บทที่ 697

นายหญิงใหญ่เซียวได้ยินดังนั้น ก็ตาโตจนสีหน้าเปลี่ยน！

ตัวเธอโซซัดโซเซ ไม้เท้าในมือก็หล่นลงพื้น

เดิมที คิดว่าจะมีเวลาพอที่จะไปหาคนช่วยชีวิต แต่ไม่คิดเลยว่า คำสาปจะถึงประตูบ้านเร็วเช่นนี้！

เซียวฉางเฉียนและลูกทั้งสองคนได้ยินดังนั้น ก็หน้าซีดไปตามกัน！

“แม่ครับ นี่มันอะไรกันครับนี่? บ้านเราจะถูกยึดหรือครับ? ไหนว่าชำระหนี้ไปล้านกว่าแล้วไง?”

ด้วยฐานะทางการเงินของตระกูลเซียวตอนนี้ ถ้าหากบ้านถูกยึด พวกเขาก็จะไม่มีแม้แต่ที่ซุกหัวนอน แล้วทุกคนก็ไม่มีทักษะความสามารถอะไรเลย จุดจบเลยยิ่งอนาถ

ไม่เพียงเซียวฉางเฉียนและคนอื่นๆ ต้องไปหางานทำ เกรงว่าจะต้องมาลำบากนายหญิงใหญ่เซียวด้วย คงจะต้องหางานล้างจานแล้วล่ะ

ไม่เช่นนั้นล่ะก็ พวกเขาก็จะไม่มีทางมีชีวิตรอดแน่

นายหญิงใหญ่เซียวฟุบลงนั่งที่พื้น แล้วก็โวยวายว่า “พวกคุณจะเอาชีวิตพวกเรา4คนรึอย่างไรกัน！ฉันเพิ่งเอาเงินไปจ่ายหนี้มา พวกคุณยังจะมายึดบ้านฉันอีก！”

ตัวแทนคนนั้นก็พูดว่า “” ผมทำตามกฎหมายครับ คุณเป็นหนี้แล้วไม่จ่าย เจ้าหนี้มีสิทธิ์ที่จะยื่นคำร้องต่อศาลให้ยึดทรัพย์สินของคุณทั้งหมด！ตอนนี้ผมมีเพียงคำแนะนำว่า ถ้าคุณสามารถหาเงินมาชำระหนี้ได้หมด บ้านและบัญชีของคุณก็จะปลดอายัติ แต่ถ้าภายใน3เดือนหลังจากนี้ คุณยังชำระไม่หมด เจ้าหนี้ก็จะดำเนินคดีกับคุณ พอถึงตอนนั้นอาจจะถูกเดินคดีว่าเป็นการหลอกลวง！”

นายหญิงใหญ่เซียวก็กอดขาฝั่งตรงข้ามอย่างบ้าคลั่ง แล้วพูดว่า “พวกคุณจะมายึดบ้านฉันไม่ได้นะ ฉันอยู่ที่นี่มาจะ20ปีแล้ว นี่คือบ้านของฉัน！”

ฝั่งตรงข้ามไม่ได้สนใจเธอ แล้วก็พูดกับพนักงานว่า “หามเธอออกไปก่อน ให้เธอได้สงบสติอารมณ์”

หลายคนก็เข้ามาหามเธอออกประตูไป นายหญิงใหญ่เซียวก็ร้องไห้ตะโกนอย่างหมดหวังว่า “พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ！พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้！”

แต่ก็ไม่มีใครสนใจกับเสียงร่ำไห้ของเธอ

เซียวฉางเฉียนและลูกก็ถูกเจ้าพนักงานพาตัวออกมา

เซ๊ยวฉางเฉียนในตอนนี้ ในใจมีแต่ความสิ้นหวัง

เขาก็มองสถานการณ์ออก ตอนนี้เป็นคำสั่งของศาล ถ้าหากว่าขัดขืน ก็จะเท่ากับทำผิดกฎหมาย

ใครให้บ้านตัวเองไปเป็นหนี้คนอื่นเข้าล่ะ?

ตอนนี้คนอื่นเขาก็ไปฟ้องร้องต่อศาล มันก็ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

ในตอนนี้เซียวไห่หลง ก็พูดอย่างสิ้นหวังว่า “พ่อครับ จะทำอย่างไรดีครับ ยึดบ้านไปแล้ว พวกเราจะนอนกันที่ไหนล่ะครับ?”

เซียวเวยเวยก็ร้องไห้ตลอด “ตอนนี้พวกเราน่าอนาถมากพอแล้ว จนมากพอแล้ว ถ้าเสียบ้านไปอีก หนูก็เหมือนตายทั้งเป็น”

นายหญิงใหญ่ได้ยินดังนั้น ก็เกาหัวแล้วด่าออกไปว่า “ไอ้ธนาคารส้นตีน ทำไมถึงหักหน้ากันได้ถึงขนาดนี้ จะไม่ให้คนมีทางรอดเลยรึไง！”

ตอนนี้เซียวฉางเฉียนก็พูดว่า “แม่ครับ！ไอ้ของโบราณพวกนั้น ซ่อนไว้ที่ไหนกันแน่？！ถ้าถูกยึดไปด้วย ก็จบกันแน่พวกเรา”

นายหญิงใหญ่ได้ยินดังนั้น ก็หน้ามืด จนแทบจะเป็นลม

เซียวฉางเฉียนก็เข้าไปพยุงเธอไว้ แล้วก็มีแรงพูดขึ้นมาว่า “ของโบราณพวกนั้นอยู่ในห้องใต้ดิน ชั้นวางลับใต้พื้น พวกเขาคงไม่หามันเจอหรอกมั้ง……..”

————