ผ่านไปไม่นาน ผู้เชี่ยวชาญที่เป็นผู้หญิงแปดคน ก็เดินทางออกมาจากโรงพยาบาลส่วนตัวของตระกูลเย่ มายังโรงแรมป๋ายจินฮ่านกงแห่งเย่นจิง

ถังซื่อไห่กับเย่ฉางหมิ่น รีบเดินทางออกจากตระกูลเย่อย่างเร่งด่วน

ตอนนี้ เฮเลน่านอนพิงอยู่บนหมอนนุ่มนิ่ม ใบหน้าอ่อนแรง

เธอหยิบมือถือขึ้นมาอย่างลังเล เพื่อขอความช่วยเหลือแม่ของเธอที่อยู่ไกลในยุโรปเหนือ

ยุโรปเหนือกับเย่นจิงห่างกันหกชั่วโมง เวลาในเย่นจิงคือบ่ายโมง ซึ่งเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้าของยุโรปเหนือ

จากที่เฮเลน่ารู้จักแม่ของเธอ ตอนนี้เธอต้องตื่นนอนแล้วอย่างแน่นอน

ผ่านไปไม่นาน ก็มีคนรับสาย แม่ของเฮเลน่าที่อยู่ปลายสายกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าคนเดียว

เธอมองเห็นเฮเลน่า จึงอดขำออกมาไม่ได้ว่า“อยู่ที่หัวเซี่ยเป็นยังไงบ้างลูก？ปรับตัวได้รึยัง？”

เฮเลน่าอยากบอกว่าตัวเองปรับตัวในหัวเซี่ยไม่ได้ แต่กลัวว่าแม่จะเป็นห่วงและปวดใจ ดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า“ปรับตัวได้ค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

พูดจบ เธอก็มองไปในวิดีโอคอล บนโต๊ะอาหารเช้าของแม่มีเพียงแค่นมหนึ่งแก้ว แล้วขนมปังไม่กี่แผ่นรวมถึงเนยหนึ่งก้อน เธออดที่จะรู้สึกสงสารไม่ได้ แล้วกล่าวว่า“แม่คะ ทำไมแม่ถึงแอบกินขนมปังที่ห้องตัวเองคนเดียวล่ะคะ？ทำไมไม่ได้ทานที่ร้านอาหารคะ”

เหล่าราชวงศ์ยุโรปเหนือที่เป็นสายเลือดโดยตรง จะอาศัยอยู่ในวัง ที่นี่ คนส่วนใหญ่จะไม่ทำอาหารกัน ราชวงศ์มีร้านอาหารของตัวเองเพื่อให้บริการสมาชิกของราชวงศ์

แม่ของเฮเลน่ายิ้มอย่างขมขื่น แล้วกล่าวว่า“หญิงหม้ายที่ไม่มีสามีแล้ว อยู่ที่นี่มีแต่คนดูถูก แม่ยอมอยู่ในห้องคนเดียว พยายามไม่ไปสุงสิงกับพวกเขาดีกว่า”

พูดจบ เธอก็อดถามไม่ได้ว่า“เฮเลน่า สุขภาพของลูกเป็นยังไงบ้าง？”

เฮเลน่าชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วยิ้มเบาๆ พลางกล่าวว่า“หนูสบายดีค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะคะ”

พูดจบ เฮเลน่าก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังคงอดไม่ไหว จึงกล่าวว่า“จริงด้วยค่ะแม่ วันนี้หนูไปพบลูกพี่ลูกน้องของเย่เฟิงมา เขาเหมือนจะดูออกว่าสุขภาพของหนูไม่ดีค่ะ”

“จริงหรอลูก？”แม่ของเฮเลน่ารู้สึกประหม่าขึ้นมาในทันที แล้วโพล่งออกไปว่า“ถ้าตระกูลเย่รู้ว่าลูกป่วย พวกเขาจะต้องถอนหมั้นแน่ใช่ไหม？”

พูดจบ ดวงตาของเธอแดงก่ำ น้ำตาร่วงหล่นลงมา แล้วพูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า“เฮเลน่า แม่ไม่อยากให้ลูกกลับมาที่แบบนี้จริงๆ กลับมาที่นี่ พวกเขามีแค่จะคิดหาวิธีบีบคั้นคุณค่าและชีวิตของลูก……”

เฮเลน่ารีบปลอบทันทีว่า“แม่คะ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ ลูกพี่ลูกน้องของเย่เฟิง ดูเหมือนเย่เฟิงกับทั้งตระกูลเย่จะไม่ค่อยต่อกรกัน ดังนั้นหนูคิดว่าเขาน่าจะไม่บอกคนอื่นหรอกค่ะ”

แม่ของเฮเลน่าถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วพูดอย่างจริงจังว่า“งั้นก็ดีแล้ว……แม่หวังว่าลูกจะสามารถมีชีวิตที่ดีอยู่ในหัวเซี่ย ห่างไกลจากราชวงศ์หลายพันกิโลเมตร ลูกก็สามารถหลุดออกจากการควบคุมของพวกเขาได้ มีชีวิตได้อย่างอิสระ”

เฮเลน่าอดที่จะสะอื้นไม่ได้ เธอพยักหน้าแล้วพูดว่า“แม่คะ แม่ต้องดูแลสุขภาพตัวเองให้ดีนะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงหนู”

“จ๊ะ……”แม่ของเฮเลน่าพยักหน้า แล้วนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงกล่าวว่า“จริงด้วย ยายของลูกช่วงนี้เหมือนจะสุขภาพไม่ดี ดังนั้นอาของลูกจึงบอกว่า เขากับน้องสาวต้องคอยดูแลไม่ห่าง เลยไปงานหมั้นของลูกกับเย่เฟิงที่หัวเซี่ยไม่ได้ ถึงเวลานั้นจะส่งพ่อบ้านวิลกิ้นเป็นตัวแทนของราชวงศ์ไป”

เฮเลน่ายิ้มอย่างขมขื่น แล้วกล่าวว่า“หนูพึ่งตกปากรับคำจะเกี่ยวดองกับตระกูลเย่ พวกเขาขี้เกียจมาร่วมแม้แต่งานหมั้นของตัวเอง นี่มันดูถูกกันเกินไปแล้ว……”

แม่ของเฮเลน่าส่ายหัวไปมาแล้วกล่าวว่า“ไม่ใช่ปัญหาของพวกเขา เป็นเพราะอาการของคุณยายไม่ค่อยดี ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงลุกไม่ได้ ทีมหมอหลวงได้เปลี่ยนห้องของเธอเป็นห้องไอซียู มีหมอกับพยาบาลหลายคนกำลังดูอาการอย่างใกล้ชิด””

เฮเลน่ารีบถามว่า“เป็นหนักไหมคะ？เกิดอะไรขึ้น？