บทที่ 486

"กินเรียบ! " เหอเหลียนพลักไพ่ลง และพูดอย่างตื่นเต้น: "ฉันเทงห้าแปดบ่วง เรียง เหมินเฉียนชิง และมีน๊อคมืดอีกหนึ่งอัน รวมเป็นสี่สิบแปดฟาน สี่สิบแปดฟานก็เป็นสี่แสนแปดหมื่นหยวน น้องหม่าหลัน ต้องขอโทษด้วยนะ! "

จู่ๆ หม่าหลานก็เหมือนตกอยู่ในห้องแช่แข็ง!

เตี่ยนเผ้าตาเดียวก็ถูกเตี่ยนไปแล้วสี่แสนแปดหมื่นหยวน?!

ตัวเองเล่นมาตั้งนานชนะได้มาแค่สามแสนกว่าหยวน แค่ตาเดียวก็ต้องคืนกลับไปจนหมดไม่พอ ยังต้องเพิ่มอีกแสนกว่า…

นี่มันแสนกว่าเลยนะ!

หม่าหลานรู้สึกแย่มาก และสภาพจิตใจแทบสลาย

เฉียนหงเย่นก็รีบพูดปลอบใจเธอ: "ไอ้หยาหม่าหลัน เล่นไพ่ไม่มีหรอกชนะตลอด เธอชนะไปตั้งหลายตา แพ้แค่ตาเดียวไม่เป็นไรหรอก ชนะอีกตาก็ได้คืนมาหมดแล้ว! "

เหอเหลียนก็ยิ้มและพูดว่า: "ใช่แล้ว แค่ไพ่ตาเดียวเอง วันนี้พวกเรายังต้องเล่นอีกหลายรอบ! "

หม่าหลันจึงสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่ในใจยังฮึบแรงสู้ ต้องชนะเอาเงินที่เสียไปกลับมาให้ได้!

ในทันที เธอใช้บริการธนาคารบนมือถือโอนเงินสี่แสนแปดหมื่นหยวนให้เหอเหลียน และเกมก็ดำเนินต่อไป

แต่ว่า ในตาที่จะเริ่มเล่นนี้ หม่าหลันยิ่งใจสลาย

พลิกกลับมาดู นี่มันไพ่บ้าอะไรเนี่ย!

ไม่ขาดหนึ่งก็ขาดเก้า และยังขาดหนึ่งสี ท้งกับเสาะของมือแรก แม้แต่ไพ่คู่ก็ไม่มี!

ไพ่แบบนี้อยากจะเทงไพ่ ต้องเล่นอย่างน้อยเจ็ดหรือแปดใบถึงจะเป็นไปได้…

เธอกำลังจะใจสลาย!

ควรจะเล่นยังไงดี?!

คาดว่าทุกคนสร้างกำแพงแล้ว ตัวเองก็ยังไม่สามารถจับคู่ไพ่ได้เพียงพอ!

แต่อีกสามคนบนโต๊ะ ต่างก็ตื่นเต้น ราวกับว่าไพ่นั้นดีทั้งหมด

คนที่เทงไพ่คนแรก คือเฉียนหงเย่น

จากนั้นคือเหอเหลียน และหนิวกุ้ยหมิ่น

เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเทงไพ่ หม่าหลันก็ร้อนรนด้วยความทรมาน หนึ่งคือกลัวเตี่ยนเผ้า สองคือกลัวหนึ่งในสามคนจั่วไพ่ได้

มองดูไพ่ของตัวเองที่เริ่มไม่มีหวัง หม่าหลันก็ยิ่งกังวลมากขึ้น

ในตอนนี้ เธอเอื้อมมือจับได้ไพ่นกหนึ่งใบ รู้สึกว่าไพ่แบบนี้ปลอดภัย 80% เธอจึงทิ้งไพ่ใบนี้ไป และพูดว่า: "ไพ่นก! ไพ่ใบนี้พวกเธอคงไม่มีใครเอาใช่ไหม? "

หนิวกุ้ยหมิ่นที่อยู่ข้างๆ ตื่นเต้นและพูดว่า: "ฮ่าฮ่า ฉันกินเรียบ เจ็ดคู่! "

เฉียนหงเย่นพูดอย่างเขินอาย: "เฮ้อ ฉันก็กินเรียบ! ฉ้วน…"

ในเวลานี้เหอเหลียนยิ้มและพูดว่า: "ไอ้หยา ฉันก็กินเรียบเหมือนกันซับซัมหยิว! "

หม่าหลันมองไปที่ไพ่ของทั้งสามคน ชนะด้วยไพ่นกเนี่ยนะ!

ตัวเองหนึ่งดอกกินเรียบในทีเดียว!

ทีนี้ซวยแน่…

แค่ไพ่ตานี้ หม่าหลันแพ้เสียไปหนึ่งร้อยแปดสิบฟาน ซึ่งเป็นเงิน 1.8 ล้านหยวน!

หม่าหลันรู้สึกโลกหมุนไปหมด

เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงได้แพ้ทีเดียวสองตาติด สองตาก็เสียเงินไปสองล้านกว่าหยวน นี่มันโหดเกินไปแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้หม่าหลันมีเหลือเงินไม่มากนัก เงินออมทั้งหมดของเธอรวมกันแล้วก็แค่สองล้านกว่า หลังจากการคำนวณแล้ว มากสุดก็เหลือแค่สองถึงสามล้านหยวน…

หม่าหลันอยากร้องไห้ แต่หนิวกุ้ยหมิ่นก็กำชับว่า: "น้องหม่าหลัน รีบจ่ายเงินก่อนเถอะ พวกเราจะได้เริ่มเล่นตาต่อไป"

เมื่อได้ยินว่าตัวเองจะต้องจ่ายเงิน สีหน้าของหม่าหลันดูน่าเกลียดมาก ตาเดียวก็จ่ายถึง 1.8 ล้านหยวน เธอจะเต็มใจให้ได้อย่างไร?

ทั้งสามคนสบตากัน ยังคงเป็นเฉียนหงเย่นที่ออกมาเกลี้ยกล่อมเธอ และพูดว่า: "หม่าหลัน แพ้แค่สองตาไม่เป็นไรหรอก ถ้าหากโชคดี เล่นอีกสองตาก็ชนะเอากลับคืนมาได้แล้ว ถ้าไม่เล่นตอนนี้ ที่เสียไปก็จะเอากลับมาได้อีกเลยนะ!”

หลังจากนั้น เธอก็พูดอีกว่า: “ครั้งที่แล้วที่เราเล่นไพ่ด้วยกัน กุ้ยหมิ่นก็เสียเงินไปถึงสองสามล้าน

แต่สุดท้ายก็ชนะไทเซเหจั่วไพ่ ชนะได้มาสองล้านหยวน จากนั้นก็ชนะไทซัมเหยินจั่วไพ่อีกตา ก็ได้อีกสองล้านหยวน ได้เงินก้อนโตในคราวเดียว! "

————