“ฉันไปก่อนนะไอ้หนู!”  

 

 

รถจีทีอาร์สีเงินของซ่งเย่าหนานพุ่งตัวออกไปก่อน ทิ้งพวกหลินเยียนไว้เบื้องหลัง  

 

 

ในขณะที่หลินเยียนกำลังพยายามหาว่าคันเร่งและเบรกอยู่ที่ไหน  

 

 

เผยอวี่ถังนั่งอยู่ในรถด้วยอาการอกสั่นขวัญแขวน “เจ๊! เราลงจากรถกันเหอะ เลิกเล่นตลกได้แล้ว! ฉันยอมเรียกมันว่าพ่อสองรอบก็ได้”  

 

 

หลินเยียนตอบ “ทำไมทำท่ากังวลขนาดนั้น ฉันบอกแล้วไงว่าจะให้เขานำก่อนรอบนึง อีกอย่างนะ คิดว่าพี่ใหญ่กับพี่รองของคุณจะยินดีให้คุณเรียกคนอื่นว่าพ่อหรือไง”  

 

 

เผยอวี่ถังพูดไม่ออก…  

 

 

เขาทิ้งตัวลงบนพนักพิงด้วยท่าทีหดหู่และสิ้นหวัง  

 

 

เขาอยากจะออกไปจากรถคันนี้เหลือเกิน!  

 

 

ไม่นานนัก ซ่งเย่าหนานก็กลับมาที่จุดสตาร์ทหลังจากขับครบหนึ่งรอบท่ามกลางเสียงเชียร์และเสียงผิวปากดังสนั่น  

 

 

เขานำเธออยู่ถึงหนึ่งรอบเต็มๆ ต่อให้เธอขับรถนำเขาได้ แต่เธอไม่มีทางเอาชนะได้แน่นอน  

 

 

เผยอวี่ถังเคยคิดว่าตัวเขาเองน่าสมเพชมากพอแล้วที่ต้องคุกเข่าเรียกคนอื่นว่าพ่อ แต่ตอนนี้เขาต้องทำอย่างนั้นถึงสองรอบด้วยกัน!  

 

 

เมื่อซ่งเย่าหนานแล่นรถผ่านพวกเขาไปเป็นครั้งที่สอง หลินเยียนก็สตาร์ตรถ  

 

 

เมื่อรถพุ่งตัวออกจากจุดเริ่มต้น ความเร็วของมันก็ทำให้เผยอวี่ถังรู้สึกยินดีขึ้นมา  

 

 

เผยอวี่ถังมองดูหลินเยียนที่มีท่าทางงัวเงียเหมือนกับกระต่ายตัวน้อยผู้บอบบาง เธอใช้มือข้างหนึ่งเท้าหน้าผากไว้ ส่วนมืออีกข้างจับพวงมาลัยพลางเร่งความเร็วรถอย่างราบรื่นขณะขับรถฉวัดเฉวียนในลูป เธอตีตื้นขึ้นมาจนสามารถมองเห็นซ่งเย่าหนานที่อยู่ด้านหน้า…  

 

 

ราวกับว่าเธอกลายเป็นหนึ่งเดียวกับรถยนต์  

 

 

เผยอวี่ถังอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก  

 

 

ซ่งเย่าหนานยังมีท่าทีได้ใจ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงรถยนต์ตามมาที่ด้านหลัง  

 

 

เกิดอะไรขึ้น?  

 

 

ยัยผู้หญิงคนนั้นตามเขาทันแล้วเหรอ?  

 

 

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าผู้หญิงแบบนั้นจะมีความสามารถขนาดนี้!  

 

 

แต่เขาก็ยังไม่สะทกสะท้าน ด้วยความที่เขาเองก็เชี่ยวชาญด้านการปาดหน้า เขาจึงมั่นใจว่าจะไม่มีใครผ่านไปได้แน่นอน  

 

 

แม้แต่เผยอวี่ถังก็ยังถูกนำห่างหลายช่วงตัวในการแข่งรอบที่แล้ว  

 

 

ซ่งเย่าหนานพูดกับหญิงสาวข้างๆ “ที่รักจ๊ะ คอยดูนะ นอกจากพี่จะกันไม่ให้มันแซงได้แล้ว พี่จะเขี่ยมันให้ร่วงออกนอกสนามไปด้วยเลย!”  

 

 

สาวสวยตอบกลับว่า “พี่หนานเก่งที่สุด! แสดงฝีมือให้พวกมันเห็นเลยค่ะพี่!”  

 

 

ซ่งเย่าหนานตอบ “นั่งดีๆ นะจ๊ะ ดูนะ พี่จะเบียด…”  

 

 

ซ่งเย่าหนานยังพูดไม่จบประโยคดี รถเฟอร์รารีสีแดงที่ดูราวกับติดไฟลุกโชนพลันหักเลี้ยวในมุมแคบๆ แล้วผ่านเขาไปได้อย่างง่ายดายก่อนจะขึ้นแซงแล้วทิ้งเขาไว้เบื้องหลัง  

 

 

หญิงสาวตะลึงงัน  

 

 

ซ่งเย่าหนานเองก็พูดอะไรไม่ออก  

 

 

เฟอร์รารีสีแดงคันนี้ลิ้มรสความพ่ายแพ้ในการแข่งรอบที่แล้ว แต่ตอนนี้มันแล่นฉิวด้วยความเร็วราวสัตว์ร้ายทรงพลัง  

 

 

จีทีอาร์สีเงินของเขากลายเป็นรถของเล่นไปเลยเมื่อเทียบกับเฟอร์รารีคันนั้น  

 

 

แรงกดดันมหาศาลห้อมล้อมรอบตัวซ่งเย่าหนาน ตั้งแต่เริ่มแข่ง เขาไม่เคยรู้สึกงุนงงขนาดนี้มาก่อน  

 

 

ท่าที่หยิ่งผยองของซ่งเย่าหนานกลับเปลี่ยนเป็นตื่นตะลึง เขารีบโต้ตอบทันที “แม่ง! ไม่เป็นไร พี่ตามทันแน่!”  

 

 

ถึงอย่างนั้น…  

 

 

หลินเยียนบังคับรถเฟอร์รารีราวกับมอบชีวิตให้มัน เธอขวางทางขึ้นแซงของเขาได้อย่างง่ายดาย และทำทีเหมือนรู้ล่วงหน้าว่าเขาจะไปทางไหนต่อ เขาติดแหงกอยู่กับที่เพราะถูกเธอปาดหน้าจนไม่เหลือทางให้ไปต่อ เขาไม่สามารถแซงเธอได้เลย  

 

 

เขาไม่มีโอกาสได้ตอบโต้เลยแม้แต่น้อย ซ้ำร้าย เขายังถูกบีบให้เกือบออกนอกเส้นทางหลายครั้ง  

 

 

ซ่งเย่าหนานยังคงนั่งมึนงงอยู่ที่เบาะคนขับในขณะที่รถสีแดงพุ่งฉิวผ่านเส้นชัย เขาตกอยู่ในภวังค์ของความตื่นตะลึง  

 

 

มัน…จบแล้ว…