บทที่ 418

นายหญิงใหญ่เซียวก็เศร้าเช่นกัน

ทำอย่างไร? จะทำอย่างไรได้?

ตอนนี้ตระกูลเซียวไม่มีแหล่งรายได้ เป็นหนี้ข้างนอกจำนวนมาก แหล่งเงินทุนก็ไม่มีแล้ว เวลานี้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ ต้องรีบหาเงินลงทุนเข้ามาโดยเร็ว มิฉะนั้นอีกไม่นานบริษัทก็จะล้มละลายต้องปิดกิจการลง

แต่ว่า เซียวอี้เชียนที่สามารถช่วยตระกูลเซียวก็ไปแล้ว ตอนนี้จะไปหาใครที่สามารถช่วยตระกูลเซียวได้?

นายหญิงใหญ่เซียวถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า “เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว พวกเราทำได้เพียงแค่แก้ไขไปทีละขั้นเท่านั้น”

จากนั้น ดวงตาของเธอก็สว่างขึ้นทันที เธอมองไปที่เซียวเวยเวยแล้วกล่าวว่า “เวยเวย เซียวอี้เชียนได้ยกเธอให้เว่ยฉางหมิงแล้วใช่ไหม? ถึงแม้ว่าอำนาจของตระกูลเว่ยจะสู้เซียวอี้เชียนไม่ได้ แต่ก็มีทรัพย์สินอย่างน้อยหนึ่งถึงสองพันล้าน หรือไม่คุณไปขอร้องเขา คิดหาวิธีที่จะทำให้เขาลงทุนกับพวกเราหลายสิบล้าน ช่วยพวกเราพ้นวิกฤตในครั้งนี้? ”

เซียวฉางเฉียนก็กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ใช่แล้ว! ทำไมถึงลืมนึกถึงเว่ยฉางหมิงของตระกูลเว่ย! เวยเวย อย่างน้อยคุณเคยมีเรื่องราวบางอย่างกับเขา เมื่อเขาเห็นว่าพวกเรากำลังจะตายจะไม่ช่วยได้อย่างไร?”

ตอนนี้เซียวเวยเวยไม่สนใจว่าจะต้องอับอายขายหน้า เมื่อเธอคิดว่าเว่ยฉางหมิงสามารถแก้ปัญหาของตระกูลเซียวได้ เธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา และโทรหาเว่ยฉางหมิงทันที

แต่ว่าเธอไม่รู้ว่า ตอนนี้เว่ยฉางหมิงอยู่ในรถลาดตระเวน กำลังมุ่งหน้าด้วยความเร็วสูงมุ่งหน้าไปตอนเหนือ

ไม่รู้ว่าคนขับรถเจตนาหรือไม่เจตนา เขากำลังเปิดเพลง《ตรงไปทิศเหนือ》ของเจย์ โจว เมื่อเว่ยฉางหมิงได้ยินเพลงนี้ ใจของเขารู้สึกเหน็บหนาวเป็นอย่างมาก

ยิ่งไปกว่านั้น โทรศัพท์มือถือของเขาถูกยึดและปิดไปนานแล้ว เนื่องจากเย่เฉินสั่งไว้อย่างชัดเจนว่า เขาไม่สามารถใช้โทรศัพท์มือถือ หรือท่องอินเทอร์เน็ตได้

ฉะนั้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ในเวลานี้เซียวเวยเวยกำลังหาเขาด้วยความกังวลใจ

เมื่อโทรไปหลายครั้งแต่โทรไม่ติด เซียวเวยเวยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วพึมพำว่า “มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเว่ยฉางหมิงถึงได้ปิดโทรศัพท์ ตระกูลเว่ยของพวกเขาเพิ่งแก้ไขปัญหาของเซียวอี้เชียนได้ ตอนนี้มันควรเป็นเวลาที่จะโล่งอกไม่ใช่หรือ!”

นายหญิงใหญ่เซียวกล่าวว่า “อาจจะเป็นว่าโทรศัพท์มือถือแบตเตอรี่หมด รอสักครู่แล้วค่อยลองโทรใหม่!”

“ได้ค่ะ!”

เซียวเวยเวยกำลังจะลองอีกครั้ง เวลานี้ ความวุ่นวายครั้งใหญ่ที่เพิ่งเกิดขึ้นในตระกูลเว่ย ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองจินหลิง

โดยเฉพาะธุรกิจการผลิตยา เหมือนคลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง

ได้ยินว่าเว่ยหย่งเจิ้งผู้นำตระกูลเว่ย และลูกชายคนโตเว่ยฉางหมิง ทายาทของบริษัทผลิตยาเว่ยซื่อ ถูกขับไล่ให้ไปอยู่ที่ภูเขาฉางไบ ด้วยคำบัญชาสังหารที่สั่งโดยหลายตระกูล ทุกคนตระหนักดีว่าเว่ยหย่งเจิ้งกับเว่ยฉางหมิง ได้ล่วงเกินคนใหญ่คนโตที่ไม่ธรรมดาแน่นอน

แต่ไม่มีใครรู้ว่า พวกเขาได้ล่วงเกินใคร

คนของตระกูลเว่ยไม่กล้าพูด และท่านหงห้าก็ไม่พูดอยู่แล้ว

ข่าวนี้แพร่กระจายไปในวงกว้างอย่างรวดเร็ว ยิ่งแพร่ยิ่งเร็ว ในไม่ช้าข่าวก็มาถึงเซียวฉางเฉียน

เมื่อเขารู้ว่าเว่ยฉางหมิงและพ่อของเขาเว่ยหย่งเจิ้งสูญเสียอำนาจโดยสิ้นเชิง ตอนนี้กำลังเดินทางไปขุดโสมที่ภูเขาฉางไบ เขาก็ตกอยู่ในความสิ้นหวังอีกครั้ง

เขาบอกเรื่องนี้กับคนตระกูลเซียว ความดันโลหิตของนายหญิงใหญ่เซียวเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอตกตะลึงและกำลังจะหงายหลัง ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเซียวฉางเฉียนสายตาและมือไวที่จับไว้ทัน นายหญิงใหญ่คงจะล้มลงจนเกิดปัญหาแน่

เซียวฉางเฉียนพยุงนายหญิงใหญ่ไปนั่งที่โซฟา นายหญิงใหญ่ร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอตบต้นขาของตนเองแล้วกล่าวว่า “โอ้สวรรค์ คุณกำลังจะบีบตระกูลเซียวให้ตายใช่ไหม?”

————