นิยาย มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์ ตอนที่ 49 เริ่มเป็นกระแส(4) อย่างที่เขาพูด มีรถมากมายชนกัน แน่นเต็มไปหมดในหน้าห้างสรรพสินค้า มันทําให้ซองอูนึกถึงเหตุการณ์ที่หน้ามหาลัย เขาคิดว่าที่นี่อาจจะเป็นพื้นที่ปิดแรกที่ไม่มีใครออกไปได้จนกว่าจะฆ่าบอสมอนสเตอร์ และการเริ่มเกมแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นในทุกที่ อย่างเช่นพ่อแม่ของฮันโฮที่อยู่อย่างปลอดภัยในบ้านโดยไม่ได้รับภารกิจที่ไม่คาดคิด พวกเขาจึงซ่อนตัวได้ปลอดภัย “อาจจะยังมีคนอยู่ข้างไหนใช่ไหม?”
“ที่นี่มีของจําเป็นอยู่เต็มไปหมด ไม่แย่ถ้าจะมาอยู่ที่นี่ แต่มันกว้างจนยากที่จะดูแลนอกจากจะมีคนกลุ่มใหญ่คอยสอดส่องดูมอนสเตอร์” พวกเขาผ่านทางเข้าห้างสรรพสินค้า และเข้าไปในที่จอดรถ
มีศพมนุษย์ กอบลิน และโคบอล์ดกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด จีซูพูด “ยิ่งมีคนเยอะ มอนสเตอร์ก็ยิ่งเยอะใช่ไหม?” “เท่าที่เห็นมาก็น่าจะเป็นแบบนั้น” มีมอนสเตอร์เยอะกว่าในกลางเมือง โรงเรียน และอพาร์ตเมนต์เมื่อเทียบกับชานเมือง อย่างที่จีซูบอก มันเป็นไปได้จริง ๆ ที่จะเจอมอนสเตอร์ที่มากกว่าในจุดที่มีคนอาศัยอยู่หนาแน่น “ที่ห่างไกลก็น่าจะเสียหายน้อยกว่า อย่างที่บ้านนอกหรือเกาะเชจู” “อืม เธอเคยบอกว่าครอบครัวอยู่ที่เกาะเชจูใช่ไหม?” จีซูเงียบไปครู่หนึ่ง น่าแปลกที่เธอไม่พูดเรื่องครอบครัวออกมา และเธอก็ไม่ได้คิดจะประกาศหาครอบครัวตัวเองในกระดานข่าวเลย “อา อื่ม…” เสียงของเธอเบาบางลงราวกับว่าไม่อยากตอบ ซองอูถามด้วยความระมัดระวัง “เธอไม่ห่วงครอบครัวเหรอ?” “ทีแรกก็ไม่ แต่ตอนนี้เริ่มจะห่วงแล้ว” “ทําไมไม่โพสต์กระทู้ล่ะ?” จีซูว่ายหน้า “ไม่ ยังไงพวกเราก็ไม่ควรติดต่อกันอยู่แล้ว พวกเขาน่าจะยังอยู่ดี…” จีซูเสียงสั่น ดูเหมือนว่าเธอจะมีเรื่องอ่อนไหวเกี่ยวกับครอบครัว ซองอูจึงไม่ถามต่อ พวกเขามาถึงทางเข้าด้านในห้างสรรพสินค้าแล้ว เขาเปิดประตูกระจกเลื่อนที่เกือบจะพัง… -คุณได้เข้าสู่ดันเจี้ยนขนาดใหญ่ “ป้อมปราการหมอผีโคบอล์ด *ทางเข้าถูกพลังเวทย์ผนึก สํารวจ เพื่อหาทางออกจากดันเจี้ยน “..หา?” “ที่นี่เป็นดันเจี้ยนงั้นเหรอ?” พวกเขามองรอบ ๆ ด้านในห้างสรรพสินค้าอันมืดมิด “อ๊ะ! ซองอ!” จีซูตะโกนด้วยความตกใจ เธอกัมลงมองเท้าของตัวเอง “…มีอะไร?” ซองอูกัมลงบ้างและเห็นลวดลายสีเขียวที่วาดลงบนพื้น มันเปล่งแสงในรูปแบบที่แน่นอน นี่มันอะไรกัน? “วงเวทย์เหรอ? ร่างกายของเขาถูกแสงปกคลุม พื้นที่เปลี่ยนไปในทันที เขาตกลงไปสู่ที่อื่น เขาเห็นพื้นและก็รีบใช้มือรับแรงกระแทก “โอ๊ย!” ทั้งเขากระแทกพื้น แต่แรงกระแทกไม่มากพอที่จะทําให้เขาบาดเจ็บ เขาเงยหน้ามองรอบ ๆ มันคือโรงเก็บของที่มีกล่องหลากหลายขนาด ซึ่บ! ซ่บ! เงาเล็ก ๆ มากมายขยับตัวผ่านกล่อง “จับมัน!” “ดีล่ะ!” พวกมันคือมอนสเตอร์ผิวสีน้ําตาลที่ชื่อ โคบอล์ด มีเจ็ดตัวกําลังมาหาเขา รูปร่าง ของพวกมันดูตลก “นั่นมันอะไรน่ะ? ดูเหมือนว่าพวกมันจะสวมเสื้อผ้าจากที่ขายเสื้อผ้าแบบสุ่ม ๆ ในห้าง แต่เมื่อไม่มีเสื้อผ้าที่เหมาะกับคนแคระอย่างพวกมัน ชุดของพวกมันก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด มีตัวหนึ่งที่สวมเดรสสีชมพูหวานแล้วก็มีชุดลายหมีด้วย “ฮ่าๆๆๆ! จับมนุษย์ได้อีกแล้ว!” “มันเป็นคนที่สาม!” พวกมันหยิบของแข็งออกมาจากบราที่เกี่ยวตะขอไว้แน่น “อะไรล่ะนั่น…มันใส่บราเพราะคิดว่าเป็นชุดเกราะเหรอ?” ซองอูคิด “เจ้ามนุษย์! แกไม่รอดแน่ เจ้าโง่!” “มันคนเดียวทําอะไรไม่ได้แน่! ไม่มีทาง! มันต้องตายเท่านั้น! ไม่ตลกเหรอ? ฮ่าๆๆๆ!” ซองอูแทบจะไม่เชื่อหู มอนสเตอร์อย่างพวกมันพูดภาษามนุษย์ได้อย่าง ไร? เขาลุกขึ้นและสะบัดฝุ่นบนชุด พวกโคบอล์ดล้อมรอบเขาและเหวี่ยงอาวุธทุกชนิดใส่ “สังเวย! ทดสอบ! เวทย์!” “มันมาคนเดียว…!” ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือมอนสเตอร์ที่ได้เห็นเนโครแมนเซอร์เป็นครั้งแรกก็จะเข้าใจผิดว่าเอาชนะได้ง่าย ๆ เพราะมีจํานวนที่มากกว่า และเป็นธรรมดาที่พวกที่คิดอย่างนั้น จะเป็นฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้น -สมุนของคุณกลับมาสู่ตําแหน่งปัจจุบัน กรอบ แกรบ— “…อํา? นั่นมันอะไร…?” ซองอูเรียกมนุษย์หมาป่าออกมา พวกโคบอล์ดถูกจัดการในทันที หลังจากที่กําจัดพวกเกะกะได้แล้วเขาก็เริ่มออกเดิน เขาถูกแยกจากปาร์ตี้ของตัวเองในดันเจี้ยน เขาต้องรีบหาสมาชิกให้เจอแล้วหาทางออกไปจากที่นี่ “นี่มันใต้ดินเหรอ? โรงเก็บของนั้นใหญ่กว่าที่เขาคิด เขาเปิดแฟลชจากโทรศัพท์เพื่อหาทางออก เขาเห็นศพหนึ่งอยู่ที่มุมโรงเก็บของเขา คิดว่าจะเดินผ่านแต่ก็เปลี่ยนใจเดินไป เพื่อที่จะหาของที่ใช้งานได้ “…แค่ก!” เขายังไม่ตาย! “อาาา…” เขาใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย แต่ไม่มีอาวุธติดตัวเลยสักชิ้น ซองอูดูบาดแผลของอีกฝ่ายที่ลําตัว กระดูกหักไปหมด ดูเหมือนว่า “โพชั่นฟื้นพลัง” ที่พกมาจะรักษาไม่ได้ “แค่ก..” เขามองซองอูและพยายามจะพูดออกมา แต่ซองอูไม่เข้าใจเพราะมันเป็นเสียง ที่เบามาก เขาพยายามยกนิ้วที่สั่นระริกอย่างยากลําบาก ซองอูมองที่ปลายนิ้ว เขาเห็นกล่องกระดาษสีเหลือง ซองอูยื่นมือไปที่กล่องนั้น “ของอะไรเนี่ย?” มีหินสีดําเรียบเนียนอยู่ในกล่อง [ข้อมูลไอเทม] -ชื่อ : ไขปริศนา -เกรด : ไม่รู้จัก -ประเภท : ไอเทมพิเศษสําหรับอาชีพ “นักรบมังกร (5ดาว) -เอฟเฟค : ไม่รู้จัก -คําอธิบาย : อย่าผิดหวังเมื่อมองเปลือกไข่ หากเก็บไข่นี้ไว้ ทันทีที่มีบางอย่างออกจากเปลือกไข่มา ชะตาของคุณจะเปลี่ยนไป นักเรียนม.ปลายคนนี้ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของไข่ เขากระอักเลือดออกมาและเริ่มพูด “อาา…บอสมอนสเตอร์มีโทเคนนี้…” “โทเคนอะไร?” “มาสเตอร์…โทเคน…” หลังพูดจบ พลังชีวิตเฮือกสุดท้ายของเด็กม.ปลายก็ค่อย ๆ หายไปจากดวงตา ซองอูมองไข่ในมือ บางที่บอสมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้อาจจะมีของล้ําค่าก็ได้ ซองอูเดินต่อทิ้งร่างของเด็กชายเอาไว้ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังสงสัยเรื่องเกี่ยวกับ “ไข่ปริศนา” ในกระเป๋าของเขา “มันเป็นไข่ปริศนา แต่… ถึงไอเทมจะชื่อไขปริศนา แต่คําอธิบายนั้นเขียนว่า “ไอเทมพิเศษสําหรับอาชีพนักรบมังกร เขาจึงได้คําตอบ “มันเป็นไข่มังกร แต่มังกรจะออกมาจากไข่นี่ได้เหรอ? ซองอูนึกถึงคําสั่งเสียสุดท้ายของเด็กชายเพื่อหาเบาะแส เด็กชายบอกว่าบอสมอนสเตอร์มีบางอย่างที่พิสูจน์ความเป็นเจ้าของของไข่ฟองนี้ ดูเหมือนว่าเด็กชายจะติดอยู่ในดันเจี้ยนหลังจากบังเอิญเข้ามาในห้าง และขโมยบางอย่างจากบอสมอนสเตอร์มาได้ “มังกรส่วนใหญ่แข็งแกร่งกว่าไวเวิร์น ถ้าบอสมอนสเตอร์เป็นมอนสเตอร์แบบนั้น…” ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้นแล้ว ทุกอย่างยังไม่ชัดเจน แต่ถ้าหากมีมังกรอยู่จริง เขาจะต้องยืนยันมันให้ได้ แต่ยากมากที่เขาจะค้นหาบอสมอนสเตอร์ เพราะที่นี่ถูกจัดว่าเป็นดันเจี้ยน “ขนาดใหญ่” มันจึงค่อนข้างมีมอนสเตอร์อยู่มาก “แค่ก! มนุษย์! ฆ่ามัน!” “นั่นไง!” “ดี! ดี! เขาไม่รู้ว่าพวกโคบอล์ดมาจากไหน แต่พวกมันดูเหมือนจะออกมาได้จากทุกมุมของโรงเก็บของเหมือนกับแมลงสาบ พอตัวหนึ่งเจอซองอูมันก็จะตะโกนและกรูกันเข้ามาหาเขา และโรงเก็บของยังมีชั้นมากมายติดตั้งอยู่ ซองอูจึงเดาไม่ได้เลยว่าพวกมันจะออกมาจากที่ไหนบ้าง

นิยาย มีแค่เราที่เป็นเนโครแมนเซอร์

ตอนที่ 49 เริ่มเป็นกระแส(4)

อย่างที่เขาพูด มีรถมากมายชนกัน แน่นเต็มไปหมดในหน้าห้างสรรพสินค้า

มันทําให้ซองอูนึกถึงเหตุการณ์ที่หน้ามหาลัย

เขาคิดว่าที่นี่อาจจะเป็นพื้นที่ปิดแรกที่ไม่มีใครออกไปได้จนกว่าจะฆ่าบอสมอนสเตอร์ และการเริ่มเกมแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นในทุกที่ อย่างเช่นพ่อแม่ของฮันโฮที่อยู่อย่างปลอดภัยในบ้านโดยไม่ได้รับภารกิจที่ไม่คาดคิด พวกเขาจึงซ่อนตัวได้ปลอดภัย

“อาจจะยังมีคนอยู่ข้างไหนใช่ไหม?”
“ที่นี่มีของจําเป็นอยู่เต็มไปหมด ไม่แย่ถ้าจะมาอยู่ที่นี่ แต่มันกว้างจนยากที่จะดูแลนอกจากจะมีคนกลุ่มใหญ่คอยสอดส่องดูมอนสเตอร์”

พวกเขาผ่านทางเข้าห้างสรรพสินค้า และเข้าไปในที่จอดรถ
มีศพมนุษย์ กอบลิน และโคบอล์ดกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด จีซูพูด

“ยิ่งมีคนเยอะ มอนสเตอร์ก็ยิ่งเยอะใช่ไหม?”

“เท่าที่เห็นมาก็น่าจะเป็นแบบนั้น”

มีมอนสเตอร์เยอะกว่าในกลางเมือง โรงเรียน และอพาร์ตเมนต์เมื่อเทียบกับชานเมือง

อย่างที่จีซูบอก มันเป็นไปได้จริง ๆ ที่จะเจอมอนสเตอร์ที่มากกว่าในจุดที่มีคนอาศัยอยู่หนาแน่น

“ที่ห่างไกลก็น่าจะเสียหายน้อยกว่า อย่างที่บ้านนอกหรือเกาะเชจู”

“อืม เธอเคยบอกว่าครอบครัวอยู่ที่เกาะเชจูใช่ไหม?”

จีซูเงียบไปครู่หนึ่ง น่าแปลกที่เธอไม่พูดเรื่องครอบครัวออกมา

และเธอก็ไม่ได้คิดจะประกาศหาครอบครัวตัวเองในกระดานข่าวเลย

“อา อื่ม…”

เสียงของเธอเบาบางลงราวกับว่าไม่อยากตอบ

ซองอูถามด้วยความระมัดระวัง

“เธอไม่ห่วงครอบครัวเหรอ?”

“ทีแรกก็ไม่ แต่ตอนนี้เริ่มจะห่วงแล้ว”

“ทําไมไม่โพสต์กระทู้ล่ะ?”

จีซูว่ายหน้า

“ไม่ ยังไงพวกเราก็ไม่ควรติดต่อกันอยู่แล้ว พวกเขาน่าจะยังอยู่ดี…”

จีซูเสียงสั่น

ดูเหมือนว่าเธอจะมีเรื่องอ่อนไหวเกี่ยวกับครอบครัว ซองอูจึงไม่ถามต่อ

พวกเขามาถึงทางเข้าด้านในห้างสรรพสินค้าแล้ว

เขาเปิดประตูกระจกเลื่อนที่เกือบจะพัง…

-คุณได้เข้าสู่ดันเจี้ยนขนาดใหญ่ “ป้อมปราการหมอผีโคบอล์ด

*ทางเข้าถูกพลังเวทย์ผนึก สํารวจ เพื่อหาทางออกจากดันเจี้ยน

“..หา?”

“ที่นี่เป็นดันเจี้ยนงั้นเหรอ?”

พวกเขามองรอบ ๆ ด้านในห้างสรรพสินค้าอันมืดมิด

“อ๊ะ! ซองอ!”

จีซูตะโกนด้วยความตกใจ

เธอกัมลงมองเท้าของตัวเอง

“…มีอะไร?”

ซองอูกัมลงบ้างและเห็นลวดลายสีเขียวที่วาดลงบนพื้น มันเปล่งแสงในรูปแบบที่แน่นอน นี่มันอะไรกัน?

“วงเวทย์เหรอ?

ร่างกายของเขาถูกแสงปกคลุม พื้นที่เปลี่ยนไปในทันที เขาตกลงไปสู่ที่อื่น เขาเห็นพื้นและก็รีบใช้มือรับแรงกระแทก

“โอ๊ย!”

ทั้งเขากระแทกพื้น แต่แรงกระแทกไม่มากพอที่จะทําให้เขาบาดเจ็บ

เขาเงยหน้ามองรอบ ๆ มันคือโรงเก็บของที่มีกล่องหลากหลายขนาด

ซึ่บ! ซ่บ!

เงาเล็ก ๆ มากมายขยับตัวผ่านกล่อง

“จับมัน!”

“ดีล่ะ!”

พวกมันคือมอนสเตอร์ผิวสีน้ําตาลที่ชื่อ โคบอล์ด มีเจ็ดตัวกําลังมาหาเขา รูปร่าง ของพวกมันดูตลก

“นั่นมันอะไรน่ะ?

ดูเหมือนว่าพวกมันจะสวมเสื้อผ้าจากที่ขายเสื้อผ้าแบบสุ่ม ๆ ในห้าง แต่เมื่อไม่มีเสื้อผ้าที่เหมาะกับคนแคระอย่างพวกมัน ชุดของพวกมันก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด

มีตัวหนึ่งที่สวมเดรสสีชมพูหวานแล้วก็มีชุดลายหมีด้วย

“ฮ่าๆๆๆ! จับมนุษย์ได้อีกแล้ว!”

“มันเป็นคนที่สาม!”

พวกมันหยิบของแข็งออกมาจากบราที่เกี่ยวตะขอไว้แน่น

“อะไรล่ะนั่น…มันใส่บราเพราะคิดว่าเป็นชุดเกราะเหรอ?”

ซองอูคิด

“เจ้ามนุษย์! แกไม่รอดแน่ เจ้าโง่!”

“มันคนเดียวทําอะไรไม่ได้แน่! ไม่มีทาง! มันต้องตายเท่านั้น! ไม่ตลกเหรอ? ฮ่าๆๆๆ!”

ซองอูแทบจะไม่เชื่อหู มอนสเตอร์อย่างพวกมันพูดภาษามนุษย์ได้อย่าง ไร?

เขาลุกขึ้นและสะบัดฝุ่นบนชุด พวกโคบอล์ดล้อมรอบเขาและเหวี่ยงอาวุธทุกชนิดใส่

“สังเวย! ทดสอบ! เวทย์!”

“มันมาคนเดียว…!”

ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือมอนสเตอร์ที่ได้เห็นเนโครแมนเซอร์เป็นครั้งแรกก็จะเข้าใจผิดว่าเอาชนะได้ง่าย ๆ เพราะมีจํานวนที่มากกว่า

และเป็นธรรมดาที่พวกที่คิดอย่างนั้น จะเป็นฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้น

-สมุนของคุณกลับมาสู่ตําแหน่งปัจจุบัน

กรอบ แกรบ—

“…อํา? นั่นมันอะไร…?”

ซองอูเรียกมนุษย์หมาป่าออกมา พวกโคบอล์ดถูกจัดการในทันที หลังจากที่กําจัดพวกเกะกะได้แล้วเขาก็เริ่มออกเดิน เขาถูกแยกจากปาร์ตี้ของตัวเองในดันเจี้ยน เขาต้องรีบหาสมาชิกให้เจอแล้วหาทางออกไปจากที่นี่

“นี่มันใต้ดินเหรอ?

โรงเก็บของนั้นใหญ่กว่าที่เขาคิด เขาเปิดแฟลชจากโทรศัพท์เพื่อหาทางออก เขาเห็นศพหนึ่งอยู่ที่มุมโรงเก็บของเขา คิดว่าจะเดินผ่านแต่ก็เปลี่ยนใจเดินไป เพื่อที่จะหาของที่ใช้งานได้

“…แค่ก!”

เขายังไม่ตาย!

“อาาา…”

เขาใส่ชุดนักเรียนม.ปลาย แต่ไม่มีอาวุธติดตัวเลยสักชิ้น

ซองอูดูบาดแผลของอีกฝ่ายที่ลําตัว กระดูกหักไปหมด ดูเหมือนว่า “โพชั่นฟื้นพลัง” ที่พกมาจะรักษาไม่ได้

“แค่ก..”

เขามองซองอูและพยายามจะพูดออกมา แต่ซองอูไม่เข้าใจเพราะมันเป็นเสียง ที่เบามาก เขาพยายามยกนิ้วที่สั่นระริกอย่างยากลําบาก ซองอูมองที่ปลายนิ้ว เขาเห็นกล่องกระดาษสีเหลือง ซองอูยื่นมือไปที่กล่องนั้น

“ของอะไรเนี่ย?”

มีหินสีดําเรียบเนียนอยู่ในกล่อง

[ข้อมูลไอเทม]

-ชื่อ : ไขปริศนา

-เกรด : ไม่รู้จัก

-ประเภท : ไอเทมพิเศษสําหรับอาชีพ “นักรบมังกร (5ดาว)

-เอฟเฟค : ไม่รู้จัก

-คําอธิบาย : อย่าผิดหวังเมื่อมองเปลือกไข่ หากเก็บไข่นี้ไว้ ทันทีที่มีบางอย่างออกจากเปลือกไข่มา ชะตาของคุณจะเปลี่ยนไป

นักเรียนม.ปลายคนนี้ดูเหมือนจะเป็นเจ้าของไข่ เขากระอักเลือดออกมาและเริ่มพูด

“อาา…บอสมอนสเตอร์มีโทเคนนี้…”

“โทเคนอะไร?”

“มาสเตอร์…โทเคน…”

หลังพูดจบ พลังชีวิตเฮือกสุดท้ายของเด็กม.ปลายก็ค่อย ๆ หายไปจากดวงตา ซองอูมองไข่ในมือ บางที่บอสมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้อาจจะมีของล้ําค่าก็ได้

ซองอูเดินต่อทิ้งร่างของเด็กชายเอาไว้

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังสงสัยเรื่องเกี่ยวกับ “ไข่ปริศนา” ในกระเป๋าของเขา

“มันเป็นไข่ปริศนา แต่…

ถึงไอเทมจะชื่อไขปริศนา แต่คําอธิบายนั้นเขียนว่า “ไอเทมพิเศษสําหรับอาชีพนักรบมังกร เขาจึงได้คําตอบ

“มันเป็นไข่มังกร แต่มังกรจะออกมาจากไข่นี่ได้เหรอ?

ซองอูนึกถึงคําสั่งเสียสุดท้ายของเด็กชายเพื่อหาเบาะแส เด็กชายบอกว่าบอสมอนสเตอร์มีบางอย่างที่พิสูจน์ความเป็นเจ้าของของไข่ฟองนี้ ดูเหมือนว่าเด็กชายจะติดอยู่ในดันเจี้ยนหลังจากบังเอิญเข้ามาในห้าง และขโมยบางอย่างจากบอสมอนสเตอร์มาได้

“มังกรส่วนใหญ่แข็งแกร่งกว่าไวเวิร์น ถ้าบอสมอนสเตอร์เป็นมอนสเตอร์แบบนั้น…”

ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริง สิ่งที่ไม่ควรเกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้นแล้ว

ทุกอย่างยังไม่ชัดเจน แต่ถ้าหากมีมังกรอยู่จริง เขาจะต้องยืนยันมันให้ได้

แต่ยากมากที่เขาจะค้นหาบอสมอนสเตอร์ เพราะที่นี่ถูกจัดว่าเป็นดันเจี้ยน “ขนาดใหญ่” มันจึงค่อนข้างมีมอนสเตอร์อยู่มาก

“แค่ก! มนุษย์! ฆ่ามัน!”

“นั่นไง!”

“ดี! ดี!

เขาไม่รู้ว่าพวกโคบอล์ดมาจากไหน แต่พวกมันดูเหมือนจะออกมาได้จากทุกมุมของโรงเก็บของเหมือนกับแมลงสาบ พอตัวหนึ่งเจอซองอูมันก็จะตะโกนและกรูกันเข้ามาหาเขา และโรงเก็บของยังมีชั้นมากมายติดตั้งอยู่ ซองอูจึงเดาไม่ได้เลยว่าพวกมันจะออกมาจากที่ไหนบ้าง