เซียวฉางเฉียนขมวดคิ้วและพูดว่า:"แล้วจะให้ไอ้แซ่หม่าและนามสกุลเย่ผ่านไปแบบนี้เหรอ?"

เฉียนหงเย่นพูดว่า:"ฉันสามารถสร้างปัญหาให้กับพวกเขาในที่อื่นได้ นอกจากนี้ ตระกูลอู๋กำลังวางแผนที่จะฆ่าพวกเขาเบื้องหลัง ต้องแก้แค้นแน่ แต่เรื่องนั้นไม่ควรถูกพูดถึงอีก"

ที่จริงแล้ว เฉียนหงเย่นยังคงมีความกังวลอยู่ในใจ ถ้าพูดถึงเหมืองถ่านดำ แล้วดึงเรื่องนั้นของตนกับผู้ดูแล เธอจะตั้งหลักในตระกูลเซียวได้อย่างไร?

เซียวฉางเฉียนได้ยินสิ่งที่เธอพูดก็มีเหตุผล พยักหน้าเบา ๆ และพูดว่า:"เอาล่ะ เรื่องนี้ทุกคนจะต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้"

……

วันรุ่งขึ้น ตระกูลเซียวทั้งห้าคนกลับมาที่เมืองจินหลิง ในรถของตระกูลอู๋

ระหว่างทางกลับ ตระกูลอู๋ไม่ได้จัดเครื่องบินส่วนตัวเพื่อส่งพวกเขา พวกเขาไม่ได้จัด Rolls-Royce ด้วยซ้ำ แต่พวกเขาส่ง Buick GL8 โดยตรงแทน

นายหญิงใหญ่เซียวไม่พอใจอย่างยิ่งกับ Buick GL8 คันนี้

ตอนพวกเขามา โรลส์-รอยซ์ก็ไปที่สนามบิน เครื่องบินส่วนตัวไปซูหางจากนั้นโรลส์-รอยซ์ก็ไปที่คฤหาสน์ตระกูลอู๋

ท่าทางและความเอิกเกริกนั้นน่าประทับใจและน่าเพลิดเพลินจริงๆ

ตอนนี้ล่ะ กลับเอารถกระจอกๆที่มูลค่าสองหรือสามแสนหยวนมาให้ และไล่สมาชิกครอบครัวทั้งห้าคนออกไป

ความรู้สึกในการนั่งรถคันนี้แตกต่างจากของโรลส์รอยซ์อย่างมาก

แต่เนื่องจากคนขับรถของตระกูลอู๋กำลังขับรถอยู่ในรถ เธอจึงไม่กล้าพูดอะไร

ใช้เวลาประมาณสี่หรือห้าชั่วโมงในการขับรถจากซูหางไปยังเมืองจินหลิง ดังนั้นเมื่อพวกเขามาถึงเมืองจินหลิง ก็เลยเที่ยงวันแล้ว

คนขับรถส่งพวกเขาไปที่ประตูของ Tomson Riviera มอบการ์ดและกุญแจควบคุมการเข้าออกหลายชุดให้พวกเขา และพูดกับพวกเขาว่า:"ประธานอู๋จะให้พวกคุณอาศัยอยู่วันนี้ ส่วนเรื่องลงทุนในกิจการของบริษัทเซียวซื่อของคุณ เขาจะส่งคนมาจัดการพรุ่งนี้"

"เยี่ยมมาก!"นายหญิงใหญ่เซียวตื่นเต้นมากและพยักหน้าพูดว่า:"ฝากขอบคุณประธานอู๋ที่ช่วยเรา บอกเขาว่าเราจะทำตามความคาดหวังของเขาอย่างแน่นอน!"

คนขับพยักหน้าและขับรถออกไป

สมาชิกห้าคนของตระกูลเซียวรูดบัตรเข้าใช้และก้าวเข้าไปในพื้นที่คฤหาสน์ Tomson Riviera

เมื่อกลับมา Tomson Rivieraอีกครั้ง แต่ละคนต่างก็เขินอายในใจ

เมื่อก่อนพวกเขามาที่ Tomson Rivieraสองสามครั้ง พวกเขาอิจฉาและเกลียดชังอยู่ในใจมาก

โลกมันเปลี่ยนไป พวกเขามีคฤหาสน์ชั้นหนึ่งของTonson Rivieraอีกด้วย

คนที่น่าตื่นเต้นที่สุดคือนายหญิงใหญ่เซียว เธอรอคอยที่จะอยู่ในTomson Riviera และตั้งตารอเป็นเวลานาน!

ดังนั้นนายหญิงใหญ่เซียวจึงเดินตรงกลาง หลานชายเซียวไห่หลงและหลานสาวเซียวเวยเวยพยุงซ้ายและขวา และเซียวฉางเฉียนและเฉียนหงเย่นก็จับมือกันด้วยความรัก

นายหญิงเซียวรู้สึกว่า ตนในตอนนี้ เป็นเหมือนซูสีไทเฮา เดินอยู่ในพื้นที่คฤหาสน์ที่หรูหราเป็นพิเศษ มันช่างสง่างามและเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานจริงๆ

ด้วยความตื่นเต้น เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ:"คงจะดีถ้าฉันได้เจอหม่าหลัน! ฉันอยากจะทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ!"

เซียวเวยเวยยิ้มและพูดว่า:"คุณย่า อย่าลืมสิ ขาของนางถูกคุณเตะหักแล้ว ฉันคิดว่าเธอกำลังร้องไห้อยู่บนเตียงที่บ้านตอนนี้!"

ทุกคนหัวเราะ

เซียวไห่หลงก็ชี้ไปที่พุ่มไม้สีเขียวข้างถนนข้างหน้า มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีไม้ค้ำยันมือเดียวแล้วโพล่งออกมา:"เห้ยแม่ง นั่นมันหม่าหลันไม่ใช่เหรอ"