“ถ้าอย่างนั้น ตามที่คยองซูบอก นายอยากจะคืนไอเทมให้ชั้นเหรอ?”

 

ปั้ง!

 

ซองอูหันไปมองข้างหลัง เขาขมวดคิ้วกังเสียงดังลั่น

 

ฮันโฮกำลังทุบเครื่องขายน้ำดื่มด้วยค้อนโคนขาออค

 

“เฮ้ ทำอะไรของนายน่ะ?”

 

“ชั้นไม่มีเงินน่ะ อยากได้ซักกระป๋องไหม? ฮ่าฮ่าฮ่า…”

 

“หลีกไป ขอชั้นบ้าง หา? ให้ตายเถอะ…มันพังเพราะนายทุบมันแรงไป!”

 

จีซูบ่น

 

ซองอูหันมามองคยองซูอีกครั้ง ใบหน้าเขาตึงเครียด

 

คยองซูในตอนนี้กำลังมองโครงกระดูกน่ากลัวที่ยืนอยู่ด้านหลังซองอู

 

อาวุธกระดูกที่ปีศาจตัวเล็ก ๆ พวกนี้ถืออยู่นั้นเต็มไปด้วยเลือดของออค

 

“อ๋อ ไม่ต้องกลัวพวกมันหรอก จริง ๆ แล้วพวกมันน่ารักจะตาย…เล่าเรื่องของนายต่อสิ เจ้าของตรงนั้นน่ะ”

 

ซองอูชี้นิ้วไปยังทีวีเก่าที่มุมอาคารจอดรถบัส มันเป็นจอซีอาร์ที*แบบยุคเก่า จากที่ซองอูรู้ มันเสียเพราะถูกทิ้งเอาไว้นานแล้ว แต่ตอนนี้มีแสงสว่างออกมาจากมัน

 

“ใช่แล้ว มันให้ไอเทมกับชั้น เราเคยทำได้ แต่ตอนนี้เราไม่มีทองพอ เราเลยเอาไอเทมมาได้ครั้งเดียว…”

 

นักศึกษาทั้งห้าคนไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้กับมอนสเตอร์มาก่อน ซองอูลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินไปหาจอ

 

“มันคือร้านค้า”

 

ฮันโฮเดินหาซองอูและยื่นเครื่องดื่มให้ ซองอูพยักหน้ารับ มีภาพลอยขึ้นมาเหนือทีวี มันเป็นภาพเหรียญสีเขียว

 

จี่–

 

-ยินดีต้อนรับสู่ร้านค้าระดับ E!

 

มันเป็นจอภาพเหมือนกับเครื่องเกมยุคเก่า ที่หน้าจอมีข้อความ “กดปุ่มใดก็ได้เพื่อไปต่อ”

 

ซองอูยื่นนิ้วกดปุ่มสามเหลี่ยม ภาพหน้าตาเปลี่ยนไปพร้อมกับเสียงดนตรีน่าตื่นตา

 

-เลือกกงล้อเสี่ยงดวงของคุณ!

 

1) ทองแดง (100)

 

2) เงิน (1,000)

 

3) ทอง (10,000)

 

*ร้านค้าระดับ E จะใช้จ่ายด้วยทองของคุณเท่านั้น

 

ดูเหมือนว่าระบบจะใช้ทองหมุนกงล้อแบบสุ่ม

 

“ซองอู เราอาจจะได้ไอเทมจากมันนะ”

 

“อืม ดาบยังร่วงลงมาจากฟ้าได้ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้แล้วล่ะ”

 

จีซูตอบเมื่อฮันโฮถาม ไม่มีเรื่องอื่นใดที่จะทำให้พวกเขาแปลกใจได้อีกแล้ว

 

ซองอูไม่ตัดสินอะไรไปก่อน…เขาเพียงแค่คิดทุกอย่างตามปกติ แต่เป็นเรื่องดีกับกายและใจที่จะเชื่อว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้

 

“อยากรู้ก็ลองดูสิ”

 

“ชั้นมี 360 ทอง ทองแดงนี่แหละดี…”

 

“ชั้นมี 584 ทอง”

 

ฮันโฮกับจีซูมีทองไม่ต่างกันมากนัก

 

“แล้วนายล่ะซองอู?”

 

ซองอูเปิดแถบสเตตัสขึ้นมาดู

 

[โปรไฟล์ผู้เล่น]

 

-ชื่อ : ยูซองอู

 

-เลเวล : 4

 

-อาชีพ : เนโครแมนเซอร์

 

-ความสามารถ : พลังกาย (5) , ความคล่องแคล่ว (5), ความแข็งแรง (5)

 

-ทองสะสม : 1,552

 

“อา มี 1,552 ทองน่ะ…”

 

“ฮ่าฮ่า นายหมุนกงล้อระดับเงินได้ใช่ไหม?”

 

สิ่งหนึ่งที่ซองอูลืมไปได้โผล่ขึ้นมาในหัว เขามองไปที่มุมหนึ่งของจอ

 

-ตั๋วหมุนกงล้อใช้งานได้หนึ่งครั้ง (ไม่จำกัดระดับ)

 

“หืม?”

 

ตั๋วเสี่ยงดวงคือรางวัลที่เขาได้เป็น ‘ผลสำเร็จการล่า’ หลังจากฆ๋ากอบลินในชั้นแรก แต่ครั้งนั้นเขาไม่รู้ว่าจะใช้มันอย่างไร ตอนนี้โอกาสได้มาถึงแล้ว เขาจึงกดปุ่มและเลือกกงล้อแบบ ‘ทอง’

 

“ซองอู มันใช้ 10,000 ทองนะ”

 

แกรก แกรก แกรก

 

กงล้อหลากสีเริ่มหมุนพร้อมกับเพลง 16 บิทอย่างที่ฮันโฮคาดไม่ถึง ดูเหมือนว่าตั๋วไม่จำกัดระดับจะใช้กับทุกระดับได้อย่างอิสระ

 

อันตราส่วนของรางวัลอันดับ 1 อันดับ 2 และอันดับ 3 ถูกพิมพ์บนกงล้อเป็นช่องเล็ก ๆ มีของธรรมดา ชุดโพชัน และชุดเอาตัวรอดถูกเขียนไว้เป็นพื้นที่ใหญ่บนกงล้อ

 

‘สุ่มอีกแล้วเหรอ?’

 

ซองอูดันปุ่มหมุนกงล้อ เมื่อเพลงมาถึงท่อนที่เร้าอารมณ์ที่สุด เขากดปุ่มอีกครั้ง จากนั้นเพลงจึงช้าลง ความเร็วการหมุนของกงล้อช้าลงไปด้วย

 

ตึดตือดึ๊ดตือ-ดื๊อ!

 

เพลงหยุดเล่น กงล้อหยุดหมุนเช่นกัน

 

“โห! แจคพอต!”

 

ซองอูระเบิดเสียงหัวเราะ

 

และก็เป็นอีกครั้ง ดวงคือสิ่งจำเป็นที่สุดในการเอาชีวิตรอด

 

***

 

กงล้อหยุดหมุน

 

“ว้าว…ไม่รู้นะว่ามันเป็นรางวัลที่ 1 รึเปล่า แต่นายได้แจคพอตใช่ไหม? แล้วนายก็หมุนแบบทองด้วย”

 

ฮันโฮพูดพลางกลืนน้ำลาย เพราะสำหรับเขานั้นมันน่าทึ่งมากเพราะเขาเลือกการ์ดอาชีพหนึ่งดาวมาตั้งแต่แรก และที่ผ่านมายังได้แต่ของทั่วไป

 

ในตอนนั้นเอง ซองอูได้กล่องใบเล็กที่ร่วงลงมาจากอากาศ เขาเปิดกล่องและหยิบมณีสีฟ้ารูปหยดน้ำออกมา

 

[ข้อมูลไอเทม]

 

-ชื่อ : น้ำตาวิญญาณทะเล

 

-เกรด : ตำนาน

 

-ประเภท : ลูกแก้ว

 

-เอฟเฟค : เพิ่มมานา (+300), ฟื้นฟูมานา (+200%)

 

“แกพูดถูก ชั้นได้แจคพอต!”

 

ซองอูพยักหน้า มันเป็นสิ่งที่เขาต้องการเพราะเขาไม่มีมานาในการเรียกโครงกระดูกอย่างต่อเนื่องในการต่อสู้ แต่เพราะรางวัลนี้ มานาของเขาจึงเพิ่มขึ้นอีกหกเท่าและเพิ่มอัตราฟื้นฟูอีกสามเท่าด้วย

 

สมกับเป็นไอเทมระดับ ‘ตำนาน’ เขาได้ของดีมาใช้แล้ว

 

“ซองอู ทำไมนายไม่ลองหมุนระดับเงินด้วยดวงตอนนี้ดูล่ะ?”

 

“ทำไมแกถึงตื่นเต้นมากกว่าชั้นแล้วล่ะ?”

 

“เป็นคนดูในวงพนันมันก็สนุกเหมือนกันแหละน่า เหมือนกับพวกดูคลิปเปิดกล่องในเว็บไง”

 

ซองอูทำแบบที่ฮันโฮบอก เขาใช้ 1,000 ทองของตัวเองหมุนกงล้อระดับ ‘เงิน’

 

ตื๊ด-ตื๊ด-ตื๊ด-

 

กงล้อหมุนอีกครั้งพร้อมกับเสียงเพลงแบบเดิม กงล้อหยุดหมุนเมื่อเขากดปุ่มอีกครั้ง

 

และผลที่ได้คือ…

 

“ไม่เลว!”

 

“รางวัลที่สอง! แกที่มันดวงดีสุดยอด!”

 

ครั้งนี้ซองอูได้รางวัลที่สอง เขาก้าวถอยหลังพยายามจะรับของที่หล่นลงมาจากอากาศ

 

ปั้ง!

 

ของหนักตกลงพื้น มันเป็นโลห์อันใหญ่ขนาดราว 1 เมตร มันคือโล่ห์สี่เหลี่ยม

 

“ให้ตายเถอะ เจ้านี่แหละที่จะฆ่าเราตาย…”

 

[ข้อมูลไอเทม]

 

-ชื่อ : โล่ห์แนวหน้า

 

-เกรด : แรร์

 

-ประเภท : โล่ห์

 

-เอฟเฟค : เพิ่มพลังป้องกันเพิ่มเติม 10 นาทีเมื่อเริ่มการต่อสู้ (+20%)

 

ตอนที่ยกโล่ห์ขึ้น มันไม่ได้หนักไปกว่าที่เขาคิด บางทีอาจจะเป็นเพราะสมดุลที่ดี เขาไม่รู้ว่าวัตถุดิบของโล่ห์คืออะไร แต่มันไม่ใช่ของปกติแน่นอน

 

ฮันโฮกับจีซูหมุนกงล้อเช่นกัน ฮันโฮได้ ‘ชุดโพชันเกรด C’ และจีซูได้ อาวุธแรร์ ‘ดาบยาวลงทัณฑ์’

 

“มีแต่ชั้นที่ไม่ได้อาวุธ…”

 

ฮันโฮพูดด้วยความผิดหวัง เขาบ่นในความดวงซวยของตัวเอง

 

ถึงอย่างนั้นไอเทมของเขาก็ใช้ได้ดี มันดูน่าจะใช้งานได้ดีในการต่อสู้

 

[ข้อมูลไอเทม]

 

-ชื่อ : โพชันฟื้นฟูกำลังเล็ก

 

-เกรด : C

 

-ประเภท : โพชัน

 

-เอฟเฟค : ฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

 

เขาได้โพชันฟื้นฟูกำลังเล็กมาสองขวด และยังมีโพชันฟื้นมานาและยาแพ้พิษอีกสองขวด

 

“ฮันโฮของที่นายได้มาอาจจะใช้ช่วยชีวิตนายก็ได้ ใครจะไปรู้? มองโลกใบแง่ดีหน่อย”

 

“อย่างน้อยก็ขอโล่ห์ซักอันไม่ได้เหรอ ไม่อยากเจ็บตัวนี่”

 

“อย่าทำตัวเป็นเด็กน่า”

 

เมื่อทุกคนหมุนกงล้อเสร็จ ซองอูเลือกเก็บทองที่เหลือเอาไว้

 

ฮันโฮได้กระเป๋ามาจากนักศึกษาคนหนึ่งและเก็บโพชันเอาไว้ในกระเป๋า จีซูลับดาบด้วย ‘หินจุดระเบิด’ ที่ได้มาจากบอสกอบลิน

 

“อยากใช้ดาบสองเล่ม อย่างน้อยจะได้ระวังเวลาใช้ไฟได้”

 

จีซูแบกดาบสองเล่มไว้บนหลัง เธอที่มีดาบสองเล่มในชุดวอร์มสีแดงดูเหมือนกับนักรบ ซองอูนึกถึงตัวละครในฉากหนังเรื่องหนึ่ง

 

ในขณะเดียวกัน กลุ่มของคยองซูมองซองอูกับเพื่อนด้วยสายตาแปลก ๆ ยากที่จะใจเย็นลงได้ในเวลาแบบนี้ แต่พวกเขาพร้อมที่จะต่อสู้ครั้งถัดไปแล้ว

 

เขาถาม

 

“พวกนายไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เหรอ? ยังใจเย็นอยู่ได้ยังไง?”

 

จีซูตอบ

 

“อืม เราพยายามปรับตัวน่ะ”

 

“…จริงเหรอ?”

 

“มันไม่มีทางอื่นแล้วนี่นา”

 

จีซูพูดขณะที่มองซองอู เพราะเธอพูดเหมือนกับที่ซองอูเคยพูดเอาไว้