เวิงๆๆ——  

 

 

           เสียงเครื่องยนต์อันไพเราะดังขึ้น  

 

 

           วินาทีต่อมาเฟอร์รารี่สีแดงสดคันนี้ก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า  

 

 

           ถ้าเป็นผู้หญิงธรรมดา เกรงว่าคงกรีดร้องด้วยความตกใจไปแล้ว  

 

 

           หลินเยียนเพียงเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจตอนที่รถออกตัว   

 

 

           การเร่งความเร็วในระยะร้อยเมตรนี้ถือว่าน่าทึ่งมาก!  

 

 

           ดูเหมือนว่าจะจ้างผู้เชี่ยวชาญดัดแปลง  

 

 

           แม้จะเทียบกับรถแข่งมืออาชีพไม่ได้ แต่ก็ถือว่าไม่เลวสำหรับการดัดแปลงแบบสมัครเล่น  

 

 

           หลินเยียนพอรู้ว่าเผยอวี่ถังจะทำอะไร เธอนั่งเงียบอยู่บนเบาะข้างคนขับโดยไม่พูดจา แล้วหลับตาเก็บแรง   

 

 

           หลังจากออกจากวงการแข่งรถ เธอจำไม่ได้แล้วว่าตนไม่ได้แตะต้องรถมานานเท่าไหร่แล้ว  

 

 

           ตอนนี้ฟังเสียงคลื่นเสียงที่คุ้นเคยและไพเราะเสนาะหูนี้ ราวกับหลุดออกไปอยู่อีกโลก   

 

 

           ฉากความทรงจำวันเก่าๆ ในสนามแข่งและทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันที่เธอถอนตัวออกจากการแข่งขัน ความทรงจำที่เธอจงใจลืม ค่อยๆ ผุดขึ้นในหัว เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน…  

 

 

           เผยอวี่ถังเห็นหลินเยียนหลับตาตลอดทาง และสีหน้าก็ดูแย่ จึงหลุดขำพลันพูด “เฮ้ เธอเมารถเหรอ?”  

 

 

           หลินเยียนพอจะรู้นิสัยของคุณชายนี้แล้ว จึงไม่ได้ปฏิเสธเขา ถือเป็นการเงียบยอมรับไปซะ  

 

 

           เวิง…  

 

 

           วินาทีต่อมา เผยอวี่ถังก็เร่งความเร็วกว่าเดิม  

 

 

ไม่นานก็ขับรถไปถึงถนนที่โล่งกว้าง แสดงทักษะการขับรถอย่างบ้าคลั่งในโค้งที่ต่อเนื่องกันหลายๆ โค้งด้านหน้า  

 

 

เผยอวี่ถังเมื่อเห็นสีหน้าของหลินเยียนซีดเซียวขึ้นเรื่อยๆ ท่าทางดูเหมือนกลัวจนไม่กล้าปริปากพูดอะไรแล้ว พลันรู้สึกขยะแขยงกว่าเดิม “เฮ้ เธอคงไม่ได้จะอาเจียนนะ? พี่ชายฉันไปถูกใจผู้หญิงอ่อนแออย่างเธอได้ยังไง? ฉันเกลียดผู้หญิงที่เปราะบางอย่างเธอที่สุด ขนาดแค่นั่งรถยังเมา…”  

 

 

           หลินเยียน “…”  

 

 

           หลังจากได้ยินคำพูดอย่างตรงไปตรงมาของเด็กหนุ่มคนนี้ หลินเยียนก็มีเหตุผลที่จะสงสัยว่า เด็กคนนี้อาจจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต  

 

 

           เผยอวี่ถัง “หึ ฉันขอบอกเธอไว้ตรงนี้เลยนะ เธอตายใจเสียเถอะ! เธอไม่มีทางได้เป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของฉันแน่!”  

 

 

หลินเยียน “…”  

 

 

           เธอไม่อยากจริงๆ…  

 

 

           เผยอวี่ถังยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เผยฟันแหลมซี่เล็กอันหยิ่งผยอง “แน่นอนว่าถ้าเธอสามารถนั่งบนเบาะข้างคนขับฉันได้ครึ่งชั่วโมง ฉันจะพิจารณาดูอีกที!”  

 

 

           หลินเยียน “…”  

 

 

           แค่นี้ก็จะพิจารณาดูแล้วเหรอ? พี่ชายนายด้อยค่าขนาดนี้เชียว?  

 

 

           หลินเยียนแค่นเสียงไอเบาๆ ที พลันพูดว่า “งั้นไม่ต้องแล้ว ไม่ต้องพิจารณาแล้ว…ฉันอยากลงรถ…ฉันเมารถ…อยากอาเจียน”  

 

 

           “ฉันยังสนุกไม่หนำใจเลย! อยากอาเจียนก็ต้องกลั้นไว้!”  

 

 

           เผยอวี่ถังกำลังซิ่งรถอย่างเมามัน ขณะนั้นเองรถ GTR สีเงินคันหนึ่งพลันเลี้ยวมาในแนวทแยงและขนานข้างเขาก่อนจะค่อยๆ แซงเขา และขวางอยู่ตรงหน้าเขา  

 

 

           จากนั้นรถสปอร์ตอีกสี่คันก็เริ่มบีบเข้ามา ล้อมเผยอวี่ถังไว้ตรงกลาง  

 

 

           เผยอวี่ถังเห็นรถพวกนั้น ใบหน้าพลันอึมครึมขึ้นมา “ปักโธ่! จองเวรจองกรรมไม่เลิก! ทำไมถึงเป็นสารเลวพวกนั้นอีกแล้ว!”  

 

 

           หลินเยียนกวาดสายตามองรอบๆ แล้วพบว่าเผยอวี่ถังถูกรถหลายคันล้อมเอาไว้แล้ว  

 

 

           เผยอวี่ถังเสียดสีกับรถพวกนั้นเป็นระยะๆ ประกายไฟแผ่กระจายไปทั่ว…  

 

 

           หลายนาทีหลังจากนั้น รถของเผยอวี่ถังก็ถูกรถพวกนั้นบีบให้จอดตรงเชิงเขา