บทที่ 8 ส่วนแบ่ง300ล้าน

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อคืนเซียวชูหรันเตรียมแผนการทำความร่วมมือ แล้วมาตี้เหากรุ๊ปกับเย่เฉิน

เมื่อเห็นตึก100ชั้นของตี้เหากรุ๊ป เซียวชูหรันรู้สึกไม่มั่นใจเลย

ตี้เหากรุ๊ปใหญ่โตซะขนาดนี้ จะสนใจตระกูลเซียวได้ยังไงกัน？

ยิ่งเรื่องตระกูลเซียวสามารถเจรจา ส่วนแบ่ง150ล้านได้สำเร็จนั้นยิ่งอย่าหวังเลย

นี่เหมือนกับขอทานไปขอเงินรางวัลจำนวน150ล้าน จากบ้านคนรวยอย่างไรอย่างนั้น ไร้สาระมากๆ

แต่ในเมื่อตนรับปากคุณย่า และรับหน้าที่นี้ต่อหน้าทุกคนไปแล้ว เช่นนั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องลองดู……

เย่เฉินเห็นเธอกังวล จึงช่วยจัดผมให้เธออย่างเป็นห่วง：“ไม่ต้องกังวลนะคุณ แค่คุณเข้าไปเจรจาก็จะประสบความสำเร็จ”

เซียวชูหรันพูดอย่างช่วยอะไรไม่ได้：“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้น！คุณรอฉันที่นี่นะ”

พูดจบเซียวชูหรันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินเข้าไปในตี้เหากรุ๊ปด้วยความกล้าที่เต็มเปี่ยม

เย่เฉินจับตาดูเธอจากด้านหลัง พลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหวังตงเสวี่ยน

“ตงเสวี่ยน ภรรยาผมเข้าไปแล้ว ส่วนเรื่องที่เหลือ คุณคงรู้นะว่าควรทำยังไง！”

หวังตงเสวี่ยนรีบพูดทันที：“คุณชายไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้คุณย่าของคุณพอใจแน่นอน”

เย่เฉินถามขึ้นอีก：“จริงสิ ผมได้ยินมาว่าตี้เหากรุ๊ปกับตระกูลจางมีความร่วมมือกันงั้นเหรอ？”

หวังตงเสวี่ยนพูด：“เมื่อก่อนพวกเขากับตี้เหามีความร่วมมือกันค่อนข้างเยอะค่ะ พวกเขาต้องการร่วมมือกับโปรเจกต์ใหม่ของเราในครั้งนี้มากเช่นกัน ตอนนี้กำลังส่งเอกสารขอความร่วมมือมาให้ฉันอยู่ค่ะ แต่ว่าก็ต้องถามความเห็นของคุณชายด้วยเหมือนกัน”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา：“โปรเจกต์ใหม่นี้ ผมไม่อยากเห็นตระกูลจางเข้ามามีส่วนร่วม ต่อไปก็ห้ามมีความร่วมมือใดๆกับพวกเขาอีก”

หวังตงเสวี่ยนรีบพูด：“คุณไม่ต้องกังวล ฉันจะจัดการให้ค่ะ！”

……

อีกด้านหนึ่ง เซียวชูหรันเดินเข้ามาในอาคารสำนักงานตี้เหากรุ๊ป และรออยู่ตรงเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหวังตงเสวี่ยน รองประธานของตี้เหากรุ๊ปจะยอมให้เข้าพบหรือไม่

ไม่นานนักก็มีผู้ช่วยหญิงคนหนึ่ง เดินมาด้วยท่าทางสง่างาม：“คุณคือคุณเซียวชูหรันใช่ไหมคะ？รองประธานหวังรอคุณอยู่ที่ห้องทำงานค่ะ เชิญตามฉันมา”

เซียวชูหรันพยักหน้า ตนยังยืนต่อแถวรอคิวนัดอยู่เลย ทำไมจู่ๆก็เรียกตนเข้าไปแล้วล่ะ？

หรือว่าหวังตงเสวี่ยนรู้ว่าตนจะมา？

แต่มันไม่มีเหตุผลเลยนะ……หวังตงเสวี่ยนเป็นคนมีชื่อเสียงขนาดนี้ จะรู้จักตนได้ยังไง？

ถึงแม้ไม่เข้าใจ แต่เซียวชูหรันรู้ว่าโอกาสไม่ได้มาง่ายๆ จึงรีบเดินตามอีกฝ่ายไป

ผู้ช่วยหญิงพาเซียวชูหรันเข้ามาในห้องทำงานของหวังตงเสวี่ยน

เมื่อเห็นเซียวชูหรัน หวังตงเสวี่ยนรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันที พลางพูดต้อนรับอย่างเคารพ：“สวัสดีค่ะคุณเซียว ฉันคือรองประธานของตี้เหากรุ๊ป หวังตงเสวี่ยน”

เมื่อเซียวชูหรันเผชิญหน้ากับผู้หญิงแกร่ง ที่มีชื่อเสียงของเมืองจินหลิง ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย และพูดอย่างเคารพ：“สวัสดีค่ะรองประธานหวัง ที่ฉันมาก็เพื่อจะมาคุยเรื่องโปรเจกต์โรงแรมกับคุณ ถึงแม้กำลังตระกูลเซียวของเราจะไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก แต่ทางด้านการตกแต่ง พวกเราขยันขันแข็งและเป็นที่รู้จักมากๆ！”

ขณะพูดก็ยื่นเอกสารให้เธอ และพูดอีกว่า：“รองประธานหวัง นี่คือเอกสารเกี่ยวกับการแนะนำตัว และคุณสมบัติของบริษัทเซียวซื่อ เชิญดูได้เลยค่ะ”

หวังตงเสวี่ยนรับเอกสารมาด้วยรอยยิ้ม และอ่านดูแค่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้น：“คุณเซียวคะ เอกสารของคุณฉันอ่านแล้ว ฉันคิดว่าตี้เหาสามารถร่วมมือกับตระกูลเซียวได้”

“ว่าไงนะคะ？ที่คุณพูดนี่จริงใช่ไหม？”เซียวชูหรันไม่อยากจะเชื่อ

ทำไมตอบตกลงเร็วขนาดนี้？ทำไมง่ายจัง？

หวังตงเสวี่ยนยิ้มพลางพูด：“จริงสิคะ แม้ว่าปัจจัยของตระกูลเซียว จะไม่เป็นไปตามมาตรฐานความร่วมมือของตี้เหอ แต่ประธานของเราเชียร์คุณเซียวมาก ยอมที่จะร่วมมือกับคุณ”

“ประธาน？”เซียวชูหรันตกใจ พลางถาม：“ขอถามหน่อยได้ไหมคะว่าประธานของคุณคือใคร？”

หวังตงเสวี่ยนยิ้มออกมา พลางพูด：“ประธานของพวกเราคือคุณชายเย่ ตระกูลเย่ในเมืองเย่นจิงค่ะ”

“คุณชายเย่？”

เซียวชูหรันงุงงง พูดขึ้น：“เหมือนฉันจะไม่รู้จักคนนามสกุลเย่นะ นอกจากสามีของฉัน”

หวังตงเสวี่ยนพยักหน้าเบาๆ เย่เฉินเคยกำชับไว้แล้ว ว่าห้ามเปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเธอจึงบอกได้แค่นี้

นอกจากเย่เฉิน เซียวชูหรันไม่รู้จักคนนามสกุลเย่คนอื่นอีกแล้วนะ แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลย ว่าสามีที่เป็นเด็กกำพร้า และไม่มีดีอะไรสักอย่างของตนคนนั้น คือคุณชายเย่ที่เธอพูดถึง

ในขณะนั้นเอง หวังตงเสวี่ยนก็พูดขึ้น：“คุณเซียว ฉันเห็นความประสงค์ในการร่วมมือ ที่คุณเขียนมาในเอกสาร คือส่วนแบ่ง150ล้านงั้นเหรอคะ？”

เซียวชูหรันรีบพยักหน้าทันที และถามอย่างไม่ค่อยมั่นใจ：“มันเยอะไปเหรอคะ？”

หวังตงเสวี่ยนพูดอย่างยิ้มๆ：“ไม่เยอะค่ะไม่เยอะ น้อยไปด้วยซ้ำ”

เซียวชูหรันยิ่งงงเข้าไปอีก รีบถามขึ้น：“คุณหมายความว่า？”

หวังตงเสวี่ยนพูดยิ้มๆ：“ประธานของเราสั่งไว้แล้วค่ะ ว่าให้ฉันเพิ่มส่วนแบ่งของความร่วมมือเป็น300ล้าน”

ขณะพูดหวังตงเสวี่ยนก็หยิบหนังสือสัญญาออกมา แล้วส่งให้เซียวชูหรันพลางพูด：“คุณดูสิคะ ในสัญญามีการร่างไว้ล่วงหน้าแล้ว ทั้งหมดคือ300ล้าน ถ้าคุณคิดว่าไม่มีปัญหาอะไร เราสามารถเซ็นสัญญากันได้เลยค่ะ”

“ห้ะ？นี่มัน……”

เซียวชูหรันอึ้งมากๆ

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน ว่าตี้เหากรุ๊ปที่ตระกูลเซียวที่ไม่เคยผูกสัมพันธ์ได้ จะเป็นฝ่ายเตรียมสัญญาไว้ให้ตนก่อนแล้ว！

อีกทั้งเงินในความร่วมมือยังเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว！

เป้าหมายของคุณย่าคือ150ล้าน แต่ในความร่วมมือกลับเขียนเป็น300ล้าน！

ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงตอนที่ประชุมกันเมื่อคืน ที่เย่เฉินบอกให้ตนรับหน้าที่นี้ด้วยใบหน้าแน่วแน่

ทำไมเข้าถึงมั่นใจในตัวเองขนาดนั้น？

แล้วก็ตรงหน้าประตูตี้เหากรุ๊ปเมื่อกี้ด้วย ตอนนั้นตนไม่มั่นใจมากๆ แต่เขากลับมีความมั่นใจเต็มร้อย

หรือว่าเขารู้อยู่แล้วว่าผลจะออกมาแบบนี้？

เขาเป็นใครกันแน่……