หลินเยียนเก็บความรู้สึกอันสับสนวุ่นวาย พลันประสานมือขอบคุณเผยอวี้เฉิงที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ “ขอบคุณท่าน BOSS ใหญ่! ท่าน BOSS ใหญ่มีสายตาเฉียบแหลม ท่านเปากลับชาติมาเกิดแท้ๆ!”  

 

 

           มุมปากของเผยอวี้เฉิงกระตุกขึ้นเล็กมองท่าทางตื่นเต้นของหญิงสาว “ชอบแสดงละครขนาดนั้นเลย?”  

 

 

           หลินเยียนเกาตัว “ความจริง…ก็ไม่ได้ชอบอะไรมาก…ทักษะการแสดงของฉันแย่มาก…แต่ฉันมีจุดเด่นอย่างหนึ่ง…นั่นคือผิดพลาดตรงไหน แก้ตรงนั้น! ยิ่งเป็นสิ่งที่ทำไม่ได้ ยิ่งต้องทำให้ได้! เพราะฉะนั้น ฉันตัดสินใจว่านับตั้งแต่วันนี้ จะตั้งใจทำการแสดง ฉันจะเป็นนางเอก เป็นราชินีภาพยนตร์!”  

 

 

           เผยอวี้เฉิงมองรอยยิ้มของหญิงสาว แล้วพูดด้วยสีหน้าอันอ่อนโยน “งั้น ขอให้คุณหลินทำสำเร็จ”  

 

 

           หลินเยียนยิ้ม “ขอบคุณๆ! BOSS ใหญ่อวยพรแบบนี้ ฉันจะต้องทำได้แน่!”  

 

 

           ตอนนี้เผยหนานซวี่ที่อยู่ข้างๆ มองพี่ชายแท้ๆ ของตนให้กำลังใจหลินเยียนอยู่เงียบๆ “…”  

 

 

           น้องชายแท้ๆ อย่างเขายังไม่เคยได้รับความเอาใส่ใจแบบนี้จากพี่ชายใหญ่เลย   

 

 

           “ใช่สิ คุณเผย คุณไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย?” หลินเยียนถามอย่างเป็นห่วง  

 

 

           แปลกจริงๆ เธอไม่รู้เรื่องที่เผยอวี้เฉิงเข้าโรงพยาบาลนี่น่า แล้วเธอมาได้อย่างไร?  

 

 

           แม้ว่าเธอจะเป็นคนสองบุคลิก แต่ทำไมบุคลิกที่สองของเธอถึงได้เก่งกาจมากขนาดนี้ ไม่เพียงแค่มีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง แต่สายตายังเฉียบคม ล่วงรู้ทุกอย่าง?  

 

 

           “เล็กน้อย ไม่เป็นไรหรอก” เผยอวี้เฉิงตอบอย่างไม่ใส่ใจ ”  

 

 

           หลินเยียนเก็บความรู้สึก หันมองเผยอวี้เฉิงพลันพูดว่า “เออ ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้คุณชายสามเข้าใจผิด ทุกอย่างเป็นความผิดของฉันเอง ถ้ามีโอกาสฉันจะอธิบายกับเขาให้เข้าใจ…งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อน ไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณแล้ว!”  

 

 

           เผยอวี้เฉิง “ได้”  

 

 

           จวบจนกระทั่งหลินเยียนหายลับตาไป ชายหนุ่มจึงเก็บสายตา…  

 

 

           หลังจากหลินเยียนและเผยอวี่ถังออกไป เผยหนานซวี่ก็มองเผยอวี้เฉิงที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้อย่างรู้สึกผิด  

 

 

           “ขอโทษครับพี่ ผมแค่เกริ่นกับอวี่ถังก็เท่านั้น ไม่คิดว่าเขาจะต่อต้านขนาดนี้” เผยหนานซวี่นวดระหว่างคิ้วอย่างรู้สึกปวดหัว   

 

 

           เผยอวี้เฉิงเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนี้ เพียงพูดอย่างเฉยเมย “ไม่เป็นไร ถือซะว่าทำความคุ้นเคยล่วงหน้า”  

 

 

           เผยหนานซวี่ได้ยินแบบนี้พลันอึ้งไปทันที ดูเหมือนว่าคราวนี้พี่ชายใหญ่จะเอาจริง…  

 

 

           จะโทษว่าเขาคิดมากก็ไม่ได้ เขารู้มาว่าก่อนหน้านี้พี่ชายใหญ่ส่งหนังสือเลิกจ้างถึงตานเฟิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ผ่านบัญชีสำนักงานส่วนตัวของเขา และขับไล่ผู้จัดการที่รับผิดชอบการลงทุนคนหนึ่งออก  

 

 

           ตอนที่เกิดเรื่อง พี่ชายใหญ่หมดสติอยู่ และเขาก็อยู่ข้างๆ พี่ชายใหญ่ตลอด เขาจึงเดาว่าพี่ชายใหญ่คงจะบอกบัญชีส่วนตัวให้กับหลินเยียน  

 

 

           แม้เผยหนานซวี่จะรู้ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก ในสายตาเขา พี่ชายใหญ่เป็นเหมือนเทพเสมอมา เพราะฉะนั้นแม้ว่าจะมีการกระทำที่ไม่สมเหตุสมผลบ้าง เขาก็ไม่เคยสงสัย  

 

 

           แต่ร่างกายของเขา…  

 

 

           “พี่ชายใหญ่ ร่างกายพี่เป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นไรแล้วจริงๆ เหรอ?”  

 

 

           แม้ทุกครั้งหลังจากพี่ชายใหญ่หมดสติไปแล้วฟื้นคืนมาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร คุณหมอเองก็บอกว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่เขากังวลว่าจะมีผลข้างเคียงอะไร  

 

 

           เผยอวี้เฉิง “ดีขึ้นแล้ว”  

 

 

           ทุกครั้งหลังจากจิตใต้สำนึกของเขาเข้าไปในร่างของหลินเยียน ร่างกายของเขาก็เพียงหลับใหลไปเท่านั้น นอกจากนี้ก็ไม่มีผลกระทบอื่นเลย  

 

 

……