ตอนที่ 127 เขาคิดมาก

 

 

หลินเยียนสำลักจนไอไม่หยุด

 

 

เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองได้กลายร่างเป็นกาน้ำที่กำลังบรรจุน้ำเดือดปุดๆ จนร่างกายร้อนฉ่า

 

 

หลินเยียนไม่เคยจินตนาการมาก่อนเลยว่าเผยอวี้เฉิงจะเปิดเผยอย่างตรงไปตรงมาว่าเขาเกิดอารมณ์หึงหวง

 

 

เขาไม่ได้โกรธ และเขาไม่ได้ต่อว่าเธอ เขาเพียงแค่บอกให้เธอรู้ว่าเขากังวลและหึงหวงเมื่อได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับตัวเธอและผู้ชายคนอื่น

 

 

หลินเยียนรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตาย!

 

 

‘แม่จ๋า หนูว่าหนูกำลังมีความรัก…’

 

 

‘หนูยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อผู้ชายคนนี้ได้เลย…’

 

 

เผยอวี่ถังและเผยหนานซวี่เงียบกริบ

 

 

ทำไมหลินเยียนถึงรู้สึกราวกับตัวเธอกำลังเปล่งประกายระยิบระยับกันนะ

 

 

ในตอนแรก หลินเยียนคิดว่าชีวิตของเธอคงจะจบสิ้นตรงนี้ แต่จู่ๆ เธอก็ถูกคำพูดของเผยอวี้เฉิงกระแทกใจเข้าอย่างจัง

 

 

เผยหนานซวี่กระแอมเบาๆ เพื่อเป็นการขัดจังหวะ “พี่ใหญ่ครับ พี่รู้ใช่ไหมว่าข่าวของผมกับหลินเยียนเป็นแค่ข่าวลือเพื่อสร้างกระแสให้หนังเฉยๆ มันไม่ใช่เรื่องจริง…”

 

 

จู่ๆ หลินเยียนก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นได้ เธอจึงเงียบไป

 

 

หลังจากนั้นครู่ใหญ่ เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทีลังเลใจ เธอคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนก่อนเอ่ยว่า “คุณเผย คุณรู้ใช่ไหมคะว่าฉันเป็นที่รังเกียจทั้งทางออนไลน์และในชีวิตจริง ฉันไม่มีทักษะการแสดง และฉันยังเป็นคนเจ้าเล่ห์จอมวางแผนถึงขนาดที่ออกอุบายหลอกน้องสาวตัวเอง ฉันมีแฟนหนุ่มในข่าวลือนับไม่ถ้วน…ทุกคนเกลียดฉัน…คุณ…ไม่คิดมากเรื่องนี้ใช่ไหมคะ”

 

 

หลินเยียนเชื่อว่าคนระดับเผยอวี้เฉิงจะสามารถขุดคุ้ยอดีตของเธอได้อย่างแน่นอน ดังนั้น เธอจึงคิดว่าการที่เผยอวี้เฉิงตกลงรับเธอเป็นแฟนสาวอย่างรวดเร็วนั้นเป็นเรื่องค่อนข้างแปลก

 

 

และเป็นไปได้ว่าถ้าเผยอวี้เฉิงไม่เคยรู้เรื่องราวพวกนั้นมาก่อนเลย เขาจะต้องสืบเสาะหาความจริงหลังจากวันนี้เป็นต้นไปอย่างแน่นอน

 

 

หลินเยียนคิดว่าทุกอย่างฟังดูไม่สมเหตุสมผลไปหมด

 

 

แม้แต่เผยอวี่ถังก็ฉุกคิดขึ้นได้และรู้สึกสงสัยเมื่อได้ยินคำถามของหลินเยียน เขาเองก็อยากจะรู้คำตอบเหมือนกัน!

 

 

เด็กหนุ่มเคยข้องใจว่าพี่ใหญ่กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่เมื่อครั้งที่เขารู้ข่าวว่าเผยอวี้เฉิงกำลังคบหากับหลินเยียนจากปากของพี่รอง

 

 

หลินเยียนเห็นว่าแววตาของชายหนุ่มพลันเปลี่ยนเป็นลึกลับและเย็นชา

 

 

เผยอวี้เฉิงตอบกลับว่า “คิดมากสิ”

 

 

ถึงแม้หลินเยียนจะคาดคะเนไว้แล้วว่าเธอจะได้ยินคำตอบเช่นนี้ แต่เธอก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมใจของเธอจึงเต้นระรัว

 

 

เธอกำลังจะตอบเขา แต่ชายหนุ่มพูดแทรกว่า “อยากให้ฉันช่วยจัดการหรือเปล่าล่ะ”

 

 

เขาเองก็คงรู้สึกรำคาญใจที่เห็นเธอถูกคนจำนวนมากวิพากษ์วิจารณ์

 

 

หลินเยียนพูดไม่ออก เธอได้แต่ตอบว่า “อ่า…”

 

 

เผยอวี่ถังและเผยหนานซวี่เองก็พูดไม่ออกเช่นกัน

 

 

หญิงสาวสำลักด้วยอารามตกใจ “แค่ก…แค่ก…อะแฮ่ม…ไม่ค่ะ…ไม่เป็นไรค่ะ”

 

 

‘ ทำไมท่านประธานเผยถึงเล่นนอกบททุกครั้งเลยนะ ’ หลินเยียนคิดในใจ

 

 

ทั้งร่างกายและจิตใจของเธอต่างก็อ่อนแอเกินไปจนแทบไม่สามารถรับมือกับความระทึกขวัญจากเขาได้…

 

 

คนแบบไหนกันที่เสนอตัวช่วยเหลือคนอื่นทั้งๆ ที่ยังไม่ได้สืบเสาะหาความจริงก่อน

 

 

หลินเยียนรู้สึกว่าเผยอวี้เฉิงไว้ใจเธออย่างมาก

 

 

ไม่มีใครเชื่อสิ่งที่หลินเยียนพูดมาแต่ไหนแต่ไรจนเธอคุ้นชินแล้ว แต่ชายคนนี้กลับไม่แสดงอาการคับข้องใจเลยแม้แต่น้อย

 

 

หลินเยียนโบกมือไปมาอย่างรวดเร็วเป็นเชิงปฏิเสธข้อเสนอของเขา “เรื่องเล็กน่ะค่ะ! ฉันจัดการเองได้”

 

 

เผยอวี่ถังพยายามอธิบายสิ่งที่พี่ใหญ่พูดให้หลินเยียนเข้าใจอย่างยากลำบาก “พี่สะใภ้ใหญ่อ่อนต่อโลกเกินแล้วนะ! ผมอ่านข่าวแล้วเลยรู้มาว่าหลินซูหย่ามีคนหนุนหลังและเส้นสายมากมายในวงการบันเทิง ให้ตายเหอะ! ยัยนั่นจะเอาอะไรมาชนะพี่เยียนได้ ในเมื่อพี่นั่นแหละคือคนที่มีเส้นสายที่ทรงพลังที่สุดในวงการบันเทิงแล้ว! ทำไมไม่ใช้ชื่อพี่ใหญ่ไปซะให้จบเรื่องล่ะ”

 

 

หลินเยียนพูดไม่ออก

 

 

ถ้าเธอทำอย่างนั้นจริง เธอคงถูกแฟนคลับสาวๆ รุมทึ้งจนเหลือแต่ซาก อีกทั้งยังเป็นการลากเผยอวี้เฉิงเข้าไปพัวพันอีกด้วย…

 

 

และตอนนี้ สิ่งที่หลินเยียนกังวลใจมากที่สุดคือการถูกใส่ความเสียๆ หายๆ ไม่ใช่ความจริงที่ว่าเธอถูกข่มเหงรังแกแต่อย่างใด

 

 

อีกอย่าง หลินเยียนรู้ดีว่าคงจะมีแต่คนตาบอดเท่านั้นที่ตกหลุมรักเธอ แต่เธอก็ไม่อยากให้ใครมาตั้งคำถามกับรสนิยมเรื่องผู้หญิงของเผยอวี้เฉิงอยู่ดี…

 

 

 

 

ตอนที่ 128 แฟนสาวของเขาต้องดีพร้อม

 

 

หลินเยียนส่ายหัวไปมาพลางเม้มปาก “หยุดเลย ถ้าพวกนั้นเปลี่ยนเป้ามาโจมตีพี่ชายเธอล่ะ ให้ฉันเป็นฝ่ายตั้งท่ารอรับมือจะดีกว่า!”

 

 

เมื่อเผยอวี่ถังแอบมองพี่ชาย เขาก็แน่ใจได้ทันทีว่าพี่ใหญ่ของเขาชอบหลินเยียนจริงๆ

 

 

เผยอวี่ถังเถียง “แล้วมันเป็นปัญหาตรงไหนล่ะ พี่ใหญ่ไม่ถือหรอก!”

 

 

หลินเยียนโพล่งออกมาโดยไม่ได้หยุดคิดเลยแม้แต่น้อย “แต่ฉันถือ! พี่ชายเธอน่ะเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทุกเรื่อง แฟนของเขาก็ต้องเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อมเหมือนกันสิ!”

 

 

ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งรถอีกครั้งเมื่อหลินเยียนพูดจบ

 

 

แววตาของเผยอวี้เฉิงส่องประกายที่แฝงความนัยไว้มากมาย

 

 

เผยอวี่ถังขับรถไปบ่นไปด้วยความหมั่นไส้ “จ้า จ้า พี่สะใภ้ใหญ่ อย่าลืมสิว่ายังมีผู้ชายไม่สมบูรณ์แบบอยู่ในรถด้วยอีกตั้งสองคนนะ!”

 

 

เผยหนานซวี่กระแอมอย่างสุภาพขณะที่หัวเราะคิกคัก

 

 

พวงแก้มของหลินเยียนเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อได้ยินเช่นนั้น

 

 

เธอเองก็ตกใจเช่นกันที่พูดออกไปได้โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว!

 

 

ตายละ! นี่เธออินกับบทมากไปหรือเปล่าเนี่ย

 

 

เอาเข้าจริง หลินเยียนเองก็ตกใจไม่น้อยที่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าจริงๆ แล้วเธอกำลังประจบประแจงเผยอวี้เฉิงหรือพูดออกมาจากใจกันแน่

 

 

หลินเยียนกระแอมอย่างนอบน้อม “ยังไงก็ต้องขอขอบคุณนะคะที่คุณเผยเชื่อใจฉัน ฉันจะหาทางจัดการเรื่องพวกนี้เองค่ะ”

 

 

ชายหนุ่มกลับมามีท่าทีนิ่งเฉยตามปกติ และไม่ได้แสดงออกว่าเขาเห็นด้วยกับการตัดสินใจของเธอหรือไม่

 

 

ในระหว่างที่พวกหลินเยียนพูดคุยกันนั้น เผยอวี่ถังก็พารถฝ่าฝูงชนออกมาได้สำเร็จ เขาขับรถต่อไปอย่างราบรื่น

 

 

หลินเยียนเหลือบมองด้านนอกหน้าต่างอย่างหวาดกลัว

 

 

เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่เธอจะได้นั่งอยู่บนรถคันเดียวกับเผยหนานซวี่ เผยอวี่ถัง และเผยอวี้เฉิง

 

 

…

 

 

หลินเยียนบอกที่อยู่ของเธอให้เผยอวี่ถังรู้ และทุกคนก็มาถึงที่หน้าอพาร์ตเมนต์ของเธอในไม่ช้า

 

 

เผยอวี้เฉิงลงจากรถเพื่อเดินมาส่งหลินเยียน

 

 

ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกันขณะที่เดินอยู่บนชั้นแรกของอพาร์ตเมนต์

 

 

หลินเยียนหยุดยืนตัวตรง หญิงสาวผู้กล้าหาญอยู่เสมอกลับรู้สึกอับจนหนทางขึ้นมาเสียดื้อๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่ม “อะแฮ่ม…ขอบคุณนะคะที่มาส่งวันนี้ คุณเผย”

 

 

“ไม่เป็นไร เป็นเรื่องที่ฉันสมควรทำอยู่แล้ว”

 

 

เผยอวี้เฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเป็นทางการพลางจุดบุหรี่

 

 

เธอรู้สึกได้ว่าชายหนุ่มกำลังใจลอยและดูมีท่าทีกระสับกระส่าย

 

 

ท่าทางเขากำลังคิดถึงเรื่องงาน

 

 

เผยอวี้เฉิงต้องลำบากลำบนไปหาเธอถึงที่กองถ่ายด้วยตัวเอง หลินเยียนจึงคิดว่าเขาคงเสียเวลาไปกับเธอไม่น้อย…

 

 

คิดได้ดังนั้น เธอจึงรีบพูดว่า “อืม…ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวขึ้นห้องก่อนนะคะ!”

 

 

เผยอวี้เฉิงส่งเสียงในลำคอเป็นเชิงตอบรับ

 

 

หลินเยียนก้าวเท้าเพื่อจะเดินจากไป แต่ในทันใดนั้นเอง…

 

 

“คุณหลิน”

 

 

หลินเยียนเพิ่งเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว เธอได้ยินเสียงของชายหนุ่มตามมาด้านหลัง

 

 

“หือ?” หลินเยียนหันหลังกลับตามสัญชาตญาณ “อะไร…”

 

 

ชายหนุ่มเดินรี่เข้ามาหาเธอ เขาโยนบุหรี่ในมือทิ้งไปก่อนที่หลินเยียนจะพูดจบประโยค

 

 

เผยอวี้เฉิงประทับจูบลงบนริมฝีปากของหลินเยียนอย่างรวดเร็วและแผ่วเบา เธอได้กลิ่นลมหายใจของเขาที่มีกลิ่นยาสูบจางๆ ปนอยู่ด้วย…

 

 

หลินเยียนตัวแข็งทื่อราวกับรูปปั้นหินขณะที่จ้องมองชายหนุ่มผู้จูบเธออย่างกะทันหันด้วยสายตาว่างเปล่า เธอตกอยู่ในภวังค์เป็นเวลานาน

 

 

เผยอวี้เฉิงจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ เงาสะท้อนของหญิงสาวปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา

 

 

แววตาของชายหนุ่มวูบไหวด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกันขณะที่เขาพินิจใบหน้าของเธอ

 

 

ในวินาทีต่อมา เขายืนตัวตรงก่อนที่จะค้อมตัวลงมาจูบเธออีกครั้ง “ราตรีสวัสดิ์”

 

 

แม้ดวงตาของเผยอวี้เฉิงจะเปี่ยมด้วยอารมณ์พลุ่งพล่านที่เจียนจะระเบิดออกมา แต่เขาก็สามารถระงับอารมณ์เหล่านั้นไว้ได้ในที่สุด