มีดที่คมจะตัดผ่านมันได้อย่างง่ายดาย

นางอยากจะแก้แค้น ดังนั้นความรู้สึกของผู้ชายและผู้หญิงเหล่านี้จะต้องถูกตัดออกอย่างหมดจด

ความรู้สึกหนาวเย็นของโหลว ชิงอู๋ ทำให้เซี่ยโฮ่ว รุ่ยกัดริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน มือที่อยู่ใต้แขนเสื้อของเขาก็ยิ่งกำแน่นมากขึ้น

แต่เขาทำได้เพียงพยายามควบคุมตัวเองเอาไว้

โหลว ชิงอู๋มองลงไปด้านล้าง นางคิดก่อนที่จะมองกลับขึ้นมาด้วยสายตาที่เย็นชาเหมือนเดิม

“จริงๆแล้ว องค์ชายรอง ท่านไม่ได้ชอบข้ามากขนาดนั้นด้วยซ้ำ มันเป็นเพียงแค่ความผิดพลาดเพราะข้าช่วยท่านเอาไว้ “

“มันไม่ใช่แบบนั้น” เซี่ยโฮ่ว รุ่ยปฏิเสธขึ้นทันที แต่เมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาของโหลว ชิงอู๋ ดวงตาของเขาก็ขยับออกไป

ดวงตาของนางว่างเปล่าและชัดเจนมากราวกับว่าพวกมันสามารถมองเห็นไปถึงหัวใจของคน ๆ หนึ่งได้ ทำให้เขารู้สึกสับสนเพราะเหตุผลบางอย่าง

“เช่นนั้นหรือ?” โหลว ชิงอู๋พึมพำขึ้น “องค์ชายสาม ท่านต้องการตำแหน่งนั้นหรือไม่?”

เซี่ยโฮ่ว รุ่ยรู้ว่านางกำลังพูดถึงบัลลังก์

ในตอนแรกง เขาไม่ได้ยึดติดกับบัลลังก์นั้นมากนัก

แต่หลังจากงานเลี้ยงของเสด็จพ่อ ความคิดแบบนั้นก็ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

เมื่อเขาคุกเข่าลง หัวใจและร่างกายของเขาก็ยุ่งเหยิง จิตใจของเขาก็ว่างเปล่า

ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือถ้าตอนนั้นเขากลายเป็นคนเสียสติ เสด็จแม่ของเขาน้องเจ็ดของเขาทั้งหมดจะจบทันที

เขาต้องการที่จะปกป้องพวกเขา ดังนั้นเขาจะต้องยืนอยู่ในจุดที่สูงสุดเท่านั้น

มิเช่นนั้นพวกเขาอาจจะกลับไปยังตำแหน่งที่ถูกเหยียบย่ำได้อีกครั้งได้ในตลอดเวลา

มันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่น่าเชื่อและไม่แน่ใจเกี่ยวกับอนาคต

ตอนจบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากเห็นดังนั้นเขาจึงต้องการ … บัลลังก์นั้น

“ใช่ ข้าต้องการนั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น”

“เช่นนั้น ข้าก็จะช่วยท่าน แต่” โหลว ชิงอู๋ มองเหล้าที่อยู่ข้างหน้าของนาง

นางยกมันขึ้นและดื่มเหล้าไปหนึ่งครั้ง ก่อนที่จะมองกลับไปที่เซี่ยโฮ่ว รุ่ย

“ถ้าให้ท่านเลือกระหว่างข้ากับตำแหน่งนั้น ท่านจะเลือกอะไร?”

“แม่นางโหลว?” เซี่ยโฮ่ว รุ่ย ไม่เข้าใจ

นางและราชบัลลังก์ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับแม้แต่น้อย

แต่ดวงตาของโหลว ชิงอู๋ ก็จริงจังมาก จนทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ

“บอกข้ามาว่าท่านจะเลือกแบบไหน?”

“แม่นางโหลว … อย่าบังคับข้า” ทันใดนั้นเขาก็คลุมศีรษะของเขา

ความคิดของเขายุ่งเหยิง

ให้เขายอกแพ้เรื่องนาง เขาก็ไม่ต้องการ

แต่ถ้าเขายอมแพ้เรื่องบัลลังก์ ท่านแม่ของเขา น้องเจ็ดของเขาทุกคนจะต้องเผชิญกับความไม่แน่นอนดังกล่าว ซึ่งมันยิ่งทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น

โหลว ชิงอู๋ หัวเราะ

“เห็นหรือไม่หัวใจของท่านมีคำตอบอยู่แล้ว ท่านไม่ได้ชอบข้ามากขนาดนั้น เป็นเพราะความรู้สึกที่ดีที่มีเพียงขนาดเล็กเท่านั้น แม้ว่าจะไม่ใช่ข้า แต่ก็อาจเป็นผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ช่วยท่านในสถานการณ์เช่นนั้นได้ ท่านก็อาจจะตกหลุมรักกับผู้หญิงคนอื่น ๆได้เช่นกัน องค์ชายรองนี่คือความรู้สึกผิดภายใต้ความเย็นชาของท่าน มันเป็นสิ่งที่องค์ชายคนอื่นๆ ไม่มีดังนั้นนั่นมันจึงเป็นเหตุผลที่ข้าต้องการช่วยท่าน แต่ข้าจะไม่กักขังตัวเองให้อยู่ภายในกรงนั้น ข้าเชื่อว่าองค์ชายรองฉลาดและจะสามารถคิดทบทวนเรื่องนี้ได้ “

“…. ” เซี่ยโฮ่ว รุ่ยรู้สึกทึ่ง ในขณะที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาของเขาค่อยๆ ดำมือลง

มันเป็นเช่นนั้นจริงๆหรือ?

“องค์ชายรองจงกลับไปคิดอย่างรอบคอบ ข้าคงต้องขอตัวก่อน โอ้ยังมีอีกเรื่อง แม้ว่าข้าจะแต่งงานกับองค์ชายสาม แต่มันก็จะไม่ส่งผลต่อความสามารถของข้าในการช่วยให้ท่านก้าวไปสู่ตำแหน่งนั้นได้ ดังนั้นองค์ชายรองไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องใด ๆทั้งนั้น “

เมื่อพูดจบ โหลว ชิงอู๋ก็หันหลังและจากไปอย่าไม่สนใจ

นางหวังว่าหลังจากนี้ พวกเขาอาจจะกลายเป็นคู่ค้าที่ดีที่สุด

เซี่ยโฮ่ว รุ่ยนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั้นเป็นเวลานานด้วยความรู้สึกมึนงงก่อนที่เขาจะลูบหน้าผากของเขาและหัวเราะอย่างขมขื่นขึ้น

เขาค่อยๆยกไหเหล้าขึ้นอีกครั้งและดื่มน้ำจนหมด

เขาพยายามลุกขึ้น ก่อนจะมุ่งหน้าออกไปข้างนอก

แต่เขายังรู้สึกว่าเขาได้ยอมแพ้ให้กับบางสิ่งบางอย่างไปแล้ว

และในครั้งต่อไปที่พวกเขาได้พบกัน เขาคงจะกลายเป็นคนใหม่

แต่จริงๆแล้ว เขาเพียงแค่รู้สึกผิด … ต่อนางอย่างนั้นหรือ?