บทที่ 674

เซียวชูหรันรีบถามเย่เฉินทันที เงินสองล้านนี้มาได้ยังไงกันแน่

เย่เฉินพูดเบี่ยงประเด็นว่า : “ดูฮวงจุ้ยไง”

เซียวชูหรันพูดอย่างตกใจว่า : “แค่ดูฮวงจุ้ยก็ได้สองล้านแล้ว นี่มันเกินไปหรือเปล่า？”

เย่เฉินถามกลับว่า : “แล้วที่ตระกูลหวังให้คฤหาสน์หนึ่งหลังล่ะ ไม่ยิ่งจะเกินไปเหรอ？”

เซียวชูหรันตอกกลับแบบไร้คำพูด

เย่เฉินพูดว่า : “ที่รัก ผมรู้ว่าคุณกำลังกังวลอะไรอยู่ แต่ว่าคุณวางใจได้เลยนะ ผมช่วยคนใหญ่คนโตคนนี้ดูฮวงจุ้ย เป็นการช่วยเขาแก้ปัญหาใหญ่ทางธุรกิจโดยทางอ้อม ทำให้เขาได้เงินกว่าหลายสิบล้าน เอาเงินสองล้านของเขามาก็ถือว่าเหมาะสมแล้วนะ”

นี่จึงทำให้เซียวชูหรันค่อยๆผ่อนคลายลง เอ่ยปากถามว่า : “เงินสองล้านนี้คุณให้พ่อหมดเลย？”

เย่เฉินพยักหน้า พูดว่า : “ให้เขาหมดแล้ว”

เซียวชูหรันพูดด้วยความเป็นห่วงว่า ： “ฉันกลัวว่าแม่จะนึกถึงแต่เงินก้อนนี้ ไม่แน่เธอก็อาจจะก่อเรื่องเดือดร้อนขึ้นอีก！”

เย่เฉินยิ้มพร้อมพูดว่า : “ไม่เป็นไร พรุ่งนี้เราไปห้างเฟอร์นิเจอร์กัน พยายามใช้เงินสองล้านนี้ให้หมด ถึงตอนนั้นต่อให้แม่นึกถึงก็ไม่มีอะไรให้นึกถึงแล้ว”

……

ในตอนนี้เวลานี้ คฤหาสน์ตระกูลเซียว

นายหญิงใหญ่เซียวหยิบใบเรียกเก็บเงินของธนาคารABC（ธนาคารจีน）สีหน้าดูแย่ยิ่งกว่าร้องไห้อีก

มีหนี้สินที่ค้างธนาคารABCสิบล้านกว่า จากเงื่อนไขของธนาคารABC จะต้องคืน10%ของทุกปี ก็คือหนึ่งล้านกว่า

ตอนนี้ตระกูลเซียวตกอับแล้ว ไม่มีเงิน ใบทวงเงินของธนาคารก็มากขึ้นเรื่อยๆ

หนึ่งล้านกว่าของธนาคารABCยังถือว่าน้อยนะ ทางฝั่งธนาคารCIHKYยังมีหนี้อีกยี่สิบกว่าล้านไม่รู้ว่าจะหักกลบลบหนี้ยังไง

ในเวลานี้เซียวฉางเฉียนก็เป็นกังวลอย่างมาก พูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า : “แม่ ถ้าไม่ได้จริงๆก็เอาเฟอร์นิเจอร์ที่เป็นไม้มะฮอกกานี ต้นโอพีเปเหล่านี้ของเราไปขายเถอะ ถึงยังไงก็ขายได้เป็นล้าน อย่างน้อยก็ได้หักกลบลบหนี้ของธนาคารABCก่อน ที่เหลือก็ค่อยคิดหาวิธีเอา ”

“ขายเฟอร์นิเจอร์ แกรู้แค่ขายฆ่าเฟอร์นิเจอร์！”

นายหญิงใหญ่เซียวพูดตำหนิด้วยความโมโหว่า : “เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้เป็นสิ่งที่พ่อของแกเหลือไว้ให้ คนรุ่นหลังอย่างแกที่ได้แต่เพลิดเพลินกับความสำเร็จ ไม่รู้ถึงความลำบากยากเข็ญในการทำงานของบรรพบุรุษเลยจริงๆ！”

เซียวฉางเฉียนพูดอย่างจนใจว่า : “ก็เพราะว่าผมไม่มีวิธีอื่นแล้วไง？ถ้าแม่ไม่ขาย เราก็ไม่สามารถข้ามผ่าน หนี้ที่อยู่ตรงหนี้ไปได้นะ！”

นายหญิงใหญ่เซียวจับแก้วชาขึ้นมา ทันใดนั้นก็ตกลงไปที่ข้างเท้าของเซียวฉางเฉียน！

แก้วชาแตกเป็นเสี่ยงๆทันที เซียวฉางเฉียนก็ตกใจจนรีบขยับตัวเองไปทางด้านข้างแล้ว

นายหญิงใหญ่เซียวมองเซียวฉางเฉียนด้วยความโมโห กัดฟันพูดด้วยความเกลียดชังว่า : “ฉันเคยพูดกับแกตั้งนานแล้ว ให้เอาเงินให้ฉัน！เอาเงินมาให้ฉัน！แต่แกก็ไม่เชื่อ！แกใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวกับฉัน แกเอาเงินทั้งหมดของแกให้กับเฉียนหงเย่นผู้หญิงที่สารเลวที่สมควรตายคนนั้น ตอนนี้เป็นไงละ เฉียนหงเย่นนังคนชั้นต่ำหอบเงินหนีไปแล้ว แกพอใจแล้วยัง？สบายใจแล้วยัง？ ”

เมื่อพูดถึงเฉียนหงเย่น หรือว่าคิดถึงเธอ ในใจของเซียวฉางเฉียนก็รู้สึกแย่มาก

ผู้หญิงคนนี้ ช่างหลอกลวงคนได้เก่งจริงๆ！

ยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา เธอทำตัวดีมากมาตลอด แสดงว่ารักตัวเองมาก รักลูกมาก และก็มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวมาก

แต่ว่า ให้ฝันยังไงก็คิดไม่ถึง ตอนที่ตระกูลเซียวอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากที่สุด จู่ๆเธอ ทิ้งตัวเองและหอบเงินทั้งหมดหนีไป！

เรื่องนี้เล่นงานเซียวฉางเฉียนอย่างใหญ่หลวง และทำให้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างมาก

เขาถึงขั้นแทบอยากจะเจอตัวเฉียนหงเย่น จะเชือดเฉือนเธอด้วยมีดพันเล่ม

แต่ว่า ความเป็นจริงแทบจะไม่ให้โอกาสนี้กับเขาเลย

เขาออกไปสอบถามคนทุกหนทุกแห่ง ไปหาเบาะแสทุกที่ แต่กลับว่าไปเสียเที่ยว

เฉียนหงเย่นเหมือนกับหายตัวจากโลกไปอย่างไร้ร่องรอยเลยยังไงอย่างนั้น ไม่เจอตัวเลย

เมื่อเห็นนายหญิงใหญ่โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ เขาทำได้เพียงพูดแนะนำว่า : “แม่ ที่คุณพูดก็ถูกครับ แต่ปัญหาใหญ่ของเราในตอนนี้คือต้องการเงินก้อนหนึ่งเพื่อมาช่วยชีวิตไว้ เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้ของบ้านเรา หรือว่าวัตถุโบราณเหล่านั้นที่พ่อเหลือไว้ให้ ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องเอาออกมาขายสักกี่ชิ้น เพื่อจะได้เงินนิดหน่อยมาช่วยชีวิตนะ！”

————