บทที่  42 : สอบใหม่

ครูจางต้องการที่จะกลั่นแกล้งซูอาน แต่ผลกลับกลายเป็นตรงกันข้ามเช่นนี้ทำให้เขาโมโห และหงุดหงิดอย่างมาก แต่เขายังมีวิชาภาษาอังกฤษที่ครูจางยังมั่นใจว่าซูอานจะต้องทำไม่ได้อย่างแน่นอน

แต่ผลกลับกลายเป็นว่า หลังจากที่ครูวิชาภาษาอังกฤษตรวจกระดาษคำตอบของซูอาน ก็พบว่าไม่เพียงเขาจะทำข้อสอบได้ถูกต้องหมด แม้กระทั่งในส่วนของการฟังเขาก็ได้คะแนนเต็มด้วย

ครูจางได้แต่ตกตะลึงและงุนงง เพราะไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ๆซูอานจึงสามารถทำคะแนนสอบได้สูงทุกวิชาเช่นนี้ ไม่เพียงเท่านั้นซูอานยังใช้เวลาในการทำข้อสอบรวมกันทุกวิชาไม่เกินครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมงอีกด้วย

หลังจากการสอบปลายภาคเสร็จสิ้น นักเรียนทุกคนต่างก็กลับไปยังห้องเรียนของตัวเอง ภายในห้องเรียนเวลานี้ทุกคนต่างก็พากันพูดคุยถึงแต่เรื่องการสอบเมื่อบ่ายนี้

ส่วนซูอานก็นั่งเพิงเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ เพราะไม่มีสิ่งใดให้เขาต้องรู้สึกกังวลใจ

เจียงเหวินหวินหันไปถามซูอานด้วยความรู้สึกไม่มั่นใจ “ซูอาน นายแน่ใจว่าทำได้แน่นะ ?”

“ไม่ถึงสิบนาทีก็ส่งกระดาษคำตอบแล้ว ฉันว่าทำไม่ได้แน่ๆ”

นักเรียนชายที่นั่งอยู่หลังซูอานเป็นคนตอบแทน เพราะเขาคิดว่าที่ซูอานส่งกระดาษคำตอบเร็วเช่นนั้นเป็นเพราะทำข้อสอบไม่ได้

เจียงเหวินเหวินได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเศร้าทันที แต่ซูอานกลับพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแต่ใบหน้าฉาบด้วยรอยยิ้ม

“หากข้าไม่เผลอหลับไปในการสอบวิชาสุดท้าย ข้าคงจะสามารถส่งกระดาษคำตอบได้ภายในสิบห้านาที !”

“ฮ่าๆๆ ไม่ขี้โม้ไปหน่อยเหรอพี่ซูคนเก่ง !”

ซือเหวินเจียนเดินยิ้มหวานเข้ามาเมื่อได้ยินซูอานตอบกลับไปเช่นนั้น พร้อมกับพูดจาเย้ยหยันว่า

“ซูอาน .. ฉันว่านายรีบเก็บของออกจากโรงเรียนไปก่อนจะดีกว่า !”

ซูอานรู้สึกหงุดหงิดและรำคาญหญิงสาวผู้นี้มาก ความโกรธพวยพุ่งขึ้นในจิตใจของเขา จนต้องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“กฏของข้าคือไม่ทำร้ายสตรี แต่เจ้าอย่างได้บีบให้ข้าต้องฝ่าฝืนกฏของตัวเอง !”

ซือเหวินเจียนจ้องมองซูอานด้วยความตกใจ และสีหน้าหยิ่งผยองเมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นหวาดกลัวขึ้นมาทันที

เพราะถึงแม้ทุกคนจะรู้เรื่องระหว่างซือเหวินเจียนกับโจวเทียนห่าว แต่ทุกคนก็ยังชื่นชอบเธอ และยกให้เธอเป็นดาวเด่นประจำห้อง

เด็กนักเรียนชายสวมแว่นตาลุกขึ้นยืนปกป้องซือเหวินเจียนทันที และร้องตะโกนใส่หน้าซูอานด้วยความโมโห

“ซูอาน .. นายเก่งมากแล้วยังไง ? ถ้านายกล้าทำอะไรซือเหวินเจียน ก็ข้ามศพฉันไปก่อน !”

“เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าทำงั้นรึ ?”

ซูอานจ้องลึกลงไปในดวงตาของนักเรียนชายที่สวมแว่นตา จนเขาถึงกับขนลุกไปทั่วทั้งตัว จากนั้นจึงก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ และไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาอีกเลยแม้แต่คำเดียว

ในระหว่างนั้น ครูจ้าวซึ่งเป็นครูวิชาภาษาจีนก็เดินถือกระดาษปึกใหญ่เข้ามา และจัดการส่งคืนกระดาษคำตอบให้กับนักเรียนทุกคน แต่เมื่อเห็นคะแนนทุกคนก็ต้องผิดหวัง เพราะคะแนนไม่ได้ดีเหมือนกับคราวก่อนๆ

จากนั้นครูจ้าวก็เดินถือกระดาษคำตอบของซูอานมาให้พร้อมกับจ้องมองซูอานอยู่ครู่หนึ่ง เธอยิ้มให้ซูอานพร้อมกับเอ่ยชม

“ซูอาน ครั้งนี้เธอทำได้ดีมากทีเดียว ได้  137 คะแนนเท่ากับซือเหวินเจียน !”

ซูอานลุกขึ้นยืน และพูดกับครูจ้าวด้วยท่าทางเคารพนบนอบ “เป็นเพราะครูจ้าวสอนดีต่างหาก !”

ครูจ้าวถึงกับหรี่ตามองพร้อมกับยิ้มออกมา เพราะรู้สึกประทับใจกับคำตอบของซูอาน จากนั้นจึงหันไปบอกกับนักเรียนคนอื่นๆว่า

“พวกเธอดูซูอานเป็นตัวอย่าง ตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้กันล่ะ !”

เวลานี้เพื่อนๆในห้องต่างก็พากันนั่งอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เมื่อได้รู้คะแนนสอบวิชาภาษาจีนของซูอาน

มือของซือเหวินเจียนกำขอบโต๊ะไว้แน่น พร้อมกับจ้องมองซูอานด้วยความเกลียดชัง ..

….

หลังจากที่คะแนนทุกวิชาถูกประกาศออกมาแล้ว เพื่อนนักเรียนภายในห้องเดียวกับซูอาน ต่างก็จ้องมองเขาราวกับว่าเขาเป็นปีศาจ

นั่นเพราะในวิชาภาษาอังกฤษนั้น ซูอานได้คะแนนรวมในทุกส่วนถึง  280 คะแนน นับเป็นคะแนนสูงสุดของห้อง และชนะซือเหวินเจียนด้วย ..

ในบรรดาสามวิชานั้น ซูอานมั่นใจในวิชาคณิตศาสตร์มากที่สุด และเขามั่นใจว่าคะแนนของเขาจะต้องเหนือกว่าซือเหวินเจียนอย่างแน่นอน

แต่เมื่อครูจางเข้ามา เขากลับประกาศต่อทุกคนว่าซูอานได้คะแนนวิชาคณิตศาสตร์เป็นศูนย์ และนั่นทำให้นักเรียนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ชอบหน้าซูอาน ต่างก็พากันปรบมือดีอกดีใจ และหากเขาได้วิชาคณิตศาสตร์เป็นศูนย์เช่นนี้ คะแนนรวมของเขาก็จะตกลงมาเป็นอันดับสุดท้ายของห้องในทันที

ซูอานลุกขึ้นยืนพร้อมกับคัดค้านทันที “ต่อให้ข้าได้ศูนย์คะแนน เจ้าก็ต้องมีกระดาษคำตอบให้ข้าดู ไม่เช่นนั้นข้าจะคิดว่าเจ้ากลั่นแกล้งข้า !”

สีหน้าของครูจางเปลี่ยนเป็นตื่นตระหนกทันที แต่ก็รีบทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และตอบซูอานกลับไปว่า

“ฉันไม่ได้เอามาด้วย เห็นว่าได้ศูนย์คะแนนจึงไม่ได้ถือมา !”

“ข้าว่าเจ้าฉีกกระดาษคำตอบของข้าทิ้งเสียมากกว่ากระมัง ?”

ซูอานตอบกลับยิ้มๆ เขามั่นใจว่าครูจางจะต้องโกรธจนฉีกกระดาษคำตอบของตนทิ้งแน่

“เธอพูดไร้สาระอะไรกันซูอาน ? ครูจะฉีกกระดาษคำตอบของเธอทำไมกัน ?”

“ก็ถ้าไม่ได้ฉีกทิ้ง ก็เอาออกมาให้ข้าดูสิ !”

“ทำไมฉันต้องทำตามคำสั่งเธอด้วย ฉันบอกว่าได้ศูนย์ก็คือได้ศูนย์ !” ครูจางตอบกลับด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

ใบหน้าที่โกรธเกรี้ยวของซูอานเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม จากนั้นจึงหันไปทางเพื่อนๆในห้องพร้อมกับพูดขึ้นอย่างมั่นอกมั่นใจ แม้จะมีบางคนที่ไม่ชอบเขา แต่หลายคนก็ชื่นชอบซูอานไม่น้อยเช่นกัน

“พวกเรา ..  ครูจางเป็นถึงครูบาอาจารย์ ควรเป็นตัวอย่างเรื่องความซื่อสัตย์และความน่าเชื่อถือให้กับพวกเราไม่ใช่รึ ?”

นักเรียนชายคนหนึ่งตอบกลับมาทันที “ใช่ๆ ถูกต้องๆ”

เจียงเหวินเหวินเองก็ลุกขึ้นยืนยันเช่นกัน “จริงด้วยค่ะครูจาง หนูเองก็ไม่เชื่อว่าซูอานจะได้ศูนย์คะแนน !”

เวลานี้นักเรียนในห้องมากกว่ายี่สิบคนต่างก็พากันลุกขึ้นประท้วง และจ้องมองครูจางด้วยสายตาไม่พอใจ

ซูอานจ้องมองเพื่อนนักเรียนทั้งยี่สิบกว่าคนด้วยความซาบซึ้งใจ พร้อมกับเอ่ยออกไปว่า “ขอบใจพวกเจ้าที่ยืนหยัดเคียงข้างข้า ข้าซาบซึ้งในน้ำใจของพวกเจ้ามาก พรุ่งนี้ข้าขอเชิญพวกเจ้าทั้งหมดไปทานข้าว และจะเลี้ยงรับรองพวกเจ้าด้วยไวน์  Lafite 1982 ห้าขวดทีเดียว !”

ซูอานไม่ได้หวาดกลัวครูจางเลยแม้แต่น้อย แต่เขาก็ซาบซึ้งในน้ำใจของเพื่อนๆทั้งยี่สิบกว่าคนนี้ !

ครูจางถูกนักเรียนกดดันเช่นนี้ก็ถึงกับความดันขึ้นทันที และรีบหยิบยาความดันขึ้นมายัดใส่ปากอย่างรวดเร็ว

“จางเชียน คะแนนสอบวิชาคณิตศาสตร์ของข้าอย่างน้อยก็ต้องไม่ต่ำกว่า  140 คะแนน !”

จางเชียงถึงกับชะงัก เพราะความจริงแล้วซูอานจงใจไม่เขียนคำตอบแปดข้อ เขาจึงได้คะแนน  142 คะแนนจากคะแนนเต็ม  150

เวลานี้เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้าผากของครูจาง และยิ่งตื่นตระหนกตกใจมากกว่าเดิมเมื่อคิดว่าตนเองจะต้องเป็นฝ่ายออกจากโรงเรียนแห่งนี้

“เอาล่ะ .. เพื่อความยุติธรรม ฉันจะให้เธอทำข้อสอบใหม่อีกครั้ง แต่เธอต้องทำข้อสอบใหม่ทุกวิชารวมทั้งวิชาที่ยังไม่ได้สอบวันนี้ด้วย ฉันไม่รู้ว่าผลคะแนนที่ผ่านมานั้น เธอลอกคนอื่นหรือเปล่า ?!”

ซูอานพยักหน้าพร้อมกับยื่นเงื่อนไขว่า ..

“ได้ ! แต่ต้องให้ข้าทำข้อสอบต่อหน้านักเรียนทุกคนในห้อง และต้องให้ครูท่านอื่นเป็นผู้ตรวจกระดาษคำตอบของข้าต่อหน้าทุกคนด้วยเช่นกัน !”

จางเชียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบกลับไปว่า “ได้ ! ฉันจะไปเตรียมข้อสอบให้เธอเดี๋ยวนี้ ! ไปรอที่สนามโรงเรียนได้เลย”

และเรื่องนี้ก็ได้แพร่สะพรัดไปทั่งโรงเรียนอย่างรวดเร็ว และแม้แต่ผู้อำนวยการของโรงเรียนก็รู้เรื่องนี้ด้วย

“ครูจางทำเรื่องไร้สาระอะไรกัน ?!” ผู้อำนวยการโรงเรียนตะโกนขึ้นมาพร้อมกับตบโต๊ะเสียงดัง

“ผมเคยคิดที่จะเลื่อนตำแหน่งให้กับเขา แต่ผมคงตัดสินใจเลือกคนอื่นจะดีกว่า !”

…

ในเมื่อข่าวเรื่องนี้ได้แพร่สะพรัดออกไปแล้ว เวลานี้นักเรียนหลายคนต่างก็ไม่ยอมเข้าห้องเรียน และวิ่งไปที่สนามโรงเรียนแทน

เวลานี้ทั่วทั้งสนามต่างก็มีนักเรียนยืนมุงดูอยู่เต็มไปหมด บางห้องถึงกับไม่มีนักเรียนหลงเหลืออยู่เลย ครูผู้สอนจึงได้แต่ลงมาตามเด็กนักเรียนในสนามด้วยความโมโห

ทางด้านซูอานก็เดินนำหน้าเพื่อนๆในห้องเข้าไปในสนาม และมีเพื่อนๆเดินตามกันมาเป็นพรวน ดูราวกับลูกพี่ใหญ่ก็ไม่ปาน

ท่ามกลางนักเรียนที่พากันมุงดูอยู่เต็มไปหมดนั้น มีเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่กำลังยืนมองซูอานด้วยสีหน้างุนงงสับสน

“เทียนหลุน นั่นมันลูกพี่ลูกน้องของนายนี่ ?”

นักเรียนหญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินเข้าไปตบไหล่ซูเทียนหลุนเบาๆ พร้อมกับถามขึ้น สายตาของเธอที่จ้องมองซูอานนั้นเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เคยเป็น ! ตอนนี้พวกเราตัดญาติกับมันแล้ว !”

“ว้า .. น่าเสียดายจัง ! ฉันได้ยินมาว่าญาติของนายคนนี้เข้าไปเที่ยวที่ซิงอู๋  KTV ด้วย แล้วก็ยังถือบัตรทองมูลค่าห้าล้านหยวนเชียวนะ !”

ซูเทียนหลุนถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความโมโห เพราะการที่ซูอานเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือแบบนี้ ทำให้เขารู้สึกเสียหน้าอย่างมาก และที่ทำให้ซูเทียนหลุนรับไม่ได้ก็คือ พ่อและแม่ของเขาดูเหมือนกำลังจะกลับมาญาติดีกับซูอานใหม่ ช่างน่าอับอายสิ้นดี !

“เขาเรียนเก่งมั๊ย ? ทำไมทุกคนถึงได้ให้ความสนอกสนใจมากขนาดนี้ ?”

“เรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึง หมอนั่นเทียบฉันไม่ได้เลยล่ะ !”

หากเป็นเรื่องการเรียน ซูเทียนหลุนมั่นใจว่าตนเองนั้นเหนือกว่าซูอานเป็นไหนๆ

“ครูจางถือกระดาษข้อสอบมานั่นแล้ว !”

“รอดูหมอนั่นทำเรื่องขายหน้าต่อหน้าทุกคนในโรงเรียนดีกว่า !”

“ฉันได้ยินมาว่าหมอนั่นท้าพนันกับครูจางด้วยนะว่า ถ้าใครเป็นฝ่ายแพ้ต้องออกจากโรงเรียนนี้ไป !”

“ความจริงไม่ต้องเดิมพันก็ได้นะ หมอนั่นควรหิ้วกระเป๋าออกไปเลยจะดีกว่า !”

“ฉันว่าที่หมอนั่นทำแบบนี้ ก็คงต้องการจะดึงเวลามากกว่า !”

ในขณะที่ทุกคนภายในห้องพากันวิพากษ์วิจารณ์กันไปต่างๆนานานั้น ซูอานก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าท่าทางสงบนิ่ง ในขณะที่ในใจก็ร่ายมนตราเพื่อให้จิตใจสงบ

“ซูอาน คุณครูวิชาอื่นๆต่างก็มากันพร้อมแล้ว เธอพร้อมที่จะเริ่มทำข้อสอบหรือยัง ?”

ครูจางร้องบอกซูอานด้วยน้ำเสียงเย็นชา เขาไม่เชื่อว่าครั้งนี้ซูอานจะสามารถทำข้อสอบได้เหมือนครั้งก่อน !

“ข้าพร้อมเสมอ !”

ซูอานหมุนปากกาในมือเล่นอย่างสบายอารมณ์ ทำให้ทุกคนที่ยืนดูพากันประหลาดใจ ในขณะที่ครูจางก็ร้องตะโกนออกไปว่า

“ดูสิว่าครั้งนี้มีคนจับตาอยู่เต็มไปหมด เธอจะโกงข้อสอบได้ยังไง ?”

“หึ ! เดี๋ยวเจ้าก็รู้ !”

ซูอานคว้ากระดาษข้อสอบในมือครูจางมาพร้อมตอบกลับไปทันที จากนั้นก็ออกปากไล่ครูจางให้ไปยืนไกลๆ

“เจ้าออกไปยืนให้ห่างจากอย่างต่ำยี่สิบเมตร ไม่เช่นนั้นมันจะมีผลต่ออารมณ์และผลสอบของข้า !”

จางเชียงเดินถอยออกไปอย่างไม่พอใจนัก จากนั้นจึงให้ครูท่านอื่นมายืนล้อมซูอานไว้แทน โดยเว้นระยะห่างจากเขาราวสามเมตร จากนั้นนักเรียนคนอื่นๆที่มุงดูอยู่ก็ถูกสั่งห้ามไม่ให้ส่งเสียงดัง เพื่อให้ซูอานมีสมาธิในการทำข้อสอบ และที่น่าแปลกคือนักเรียนทุกคนต่างก็ทำตามอย่างว่าง่าย

แต่ความจริงแล้ว .. หลายคนที่ยอมเงียบนั้นเป็นเพราะไม่ต้องการให้ซูอานใช้เรื่องนี้ไปเป็นข้ออ้าง หากผลสอบออกมาไม่ดีนั่นเอง

หลังจากที่ได้กระดาษข้อสอบมา ซูอานก็ลงมือเขียนคำตอบลงไปทันที และเพียงแค่สิบนาทีเท่านั้น ซูอานก็ทำข้อสอบวิชาภาษาจีนเสร็จ

วิชาต่อไปเป็นวิชาภาษาอังกฤษ สมองของซูอานนั้นไม่ต่างจากถังขนาดใหญ่ เขาได้จดจำ  Textbook ของวิชาภาษาอังกฤษไว้ในหัวจนหมดแล้ว เวลานี้ก็แค่หยิบมันออกมาใช้เท่านั้นเอง และเพียงแค่สิบนาทีเช่นกันซูอานก็ส่งกระดาษคำตอบกลับไป

ส่วนวิชาคณิตศาสตร์นั้น ซูอานใช้เวลาทำไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำไป และได้ยื่นกระดาษคำตอบให้กับครูภาษาอังฤษแทน

และภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ซูอานก็สามารถทำข้อสอบทุกวิชาเสร็จหมด

ระหว่างที่ครูทั้งหกคนกำลังช่วยกันตรวจข้อสอบอย่างขะมักเขม้นนั้น ซูอานก็ยังคงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้วยสีหน้าสงบนิ่ง

หลังจากที่ครูทั้งหกคนตรวจข้อสอบของซูอานเสร็จแล้ว ก็วางปากกาลงพร้อมกับหันไปมองซูอานด้วยสีหน้างุนงง เพราะซูอานทำข้อสอบต่อหน้านักเรียนมากมาย จึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทุจริตในการสอบ

“ครูทุกท่าน .. ในเมื่อตรวจเสร็จแล้วก็รีบประกาศผลเลย !” จางเชียงร้องตะโกนบอกด้วยความอยากรู้

“นั่นสิครับคุณครู รีบๆประกาศผลเลย จะได้รู้ว่ากินไข่กี่วิชา ฮ่าๆๆๆๆ”

ครูวิชาภาษาจีนประกาศเสียงดังว่า “ซูอานได้คะแนนวิชาภาษาจีน  145 คะแนน !”

เสียงวิพากษ์วิจารณ์ต่างก็ดังอื้ออึงขึ้นในสนามทันที !

“เป็นไปได้ยังไง ? ตรวจผิดหรือเปล่าครับครู ?”

“เดี๋ยวครูจะเอากระดาษคำตอบของซูอานไปติดไว้ที่บอร์ด แล้วพวกเธอก็ไปดูเอาเอง” ครูวิชาภาษาจีนคร้านที่จะโต้เถียงด้วย

จากนั้นครูที่ตรวจวิชาคณิตศาสตร์ก็ประกาศเสียงดังว่า “ซูอานได้คะแนนวิชาคณิตศาสตร์  150 คะแนนเต็ม !”

และวิชาภาษาอังกฤษ “ซูอานได้  138 คะแนน !”

หลังจากที่ประกาศผลคะแนนออกไปแล้ว ครูที่ตรวจวิชาภาษาอังกฤษก็เดินออกไปจากสนามทันที เพราะคร้านที่จะฟังคนอื่นๆคร่ำครวญ

เวลานี้ครูจางถึงกับหน้าเสีย และอยู่ไม่เป็นสุข ..

“วิชาฟิสิกส์ซูอานได้  120 คะแนนเต็ม !”

“วิชาเคมีก็ได้  110 คะแนนเต็ม”

“วิชาชีวะก็ได้  70 คะแนนเต็ม !”

หลังจากประกาศคะแนนเสร็จ ครูทุกคนต่างก็เดินออกจากสนามไปทันที และคะแนนรวมทุกวิชาของซูอานก็คือ  733 คะแนน !

นักเรียนที่ยืนมุงดูอย่างต่างก็ร้องตะโกนออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เพราะหากเป็นเช่นนี้ เท่ากับว่าคะแนนของซูอานนั้นเป็นที่หนึ่งของชั้นปีเลยทีเดียว !

“ไม่เชื่อ ! โกงแน่ๆ”

ซูอานยิ้มเหยียดพร้อมตอบกลับไปว่า “หากคิดว่าข้าโกง ก็เอาหลักฐานออกมา !”

ซือเหวินเจียนลุกขึ้นยืนพร้อมกับร้องตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “นายได้ลำดับสุดท้ายแทบทุกครั้ง แล้วจู่ๆจะสามารถทำคะแนนสูงขนาดนี้ได้ยังไงกัน ?”

“อัจฉริยะยังไงล่ะ ? เจ้าไม่เคยเห็นมาก่อนงั้นรึ ?”

“สายตานับพันคู่จับจ้องมาที่ข้า ข้าจะโกงได้อย่างไรกัน ? หากพวกเจ้าหาหลักฐานว่าข้าโกงได้ก็เอามาให้ข้าดูได้เลย !”

จางเชียงวิ่งไปดูกระดาษคำตอบที่วางอยู่บนโต๊ะ จากนั้นร่างของเขาก็ค่อยๆทรุดลงกับพื้น ..

“เจ้าเห็นหรือไม่ ? จางเชียงตรวจทานด้วยตัวเองอีกครั้งแล้ว หากมีคะแนนผิด เขาคงต้องร้องตะโกนเสียงดังแล้ว ไม่ทรุดลงกับพื้นเช่นนั้นแน่ !”

“ครูจางอาจไม่สบายก็ได้ ฉันจะไปดูเอง !”

“ฉันไปดูด้วย !”

หลังจากนั้นนักเรียนกลุ่มหนึ่งก็พากันเข้าไปดูกระดาษคำตอบซูอานพร้อมๆกัน แล้วทุกคนก็ได้แต่นิ่งเงียบ และนั่นเท่ากับเป็นการยอมรับว่าซูอานไม่ได้โกง และผลสอบไม่ได้ผิด

ซูอานหันไปมองรอบๆพร้อมกับร้องตะโกนถามเสียงดัง “ยังมีผู้ใดไม่พอใจอีกหรือไม่ ?”

ซูเทียนหลงได้แต่ยืนอ้าปากค้าง เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่า คนโง่ๆคนหนึ่งจู่ๆจะกลายเป็นอัจฉริยะเช่นนี้ไปได้ !

จางเชียงจ้องมองซูอานด้วยแววตาอ้อนวอน และได้แต่หวังว่าซูอานจะไม่ไล่เขาออกจากโรงเรียน

ซูอานพูดกับจางเชียงด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ “ข้ามีเพียงประโยคสั้นๆที่จะพูดกับเจ้า .. ไสหัวออกไป !”

“ไปเลย .. ออกจาโรงเรียนนี้ไปได้เลย อย่าให้เราเห็นครูที่นี่อีก !”

เพื่อนๆในห้องของซูอานต่างก็พากันร้องตะโกนไล่ครูจางด้วยความไม่พอใจเช่นกัน !