ตอนที่ 165 เมื่อกี้ว่าไงนะ

 

 

“หา?”

 

 

เผยอวี่ถังยู่หน้าด้วยความหวาดผวาต่อคำพูดของหลินเยียนพร้อมกับจ้องไปที่เธออย่างไม่อยากจะเชื่อ “พวกเขาติดที่แปดของระดับสอง? พูดจริงดิ? พี่สะใภ้ อย่าทำให้ผมกลัวสิ!”

 

 

“ฉันรู้จักนักแข่งพวกนั้น ฉันเคยเจอพวกเขาครั้งหนึ่งตอนที่กำลังดูการแข่งขัน ต้องเป็นพวกนั้นแน่” หลินเยียนตอบ

 

 

“พี่สะใภ้ พี่ทำให้ผมกลัวนะเนี่ย ผมคิดว่าพี่รู้จักพวกนั้นจริงๆ ซะอีก”

 

 

เผยอวี่ถังถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ฟังหลินเยียนพูด“พี่ยังไม่คุ้นเคยกับทีมนั้นขนาดนั้น อีกอย่างมีชุดฟอร์มตั้งหลายชุดที่ดูคล้ายกัน พี่ต้องจำผิดแน่ ซ่งเย่าหนานจะรู้จักนักแข่งในการแข่งขันระหว่างประเทศระดับสองได้ไง ล้อเล่นแน่ แม้แต่ผมยังเข้าไม่ถึงพวกนั้นเลย”

 

 

หลินเยียนยักไหล่เมื่อได้ยินเผยอวี่ถังพูดอย่างนั้น เธอพูดในส่วนที่เธอรู้ไปแล้ว ตอนนี้ก็ขึ้นอยู่กับเผยอวี่ถังแล้วว่าจะเชื่อเธอหรือไม่

 

 

“ไม่ใช่นายน้อยลำดับที่สามหรอกหรือที่จะคลานเข่าเข้ามาขอร้องฉันทีหลังน่ะ”

 

 

เสียงของซ่งเย่าหนานดังขึ้นนำมาก่อนลูกน้องของเขา

 

 

“ฮ่าฮ่า ซ่งเย่าหนาน อย่ามั่นอกมั่นใจไปหน่อยเลย นายยังไม่รู้หรอกว่าใครกันแน่ที่ต้องคลานเข่าเข้ามา” เผยอวี่ถังพูดเยาะเย้ยกลับไปอย่างเย็นชา

 

 

ซ่งเย่าหนานไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่ทำมือแสดงสัญลักษณ์หยาบคาย และเมื่อเขาเหลือบไปเห็นหลินเยียน ประกายตาแข็งกร้าวก็ปรากฏขึ้น

 

 

ซ่งเย่าหนานไม่มีวันลืมความอัปยศฝังแน่นที่เขาได้รับมาจากผู้หญิงคนนี้ เขาพ่ายแพ้ผู้หญิงในการแข่งขันได้ยังไง

 

 

ซ่งเย่าหนานไม่ได้สนใจไอ้เรื่องเครื่องยนต์บ้าบอพวกนั้นหรอก เขาต้องการเอา…ความภาคภูมิใจของเขากลับมาก็เท่านั้น!

 

 

“วันนี้ก็มาแข่งด้วยเหรอ” ซ่งเย่าหนานมองไปที่หลินเยียนด้วยรอยยิ้มเยาะ

 

 

“ครั้งนี้ฉันแค่มาเป็นคนดู” หลินเยียนตอบกลับไป

 

 

“แค่คนดู? ได้ไง? ครั้งที่แล้วเธอเอาชนะฉันได้ ฉันเลยอยากให้โอกาสเธออีกครั้ง…เธอกล้ามาแข่งกับฉันไหมล่ะ” ซ่งเย่าหนานท้าหลินเยียน

 

 

“ไม่ละ” หลินเยียนตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

 

 

“เผยอวี่ถัง ไก่อ่อนที่แกเอามาด้วยขี้ขลาดเหมือนแกเลยว่ะ” ซ่งเย่าหนานชำเลืองมองไปที่เผยอวี่ถัง

 

 

“ไอ้บ้าเอ๊ย…นี่แกหมายถึงใครวะ” เผยอวี่ถังถลึงตาอย่างเดือดดาลพร้อมพับแขนเสื้อ

 

 

หลินเยียนขมวดคิ้วด้วยความรำคาญ ก่อนที่เผยอวี่ถังจะได้ลงมือทำอะไร เธอก็ดึงเขามาด้านหลังทันทีและมองไปที่ซ่งเย่าหนาน

 

 

หลินเยียนจ้องเขม็งไปที่ซ่งเย่าหนาน “ฉันเป็นคนภักดี”

 

 

“โอ้ แล้วไง?” ซ่งเย่าหนานพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน

 

 

“นายดูถูกเขาได้ แต่ไม่ใช่ฉัน” หลินเยียนกล่าว

 

 

เผยอวี่ถังพยักหน้าหงึกหงักตอนที่หลินเยียนพูด “ใช่ พูดได้ดี! แกว่าฉันขี้ขลาดได้แต่…”

 

 

จู่ๆ เขาก็หยุดพูดกลางคันขณะที่หันไปทางหลินเยียนด้วยสีหน้าประหลาดใจ

 

 

เมื่อกี้เธอว่าไงนะ

 

 

นี่หรือคือความภักดีที่หลินเยียนพูดถึง?

 

 

“ซ่งเย่าหนาน นายจะเดิมพันด้วยอะไร” หลินเยียนถาม

 

 

“มาพนันด้วยการแข่งครั้งนี้ เราจะจัดการแข่งขันแบบทีม ตราบใดที่เธอเอาชนะนักแข่งคนไหนสักคนในทีมของฉันได้ละก็ ถือว่าเธอเป็นผู้ชนะ แต่ถ้าเธอแพ้…” ดวงตาของซ่งเย่าหนานมองสำรวจเผยอวี่ถังก่อนจะพูดต่อด้วยท่าทีจองหองว่า “ต้องมานอนกับฉัน”

 

 

ซ่งเย่าหนานนึกว่าหลินเยียนเป็นแฟนของเผยอวี่ถัง เขาเลยจงใจพูดเพื่อฉีกหน้าอวี่ถัง

 

 

“เรื่องไร้สาระอะไรกันเนี่ย ถ้าเธอแพ้ ฉันต้องไปกับแกงั้นเหรอ” เผยอวี่ถังจ้องซ่งเย่าหนานด้วยใบหน้าสับสนระคนหวาดหวั่น

 

 

 

 

 

ตอนที่ 166 พี่ใหญ่ฆ่าผมแน่!

 

 

นอกจากเผยอวี่ถังแล้ว แม้แต่พวกหนุ่มสาวที่รายล้อมซ่งเย่าหนานเองก็ต่างดูสับสน สมาชิกทีมสปีดขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน

 

 

หลินเยียนเดินตรงไปยังเผยอวี่ถังและตบบ่าเขาเบาๆ ด้วยเสียงอันเคร่งขรึมเธอพูดว่า “งานนี้รับศึกหนักหน่อยนะ”

 

 

“ไอ้เวรเอ๊ย! ซ่งเย่าหนาน แกบ้าไปแล้วเหรอ ไสหัวไป! อย่าแม้แต่มาใกล้ตัวฉัน!” เผยอวี่ถังชี้และตะโกนไปยังซ่งเย่าหนาน

 

 

ทีแรกซ่งเย่าหนานยังไม่รู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นปฏิกิริยาของทุกคนแล้ว เขาก็ถึงบางอ้อ

 

 

เขาตั้งใจที่จะให้หลินเยียนมานอนกับเขา ที่เขาพูดไม่ได้หมายถึงเผยอวี่ถัง เขาเพียงแค่มองไปที่อวี่ถังเพื่อยั่วโมโหเท่านั้น! ไม่ใช่หลินเยียนเหรอที่ต้องมาเป็นคนรักของเขา?

 

 

คนพวกนี้ไร้หัวคิดกันหรือไง แค่นี้ก็แปลเจตนาของเขาไม่ออก

 

 

“เผยอวี่ถัง ฉันกำลังพูดถึงแฟนของแก ไม่ใช่แก” ซ่งเย่าหนานทำเสียงฟึดฟัด

 

 

“แกอยากให้เธอไปนอนกับแกงั้นเหรอ” สายตาของเผยอวี่ถังชำเลืองมองไปที่หลินเยียน ตัวสั่น ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!

 

 

หากเธอแพ้ พี่ใหญ่ต้องเฉือนทั้งเขาและซ่งเย่าหนานออกเป็นล้านๆ ชิ้นแน่

 

 

ร่างกายของพวกเขาต้องถูกหั่นออกเป็นส่วนๆ! เขามั่นใจเป็นที่สุด!

 

 

“แม่งเอ๊ย! คิดว่าเหมาะกันตายละ” เผยอวี่ถังชี้ไปที่จมูกของซ่งเย่าหนานและตะคอกออกมาเสียงดัง “ทำไมแกไม่ดูสารรูปตัวเองในน้ำฉี่สักหน่อยวะ!”

 

 

“แกกลัว? หงอเหมือนพวกขี้ขลาดอีกแล้วเหรอ ถ้าแกไม่กล้าพนัน ก็ไม่เป็นไร ก็แค่ยอมรับว่าแกเป็นไอ้ขี้ขลาด” ซ่งเย่าหนานถากถางอย่างไร้อารมณ์

 

 

“แก!”

 

 

เผยอวี่ถังหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะได้ตอบโต้ หลินเยียนก็ก้าวมาข้างหน้าพร้อมร้อยยิ้มมุมปาก “ได้สิ ฉันรับคำท้าของคุณ!”

 

 

“ไม่ ไม่ ไม่! อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามสิ!”

 

 

เผยอวี่ถังอ้าปากค้างด้วยความตกใจตอนที่หลินเยียนตอบตกลง

 

 

นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะ คนที่ซ่งเย่าหนานเอามาทำได้ทุกอย่าง

 

 

ถ้าหากหลินเยียนแพ้และพี่ชายใหญ่ของเขารู้เค้า แบบนั้น…ทุกคนต้องเดือดร้อนแน่!

 

 

“เผยอวี่ถัง ไม่ใช่เรื่องของแก นี่เป็นการเดิมพันระหว่างฉันกับหล่อน เข้าใจนะ” ซ่งเย่าหนานชายตามองเผยอวี่ถังอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

“คุณยังไม่ได้บอกเลยว่าจะทำอะไรถ้าคุณแพ้” หลินเยียนจ้องซ่งเย่าหนานไม่วางตา

 

 

“ถ้าฉันแพ้ เธอขอให้ฉันทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น!” ซ่งเย่าหนานยิ้มเยาะ

 

 

“ถ้าฉันชนะครั้งนี้…ฉันต้องการเครื่องยนต์สองเครื่อง” หลินเยียนประกาศออกมา

 

 

ซ่งเย่าหนานอึ้งเงียบ…

 

 

เผยอวี่ถังอึ้งเงียบ…

 

 

รอยยิ้มหายขวับไปจากใบหน้าของซ่งเย่าหนานขณะที่เขาพินิจพิเคราะห์หญิงสาว เธอคิดจริงหรือว่าเธอมีโอกาสชนะครั้งนี้? เธอขนาดขอเครื่องยนต์สองเครื่องเลย?

 

 

“ได้สิ ฉันจะให้เครื่องยนต์เธอสองเครื่อง ถ้าเธอชนะ มาเลือกเครื่องยนต์ที่นี่เครื่องไหนก็ได้เลย” ซ่งเย่าหนานเอ่ยคำมั่นสัญญา

 

 

“เป็นอันตกลง” หลินเยียนพยักหน้ารับรู้

 

 

เผยอวี่ถังลากหลินเยียนมาที่มุมห้อง “พี่…พี่สะใภ้ใหญ่…พ่อคร้าบ…อย่าทำอย่างนี้กับผมเลยนะ ถ้าพี่ใหญ่รู้เรื่องนี้เข้า พี่ใหญ่เอาผมตายแน่!”

 

 

หลินเยียนชายตามองด้านข้างของเผยอวี่ถัง เขาไม่ใช่เหรอที่คะยั้นคะยอยืนกรานให้เธอต้องมา

 

 

“ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ แล้วก็ พี่ใหญ่ของเธอจะไม่รู้เรื่องนี้หรอก” หลินเยียนตอบอย่างไม่ทุกข์ร้อน

 

 

“พี่ใหญ่จะไม่รู้? ล้อเล่นหรือเปล่าพี่เยียน? รถของทีมซ่งเย่าหนานอาจไม่สามารถเอาชนะซีเอ็ชวันได้ แต่มันเอาชนะพี่ได้ง่ายๆ เลย!” เผยอวี่ถังพูดด้วยน้ำเสียงวิตกและกังวลใจ

 

 

“ทำไมถึงขี้ขลาดขนาดนี้ เย็นไว้น่า ฉันมีแผน” หลินเยียนปลอบใจเขา

 

 

“พี่เยียน ฟังผมนะ พอการแข่งขันเริ่ม พี่โกยแน่บไปเลยนะ! ผมจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้พี่เอง!”

 

 

“ก็ได้ เข้าใจแล้ว” หลินเยียนโบกมือให้เผยอวี่ถังเป็นเชิงให้เขาออกไป