉินจงเหล่ย ไม่เคยคิดฝันว่าผู้บัญชาการกองพันทหารพลร่มจะท้อแท้ใจได้ขนาดนี้

เขาพึมพำกับตัวเองว่า:”หรือว่า หรือว่าพวกเขาจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตแล้วจริง ๆ เหรอ? หรือว่า……คามมิตคนนี้มีความสามารถที่แข็งแกร่งจริงๆ ที่สามารถรู้แผนการยุทธวิธีทั้งหมดของเขาล่วงหน้า”

เฉินจงเหล่ยที่กำลังสับสนมากๆไม่รู้เลยว่า แค่สิบวินาทีหลังจากกองพันทหารพลร่มของฝั่งใต้ได้พบกับการดักซุ่ม จุดระเบิดแปดจุดบนยอดเขาของฝั่งเหนือ ก็เกิดการระเบิดในเวลาเดียวกัน!

ห้าร้อยคนที่ฝั่งเหนือนั้นโชคร้ายจริงๆ

ยอดเขาฝั่งเหนือทั้งหมดค่อนข้างชัน แต่จะมีที่ๆค่อนข้างเรียบ ไม่ว่าจะให้ใครเป็นผู้บังคับบัญชา ก็จะเลือกพื้นที่นี้สำหรับการรวมพลอย่างแน่นอน

ราวกับว่ามีเพียงต้นไม้ต้นหนึ่งภายใต้ดวงอาทิตย์ที่แผดเผา และผู้คนจะไปที่พักผ่อนและหลบแดดที่ต้นไม้โดยไม่รู้ตัว

เป็นเพราะเหตุนี้เอง ที่คนของคามมิตได้จัดจุดระเบิดแปดจุดไว้อย่างหนาแน่นที่นี่

ในตอนที่ผู้คนในกองพันทหารพลร่มที่สองกำลังรวมพลกัน เมื่อพวกเขาได้ยินการระเบิดทางทิศใต้ ก็คิดว่าเป็นพี่น้องฝั่งใต้ได้เริ่มการต่อสู้ที่ดุเดือด

พวกเขากำลังจะรีบวิ่งไปขนาบข้างทันทีหลังจากรวมพลเสร็จ แต่ไม่นึกเลยว่าตอนนี้ คนของคามมิตได้จุดชนวนระเบิดทั้งแปดจุดรอบๆพวกเขา!

เสียงระเบิดที่สะเทือนจนหูหนวก ทำให้ทั้งหุบเขาสั่นสะเทือนขึ้นม่

ชิ้นส่วนที่หนาแน่นลอยไปทั่วท้องฟ้า การทำลายครอบคลุมกว้าง ครอบคลุมตัดกันอย่างหนาแน่น ขนาดแมลงวันหนึ่งตัวยังยากที่จะหลบหนีไปได้ ไม่ต้องพูดถึงร่างเนื้อหนังเหล่านี้!

ดังนั้น หลังจากจุดระเบิดทั้งแปดจุดนี้แล้ว กองพันทหารพลร่มที่สองก็ถูกระเบิดตาย มันเกินกว่าครึ่ง

ที่เหลือ ได้รับบาดเจ็บสาหัสเกือบทั้งหมด กองพันทหารพลร่มที่สองสูญเสียประสิทธิภาพการต่อสู้ไปในทันที