[ ขอบคุณสำหรับความพยายามของทุกคนวันนี้นะคะ ]

 

มิเซ่โค้งคำนับด้วยเสียงสดใส

หลังการสำรวจเขาวงกต เราสามารถกลับไปยังกิลด์ได้อย่างปลอดภัย

การซ่อนศพพวกโจรไม่ให้พวกมิเซ่มันยุ่งยากพอดู แต่ดูเหมือนพวกเขาจะไม่รู้กันนะ

 

[ ไปหาอะไรกินกันสักหน่อยหลังทำคำขอสำเร็จดีกว่า… แต่พรุ่งนี้ก็ต้องไปเรียนแล้วสิ ]

 

กุเร็นพึมพำ

ตอนที่จัดการกระต่ายแหลมคมเราฉลองกันง่ายๆ ที่บาร์ในกิลด์ แต่เพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนแล้วจึงต้องห้ามตัวเองไว้บ้าง

 

[ มิเซ่ สนุกมั้ย? ]

[ ค่ะ สนุกมากเลย! ]

 

เมื่อถาม มิเซ่ที่อยู่ข้างๆ ก็ตอบด้วยเสียงสดใส

 

[ ยังสงสัยอยู่เลยตอนที่โดนคั่นกลางระว่างคิเมร่ากับฮ็อบก็อบลินนะ แต่การสำรวจก็ไม่เลวเหมือนกัน ไว้คราวหน้าเราไปกันอีกก็ดีนะ ]

 

เอลิเซียพลางนึกถึงตารางงานต่อไปซึ่งมิเซ่ตอบตกลงทันที

 

หลังจากนั้นเราก็กลับบ้านกัน

ออสพักที่โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองหลวงจึงลากันทันทีหลังจากแยกกันที่กิลด์ ที่จริงก็ไม่ได้กลับหรอก แต่ยังตามมิเซ่อยู่

 

หลังจากส่งพวกผู้หญิงเสร็จแล้ว

ผมก็กลับไปที่หอพักชายและผมกับกุเร็นก็แยกกันไปห้องของตัวเอง

 

หลังจากพักได้ไม่นาน ผมก็ออกมาทันที

ขณะที่สวมผ้าคลุมสีดำในตรอกซอยด้านหลังและถ่ายพลังเวทไปยัง ‘กระดาษสื่อสาร’

 

[ ออส ]

[ อือ เรารู้แล้ว… ]

 

เพราะเป็นทหารที่เคยต่อสู้จริงมาแล้ว เราจึงสามารถรับรู้ถึงศัตรูได้

แม้ว่าเมืองหลวงจะมีผู้คนพลุกพล่าน แต่หากปล่อยจิตสังหารออกมาก็ย่อมผิดสังเกต การเคลื่อนไหวของร่างกายและการเคลื่อนไหวของดวงตาแตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง

 

[ ตำแหน่ง ]

[ อืม ที่ถนนหลักหน้าหอพักหญิงสินะ―― ]

 

เมื่อได้ยินตำแหน่งของศัตรูจากออส ผมก็รีบไปจัดการทันที

การโจมตีของออสมันเด่นเกินไป ดังนั้นโดยปกติในเมืองผมจะเป็นผู้รับผิดชอบ โดยให้ออสเป็นทางเลือกสุดท้าย

 

กลั้นลมหายใจและเข้าไปใกล้ศัตรู รัดคอศัตรูจนสลบ

ศัตรูล้มลงโดยไร้ทางขัดขืน

 

[ สมแล้วล่ะ ถ้าเป็นการต่อสู้ในเมืองไม่มีใครสู้ 28 ได้เลยน้า ]

[ มันยุ่งยากไม่ใช่เพราะเรื่องสถานที่หรอก กรณีของออสเพราะต่อสู้โดยไม่ให้ใครรู้ตัวเข้ามันยากมากกว่า ]

 

ขณะที่รับคำชมของออสครึ่งนึง ผมก็ระวังรอบข้างไปด้วย

 

[ ศัตรูมีคนเดียว? ]

 

ก่อนหน้านี้อย่างน้อยต้องมีสองคนแอบซุ่มในเมือง

ปัญหาเรื่องจังหวะ? แต่ก็เอาเถอะ ผมก็สะดวกดีด้วย แต่กลับรู้สึกไม่สบายใจเลยแฮะ

 

[ นี่ๆ ตอนนี้ 28 จัดการพวกมันไปทั้งหมดกี่คนแล้วเหรอ? ]

[ ถ้าลองนับดูก็น่าจะประมาณ 30 คนได้ ]

[ แบบนั้นกลุ่มโจรไม่ล้มกันไปหมดแล้วเหรอ? ]

 

ไม่อาจปฏิเสธหรือยืนยันได้ แต่ก็อยากให้เป็นอย่างว่าเหมือนกัน

จากข้อมูลของคริสที่ว่าพวกนี้คือโจรที่ต้องการผลประโยชน์ ข้อมูลส่วนนี้มันน่าสงสัย เพราะถ้าภารกิจการลักพาตัวถูกแจกจ่ายให้คนทั้งองค์กรจริง ยิ่งมีสมาชิกมากเท่าไหร่ส่วนแบ่งก็ได้น้อยลงเท่านั้นและยังมีความเสี่ยงที่จะไม่ได้กำไรอีก ประมาณ 30 คนก็น่าจะแบ่งบันผลประโยชน์กันได้เหมาะสม

 

[ ทำไมถึงไม่ฆ่าคนๆ นั้นล่ะ? ]

 

ออสชี้ไปยังศัตรูที่ล้มลงอยู่แทบเท้า

 

[ …มีเรื่องต้องให้คิดนะ ]

 

คนที่ผมรัดคอเมื่อครู่ยังไม่ตาย

ออสจึงถามด้วยความสงสัย

 

[ ออส เธอได้ข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจนี้มามากแค่ไหน? ]

 

[ ก็ได้มาประมาณว่ามิเซ่เป็นเป้าหมายคุ้มกัน ส่วนศัตรูได้ยินว่าเป็นอาชญากรที่เป็นพวกหิวเงิน ]

 

――ที่เหลือล่ะ

 

ลางสังหรณ์บอกผมว่าไม่ควรคาดคั้นคำตอบจากเธอมากเกินไป

 

[ เปิดปากชายคนนั้นที ]

 

ออสทำตามคำสั่งอย่างเชื่อฟังขณะที่เอียงหัว

ขณะที่ชายคนนั้นนอนหงาย ผมก็ใช้นิ้วแหวกช่องปากของชายคนนั้น

ซึ่งเห็นถุงเล็กๆ ซ่อนอยู่ที่ฟันด้านหลังของชายคนนั้น

 

[ นี่มัน… ยาพิษสำหรับฆ่าตัวตาย? เพื่อไม่ให้สอบปากคำได้? …อืม แบบนี้คงยากที่จะถามรายละเอียดจากเขาได้ ]

[ อือ ที่เขามีสิ่งนี้เตรียมไว้ก็เพราะป้องกันไม่อยากให้พูดอะไรพล่อยๆ ]

 

ผมรู้มานานแล้วว่าพวกโจรเตรียมยาพิษสำหรับฆ่าตัวตายไว้ที่ฟันด้านหลัง

แต่มีเหตุผลที่จนถึงตอนนี้ไม่กล้าพูดถึง

 

[ ต้องขอบคุณออสที่มาได้จังหวะนี้พอดีล่ะนะ ผมถึงมีแผนการให้เลือกมากขึ้น ]

[ …จะทำอะไรเหรอ? ]

 

เมื่อออสถามมา ผมจึงตอบไปตรงๆ

 

[ สอบปากคำ ]