นิยาย มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์

 

ตอนที่ 46 เริ่มเป็นกระแส (1)

 

คุณกำลังเจอกับการสังหารหมู่การสังหารหมู่ในโลกใบนี้อาจไม่ใช่เหตุการณ์ประหลาดเพราะมันจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งในอนาคต แต่มันแตกต่างสำหรับคุณพ่อพระที่ใช้งานคนตาย คุณสามารถช่วยชีวิตมากมายหรือใช้คนที่ไม่มีใครสนใจได้

 

ทางเลือกเป็นของคุณ

 

ทางเลือกของคุณจะส่งผลต่อชะตา

 

ภารกิจพิเศษ นี่เป็นครั้งที่สองของซองอูที่ได้ภารกิจพิเศษมาทำ ครั้งแรกคือตอนที่เขาได้เห็นความตายของศาสตราจารย์ในมหาลัย เขารู้สึกว่าเขากำลังยืนอยู่ต่อหน้าคลื่นยักษ์ที่เชี่ยวกราก

 

“สังหารหมู่ “

 

ภารกิจของแวมไพร์ลอร์ดกับภารกิจของซองอู หรือว่าภารกิจของทั้งสองจะเหมือนกัน?

 

ดูเหมือนว่าการต่อสู้ของทั้งสองจะใหญ่โตมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

ซองอบอกแค่จีซูกับฮันโฮในเรื่องที่เขาได้เห็นวิดีโอจากเศษเสี้ยวความทรงจำ

 

“อะไรนะ? พวกมันทุกคนถูกล้างสมองก่อนที่เราจะมาถึงเหรอ? พวกนั้นถึงมีกันอยู่เต็มไปหมดและทำงานเป็นกลุ่มได้”

 

จากความทรงจำของแวมไพร์ผู้จัดการ สีหน้าของแวมไพร์ระดับสูงบนโต๊ะในร้านขายเบียร์นั้นน่ากลัวจริง ๆ

 

แต่ละคนมองแวมไพร์ลอร์ดด้วยความรัก ทุกคนใฝ่หาเขาและเชื่อใจอย่างไม่มีข้อกังขา ดูเหมือนว่าแวมไพร์จะมีพลังวิเศษที่ทำให้สมุนเชื่ออย่างเต็มหัวใจ

 

“ยิ่งอยู่ใกล้แวมไพร์ลอร์ดมากเท่าไหร่ อาการของแวมไพร์ก็จะยิ่งรุนแรงเท่านั้น ยูจินเป็นแวมไพร์ขั้นต่ำที่ยังมีความเกลียดชังแวมไพร์ลอร์ดอยู่บ้าง”

 

“นายไม่คิดเหรอว่าจะมีการสังหารหมู่ครั้งใหญ่ในซูวอนฮวาซอง?”

 

จีทู้ถาม เธอจริงจังกับเรื่องนี้มาก

 

พวกแวมไพร์กำลังเตรียม “ปาร์ตี้ครั้งใหญ่ ด้วยการหลอกผู้รอดชีวิตในฮวาซองให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้และกินทุกคนในครั้งเดียว แน่นอนว่าจะมีคนมหาศาลตายในแผนการนี้ แต่รู้สึกแย่เป็นพิเศษเพราะมันเป็นการสังหารหมู่ที่พวกแวมไพร์วางแผนล่วงหน้าเอาไว้

 

“ซองอู มันเป็นเรื่องจริง ในกระดานข่าวนี้แต่กระทู้หลอกคนไปที่นั่น มีโพสต์อยู่เต็มไปหมด พวกมันจงใจหลอกผู้รอดชีวิต”

 

ฮันโฮยื่นมือถือให้ซองอุดู

 

[8] นโยบายที่เปลี่ยนแปลงของโซนปลอดภัยซูวอนฮวาซอง : ทุกคน โปรดมา!

 

-ผู้เขียน : ผู้จัดการคู | เข้าดู : 77,589

 

เราบอกว่าพวกคุณจะได้ทองในโพสต์ก่อนหน้า แต่พวกเราเปลี่ยนนโยบายจากการประทุ่ม

ภายในแล้ว นับแต่นี้ไปเราจะรับผู้รอดชีวิตทุกคน พวกเราเป็นกลุ่มใหญ่ที่มี นักสำรวจ สองคน

เป็นอาชีพสามดาวและมี “มิชชั่นนารี สามดาวอีกสามคน ที่ของเรากว้างมาก เรามีเงินมากมาย

เพราะมีทีมล่ามอนสเตอร์หลายกลุ่ม เราจะสร้างโซนปลอดภัยที่แข็งแรงกว่าเดิม ทั้งรัฐบาลหรือ

กองทัพช่วยพวกเราไม่ได้ เรากำลังหาทางผ่านพ้นภัยพิบัตินี้ไปเพื่อช่วยผู้รอดชีวิตให้มากที่สุด

มาร่วมมือกันเถอะ!

 

[คอมเมนต์ : 115]

 

คอมเมนต์ส่วนใหญ่นั้นพูดถึงการไปยังที่นั่นหรือคนที่บอกว่ากำลังเดินทางไป

 

เห็นได้ชัดว่าผู้รอดชีวิตมากมายกำลังติดกับ

 

“ให้ตายเถอะ! เจ้าพวกสารเลวน พวกมันหน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไง? มันยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ?”

 

จีซูอารมณ์เสีย

 

“ทำไมเราไม่โพสต์คอมเมนต์บอกว่าพวกมันเป็นแวมไพร์ที่หลอกคนบริสุทธิ์ไปดูดเลือดล่ะ?”

 

ฮันโฮพูด

 

ซองอูเจ็บปวดกับความคิดของฮันโฮ ต่อให้เขาเปิดเผยเรื่องน่ากลัวแต่ไม่มีอะไรมายืนยันมันก็จะถูกคนมองเป็นแค่ข่าวลือที่ไม่น่าเชื่อถือ แต่ก็ไม่ดีถ้าจะไม่ใช้กระดานข่าวเป็นอาวุธหลัก

 

“คิดให้ดีก่อนโพสต์จะดีกว่า”

 

ข้องอพูด

 

ฮันโฮกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิดไม่พอใจ

 

“หาไอเทมในโรงงานก่อน ต่อให้นายรีบไปที่นั่นก็จจะไม่ได้อะไรนอกจากจะเตรียมตัวไปก่อน จีซูเองก็ใจเย็นด้วย เราต้องทำเรื่องสำคัญให้จบ”

 

พวกเขาตัดสินใจจัดการทำหน้าที่ตรงหน้า นั่นคือการแยกไอเทมมีค่าที่พวกแวมไพร์รวบรวมเอาไว้ในโรงงานในไม่กี่วันที่ผ่านมา ที่นี่นั้นเหมือนกับขุมทรัพย์ เพราะพวกแวมไพร์ไม่ได้ล่ามอนสเตอร์แต่ล่าผู้เล่น พวกมันจึงรวบรวมของมีประโยชน์มาได้เต็มไปหมด

 

“เหมือนกำลังขุดรั้งกระรอกเลย”

 

ฮันโฮพูดเบา ๆ

 

ฮันโฮหยิบกล่องกระดาษออกมาจากห้องประธาน

 

“จะมีโพชั้นในกล่องนี้กขวดกันนะ?”

 

กล่องเต็มไปด้วยโพขึ้นทุกข์นิดเช่น สตามินา มานา และยาแก้พิษ มีโพขึ้นระดับสูงหลายขวดรวมอยู่ด้วยซึ่งมันเรียกว่า ยาบำบัด (ขั้นกลาง) ซึ่งใช้รักษาหรือแก้อาการติดเชื้อ

 

“ซองอู มันเขียนว่าใช้รักษาอาการติดเชื้อซอมบี้หรือแวมไพร์ได้ด้วย”

 

“โอเค เก็บมันให้ดีล่ะ”

 

พวกเขายังได้ของใช้ประจำวันที่จำเป็นและอาวุธทุกชนิด

 

“ดูนี่สิ”

 

จีซูเอาของรูปสี่เหลี่ยมให้ข้องอดู

 

[ข้อมูลไอเทม]

 

ชื่อ : ที่ชาร์จ (เล็ก)

 

-เกรด : ทั่วไป

 

-ประเภท : อื่น ๆ

 

-เอฟเฟค : ข้าร์จแบตเตอรี่ (ยังใช้งานได้ : 87%)

 

ดูเหมือนว่าของประเภทนี้จะถูกจัดอยู่ในหมวด “ไอเทมอื่น ๆ ที่เขาไม่เคยเลือกมาก่อน ในวันที่ห้าที่โลกเปลี่ยนแปลงไป พลังงานยังคงอยู่ราวกับว่าโรงไฟฟ้ายังทำงานเป็นปกติ แต่ก็ไม่มีใครแน่ใจว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง นอกจากของอื่น ๆ แล้ว ซองอุต้องการแบตเตอรี่โทรศัพท์เพื่อที่จะใช้แอพ คู่มือผู้เล่น

 

-กำลังชาร์จแบต (เหลือ 10 นาที)

 

ตอนที่เขาวางโทรศัพท์ลงบนแท่นชาร์จ ข้อความโผล่ขึ้นมา การชาร์จนั้นเร็วมาก

 

“ถ้าเป็นแบตเล็กก็ต้องมีแบตใหญ่ด้วย และถ้ามันเป็นไอเทมเกรดสูง มันก็อาจจะจ่ายพลังงานให้อาคารได้”

 

ซองอูคิดได้ว่าเป็นการจำเป็นที่จะต้องเก็บ ไอเทมอื่น ๆ ไว้ด้วย

 

คยองซูกับผู้รอดชีวิตคนอื่นในโรงงานร้างเก็บไอเทมที่ได้ในรถบัส ตอนนี้ผู้รอดชีวิตในมหาลัยนั้นดูจัดการตัวเองได้ดีกว่าในวันแรก

 

“ขั้นมีสกิลรักษาแผลเพราะได้อาชีพ ฮีลเลอร์ ขอดูแผลที่แขนนายหน่อยสิ”

 

“ทุกคน! เรามีของกินเต็มเลย มาแบ่งกันเถอะ พวกมันเก็บอาหารไว้เพียงเลย”

 

แต่ละคนเริ่มทำตามหน้าที่ของตัวเอง

 

ลองคิดดูแล้ว ทุกคนสับสนเพราะพวกเขาอับอายที่ต้องถูกจับตัว แต่พวกเขากลับมาเป็นปกติแล้ว

 

“ดีที่พวกนั้นปรับตัวได้”

 

อ๋องอคิด

 

แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าพวกเขาโชคดีที่รอดชีวิตมาได้จนถึงตอนนี้ พวกเขาเริ่มเข้าใจโลกใบใหม่อย่างๆ แต่จะมีสักกี่คนกันที่รอดชีวิตได้ไปถึงที่สุด?

 

ตกกลางคืน ผู้รอดชีวิตเลือกที่จะพักค้างคืนที่โรงงานร้าง

 

แก๊งเด็กวัยรุ่นรวมถึงแทซองเข้ามาในโรงงาน ตอนนี้มีคนอยู่มากมาย ซองอูขมวดคิ้วเมื่อเห็นมอเตอร์ไซค์ของพวกเขา แทซองเดินมาหาเขาอย่างกระอักกระอ่วนและมองดูหน้าเขา

 

“พี่ซองอู..

 

“ทำไมขั้นถึงเป็นพี่แกล่ะ?”

 

“อ๊ะ.. กัปตัน?”

 

“เข้าเรื่องเลย อย่าคิดมาประจบขึ้น”

 

แทซองใจหายเมื่อซองอพูดด้วยความเย็นชา แต่ไม่นานเขาก็พูด

 

“พวกเราอยู่ที่นี้ด้วยได้ไหม?”

 

ซองอูขมวดคิ้วอย่างไม่ปิดบัง ผู้รอดชีวิตที่สิ้นหวังเริ่มล้อมรอบพวกเขา

 

“มาพรุ่งนี้ ขั้นจะออกเดินทางพรุ่งนี้”

 

“โอ้ กัปตัน พวกเราไม่มีที่ไปแล้ว พวกเราไม่รู้ว่าจะเจอฝูงหมาป่าบุกเข้ามาตอนไหน พวกเราไม่รู้จริงๆ..”

 

แทฮ่องสีหน้าใสซื่อ

 

“ไหนเพื่อนแวมไพร์ของแกล่ะ?”

 

“อา…เธอได้ถุงเลือดและดีขึ้นแล้ว เธอไม่เป็นไร ผมสาบานว่าเธอจะไม่บ้าคลั่งอีกแล้ว”

 

“จะเชื่อใจแกได้ยังไง? แกไม่เหลือความน่าเชื่อถืออีกแล้ว”

 

ซองอูมองจีซูที่อยู่ถัดจากเขา เธอให้โพชั้นขวดสีขาวกับแทซอง

 

“ไม่รู้ว่าจะได้ผลไหม แต่ลองให้เธอกินนิด”

 

“อำ? ขวดนี้เหรอ?”

 

มันคือ ยา ที่จีซูเจอ

 

ตามคำบรรยาย มันมีผลในการแก้การติดเชื้อแวมไพร์

 

แต่จีซูไม่แน่ใจว่ามันจะรักษายจนได้ 100% หรือไม่