รุ่งอรุณแห่งโลกาวินาศ ตอนที่ 61 : ดันเจี้ยนพิเศษ โคลเวอร์การ์เด้น (2)

ลู่หมิงมองไปยังเหล่าต้นไม้แห้งที่กําลังเดินเข้ามาหาเขา

“เป็นพวก เอนท์ สินะ”

เอนท์เป็นหนึ่งในคําเรียกของหนึ่งในกลุ่มมอนสเตอร์ประเภทพืชที่เหล่าผู้เล่นได้จําแนกไว้ในอนาคตเมื่อผู้เล่นได้ออกเดินทางไปไกลมากขึ้นพวกเขาจะพบกับมอนสเตอร์ประเภทต่างๆจํานวนมาก

ดังนั้นทางสมาคมจึงได้ทําการจําแนกประเภทมอนสเตอร์ต่างๆ ออกมาเป็นหมวดหมู่ และบันทึกมันเอาไว้ในสมุดสารานุกรม ซึ่งสารานุกรมนั้นบันทึกข้อมูลของมอนสเตอร์ประเภทต่างๆเอาไว้รวมถึงวิธีที่จะเข้าชนะพวกมันอีกด้วย

และเอนท์ก็เป็นหนึ่งในนั้น เอนท์ จะถูกใช้เรียกแทนมอนสเตอร์ที่อยู่ในกลุ่มมอนสเตอร์ธาตุพืชที่มีร่างกายเป็นต้นไม้

เอนท์นั้นจะอาศัยอยู่ตามป่าเขาหรือภายในทุ่งหญ้าหรือทุ่งดอกไม้ เอนท์นั้นไม่ใช่หนึ่งในมอนสเตอร์ที่ผู้เล่นรักนักแม้มันจะไม่ได้แข็งแกร่งอะไรมากแต่สิ่งที่ทําให้มันเป็นที่ไม่ชื่นชอบของเหล่าผู้เล่นเลยก็คือจํานวนของมัน

เอนท์ส่วนใหญ่นั้นจะอยู่รวมกันเป็นกลุ่มใหญ่ และกลุ่มหนึ่งก็อาจจะมีได้มากถึง 30 ตัวซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับในแต่ละพื้นที่ด้วยเช่นกันว่ามันจะเอื้อให้เหล่าเอนท์ได้เติบโตมากแค่ไหน

และดูเหมือนว่าภายในดันเจี้ยนโคลเวอร์ การ์เด้นแห่งนี้จะเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การเจริญเติบโตของมัน ดูจากสภาพตอนนี้ที่มีพวกมันโผล่ออกมามากกว่า 40 ตัวแล้ว

นี้มันบ้าไปแล้วจํานวนขนาดนี้ !??

ในตอนนี้สถานะการณ์เริ่มตึงเคลียดเล็กน้อยเนื่องจากจํานวนของพวกเอนท์ แต่ลู่หมิงจะถอยตอนนี้ก็คงไม่ได้เนื่องจากพวกมันได้ปิดทางออกเอาไว้หมดแล้ว

“ไม่ว่าทางไหนก็แย่ไปหมด

ลู่หมิงชักดาบออกจากปลอกก่อนจะตั้งท่าเตรียมพร้อมต่อสู้ ทันใดนั้นเหล่าเอนท์ก็ได้พุ่งเข้าใส่เขา เมื่อเข้าใกล้มันก็ฟาดแขนที่เป็นที่อนไม้เข้าใส่ลู่หมิงทันที

ลู่หมิงหลบไปด้านข้างพร้อมกับใช้ดาบฟันไปที่แขนของเอนท์

วะ !!

ฮูววววววว !!

แขนที่เป็นท่อนไม้ถูกตัดขาด เอนทร้องออกมาทันทีก่อนจะสบัดแขนมันเข้าใส่ ลู่หมิงยกดาบขึ้นมาป้องกันทันที

เปรี้ยง !!

ลู่หมิงถูกฟาดจนถอยไปหลายก้าว ก่อนจะกลับมาตั้งหลักอย่างรวดเร็ว

“จํานวนขนาดนี้ ใช้ดาบอย่างเดียวไม่ไหวแน่”

ลู่หมิงถอนหายใจก่อนจะปราณห่อหุ้มดาบเอาไว้และพุ่งเข้าไปต่อสู้กับเอนท์

ฉัวะ นิ้วะ

ลู่หมิงฟันไปที่ลําตัวของเอนท์ ด้วยดาบที่ถูกห่อหุ้มด้วยปราณทําให้มันมีความคมมีมากกว่าปกติ มันสามารถเลือนร่างของ

เอนท์ขาดเป็นสองท่อนได้อย่างง่ายดาย

แต่ในขณะที่ลู่หมิงกําลังจะพุ่งไปจัดการกับเอนท์อีกตัวหนึ่งก็ได้มีท่อนไม้ขนาดใหญ่ฟาดลงมาด้านหน้าของเขาเสียก่อน

ลู่หมิงชะงักพร้อมกับกระโดดถอยหลังเล็กน้อยและหันไปมองยังเอนท์อีกตัวที่ลอบโจมตีเขา

“บ้าเอ้ย ! เจ้าพวกนี้รู้จักการทํางานเป็นทีมด้วย”

ลู่หมิงบ่นออกมาก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดและพุ่งตัวออกไปทางด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกล้อมกรอบ ในขณะเดียวกันเขาก็มองไปยังบริเวณรอบๆด้วยเช่นกัน

เอนท์จํานวนมากวิ่งตามลู่หมิงมาอย่างรวดเร็ว ลู่หมิงมองกลับไปยังพวกเอนท์ก่อนจะยิ้มออกมาพร้อมกับชูมือขึ้นเล็กน้อย ลูกไฟก็ปรากฏขึ้นบนมือของเขา

“ลองชิมนี่ดูหน่อย เจ้าพวกต้นไม้ !!”

ลู่หมิงขว้างลูกไฟออกไปใส่พวกเอนท์ ทันทีที่พวกเอนท์สัมผัสได้ถึงอันตรายพวกมันก็พยายามจะหลบ แต่ด้วยความเร็วของลูกไฟทําให้พวกมันไม่สามารถที่จะหลบได้ทัน

พรึบ !!

ดูม !!

เหล่าเอนท์จํานวนหนึ่งถูกเผาด้วยลูกไฟของเขา ลู่หมิงประหลาดใจเล็กน้อยที่ลูกไฟนั่นรุนแรงกว่าที่เขาคิดเอาไว้ ในขณะเดียวกันลู่หมิงก็หยุดฝีเท้าลง และพุ่งสวนกลับเข้าไปหาเหล่าเอนท์ที่กําลังชะงักเพราะอาการตกตะลึงที่จู่ๆพรรคพวกของตัวก็ถูกเผา

ในขณะที่คู่หมิงกําลังพุ่งตัวเข้าหาเหล่าเอนท์อยู่นั้นลูกไฟจํานวนมากก็ปรากฏขึ้นมาที่ด้านหลังของเขา ก่อนจะค่อยๆเปลี่ยนรูปร่าง จากลูกบอลทรงกลมกลายเป็นลูกธนู

การเปลี่ยนรูปร่างนั้นค่อยข้างที่จะช้าเล็กน้อยเนื่องจากลู่หมิงยังไม่คุ้นชินจากนั้นลู่หมิงก็สบัดมือพร้อมกับปล่อยลูกธนูไฟจํานวนมากพุ่งเข้าใส่เหล่าเอนท์

นิ้ว นิ้ว นิ้ว

ฉีก ฉีก ฉีก

สู้ววววววววว

เอนท์จํานวนมากถูกเผาด้วยลูกธนูไฟ ลู่หมิงยิ้มออกทันทีเมื่อเห็นว่าการโจมตีของเขานั้นมันยอดเยี่ยมขนาดไหน แต่นั่นก็ยังคงไม่พอสําหรับตอนนี้ เนื่องจากพวกเอนท์นั้นมีจํานวนที่มากเกินไปและดูเหมือนว่ามันจะมีมาเพิ่มเรื่อยๆเสียด้วย

และตัวของลู่หมิงเองก็ยังไม่ค่อนจะชินกับการใช้เวทมนต์ทําให้การต่อสู้ด้วยเวทมนต์ของเขานั้นค่อนข้างจะทุลักทุเลไม่น้อย

หนึ่งชั่วโมงต่อมาในที่สุดลู่หมิงก็สามารถกําจัดเหล่าเอนท์ได้ทั้งหมด ซึ่งมันมีมากกว่าสามร้อยตัวในตอนนี้ทั่วทั้งทุ่งดอกไม้เต็มไปด้วยซากของเอนท์ที่ไหม้เกรียมนอนกองอยู่เต็มไปหมด

ลู่หมิงลงใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งเพื่อที่จะพักผ่อนและฟื้นฟูพลังเวทย์

ของเขา

“ไม่แปลกใจเลยว่าทําไมอาจารย์ถึงเตือนเราให้เตรียมพร้อมก่อนจะเข้ามาด้านใน แค่ด่านแรกก็ทําเอาเราเกือบตาย”

ลู่หมิงถอนหายใจออกมาก่อนจะมองไปยังเขาวงกตที่อยู่ไกลออกไปด้านหน้า

“แค่ด้านนอกยังขนาดนี้ ไม่รู้ว่าด้านในนั้นจะอันตรายขนาดไหน