สายตาของพันหน้าตกไปอยู่บนหน้าของหลานป๋าย และเห็นว่านางปิดหน้าของนางด้วยมือทั้งสองข้าง โดยใช้ใบหน้าของโหลว ชิงอู๋ จ้องมองด้วยดวงตาของคนตกอยู่ในความรักมองไปที่เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง

เมื่อเห็นพันหน้า นางก็ไม่ได้ตอบสนองเท่าไหร่ แต่นางก็ยังคงตอบเขาต่อไป “เช่นนั้น ข้าต้องไปแน่นอน ไปแน่นอน!”

นางไม่สามารถที่จะเชื่อฟังได้มากกว่าอีกแล้ว

พันหน้าพันเหลือบมองไปทางนาง พยายามมองนาง

ดวงตาของเขากำลังหงุดหงิดจากการพยายามที่จะขยิบตาอย่างหนักให้นาง แต่หลานป๋าย ก็ยังคงมองผ่านเขาไปยัง คงจ้องที่เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง 

พันหน้าโกรธมาก เขาแทบอยากจะโยนถ้วยชาไปที่ศีรษะของนางเสีย

          เขาใช้ยาเสน่ห์อะไรกับนาง?

“แค็กๆ แค็กๆ!”

เขาวางถ้วยชาลงและเดินกลับไปสองก้าว

เขาไอขึ้นเสียงดังมาก

แต่ดูเหมือนว่าหลานป๋ายจะไม่ได้ยินเขา นางยังคงหัวเราะคิกคักและพูดอะไรอย่างอื่นกับเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ต่อไป

แต่เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง มองไปที่พันหน้า เพื่อบังคับให้เขามองลง แล้วเขาก็พูดขึ้น”คุณหนูใหญ่ นายท่านต้องการพบท่าน นายท่านบอกว่ามีบางอย่างต้องการให้พบไปดูขอรับ”

“อืม?”

หลานป๋าย มองไปที่พันหน้า นางดูสับสน ก่อนจะถามขึ้น “ข้าหรือ?”

พันหน้า”ใช่ขอรับ ” คุณหนูใหญ่” ถ้าท่านไม่ไป นายท่ายอาจจะโกรธได้นะขอรับ!”

หลานป๋าย มองหน้าพันหน้าอีกสักสองสามครั้ง ก่อนที่จะมองไปที่ชายที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ดูอบอุ่นและอ่อนโยนตรงหน้า

นางส่ายหัวสองครั้ง ก่อนที่จะตระหนักได้และลุกขึ้น

นางรีบพูดขึ้นทันที “โอ้ ได้ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้!”

หลังจากพูดจบ นางก็หันหลังและวิ่งออกไป

เมื่อนางมาถึงมุมแขนของนางถูกดึงเอาไว้ด้วยบางสิ่งบางอย่าง

ขณะที่นางกำลังจะตีกลับไป นางก็เห็นโหลว ชิงอู๋ และรีบหยุดตัวเองเอาไว้ “นายท่าน ท่านกลับมาแล้ว!”

“อืม ข้ารู้แล้ว ข้าจะไปจัดการกับเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง รอพันหน้า จากนั้นก็กลับไปที่เรือนลมเอนเอียง”

“…. เจ้าค่ะ” หลานป๋ายเห็นว่าโหลว ชิงอู๋ กำลังจะจากไปและคิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ นางจึงรีบดึงแขนของโหลว ชิงอู๋เอาไว้ทันที”นายท่าน … “

“อืม? มีอะไรหรือ? “โหลว ชิงอู๋ หันกลับมาหานางและเห็นการแสดงออกที่ไม่สบายใจของหลานป๋าย นางจึงช่วยไม่ได้ที่จะถามขึ้น

หลานป๋ายลูบหัวนางอยากร้องไห้ แต่ก็ไม่มีน้ำตา “คือว่า … ข้า… ดูเหมือนจะฟังองค์ชายสามเป็นเวลานานและถูกทำให้หลงใหลไปกับคำพูดของเขาจนลืมเวลา ข้าไม่รู้ว่าข้าได้เปิดเผยอะไรออกไปหรือไม่ แล้วข้าจะทำอย่างไรเจ้าค่ะ? ”

โหลว ชิงอู๋ถึงกับแข็งค้าง ก่อนจะส่ายหัว “ไม่เป็นไร”

นางเคยเห็นฝีมือของเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ในชีวิตก่อนหน้านี้มาแล้ว

เขาเป็นผู้มีความเชียวชาญต่อหัวใจของหญิงสาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาพูดถึงเรื่องที่น่าสนใจที่คุณหนูทั้งหลายไม่เคยได้ยินมาก่อน

บอกกับใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาและสายตาที่อบอุ่น เมื่อเขามองมาที่เจ้าอย่างลึกซึ้ง มันทำให้เจ้ารู้สึกว่าเขามีความรู้สึกลึกซึ้งอย่างเหลือเชื่อต่อเจ้า

แล้วเจ้าไม่รู้จะตกลงไปได้อย่างไร

ตอนนั้น นางก็หลงเสน่ห์เขาเช่นกันและก้มหัวเขาไว้จนกระทั่งนางตาย

มันน่าเสียดายที่นางเพิ่งจะรู้ว่าเขามีสองหน้าแค่ไหนก็ตอนที่นางกำลังจะตาย

ความอบอุ่นและอ่อนโยนทั้งหมดมันเป็นเพียงแค่ฉากหน้า เพื่อปกปิดความจริงที่ว่าเขาเป็นคนโหดร้ายและไร้ความปราณีแค่ไหน ในขณะที่เขาดูเหมือนจะอ่อนโยน

โหลว ชิงอู๋และหลานป๋าย เปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ก่อนที่นางจะกลับไปที่ห้องโถงใหญ่

พันหน้ายังคงยืนอยู่ที่นั่นอย่างนอบน้อม

เซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง ถามเขาและบางครั้งเขาก็จะตอบ

เมื่อพันหน้าเห็นว่าโหลว ชิงอู๋ มาและดวงตาของเขาสว่างขึ้น “คุณหนูใหญ่!”

“อืม เจ้าสามารถไปได้”

“ขอรับ”

พันหน้าปล่อยลมหายใจของความโล่งอกออกมาและรีบออกไป

           แต่เมื่อเขากำลังจะถึงทางออก เขาก็ช่วยไม่ได้ที่จะมองไปที่องค์ชายสามแล้วหัวคิ้วของเขาก็ขมวดขึ้น

เขาเพียงแค่ถามคำถามสองสามข้อและถึงแม้ว่าพวกมันจะดูเหมือนจะไม่เป็นอันตราย แต่พวกมันทั้งหมดก็เกี่ยวกับเจ้านายของเขา

เมื่อเขาวิเคราะห์อย่างรอบคอบแล้ว เขาก็รู้สึกว่ามันน่ากลัว

เขาใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการทำให้เจ้านายของเขาพอใจ เขาต้องการอะไรกันแน่?

นอกจากนี้ เขายังใช้เพียงคำพูดไม่กี่คำและทำให้หลานป๋ายหลงเสน่ห์ เขาได้อย่างง่ายดาย

เขากลับยิ่งรู้สึกมากยิ่งขึ้นว่าองค์ชายสามผู้นี้ กำลังซ่อนบางอย่างเอาไว้ลึกๆและมันก็น่ากลัวมาก

โหลว ชิงอู๋ นั่งลงไป ก่อนจะยิ้มให้กับเซี่ยโฮ่ว ฉิ่ง “พวกเราถึงตรงไหนกันแล้วนะเพคะ?”