ตอนนี้อู๋ตงไห่ไม่มีเวลาไปสนใจเซวหย่าฉินหรอก ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่ไม่เป็นห่วงอารมณ์เศร้าของเซวหย่าฉินเลย แถมยังเกลียดเธอมาก

เพราะถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะน้องชายของเธอ ตระกูลอู๋จะเผชิญกับวิกฤตความน่าเชื่อถือครั้งใหญ่ได้อย่างไร? !

เซวหนานซานจะตายหรือไม่มันไม่สำคัญ แต่อาจจะทำให้ตระกูลอู๋สูญเสียทรัพย์สินมากกว่าครึ่งหนึ่ง ถ้าเป็นเช่นนั้น ตระกูลอู๋จะไม่ใช่ตระกูลอันดับหนึ่งในเจียงหนานต่อไป

ยิ่งกว่านั้นพิสัยของเหตุการณ์นี้เลวร้ายจริง ๆ คาดว่าคนทั้งประเทศจะไม่มีวันลืมเหตุการณ์นี้ไปชั่วขณะหนึ่ง ดังนั้นต่อไป ตระกูลอู๋จะกลายเป็นที่น่ารังเกียจในโลกนี้อีกนาน

ที่แย่ไปกว่านั้น ธุรกิจของตระกูลอู๋จะได้รับผลกระทบอย่างมากในวงกว้างอย่างแน่นอน เป็นไปได้ว่าทรัพย์สินของตระกูลอู๋จะยังคงหดตัวต่อไปอีกนาน

มีความเป็นไปได้สูงที่ตระกูลอู๋จะถูกลดระดับลงเป็นตระกูลอันดับสอง

สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดคือ ตอนนี้อู๋ตงไห่ไม่รู้จะทำไงเลย

เขาจนปัญญาแล้ว

ในความเป็นจริงถ้าเจอเรื่องแบบนี้ แม้แต่เทพเซียนก็ไม่สามารถช่วยตัวเองให้รอดได้เลย

เพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการรุกรานความโกรธของผู้คน

หากวันหนึ่งตระกูลเยก็มีขยะ และคนทั้งประเทศเกลียดชัง ตระกูลเย่ก็จะไม่สามารถฟื้นตัวได้

ดังนั้นในเวลานี้หัวหน้าตระกูลใหญ่ทั่วประเทศ จึงถอนหายใจ:"เราต้องจำความผิดพลาดและบทเรียนที่ตระกูลอู๋ได้เรียนรู้ในครั้งนี้ วันนี้ตระกูลอู๋ ได้เป็นสองตระกูลใหญ่ของทั่วโลก"

ในขณะนี้อู๋ตงไห่ ได้ล้มเลิกช่วยกู้ชื่อเสียงของตระกูลอู๋แล้ว

ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง และคิดเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือการแก้แค้นเย่เฉิน

อู๋ซินวิ่งไปหาเขาและพูดว่า:"พ่อ ราชาบู๊ทั้งแปดตอบแล้ว พวกเขาบอกว่าจะเชื่อฟังคำสั่งของปู่เท่านั้น คำสั่งของคนอื่นจะไม่มีผลสำหรับพวกเขา"

อู๋ตงไห่รีบถามว่า:"หมอได้บอกไหมว่าปู่นายจะฟื้นเมื่อไหร่?"

อู๋ซินส่ายหัว:"หมอบอกว่าบังไม่สามารถตัดสินได้ในตอนนี้ คราวนี้คุณปู่มีอาการรุนแรง"

อู๋ตงไห่ตงไห่ขมวดคิ้ว:"ถ้าแปดราชาบู๊ทั้งแปดไม่ออกหน้า พ่อเกรงว่าจะไม่สามารถแย่งสองพ่อลูกที่ภูเขาฉางไป่ได้….."

อู๋ซินพูดว่า:"แต่ถ้าเรารอแบบนี้ต่อไป ไม่รู้ว่าคุณปู่จะตื่นมาเมื่อไหร่"

หลังจากนั้น อู๋ซินก็พูดอีกครั้ง:"ผมว่า ส่งผู้เชี่ยวชาญระดับสองไปลองก่อน ครั้งนี้เราจะส่งคนเพิ่มอีกสองสามคน"

อู๋ตงไห่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าเบาๆ พูดว่า::รอต่อไปก็ไม่ใช่หนทาง ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ส่งคนไปที่นั่นก่อน"

อู๋ซินพูดในเวลานี้ว่า:"พ่อ จริงๆแล้วผมไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมพ่อถึงหาศัตรูของเย่เฉินล่ะ? ในความคิดของผมคนเหล่านี้ล้วนแต่เป็นยาจก คาดหวังให้พวกเขาฆ่าเย่เฉินได้อย่างไร?"

อู๋ตงไห่พูดอย่างเฉยเมย:"ครั้งก่อนที่เราประเมินศัตรูต่ำเกินไป จึงประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่ ครั้งนี้ เราต้องทำให้เสถียรก่อน และสังเกตอีกสักพักหนึ่ง หาตัวรับกระสุนก่อน ไปช่วยเราลองก่อน"

พูดจบ อู๋ตงไห่ก็พูดอีกครั้ง:"กองทัพทั้งสอง ไม่ควรเปิดเผยกองกำลังหลักของพวกเขาล่วงหน้า แต่ควรหาตัวรับกระสุน และไปตรวจสอบสถานที่ของฝ่ายตรงข้าม เมื่อฝ่ายตรงข้ามยิง เราจะสามารถหากำลังของฝ่ายตรงข้ามว่าอยู่ที่ไหนได้ แล้วเราจะดึงกำลังของฝ่ายตรงข้าม เพื่อที่ว่าถ้ากองทัพถูกครอบงำ ฝ่ายตรงข้ามจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย"

"มิฉะนั้น ถ้าเราส่งกำลังหลักไปโดยตรง แล้วถ้าเราถูกทำลายโดยกำลังของฝ่ายตรงข้ามยิงก่อนล่ะ? นั่นคงจะจบแล้วไม่ใช่เหรอ? "

อู๋ซินพยักหน้า:"พ่อ ผมเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด"

อู๋ตงไห่ร้องอืมแล้วพูดว่า:"ในเมื่อจะหาตัวรับกระสุน ก็ต้องหาคนที่มีศัตรูกับอีกฝ่าย เพราะตัวรับกระสุนแบบนี้ ถึงจะพุ่งเข้าไปข้างหน้าโดยไม่สนทุกอย่าง และไม่กลัวตาย พ่อลูกที่ภูเขาฉางไบ ทั้งคนตระกูลเซียว เฉียนหงเย่นที่ถูกส่งไปที่เหมืองถ่ายดำ เซียวอี้เชียนที่ไม่สามารถทำอะไรได้ และแม้แต่ผู้ที่เคยถูกเย่เฉินทุบมาก่อน ล้วนเป็นผู้ที่เหมาะสมที่สุดสำหรับอาตัวรับกระสุน!"

หลังจากนั้นเขาถามอู๋ซินว่า:"คนที่ไปช่วยเฉียนหงเย่นไปแล้วหรือยัง?"

อู๋ซินรีบพูดว่า:"ออกเดินทางแล้วครับ!"