บทที่ 403

“ใช้ปัสสาวะของคน? !” เซียวอี้เชียนกล่าวด้วยสีหน้าลำบากใจว่า “นี่……นี่มันรู้สึกขยะแขยงนิดหน่อย ต้องใช้น้ำปัสสาวะคนจริง ๆเหรอ?”

เย่เฉินกล่าวอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าผมแกล้งคุณหรือ?”

ขณะที่พูด เขาชี้ไปที่เว่ยหย่งเจิ้งและกล่าวว่า “คุณอยู่ในธุรกิจยามาหลายปีแล้ว ผมขอถามคุณ ในสูตรยาโบราณหลายสูตรต้องใช้น้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชายเป็นกระสายยาใช่ไหม?”

“ใช่ ๆ ๆ!” เว่ยหย่งเจิ้งพยักหน้า แล้วกล่าวว่า “สูตรยาโบราณหลายสูตรต้องใช้ปัสสาวะของเด็กผู้ชายมาเป็นกระสายยา ในภาคใต้มีประเพณีต้มไข่กับน้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชาย ซึ่งมีผลต่อการสุขภาพ”

ดังนั้น เว่ยหย่งเจิ้งจึงได้กล่าวกับเซียวอี้เชียนว่า “ประธานเซียว คุณไม่ต้องกังวลมากเกินไป ในสูตรของยาจีนโบราณน้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชาย เป็นน้ำที่บริสุทธิ์มาก และไม่สกปรก”

เมื่อได้ยินว่าเป็นน้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชาย ท่าทางของเซียวอี้เชียนรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เมื่อก่อนเคยดูหนังดูละครโบราณมาก็ไม่น้อย เคยเห็นในละครใช้น้ำปัสสาวะเป็นยากระสายอยู่บ่อย ๆ ตอนนี้คิดแล้ว มันก็ไม่ได้น่าขยะแขยงมากนัก

อย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งจะรับเรื่องปัสสาวะของเด็กผู้ชายได้ เย่เฉินก็กล่าวขึ้นว่า “ที่จริงแล้วกระสายยานี้ ไม่สามารถใช้น้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชายได้ เพราะน้ำปัสสาวะในเด็กผู้ชายนั้น ผลิตโดยภาวะหยางที่ร่างกายบริสุทธิ์ไม่เคยสัมผัสผู้หญิงมาก่อน ดังนั้นปัสสาวะของเด็กผู้ชายจึงมีภาวะหยางมากเกินไป ร่างกายของคุณมีภาวะเลือดหยุดนิ่ง หากใช้น้ำปัสสาวะของเด็กผู้ชายอีก มันจะทำให้อาการของคุณแย่ลงกว่าเดิม!”

เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินประโยคนี้ เขาถามอย่างแปลกใจว่า “อาจารย์เย่ หรือต้องใช้น้ำปัสสาวะของเด็กผู้หญิงถึงจะได้ใช่ไหม? ”

“น้ำปัสสาวะของเด็กผู้หญิงก็ใช้ไม่ได้” เย่เฉินโบกมือ แล้วกล่าวว่า “จะรักษาโรคของคุณ ต้องใช้น้ำปัสสาวะของผู้ชายที่บรรลุนิติภาวะแล้ว และผู้ชายต้องเคยผ่านผู้หญิงมาหลายคน ยิ่งเยอะยิ่งดี เพราะถ้าผ่านผู้หญิงมาเยอะเท่าไหร่ น้ำปัสสาวะก็จะมีภาวะหยินมากยิ่งขึ้น มันส่งผลอย่างดีเยี่ยมต่อสถานการณ์ภาวะเลือดหยุดนิ่งแบบคุณ”

เซียวอี้เชียนตกตะลึงและอดไม่ได้จึงถามว่า “อาจารย์เย่ คุณยังแค้นผมอยู่ใช่ไหม คุณถึงจงใจแกล้งผม? ทำไมยิ่งฟังผมยิ่งรู้สึกแปลก?”

เย่เฉินกล่าวอย่างเรียบ ๆว่า “ผมเย่เฉินขอสาบานด้วยชีวิต ถ้าหากคุณปฏิบัติตามที่ผมบอก แผลเน่าเป็นหนองของคุณจะหายเป็นปกติ หรือหากไม่ได้ผล ผมเย่เฉินขอให้ถูกฟ้าผ่า”

หลังจากนั้น เย่เฉินมองไปที่เซียวอี้เชียนอย่างดูถูกและกล่าวว่า “ผมพูดจบแล้ว ถ้าหากคุณไม่เชื่อ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไร?”

เมื่อเซียวอี้เชียนเห็นว่าเย่เฉินมีความจริงใจ ในใจของเขารู้สึกเชื่อขึ้นมาบ้าง

ตอนนี้ เย่เฉินเห็นว่าเขายังคงไม่เชื่ออยู่บ้าง จึงกล่าวว่า “เอาอย่างนี้ หลายคนในที่นี้เป็นพยาน ถ้าหากยาของผมปรุงเสร็จแล้ว หลังจากคุณดื่มยาเข้าไปไม่หายภายในสิบนาที ผมจะให้เงินคุณหนึ่งร้อยล้าน”

เย่เฉินใช้เงินหนึ่งร้อยล้าน ซื้อโสมม่วงชั้นเลิศอายุสามร้อยปีในการประมูลงานมหกรรมการแพทย์แผนจีนเมื่อครั้งที่แล้ว ดังนั้นทุกคนจึงไม่สงสัยว่าเขาจะมีเงินอีกหนึ่งร้อยล้าน

เมื่อเซียวอี้เชียนได้ยินประโยคนี้ รู้สึกว่าเขาน่าจะไม่หลอกตนเอง

มิเช่นนั้น ถ้าใช้เงินหนึ่งร้อยล้าน แลกกับให้ตนเองดื่มน้ำปัสสาวะ เช่นนี้เย่เฉินก็จะขาดทุนแย่?

ถ้ามันสามารถช่วยตัวเองได้จริงๆ เขาจะกัดฟันแล้วกระทืบเท้า เขาจะอดทนดื่มมันเข้าไป!

เพราะเห็นแก่รากเหง้าของตัวเอง เขาจึงกล่าวว่า “โอเค! งั้นก็ปฏิบัติตามอย่างที่คุณบอก!”

หลังจากนั้น เขาคิดทบทวน แล้วกล่าวอย่างจริงจังว่า “อาจารย์เย่ในชีวิตของผมผ่านผู้หญิงมาก็ไม่มากเท่าไหร่? แต่มันก็มีร้อยกว่าคนแล้ว ฉะนั้นผมดื่มปัสสาวะของตนเอง ก็คงจะได้ใช่ไหม?”

เย่เฉินขมวดคิ้วและมองไปที่เขา แล้วกล่าวว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ถ้าปัสสาวะของคุณมีประโยชน์ คุณไม่ต้องดื่มมันแล้ว? มันได้ผลตั้งแต่อยู่ในกระเพาะปัสสาวะของคุณแล้ว!”

“ห๊ะ?” เซียวอี้เชียนกล่าวว่า “ของตนเองใช้ไม่ได้? แล้วจะใช้ของใครล่ะ?”

เย่เฉินมองไปรอบ ๆแล้วกล่าวว่า “ขอรบกวนทุกท่านที่อยู่ที่นี่ โปรดแจ้งว่าคุณมีประสบการณ์ในด้านนั้นมากแค่ไหน โปรดตอบอย่างตรงไปตรงมา อย่าคุยโม้ มิฉะนั้นจะทำให้การรักษาของประธานเซียวล่าช้าออกไป!”

————