ทาคาฮิโระเห็นจิวโมไป๋และคิยูมิ ดวงตาของเขาก็สาดจิตสังหารออกมา

โดยไม่มีใครพูดอะไร ทาคาฮิโระหันไปยังจิวโมไป๋และฟันดาบออกไป คลื่นดาบสายฟ้าอันน่ากลัวพุ่งเข้าหาร่างของจิวโมไป๋ พลังกดดันอันรุนแรงแผ่กระจายออกมาอย่างน่ากลัว

จิวโมไป๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย พลังที่แฝงในคลื่นดาบไม่ธรรมดา เขาตัดสินใจในชั่วพริบตา พลองเหล็กกระแทกที่พื้นพร้อมกับส่งพลังไปที่เท้า ทำให้ร่างของเขาพุ่งขึ้นด้วยความเร็วสูง หลบคลื่นดาบไปได้ และในเวลาเดียวกันเขาก็หมุนพลองเหล็กเป็นวงกลมราวลูกข่าง คิยูมิเกาะเสื้อคลุมจิวโมไป๋แน่น ร่างของจิวโมไป๋พุ่งไปหาทาคาฮิโระด้วยความเร็วสูง

พลองเหล็กฟาดลงไปที่ร่างของทาคาฮิโระ คลื่นพลังอันรุนแรงก็ระเบิดออกมาเกิดเงาลวงตาเหมือนกับว่าพลองเหล็กขยายใหญ่ขึ้นราวเสายักษ์

ทาคาฮิโระยิ้มเยาะ เขาไม่หลบ แต่ฟาดฟันดาบโจมตีสวนกับ

พลองเหล็กและดาบสายฟ้าปะทะกันดังสนั่น คลื่นพลังกวาดออกโดยรอบ ร่างของจิวโมไป๋ถอยไปยืนอยู่ข้างๆอิโทซะไร้บาดแผล

คิยูมิกระโดดไปที่อิโทซะทันที

จิวโมไป๋มองอิโทซะและเหลือบมองริกะ ก่อนจะหันกับไปมองทาคาฮิโระ เขาไม่รู้ว่าริกะต้องการอะไร เขาควรจะระวังเธอเอาไว้

“นายมาช้าเกินไป ด้วยความแข็งแกร่งของนาย ถ้าร่วมมือกับอิโทซะก่อนที่จะบาดเจ็บ พวกนายอาจหลบหนีไปได้”ทาคาฮิโระเดินมาหาพวกเขาอย่างช้าๆ พลังกดดันอันรุนแรงแผ่กระจายออกจากร่างของเขาจนอากาศสั่นไหว

“แต่นายมาตอนนี้ มันช้าเกินไป”จบคำทาคาฮิโระก็ยกดาบและผ่าแนวตั้ง คลื่นสายฟ้าสีม่วงเหมือนจันทร์เสี้ยวที่พุ่งลงมาจากฟากฟ้า

ความเร็วของดาบนี้มากกว่าการโจมตีก่อนหน้าของทาคาฮิโระหลายเท่า แต่พลังโจมตีของมันไม่ลดลงเลย และยังจะทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น!

ใบหน้าของจิวโมไป๋และอิโทซะเปลี่ยนไป พวกเขาพุ่งตัวออกไปคนละด้าน อิโทวะไม่ลืมที่จะดึงริกะไปด้วย

ตูม! คลื่นดาบสายฟ้าจันทร์เสี้ยวฟันลงที่พื้นเกิดรอยหลุมลึกหลายสิบเมตรอย่างน่ากลัว

ทาคาฮิโระเห็นท่าทางน่าสมเพชของจิวโมไป๋และอิโทซะ เขาก็ยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง พลังกดดันเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวีราวไม่มีสิ้นสุด

“เป็นไปไม่ได้ ร่างกายของนายไม่สามารถใช้พลังได้มากขนาดนี้”อิโทซะลุกขึ้นมามองทาคาฮิโระด้วยความตกตะลึง

เขาเคยต่อสู้กับยอดฝีมือมากมาย เขารู้ขีดกำจัดที่พลังจะไปถึงได้ ผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 6 โลหิตต้นของประเทศเกาะไม่มีร่างกายที่แข็งแกร่งพอ ที่จะดึงพลังมากมายขนาดนี้มาใช้ได้

ทาคาฮิโระสามารถโจมตีด้วยพลังอันรุนแรงหลายครั้ง ราวไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ผิดกับผู้บ่มเพาะพลังจากประเทศเกาะโดยสิ้นเชิง

เขาไม่คิดว่าทาคาฮิโระ จะบ่มเพาะพลังด้วยเคล็ดบ่มเพาะพลังของประเทศอื่น เพราะกลิ่นอายของทาคาฮิโระ เป็นเคล็ดบ่มเพาะพลังของสำนักอย่างชัดเจน ดังนั้นที่ผิดปกติคือร่างกายของทาคาฮิโระ ที่แข็งแกร่งกว่าผู้บ่มเพาะพลังของประเทศเกาะคนอื่นๆ

จิวโมไป๋ก็สงสัยเช่นกันเขามีประสบการณ์มากกว่าอิโทวะ ทำให้เขาสามารถมองเก็นได้อย่างชัดเจนว่าทาคาฮิโระไม่ได้ฝึกฝนวิชาหลอมกายา หรือวิชาเสริมร่างกายภายนอก

แล้วความแข็งแกร่งผิดปกติของเขาเกิดขึ้นได้ยังไง?

ทาคาฮิโระยิ้มไม่ตอบ ดวงตามองจิวโมไป๋ด้วยไอสังหารคุกรุ่น เขาไม่ลืมความอับอายที่จิวโมไป๋มอบให้เขาบนสนามประลอง

ริกะที่เห็นแววตาของทาคาฮิโระเธอก็กรอกตา แต่เธอไม่พูดอะไร เลือกที่จะเงียบดูสถานการณ์

ตูม! พื้นที่ทาคาฮิโระยืนเกิดรอยแตกร้าว ก่อนที่ร่างของเขาจะพุ่งเข้าหาจิวโมไป๋ด้วยความเร็วสูง จนทิ้งร่างเงาไว้ด้านหลัง

วูบ เงาดาบสายฟ้าฟันออกอย่างรวดเร็ว คลื่นดาบสายฟ้าปะทุอย่างรุนแรงจนพื้นเกิดรอยไหม้สีดำทิ้งไว้เป็นทางยาว

จิวโมไป๋สูดลมหายใจกฎแห่งธาตุไม้สีเขียวเข้มปกคลุมทั่วร่าง มันกำจัดพลังคุกคามเล็กๆไปจนหมด แม้ว่าจะไม่สามารถป้องกันกฎแห่งธาตุสายฟ้าที่อาบคลื่นดาบสายฟ้าได้ แต่ก็ช่วยไม่ให้เขาพลาดบาดเจ็บสาหัส

กฎแห่งธาตุไม้ปกคลุมพลองเหล็กก่อนที่เขาจะฟาดออกปะทะเข้ากับคลื่นดาบสายฟ้า

ตูม! คลื่นพลังสาดกระจายโดยรอบ ร่างของจิวโมไป๋กระเด็นไปหลายก้าว เสื้อของเขามีรอยไหม้สีดำเล็กน้อย แต่ไม่เป็นอันตราย

ทาคาฮิโระปรากฏตัวขึ้นมองจิวโมไป๋ด้วยความประหลาดใจ อีกฝ่ายอยู่แค่ขั้นที่ 5 กระดูกปลายเท่านั้น แต่ร่างกายมีความแข็งแกร่งกว่าผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 6 โลหิตทั่วไป เขาอดไม่ได้ที่จะอิจฉา

กว่าเขาจะได้รับยาพันธุกรรมที่เสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกาย เขาต้องทำภารกิจอันตรายมากมาย เขาต้องเข่นฆ่าผู้คนไปหลายร้อยชีวิต กว่าจะได้มันมา แต่จิวโมไป๋มีร่างกายที่เขาต้องการ

ทาคาฮิโระกัดฟันกรอด กลิ่นอายแห่งความตายค่อยๆไหลออกจากร่างของเขา บรรยากาศโดยรอบพลันเย็นยะเยือก

อิโทวะและคิยูมิตัวแข็งทื่อ พวกเขาจำกลิ่นอายอันน่ากลัวนี้ได้

“นี่…”อิโทซะเผลอร้องออกมา

ทาคาฮิโระไม่สนใจท่าทางของอิโทซะ เขายกดาบขึ้นอย่างช้าๆ กฎแห่งธาตุสายฟ้าโดยรอบเหมือนถูกกระตุ้นพวกมันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ก่อนที่เขาจะฟันดาบลงมาอย่างเด็กขาด คลื่นดาบสายหมุนวนเป็นเกลียวพายุ พลังอันแหลมคมตัดทุกสิ้งโดยรอบเป็นชิ้นๆ

จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงอันตราย ร่างกายของเขาร้องเตือนให้เขารีบหลบหนี

แต่พายุดาบสายฟ้าไม่ปล่อยให้เขาได้หลบหนีไปได้ มันม้วนอากาศโดยรอบ ดึงดูดเข้าไปในใจกลางพายุ ทำให้ร่างกายของจิวโมไป๋ที่อยู่ตรงหน้า ไม่สามารถขยับได้!

—-