บทที่ 514

หลังจากที่ได้รับโทรศัพท์มา นายหญิงใหญ่เซียวก็ยังคงโทรหาเฉียนหงเย่นอีก แต่อีกฝ่ายก็ไร้การตอบรับ

นายหญิงใหญ่เซียวพูดด้วยความสงสัยว่า “เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า？ทำไมโทรศัพท์อยู่ดีๆก็ปิดไปซะงั้นล่ะ？”

เซียวฉางเฉียนจึงพูดว่า “แม่ โทรศัพท์แบตหมดมันก็ดับไป มันก็ปกติไม่ใช่เหรออีกอย่างเธอก็อยู่ข้างนอก จะให้มาชาร์จแบตก็คงไม่สะดวก”

นายหญิงใหญ่เซียวคืนโทรศัพท์ให้เขา และพูดอย่างโกรธๆว่า “งั้นก็โทรไปเรื่อยๆจนกว่าจะติด！”

เซียวฉางเฉียนเองก็ทำอะไรไม่ถูก เขาได้แต่นั่งที่โซฟา วางสายและโทรออกไปเรื่อยๆ

โทรไปกว่าครึ่งชั่วโมง แต่โทรศัพท์ก็ยังคงปิดอยู่

ในใจของเซียวฉงเฉียนก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรที่มันดูไม่ถูกต้อง….

ตามที่ เฉียนหงเย่นออกไปโกงเงินกับเหอเหลียน ก็ต้องอยู่ในที่ร่มสิ ไม่ใช่ที่แจ้ง การจะชาร์จโทรศัพท์นั้นมันถือเป็นเรื่องที่สะดวกมากๆ

อีกอย่าง ก่อนหน้านี้เขาก็ได้เตือนเธอไปแล้ว เมื่อถึงเวลาก็ควรจะติดต่อหากันเรื่อยๆ ถ้าเกิดเรื่องอะไรกับอีกคนขึ้นมา อีกคนจะได้ไปช่วยได้

ดังนั้น เธอจึงไม่ควรปิดโทรศัพท์สิ

มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็ทนไม่ไหวยืดตัวลุกขึ้นมา ใบหน้าของเขานั้นดูจริงจังและพึมพำกับตัวเองว่า “นี่มันไม่ถูกต้อง…”

นายหญิงใหญ่เซียวมองไปที่เขาและตะโกนอย่างเย็นชาว่า “หยุดแสดงให้ฉันดูได้แล้ว ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น！”

เซียวฉางเฉียนรู้สึกหงุดหงิดและไม่สบายใจเล็กน้อย

สุดท้ายเขาอ้าปากพูดกับนายหญิงใหญ่ว่า “แม่ อย่าเพิ่งมายุ่งได้ไหม ผมติดต่อหงเย่นไม่ได้ เดี๋ยวจะลองหาคนอื่นๆดู เผื่อว่ามีใครอยู่กับเธอ”

เมื่อพูดจบ เซียวฉางเฉียนก็โทรหาเหอเหลียน

โทรศัพท์ของเหอเหลียนนั้นเป็นเหมือนกันหงเย่น เครื่องแจ้งเตือนว่าปิดอยู่

จากนั้นเซียวฉางเฉียนก็โทรหาเหอหัวเฉียงและหนิวกุ้ยหมิ่น แต่ผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม…

นี่มันแปลกเกินไปแล้ว？！

ในเวลานี้ ใจของเซียวฉางเฉียนนั้นสับสนไปหมด！

เขาเกาหัวอย่างตื่นตระหนก ความรู้สึกที่ไม่ดีค่อยๆผุดขึ้นมาในใจของเขา

นายหญิงใหญ่เซียวมองเห็นสภาพของเขา ซึ่งมันช่างดูไม่เหมือนการแสดงเสียจริง

ตระหนักได้ว่าต้องมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นแน่ๆ！

หล่อนจึงรีบถามว่า “ฉางเฉียน มันเกิดอะไรขึ้น？บอกความจริงกับแม่มา！”

เซียวฉางเฉียนพยักหน้าและพูกว่า “ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน…”

นายหญิงใหญ่เซียวจึงถามอีกว่า “แล้วทำไมแกดูจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวล่ะ？แล้วทำไมตอนนี้ถึงยังติดต่อหงเย่นไม่ได้อีก？แกปิดบังอะไรฉันไว้？”

เซียวฉางเฉียนลังเลครู่หนึ่งถอนหายใจและพูดว่า “แม่ผมจะบอกความจริงกับท่าน อันที่จริงวันนี้หงเย่นไปคุยกับหม่าหลันต้องการจะไปโกงเล่นไพ่นกกระจอกกับหม่าหลัน จุดประสงค์ก็คือต้องการเอาเงินของหม่าหลันกับวิลล่าของเย่เฉิน เมื่อถึงเวลานั้นที่ธนาคารมายึดวิลล่าของเรา ท่านไม่ได้อยากไปอยู่ที่วิลล่าที่ Tomson Riveira หรอกเหรอ？”

เมื่อนายหญิงใหญ่เซียวได้ยินเช่นนี้ ดวงตาก็สว่างไสวในทันที หล่อนตื่นเต้นและโพล่งออกมาว่า “งั้นวิลล่านั้นโกงมาได้หรือยัง？ฉันจะได้เข้าไปอยู่เมื่อไหร่？”

———