บทที่ 657

เมื่อหม่าหลันเห็นว่าตอนนี้เซียวฉางควนมีประนีประนอมเล็กน้อย เธอรีบเปลี่ยนเป็นชมเชยและกล่าวว่า “อั้ยหยา คุณสามี ในอนาคตพวกเราสามารถหาเงินได้อย่างแน่นอน! จากนี้ไปถ้าบริษัทของชูหรันมีรายได้ เงินที่เธอให้พวกเรา จะให้คุณเป็นคนเก็บทั้งหมด ต่อไปคุณจะเป็นผู้ที่มีอำนาจดูแลการเงินของครอบครัวเรา ดีไหม?”

เมื่อเซียวฉางควนได้ยินเช่นนี้ ค่อยรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

คิดว่าถ้าตนเองปะทะซึ่งหน้ากับหม่าหลันตนเองก็อาจจะไม่สามารถเอาเปรียบเธอได้ ดังนั้นก็ยอมรับเงื่อนไขที่ตนเองได้เปรียบ ก็ถือว่าได้ยอมรับโดยปริยายกับวิธีแก้ปัญหาในครั้งนี้

หม่าหลันคิดในใจ เซียวฉางควน ฉันรับมือคุณได้อยู่แล้ว?

ตอนนี้ที่บ้านก็ไม่มีเงิน ดังนั้นให้เขามีอำนาจทางการเงิน มันก็เป็นแค่เปลือกนอก

ขอแค่ในอนาคตมีเงินแล้ว ฉันจะกลับมาทวงอำนาจทางการเงินอีกครั้งอย่างแน่นอน!

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เธอก็รู้สึกภาคภูมิใจมาก รีบง้อเซียวฉางควนและกล่าวว่า “คุณสามี คุณเป็นคนดีมากเลย วันพรุ่งนี้ฉันจะลงมือทำกุ้งทอดที่คุณชอบให้กิน!”

เมื่อเห็นว่าทั้งสองผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไปแล้วอย่างปลอดภัย เซียวชูหรันก็โล่งใจ แต่เย่เฉินกลับรู้สึกเสียดาย

พ่อตาคนนี้ของตนเอง ช่างเป็นคนที่ขี้ขลาดมาก เหลือแค่ก้าวเดียวก็จะสำเร็จอยู่แล้ว เกิดขี้กลัวกะทันหัน หมดทางเยียวยาจริง ๆ

แต่ก็ช่างเถอะ เพราะถึงยังไงมันก็เป็นชีวิตของเขา เมื่อเขาเลือกที่จะทนใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางไฟร้อนรุ่ม มันก็แล้วแต่เขา

เมื่อเรื่องจบลง เย่เฉินกับเซียวชูหรันเดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับความคิดของตัวเองที่แตกต่างกัน

ในห้องนอน เซียวชูหรันแสดงสีหน้าโศกเศร้าทันที

เย่เฉินรีบถามว่า “คุณภรรยา คุณเป็นอะไรหรือ?”

เซียวชูหรันส่ายหัว ถอนหายใจและกล่าวว่า “แม่ ทำให้ฉันหมดหนทางจริง ๆ เงินสองล้านกว่า บอกว่าไม่มีก็ไม่มีเลย เฮ้อ……..”

เย่เฉินปลอบโยน “คุณภรรยา ถ้าหากคุณกังวลเรื่องเงิน ก็อย่าไปคิดมาก สามีจะคิดหาวิธีหาเงินเอง”

เซียวชูหรันกล่าวว่า “ฉันไม่กังวลเรื่องเงิน ฉันกังวลคน คนอย่างแม่ ทำให้ฉันรู้สึกหนักใจจริง ๆ!”

เย่เฉินกล่าวอย่างหมดหนทาง “มันก็ไม่มีทางเลือก แม่ก็เป็นแบบนี้ ในใจคุณรู้ดีกว่าผม”

เซียวชูหรันพยักหน้า และถอนหายใจ “เป็นเพราะรู้ ถึงไม่รู้จะทำยังไง ฉันดูออกว่าแม่ไม่ได้สำนึกผิดจริง ๆ แม่แค่รอให้เมื่อพ่อหายโกรธ เธอก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”

เย่เฉินปลอบโยนเธอ แล้วกล่าวว่า “ตอนนี้อย่าคิดมาก คุณตั้งใจทำงานของคุณ ไม่ต้องกังวลเรื่องในบ้านจนมากเกินไป พ่อแม่พวกเขาไม่ใช่เด็กแล้ว พวกเขาเป็นผู้ใหญ่ เรื่องของพวกเขา พวกเขาก็สามารถหาหนทางแก้ปัญหาของตนเองได้”

เย่เฉินกล่าวต่อไปอีกว่า “สำหรับเรื่องของเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในคฤหาสน์Tomson Riviera ผมจะหาวิธีเอง”

“ห๊ะ?” เซียวชูหรันถามด้วยความประหลาดใจ “คุณมีวิธีอะไร?”

เย่เฉินกล่าวว่า “อีกสองวันผมมีงานดูฮวงจุ้ยอีกงานหนึ่ง น่าจะได้เงินอีกก้อน แล้วนำเงินนั้นซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ไฟฟ้า จากนั้นพวกเราก็สามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้”

เซียวชูหรันกล่าวด้วยความกังวลว่า “ฉันกลัวที่คุณชอบดูฮวงจุ้ยให้คนอื่น เผื่อวันหนึ่งคุณดูไม่ถูกใจเขา ล่วงเกินคนอื่นเข้าจะทำยังไง? เพราะยังไงพวกเขาทั้งหมดก็เป็นคนที่มีหน้ามีตาในสังคม”

เย่เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ที่ผมดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นไม่ใช่ว่าดูไปส่งเดช หลังจากดูฮวงจุ้ยเสร็จแล้วมันมีประสิทธิผลจริง อย่างคุณท่านซ่งของตระกูลซ่ง เขาคนเดียวสามารถทำให้ตระกูลซ่งมีทรัพย์สินมากกว่าหนึ่งแสนล้าน เขาเป็นคนที่เก่งขนาดไหน? ถ้าการดูฮวงจุ้ยไม่ได้ผลจริง เขาจะเชื่อผมได้อย่างไร?”

เซียวชูหรันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “สิ่งที่คุณพูดก็มีเหตุผล”

ทันใดนั้น เซียวชูหรันก็กล่าวอีกครั้งว่า “คุณจะต้องไม่หลอกคน ไม่ก่อเรื่องสร้างความวุ่นวาย อย่าเป็นเหมือนแม่ เข้าใจไหม?”

เย่เฉินพยักหน้ายิ้ม แล้วกล่าวว่า “คุณภรรยา คุณวางใจได้! ผมรู้อยู่”

————