ตอนที่ 1618 หงหลวน (2) แต่ว่าด้วยฝีปากของเขา ความขี้ขลาดของเขาก็เปลี่ยนเป็นความกล้าหาญ คนของเผ่ามังกรโดนหลอกง่ายจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่หลงอิ๋นเชื่อองค์หญิงใหญ่ของเผ่าเสือดาว ใบหน้าของเสี่ยวฉงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ใช่แล้ว เขาไม่ใช่คนเลวที่หนีการต่อสู้ แต่เขาเป็นคนกล้าหาญของเผ่ามังกร! “พวกเรายินดีต้อนรับท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพกลับเผ่าขอรับ” ราชันมังกรยิ้มบาง ในเมื่อท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพกลับมาแล้ว สถานะของเผ่ามังกรก็จะอยู่เหนือกว่าเผ่าวิหคเพลิงทันทีและกลายเป็นเผ่าอันดับหนึ่งของเมืองสัตว์อสูร “เดี๋ยวก่อน!” จู่ๆ เสี่ยวฉงก็ตะโกนขึ้น เขาหยุดสนใจราชันมังกรแล้วหันไปหาหลงอิ๋นที่หน้าซีดเผือด “ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ เจ้าต้องการจะบังคับให้สหายของนายหญิงข้าแต่งงานด้วยใช่หรือไม่ เจ้าถึงขั้นวางแผนจะสังหารนายหญิงของข้าเพื่อเอาผลเพลิงวิญญญาณใช่หรือไม่” เหงื่อเย็นๆ ไหลท่วมใบหน้าของหลงอิ๋น เขาอ้าปากค้างแต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรเพื่อปกป้องตัวเองได้ เดี๋ยวก่อนนะ… นายหญิง? ท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพเรียกสตรีมนุษย์คนนี้ว่านายหญิงงั้นหรือ ราชันมังกรอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “ท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพ มนุษย์สองคนนี้ไม่ใช่ทาสของท่านหรือขอรับ” เขาคิดว่ามนุษย์สองคนนี้เป็นแค่ทาสของท่านบรรพบุรุษที่เคารพ แต่…ฟังจากคำพูดของท่านบรรพบุรุษที่เคารพแล้ว ชายหนุ่มเย็นชาในชุดสีดำที่จริงแล้วเป็นเจ้านายของเขาใช่หรือไม่ เขาทำความดีอะไรถึงได้เลี้ยงท่านบรรพบุรุษที่เคารพได้ “เจ้าโง่!” เสี่ยวฉงกรอกตา “ถ้าเขาไม่ใช่เจ้านายข้าแล้วข้าจะมาอยู่ข้างกายเขาได้อย่างไร” ราชันมังกรพูดไม่ออก ที่เขาพูดก็ฟังดูมีเหตุผล… เขาไม่มีอะไรจะคัดค้าน เสี่ยวฉงส่งเสียงขึ้นจมูก เขาไม่มองหน้าราชันมังกรอีกต่อไปแล้วหันไปมองหลงอิ๋นที่ยืนตัวสั่นอยู่แทน “ข้าอยู่กับนายหญิงมานาน แต่เหตุใดข้าถึงไม่เคยเห็นผลเพลิงวิญญาณที่เจ้าพูดถึงแม้แต่น้อย” “องค์หญิงใหญ่เผ่าเสือดาวบอกข้าแบบนี้ ไม่มีทางที่…” ทันใดนั้นหลงอิ๋นก็พลันเข้าใจ เขาเบิกตากว้าง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล หรือว่าสตรีชั่วช้าคนนั้นจะหลอกเขา “ข้าต้องการพบหงหลวน” เสียงชั่วร้ายของอวิ๋นลั่วเฟิงดังขึ้น ทำให้อุณหภูมิรอบๆ ลดลงอย่างมาก ราชันมังกรมองหลงอิ๋น “ทำไมเจ้าถึงยังไม่พาสหายของนายหญิงมาที่นี่อีก” หลงอิ๋นไม่พอใจ เขากำหมัดแน่นจนมือสั่นเล็กน้อย แต่ว่าเขาก็ทำอะไรไม่ได้ “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท” หลงอิ๋นก็ไม่เคยคิดว่าหงหลวนจะรู้จักกับท่านบรรพบุรุษที่เคารพ… ถ้าเขารู้ ไม่แน่เขาก็อาจจะไม่ใจร้อนลงมือทำอะไรที่กลับไปแก้ไม่ได้แบบนี้ “แต่ว่าฝ่าบาท เพราะอาการของนางตอนนี้ทำให้หงหลวนไม่สามารถออกจากเตียงน้ำแข็งได้ ดังนั้นข้าทำได้แค่เชิญพวกเขาไปพบหงหลวน นางไม่สามารถมาเองได้” ใบหน้าของราชันมังกรยิ่งไม่สบอารมณ์ เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้! เมื่อคิดอย่างนี้ เขาก็มองเสี่ยวฉงอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าการกระทำของหลงอิ๋นจะไปยั่วโมโหท่านบรรพบุรุษที่เคารพ “เจ้ายังจะรออะไรอีก เร็วเข้า รีบนำทาง!” … ภายในถ้ำเย็นเยียบและปกคลุมด้วยหิมะ หญิงสาวในชุดสีแดงนอนอย่างสลบอยู่บนเตียงน้ำแข็ง เปลือกตาของนางปิดอยู่ ผิวพรรณของนางขาวราวกับหิมะและก็มีไอเย็นก็แผ่ออกมา ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าจากด้านนอกห้องทำให้นางลืมตาขึ้น นัยน์ตานางเป็นประกายเย็นเยียบ “เหตุใดเจ้ายังมาที่นี่อีก ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้ายอมตายดีกว่าเป็นภรรยาเจ้า ถ้าเจ้าบังคับข้า ข้าก็ไม่เสียดายที่จะดึงเจ้าลงมาตายกับข้า!” นางได้รับการตอบเป็นเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วเสียงที่คุ้นหูมากก็ดังขึ้นมา ………………………………….. ตอนที่ 1619 หงหลวน (3) “หงหลวน ข้าตามหาเจ้าอย่างยากลำบาก แต่เจ้ากลับต้องการพาข้าตายไปกับเจ้าด้วยงั้นหรือ” หงหลวนชะงัก นางกำชายเสื้อตัวเองแน่น ใบหน้าซีดเผือดของนางปรากฏแววไม่เชื่อและดวงตาก็ฉายแวววิตกกังวล เป็นนางจริงหรือ ไม่มีทาง! นางตายแล้ว นางจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร นางต้องหลอนไปเองแน่! “อะไร พวกเราไม่ได้เจอกันมาสามปีแต่เจ้ากลับไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าข้างั้นหรือ” เสียงร้ายกาจที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู ทำให้หงหลวนไม่สามารถทนความตื่นเต้นของตัวเองต่อไปได้ นางหันหน้ามาเล็กน้อย เด็กสาวในชุดสีขาวยืนอยู่ที่ทางเข้าถ้ำหิมะเงียบๆ แล้วแสงจากดวงอาทิตย์ก็สาดส่องเข้ามาสะท้อนกับใบหน้างดงามไร้ที่ติของนาง เสื้อผ้าของนางขาวยิ่งกว่าหิมะที่ปกคลุมอยู่ที่พื้น และความงามของนางก็ทำให้ผู้คนลืมหายใจ… “อวิ๋นลั่วเฟิง…” ชื่อนี้อยู่ไกลเกินไป ไกลจนทำให้ดวงตาของหงหลวนแดงก่ำ “นั่นเจ้าจริงหรือ” “หงหลวน ข้ามาพาเจ้าออกไป…” อวิ๋นลั่วเฟิงเดินเข้ามาช้าๆ ฝีเท้าของเบาแต่นางก็มาถึงเตียงของหงหลวนภายในไม่กี่ก้าว นิ้วเรียวบางไร้ตำหนิของนางจับแขนของหงหลวนอย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นพลังฌานสายหนึ่งก็ไหลผ่านฝ่ามือของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วเข้ามาในร่างกายของหงหลวน ไม่นาน นางก็ปล่อยมือของหงหลวนแล้วถาม “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง” “ดีขึ้นมาก ข้าไม่หนาวแล้ว…” ถึงแม้ว่าอาการของหงหลวนจะเป็นผลจากผลน้ำแข็ง แล้วนางต้องอาศัยอยู่บนเตียงน้ำแข็งถ้านางยังอยากมีชีวิตอยู่ ร่างกายของนางที่ตอนแรกเย็นเยียบเกินกว่าปกติหลังจากที่โดนแช่จากเตียงน้ำแข็ง แต่ว่าตอนนี้นางสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ในร่างกายของนาง “ข้ากดไอเย็นในร่างเจ้าไว้ชั่วคราว ข้าจะรักษาเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้พวกเรามีเรื่องที่ต้องจัดการเสียก่อน!” อวิ๋นลั่วเฟิงวางแขนลงตรงหน้าหงหลวนและหงหลวนก็ใช้แขนนางพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ดวงตามีเสน่ห์และมุ่งมั่นของนางมองเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง วินาทีต่อมานางก็ยิ้ม “อวิ๋นลั่วเฟิง เป็นเรื่องดีจริงๆ ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่…” ใช่แล้ว! เป็นเรื่องดีจริงๆ ที่นางยังมีชีวิตอยู่ หงหลวนไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป นี่เป็นครั้งแรกที่นางร้องไห้ไม่หยุดต่อหน้าคนอื่นในรอบยี่สิบปี นางไม่ร้องไห้ตอนที่โดนทรยศ นางไม่ได้ร้องไห้ตอนที่โดนบังคับให้แต่งงาน กระทั่งตอนที่นางรู้ว่าอวิ๋นลั่วเฟิงตายนางก็ไม่ร้องไห้ แต่เมื่อนางได้เห็นอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็อดทนต่อไปไม่ได้แล้วระเบิดอารมณ์ที่นางเก็บกดไว้ถึงสามปีออกมา อวิ๋นลั่วเฟิงเดินหน้าแล้วโอบไหล่หงหลวนอย่างอ่อนโยน ในดวงตาที่หลุบต่ำของนางส่องประกายสังหาร “หงหลวน สามปีมานี้เจ้าต้องทรมานมามาก ข้าจะไม่ยอมปล่อยคนที่ทำร้ายเจ้าไปแน่” หงหลวนยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าเปื้อนน้ำตาของนางเหมือนบุปผา “นอกจากหลงอิ๋นแล้วก็ยังมีคนชั่วอีกคนที่ทำร้ายข้า” “ใคร” “ข้าไม่รู้จักเขา เรื่องเกิดขึ้นในตอนที่ข้าหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์พบ การแช่ตัวอยู่ในน้ำพุจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น” สายตาของหงหลวนฉายแววเกรี้ยวกราด กลิ่นอายสังหารเป็นประกายในดวงตา “แต่ใครจะคิดว่าจะมีคนชั่วแอบเข้ามาข้างใน…” อวิ๋นลั่วเฟิงสะดุ้ง เพราะอะไรบางอย่างนางรู้สึกว่าคำพูดของหงหลวนฟังดูคุ้นมากเหมือนนางได้ฟังมาจากที่อื่น “ถ้าเขาแค่เห็นร่างเปลือยของข้าก็ไม่เป็นไร แต่ไอ้ชั่วนั่นกลับเลือดกำเดาไหล!” หงหลวนกำหมัดแน่น “จุดอ่อนเดียวของน้ำพุศักดิ์สิทธิ์คือห้ามให้เลือดไหลมาปนเปื้อนโดยเด็ดขาด เลือดของเขาหยดลงในน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ทำให้สรรพคุณของน้ำพุสูญสลายไป”

ตอนที่ 1618 หงหลวน (2)

แต่ว่าด้วยฝีปากของเขา ความขี้ขลาดของเขาก็เปลี่ยนเป็นความกล้าหาญ

คนของเผ่ามังกรโดนหลอกง่ายจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่หลงอิ๋นเชื่อองค์หญิงใหญ่ของเผ่าเสือดาว

ใบหน้าของเสี่ยวฉงเต็มไปด้วยความพึงพอใจ ใช่แล้ว เขาไม่ใช่คนเลวที่หนีการต่อสู้ แต่เขาเป็นคนกล้าหาญของเผ่ามังกร!

“พวกเรายินดีต้อนรับท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพกลับเผ่าขอรับ” ราชันมังกรยิ้มบาง

ในเมื่อท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพกลับมาแล้ว สถานะของเผ่ามังกรก็จะอยู่เหนือกว่าเผ่าวิหคเพลิงทันทีและกลายเป็นเผ่าอันดับหนึ่งของเมืองสัตว์อสูร

“เดี๋ยวก่อน!” จู่ๆ เสี่ยวฉงก็ตะโกนขึ้น เขาหยุดสนใจราชันมังกรแล้วหันไปหาหลงอิ๋นที่หน้าซีดเผือด “ก่อนหน้านี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ เจ้าต้องการจะบังคับให้สหายของนายหญิงข้าแต่งงานด้วยใช่หรือไม่ เจ้าถึงขั้นวางแผนจะสังหารนายหญิงของข้าเพื่อเอาผลเพลิงวิญญญาณใช่หรือไม่”

เหงื่อเย็นๆ ไหลท่วมใบหน้าของหลงอิ๋น เขาอ้าปากค้างแต่ก็ไม่สามารถพูดอะไรเพื่อปกป้องตัวเองได้

เดี๋ยวก่อนนะ… นายหญิง? ท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพเรียกสตรีมนุษย์คนนี้ว่านายหญิงงั้นหรือ

ราชันมังกรอ้าปากค้างด้วยความตกใจ “ท่านบรรพบุรุษที่น่าเคารพ มนุษย์สองคนนี้ไม่ใช่ทาสของท่านหรือขอรับ”

เขาคิดว่ามนุษย์สองคนนี้เป็นแค่ทาสของท่านบรรพบุรุษที่เคารพ แต่…ฟังจากคำพูดของท่านบรรพบุรุษที่เคารพแล้ว ชายหนุ่มเย็นชาในชุดสีดำที่จริงแล้วเป็นเจ้านายของเขาใช่หรือไม่

เขาทำความดีอะไรถึงได้เลี้ยงท่านบรรพบุรุษที่เคารพได้

“เจ้าโง่!” เสี่ยวฉงกรอกตา “ถ้าเขาไม่ใช่เจ้านายข้าแล้วข้าจะมาอยู่ข้างกายเขาได้อย่างไร”

ราชันมังกรพูดไม่ออก ที่เขาพูดก็ฟังดูมีเหตุผล… เขาไม่มีอะไรจะคัดค้าน

เสี่ยวฉงส่งเสียงขึ้นจมูก เขาไม่มองหน้าราชันมังกรอีกต่อไปแล้วหันไปมองหลงอิ๋นที่ยืนตัวสั่นอยู่แทน

“ข้าอยู่กับนายหญิงมานาน แต่เหตุใดข้าถึงไม่เคยเห็นผลเพลิงวิญญาณที่เจ้าพูดถึงแม้แต่น้อย”

“องค์หญิงใหญ่เผ่าเสือดาวบอกข้าแบบนี้ ไม่มีทางที่…” ทันใดนั้นหลงอิ๋นก็พลันเข้าใจ เขาเบิกตากว้าง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล

หรือว่าสตรีชั่วช้าคนนั้นจะหลอกเขา

“ข้าต้องการพบหงหลวน” เสียงชั่วร้ายของอวิ๋นลั่วเฟิงดังขึ้น ทำให้อุณหภูมิรอบๆ ลดลงอย่างมาก

ราชันมังกรมองหลงอิ๋น “ทำไมเจ้าถึงยังไม่พาสหายของนายหญิงมาที่นี่อีก”

หลงอิ๋นไม่พอใจ เขากำหมัดแน่นจนมือสั่นเล็กน้อย แต่ว่าเขาก็ทำอะไรไม่ได้ “พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”

หลงอิ๋นก็ไม่เคยคิดว่าหงหลวนจะรู้จักกับท่านบรรพบุรุษที่เคารพ… ถ้าเขารู้ ไม่แน่เขาก็อาจจะไม่ใจร้อนลงมือทำอะไรที่กลับไปแก้ไม่ได้แบบนี้

“แต่ว่าฝ่าบาท เพราะอาการของนางตอนนี้ทำให้หงหลวนไม่สามารถออกจากเตียงน้ำแข็งได้ ดังนั้นข้าทำได้แค่เชิญพวกเขาไปพบหงหลวน นางไม่สามารถมาเองได้”

ใบหน้าของราชันมังกรยิ่งไม่สบอารมณ์ เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้! เมื่อคิดอย่างนี้ เขาก็มองเสี่ยวฉงอย่างระมัดระวังเพราะกลัวว่าการกระทำของหลงอิ๋นจะไปยั่วโมโหท่านบรรพบุรุษที่เคารพ

“เจ้ายังจะรออะไรอีก เร็วเข้า รีบนำทาง!” …

ภายในถ้ำเย็นเยียบและปกคลุมด้วยหิมะ หญิงสาวในชุดสีแดงนอนอย่างสลบอยู่บนเตียงน้ำแข็ง เปลือกตาของนางปิดอยู่ ผิวพรรณของนางขาวราวกับหิมะและก็มีไอเย็นก็แผ่ออกมา

ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าจากด้านนอกห้องทำให้นางลืมตาขึ้น นัยน์ตานางเป็นประกายเย็นเยียบ “เหตุใดเจ้ายังมาที่นี่อีก ข้าบอกเจ้าแล้วว่าข้ายอมตายดีกว่าเป็นภรรยาเจ้า ถ้าเจ้าบังคับข้า ข้าก็ไม่เสียดายที่จะดึงเจ้าลงมาตายกับข้า!”

นางได้รับการตอบเป็นเสียงหัวเราะเบาๆ แล้วเสียงที่คุ้นหูมากก็ดังขึ้นมา

…………………………………..

ตอนที่ 1619 หงหลวน (3)

“หงหลวน ข้าตามหาเจ้าอย่างยากลำบาก แต่เจ้ากลับต้องการพาข้าตายไปกับเจ้าด้วยงั้นหรือ”

หงหลวนชะงัก นางกำชายเสื้อตัวเองแน่น ใบหน้าซีดเผือดของนางปรากฏแววไม่เชื่อและดวงตาก็ฉายแวววิตกกังวล

เป็นนางจริงหรือ ไม่มีทาง! นางตายแล้ว นางจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร

นางต้องหลอนไปเองแน่!

“อะไร พวกเราไม่ได้เจอกันมาสามปีแต่เจ้ากลับไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้าข้างั้นหรือ”

เสียงร้ายกาจที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างหู ทำให้หงหลวนไม่สามารถทนความตื่นเต้นของตัวเองต่อไปได้ นางหันหน้ามาเล็กน้อย

เด็กสาวในชุดสีขาวยืนอยู่ที่ทางเข้าถ้ำหิมะเงียบๆ แล้วแสงจากดวงอาทิตย์ก็สาดส่องเข้ามาสะท้อนกับใบหน้างดงามไร้ที่ติของนาง เสื้อผ้าของนางขาวยิ่งกว่าหิมะที่ปกคลุมอยู่ที่พื้น และความงามของนางก็ทำให้ผู้คนลืมหายใจ…

“อวิ๋นลั่วเฟิง…” ชื่อนี้อยู่ไกลเกินไป ไกลจนทำให้ดวงตาของหงหลวนแดงก่ำ “นั่นเจ้าจริงหรือ”

“หงหลวน ข้ามาพาเจ้าออกไป…” อวิ๋นลั่วเฟิงเดินเข้ามาช้าๆ ฝีเท้าของเบาแต่นางก็มาถึงเตียงของหงหลวนภายในไม่กี่ก้าว

นิ้วเรียวบางไร้ตำหนิของนางจับแขนของหงหลวนอย่างอ่อนโยน ทันใดนั้นพลังฌานสายหนึ่งก็ไหลผ่านฝ่ามือของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วเข้ามาในร่างกายของหงหลวน

ไม่นาน นางก็ปล่อยมือของหงหลวนแล้วถาม “เจ้ารู้สึกอย่างไรบ้าง”

“ดีขึ้นมาก ข้าไม่หนาวแล้ว…”

ถึงแม้ว่าอาการของหงหลวนจะเป็นผลจากผลน้ำแข็ง แล้วนางต้องอาศัยอยู่บนเตียงน้ำแข็งถ้านางยังอยากมีชีวิตอยู่ ร่างกายของนางที่ตอนแรกเย็นเยียบเกินกว่าปกติหลังจากที่โดนแช่จากเตียงน้ำแข็ง

แต่ว่าตอนนี้นางสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ในร่างกายของนาง

“ข้ากดไอเย็นในร่างเจ้าไว้ชั่วคราว ข้าจะรักษาเจ้าทีหลัง แต่ตอนนี้พวกเรามีเรื่องที่ต้องจัดการเสียก่อน!”

อวิ๋นลั่วเฟิงวางแขนลงตรงหน้าหงหลวนและหงหลวนก็ใช้แขนนางพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น ดวงตามีเสน่ห์และมุ่งมั่นของนางมองเด็กสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง

วินาทีต่อมานางก็ยิ้ม “อวิ๋นลั่วเฟิง เป็นเรื่องดีจริงๆ ที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่…”

ใช่แล้ว! เป็นเรื่องดีจริงๆ ที่นางยังมีชีวิตอยู่

หงหลวนไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้อีกต่อไป นี่เป็นครั้งแรกที่นางร้องไห้ไม่หยุดต่อหน้าคนอื่นในรอบยี่สิบปี นางไม่ร้องไห้ตอนที่โดนทรยศ นางไม่ได้ร้องไห้ตอนที่โดนบังคับให้แต่งงาน กระทั่งตอนที่นางรู้ว่าอวิ๋นลั่วเฟิงตายนางก็ไม่ร้องไห้

แต่เมื่อนางได้เห็นอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็อดทนต่อไปไม่ได้แล้วระเบิดอารมณ์ที่นางเก็บกดไว้ถึงสามปีออกมา

อวิ๋นลั่วเฟิงเดินหน้าแล้วโอบไหล่หงหลวนอย่างอ่อนโยน ในดวงตาที่หลุบต่ำของนางส่องประกายสังหาร

“หงหลวน สามปีมานี้เจ้าต้องทรมานมามาก ข้าจะไม่ยอมปล่อยคนที่ทำร้ายเจ้าไปแน่”

หงหลวนยิ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าเปื้อนน้ำตาของนางเหมือนบุปผา

“นอกจากหลงอิ๋นแล้วก็ยังมีคนชั่วอีกคนที่ทำร้ายข้า”

“ใคร”

“ข้าไม่รู้จักเขา เรื่องเกิดขึ้นในตอนที่ข้าหาน้ำพุศักดิ์สิทธิ์พบ การแช่ตัวอยู่ในน้ำพุจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้น” สายตาของหงหลวนฉายแววเกรี้ยวกราด กลิ่นอายสังหารเป็นประกายในดวงตา “แต่ใครจะคิดว่าจะมีคนชั่วแอบเข้ามาข้างใน…”

อวิ๋นลั่วเฟิงสะดุ้ง เพราะอะไรบางอย่างนางรู้สึกว่าคำพูดของหงหลวนฟังดูคุ้นมากเหมือนนางได้ฟังมาจากที่อื่น

“ถ้าเขาแค่เห็นร่างเปลือยของข้าก็ไม่เป็นไร แต่ไอ้ชั่วนั่นกลับเลือดกำเดาไหล!” หงหลวนกำหมัดแน่น “จุดอ่อนเดียวของน้ำพุศักดิ์สิทธิ์คือห้ามให้เลือดไหลมาปนเปื้อนโดยเด็ดขาด เลือดของเขาหยดลงในน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ ทำให้สรรพคุณของน้ำพุสูญสลายไป”