เจียงหลีมองไปทางเฟิงสิงอวิ๋นแล้วยิ่งสงสัย นางไม่เข้าใจ ตอนนี้เขามาพูดเรื่องอดีตด้วยเหตุผลอันใด

 

 

สีหน้าของผู้อำนวยการไม่ค่อยสู้ดีนัก วาจาเขาไม่แยบคายเท่ากับเฟิงสิงอวิ๋น ในที่สุดก็ทำได้เพียงพูดออกไปด้วยความโมโห “เจ้าช่างไร้เหตุผลเสียจริง”

 

 

“สุภาษิตท่านว่า คนที่มีเหตุผลไปที่ไหนมีแต่คนสรรเสริญ คำพูดของข้าสมเหตุสมผล ข้าไม่หวั่นเกรงแน่นอน” เฟิงสิงอวิ๋นยังคงเจือรอยยิ้มบางเบา แต่กลับทำให้ผู้อำนวยการอดฉีกใบหน้าแย้มยิ้มของเขาเสียมิได้

 

 

“เฟิงสิงอวิ๋น! สรุปแล้วเจ้าต้องการสิ่งใด” ผู้อำนวยกรามกัดฟันพูด

 

 

หากเฟิงสิงอวิ๋นเอ่ยคำเหล่านี้ก่อนการทดสอบ เขายอมปล่อยให้เขาพาเจียงหลีออกไปแน่ แต่ตอนนี้เจียงหลีกลับเผยพรสวรรค์ที่ไม่ธรรมดา ทำลายบันทึกสถิติใหม่ของสถาบันไป๋หยวนได้อย่างเป็นที่ประจักษ์แก่สายตา เขาจะปล่อยให้อัจฉริยะเช่นนี้ไปอยู่ในเงื้อมมือผู้อื่นง่ายๆ ได้เยี่ยงไร

 

 

“ข้าไม่คิดจะเอาเยี่ยงไร ทุกคนล้วนเป็นคนในสถาบันไป๋หยวน เจ้าคิดว่าข้าจะทำอะไรหรือ ข้าแค่อยากทวงความยุติธรรมให้เด็กน้อยของข้าเท่านั้น” เฟิงสิงอวิ๋นเต็มไปด้วยแรงอารมณ์

 

 

ท่าทางเช่นนั้นของเขาราวกับเจียงหลีได้รับความไม่ยุติธรรมก็มิปาน

 

 

ไร้ยางอาย!

 

 

ชักจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว!

 

 

เหล่าลูกศิษย์สถาบันไป๋หยวนยืนมองฉากนี้อยู่ด้านล่างอย่างตกตะลึง

 

 

สถาบันไป๋หยวนไม่สนใจใยดีเจียงหลีตรงไหน

 

 

เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า

 

 

แต่ไหนแต่ไรในสถาบันไป๋หยวนต่างคนก็ต่างฝึกกันเองทั้งนั้น หากประสบพบเจอปัญหาก็สามารถไปถามอาจารย์ได้ อีกทั้งยังสามารถคารวะเป็นศิษย์ของอาจารย์ในสถาบันเพื่อรับการชี้แนะอย่างละเอียดได้เช่นกัน

 

 

เจียงหลีผู้นี้เมื่อมาถึงสถาบันไป๋หยวนก็เอาแต่เก็บตัวฝึกเองในห้อง ไม่ยอมไปหาอาจารย์เอง หรือว่าอยากให้อาจารย์ทั่วทั้งวิทยาเขตซีเฉียนไปห้อมล้อมเพื่อให้นางขอคำแนะนำหรือ

 

 

อีกทั้งคดีทังจงเฉาถูกสังหาร แม้เจียงหลีจะถูกใส่ร้าย แต่นางก็ฆ่าคนที่ล้อมนางไว้เหมือนกัน ต่อมาสอบสวนภายหลังทำไมถึงไม่จบสิ้น ต้องมีลับลมคมในแน่ๆ

 

 

แต่เรื่องพวกนี้ ตอนนี้เฟิงสิงอวิ๋นพูดออกมากลับกลายเป็นว่าทั่วทั้งวิทยาเขตซีเฉียนรังแกเจียงหลี

 

 

เจ้าว่าช่างไร้ยางอายหรือไม่

 

 

แม้กระทั่งเจียงหลียังรู้สึกว่าเฟิงสิงอวิ๋นช่างหน้าด้านหน้าทน ทำให้นางรู้สึกด้อยค่า

 

 

“เฟิงสิงอวิ๋นเจ้ามีอะไรก็พูดมาเถอะ อย่ามาทำพิลึกพิลั่นแถวนี้ หรือว่าเจ้าวางแผนให้เจ้าสำนักสถาบันมาฟังเรื่องทุกข์ร้อนของเจ้า” ผู้อำนวยการสอบขบกรามพูด

 

 

หลังจากเจ้าคนนี้มาวิทยาเขตซีเฉียนก็เลี้ยงเสียข้าวสุก ตอนนี้ยังจะมาสร้างเรื่องอะไรให้อีก

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นหันสายตาไปมองเขาแล้วตีหน้าซื่อเอ่ยขึ้น “ข้ากล้ารบกวนเจ้าสถาบันเสียที่ไหน แต่ตอนที่ข้ามา ข้าแวะเล่นหมากรุกกับเจ้าสถาบันมาหนึ่งตา เขาชื่นชมเด็กน้อยของข้า เจ้าว่าให้หินวิญญาณเศษเล็กเศษน้อยแค่สามแสนก้อน ไม่ขี้เหนียวมากไปหน่อยหรือ”

 

 

เศษเล็กเศษน้อย!?

 

 

ขี้เหนียวมากไปหน่อย!?

 

 

พวกเขาก็อยากได้หินวิญญาณสามแสนก้อนเหมือนกันนะ!

 

 

ทุกคนสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ เบิกตาจ้องเฟิงสิงอวิ๋น

 

 

เจียงหลีเงยหน้ามองไปทางเฟิงสิงอวิ๋นทันทีเช่นกัน

 

 

“คนนี้น่าสนใจ ปกป้องเจียงหลีจากใจจริง” จู่ๆ มู่ชิงเกอที่อยู่ด้านล่างก็เอ่ยขำ

 

 

ผู้อำนวยการสอบกระตุกมุมปากเอ่ยถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “แล้วเจ้าคิดอย่างไร”

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นถอนหายใจ “หากไม่ใช่เพราะเด็กน้อยของข้าอยากหาประสบการณ์ก็เลยอยู่สอบที่วิทยาเขตนี้ได้รับผลคะแนนเยี่ยงนี้ วิทยาเขตของเราต้องเปิดทางสะดวกให้กับนางแน่นอน ไม่ว่าจะเป็นหอฝึกทักษะต่อสู้ คลังหินวิญญาณก็ให้นางไปได้ตามต้องการ หากนางอยากได้วิญญาณยุทธ์อะไร พวกเราต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยนางเอามาให้ได้”

 

 

“…” เจียงหลีเบิกตาค้างมองเฟิงสิงอวิ๋น

 

 

แม้จะรู้ว่าเขาพูดจาเกินจริงไปหน่อย แต่ก็อดใจเต้นไม่ได้

 

 

“เฟิงสิงอวิ๋น” สีหน้าของผู้อำนวยการมืดหม่น

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นไม่ได้สนใจตั้งแต่แรกจึงพูดต่อ “แต่ว่า ไหนๆ เด็กน้อยของข้าก็มาอยู่วิทยาเขตซีเฉียนแล้ว อีกทั้งยังสอบผ่านได้คะแนนจากวิทยาเขตซีเฉียนอีก ก็ถือว่ามีความเกี่ยวข้องกับวิทยาเขตซีเฉียนของพวกเจ้าแล้ว เอาอย่างนี้ อย่างอื่นช่างมันเถอะ ข้าได้ยินมาว่าที่วิทยาเขตซีเฉียนมีวิญญาณยุทธ์อันล้ำค่าอยู่หนึ่งตัว”

 

 

เมื่อกล่าวจบเขายังหันไปกระตุกคิ้วให้กับผู้อำนวยการอีกด้วย

 

 

วิญญาณยุทธ์!

 

 

เจียงหลีตกใจ

 

 

นางคิดไม่ถึงเลยว่าเฟิงสิงอวิ๋นจะสนใจวิญญาณยุทธ์ที่อยู่ในวิทยาเขตซีเฉียน ตกลงเป็นวิญญาณยุทธ์อะไรกันแน่ คุ้มค่ากับที่เขาลงทุนทุ่มเทขนาดนี้หรือไม่

 

 

ผู้อำนวยการเผยยิ้ม แต่ทว่า รอยยิ้มกลับเย็นยะเยือก “ที่แท้ อ้อมค้อมมาตั้งนาน เจ้าก็สนใจวิญญาณยุทธ์นี่เอง”

 

 

วิญญาณยุทธ์หรือ

 

 

วิญญาณยุทธ์อะไร

 

 

ไม่นึกเลยว่าจะพะวะพะวงเยี่ยงนี้ ทำไมศิษย์พวกนี้ไม่รู้เลยสักนิด

 

 

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ คนไม่น้อยก็เกิดสงสัยขึ้นมา

 

 

ด้านล่าง สายตาโดดเด่นของเฉียนจวิ้นเปลี่ยนไปมาดำดิ่งไม่สงบ ในสถาบันไป๋หยวนเมืองซีเฉียนมีวิญญาณยุทธ์หนึ่งตัวเป็นสายประเภทช่วยเหลือ มีความร้ายกาจมาก ซึ่งสอดคล้องกลับทางฝึกของเขาพอดี นี่เป็นความลับที่เสด็จพ่อได้บอกกับเขา ความลับนี้แม้กระทั่งเสด็จพี่ของเขามิล่วงรู้ เขาเข้ามาฝึกในสถาบันไป๋หยวนก็เพื่อครอบครองวิญญาณยุทธ์นั่น คิดไม่ถึงว่าตอนนี้กลับถูกคนอื่นเปิดเผยก่อนเสียแล้ว

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นโบกพัดยิ้มตาหยีอย่างไม่สนใจรอยยิ้มเย้ยหยันของผู้อำนวยการเลยสักนิด

 

 

ผู้อำนวยการปราดตามองเจียงหลีแวบหนึ่งก่อนจะเอ่ยกับเฟิงสิงอวิ๋น “นั่นเป็นวิญญาณยุทธ์สายช่วยเหลือ นางจะใช้ได้อย่างไร”

 

 

“หรือว่าเจ้ามองไม่ออก เด็กน้อยของข้ามากพรสวรรค์ความสารมารถ วิญญาณยุทธ์อันแรกคือสายโจมตี วิญญาณยุทธ์อันที่สองคือสายป้องกัน” เฟิงสิงอวิ๋นกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

 

 

ผู้อำนวยการหรี่ตามองเจียงหลีอย่างตกตะลึง “เจ้าวางแผนฝึกทั้งสามทางเลยหรือ”

 

 

“นี่ไม่ต้องกังวลไป” เฟิงสิงอวิ๋นขัดจังหวะ

 

 

ผู้อำนวยการมองเจียงหลีตาเป็นประกายวูบไหว “พรสวรรค์ของเจ้าน่าทึ่งจริงๆ แต่ทว่า ข้าขอเตือนเจ้าเสียหน่อย โลภมากมักลาภหาย ฝึกทั้งสามทางพร้อมกันนั้นยากมาก มากเสียจนเจ้าจินตนาการไม่ถึงหรอก”

 

 

“ข้ายอมลองดูก่อน” เจียงหลียืนหยัดคำเดิม ในตอนนี้นางรู้แล้วว่าวิญญาณยุทธ์ที่เฟิงสิงอวิ๋นคำนวณไว้นั้นเป็นสายช่วยเหลือ และนางก็รู้สึกตื่นเต้นมากเกินไปแล้ว ดังนั้นนางจึงต้องการร่วมมือกับเขาเพื่อบรรลุเป้าหมาย

 

 

“ดูสิ เด็กน้อยของข้าทำในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ ทุกอย่างต้องลองดูก่อนถึงจะรู้ว่าผลลัพธ์เป็นอย่างไร” เฟิงสิงอวิ๋นเอ่ยยิ้ม

 

 

ผู้อำนวยการมองเขาด้วยรอยยิ้มเย็นชา “ข้าก็แค่เกรงว่าเจ้าจะคว้าน้ำเหลวซะก่อน”

 

 

“เช่นนั้นก็มิใช่อุปสรรค” เฟิงสิงอวิ๋นตอบกลับไปอย่างไม่หยี่ระ

 

 

“เจ้าอยากได้วิญญาณยุทธ์นั่น เรื่องนี้ข้าช่วยไม่ได้ เจ้าต้องไปหาเจ้าสำนักเอง” ผู้อำนวยการสอบกล่าวหน้าดำคร่ำเครียด

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นกลับส่ายหน้า มองด้วยสายตาหยามเหยียด “ใครจะไปรู้ กุญแจดอกหนึ่งอยู่กับเจ้าในสถานที่เก็บวิญญาณยุทธ์ เจ้าสำนักได้ยืนยันเรื่องนี้แล้ว ดังนั้นเหลือแค่เจ้าพยักหน้าให้เท่านั้น”

 

 

“…” ผู้อำนวยการนิ่งเงียบ

 

 

แน่นอนว่าทุกคนเพิ่งรู้เรื่องนี้ อาจารย์คนนี้ซึ่งไม่เป็นที่รู้จักในสถาบันและไม่มีใครรู้จักแม้แต่ชื่อของเขา นึกไม่ถึงว่ามีอำนาจบาตรใหญ่ขนาดนี้

 

 

“รอนางหลอมรวมวิญญาณยุทธ์อันที่สามก่อนค่อยมาหาข้า” หลังผู้อำนวยการกล่าวจบก็หันหลังหายไปจากสายตาทุกคน

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นถอนหายใจ จากนั้นหันสายตามองแล้วยิ้มให้เจียงหลี

 

 

ถึงแม้จะแปลกไปบ้าง แต่เจียงหลีก็ยังอยากกล่าว “ขอบคุณ”

 

 

เฟิงสิงอวิ๋นกลับเอ่ยสิ่งที่ไม่คาดคิด “ไม่ต้องขอบคุณข้า เป็นแค่เรื่องตอบแทนบุญคุณเท่านั้น หากจะขอบคุณ ก็ไปขอบคุณนายน้อยลู่เถอะ”

 

 

ลู่เจี้ย!

 

 

หัวใจของเจียงหลีสั่นสะท้าน ลู่เจี้ยมีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วยหรือ