เขาเลื่อนล้อรถเข็น แล้วมุ่งหน้าออกจากห้องพักคนไข้

ป่ายฉีรู้สึกเป็นห่วง จึงรีบเดินตามไป “นายจะไปไหน”

โห้หลีเฉินไม่ตอบ แต่หยิบโทรศัพท์ที่ซื้อมาใหม่ขึ้นมากดโทรออก

“เว่ยชี รวบรวมคนของเราทั้งหมด ไปเมืองเฟย”

ป่ายฉีพูด “เมืองเฟยถูกพี่ใหญ่ควบคุมไว้ได้แล้ว เราทำการพลิกหาทุกตารางนิ้วของเมือง ถ้าจะหาเสี่ยวหว่านเจอ ก็คงเจอไปนานแล้ว นายควรตามฉันกลับไปรักษาตัวที่ตระกูลเย้นก่อน”

โห้หลีเฉินเลื่อนล้อรถเข็นของเขาเข้าไปในลิฟต์ ตำแหน่งนี้ พอหันกลับมาก็เผชิญกับป่ายฉีพอดี

แววตาของเขายังคงเย็นชามาก “ฉันจะกลับไปเมืองเฟย เพื่อกลับไปรับจือซินกับหยูเซิง”

ป่ายฉีตกใจ ไปรับเด็กทั้งสองคน?

เพราะอะไร?

เขารีบพูดขึ้นมา “พวกเขาอาศัยอยู่ที่ตระกูลเย้นก็ดีแล้วนี่นา ได้รับการดูแลอย่างดี นายจะพาพวกเขาไปทำไม โห้หลีเฉินใจเย็นหน่อย ทุกคนในตระกูลเย้นเองก็ไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเสี่ยวหว่าน นายเป็นสามีของเสี่ยวหว่าน เป็นลูกเขยของตระกูลเย้น นายควรจะอยู่ข้างเดียวกันกับตระกูลเย้นสิ”

“ข้างเดียวกัน เหมือนพวกนายที่ยืนมองเย้นหว่านไปเสี่ยงอันตรายอย่างนั้นเหรอ”

คำพูดของโห้หลีเฉินทุกคำ เหมือนคมมีดที่แหลมคม

ไร้ความปรานี ทิ่มแทงทั้งตัว

“พวกนายสามารถเสวยสุขกับผลประโยชน์จากการตายของเย้นหว่านอย่างสบายใจ แต่ฉันทำไม่ได้ จากนี้ไปฉันจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเย้นอีก”

คำพูดนี้ เท่ากับจะตัดขาดจากกัน

ป่ายฉีตกใจจนแทบช็อก คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากโห้หลีเฉินผ่านเรื่องในครั้งนี้ จะเกิดปฏิกิริยาตอบสนองแบบนี้

เขาแตกต่างไปจากเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง

ไอเย็นรอบตัวของเขา มันหนาวทะลุกระดูก จนคนอื่นไม่สามารถเข้าใกล้ได้

พอรู้ว่าเย้นหว่านเกิดเรื่องขึ้น เขาไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจหรือเจ็บปวดใจออกมา แต่เขาได้เปลี่ยนความตกใจกับความเจ็บปวดนี้ให้กลายเป็นความไม่พอใจและความแค้นเคือง

เขาแค้นตระกูลเย้น

ป่ายฉีรู้สึกเหมือนท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา

เขารีบโทรไปบอกเรื่องนี้เย้นโม่หลินกับกงจืออวีสองสามีภรรยาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่กลับเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

โห้หลีเฉินยืนยันอย่างเย็นชาและหนักแน่น ว่าจะตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย้นไอรีนโนเวล

เขาจะไม่ยอมรับว่าเขาเป็นลูกเขยของตระกูลเย้นอีกต่อไป

เขายังพาหยูเซิงกับแรบบิทจากไปด้วย

กงจืออวีไม่ยอม แต่เขากลับใช้คำพูดที่ทิ่มแทงจิตใจ จนกงจืออวีทรุดตัวลง ร้องไห้มองดูเขาพาเด็ก ๆ เดินจากไป

โห้หลีเฉินจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครในตระกูลเย้นอีกต่อไป

กำลังคนของเขาถูกหยูฉู่สองทำร้ายอย่างสาหัส จนตอนนี้มันพังยับเยิน แต่เขาก็ยังไม่หวาดหวั่น ตั้งใจแน่วแน่ ใช้กำลังที่เหลืออยู่ทั้งหมดเพื่อค้นหาเย้นหว่านทุกวิถีทาง

เขาไม่เจอคนของตระกูลเย้น และไม่ให้โอกาสกงจืออวีได้เจอกับแรบบิทและหยูเซิงด้วย

มีแค่ป่ายฉีเท่านั้น เพราะเขาต้องการรักษาแรบบิท ถึงได้มาที่นี่ได้ แต่ก็ได้เจอแค่แรบบิท ไม่ได้เจอกับหยูเซิง

และทุกครั้งเวลาที่เขาได้เจอแรบบิทก็มีขีดจำกัด หลังจากรักษาเสร็จ เขาจะถูกไล่ออกไปทันที

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ไม่ได้เจอโห้หลีเฉินเช่นกัน

เขาได้ยินมาแค่ว่า โห้หลีเฉินทุ่มเทกำลังทั้งหมดในการตามหาเย้นหว่าน

ป่ายฉียังเคยต่อต้าน โดยใช้การรักษาแรบบิทมาเป็นข้อต่อรอง แต่ว่า โห้หลีเฉินในตอนนี้โหดร้ายกว่าเขามาก

โห้หลีเฉินมั่นใจว่าเขาไม่มีทางไม่รักษาแรบบิท ดังนั้นจึงไม่ให้โอกาสเขาได้มาข่มขู่

หลังจากผ่านไปครึ่งปี ในที่สุดป่ายฉีก็ฟื้นคืนสติของแรบบิทกลับมาได้ แล้วทำการวางแผนสำหรับการฟื้นฟูสุขภาพให้แรบบิท และวางแผนการใช้ชีวิตตามปกติ

แต่ว่า ยังไม่ทันที่เขาจะมีเวลาดำเนินการ โห้หลีเฉินก็ถูกไล่เขาออกจากบ้านอย่างไร้ความปรานี

และไม่ให้โอกาสเขาได้เจอแรบบิทอีกเลย

หลังจากนั้น แม้แต่ป่ายฉีคนเดียวที่มีโอกาสได้เจอแรบบิทก็ไม่ได้เจอแล้ว ไม่รู้เลยว่าเด็กน้อยทั้งสองใช้ชีวิตยังไงบ้าง พวกเขาอยู่กับโห้หลีเฉินจะมีความสุขหรือเปล่า เติบโตมาอย่างปลอดภัยไหม

ต่อมา เขาได้ยินว่าโห้หลีเฉินได้พาเด็กทั้งสองคน ย้ายกลับไปเมืองหนานแล้ว

เขาเองก็ยังหาเย้นหว่านไม่เจอ

ครึ่งปี หนึ่งปี เวลาผ่านไปยิ่งนาน ยิ่งทำให้คนคลุ้มคลั่งและสิ้นหวัง

ถึงแม้โห้หลีเฉินจะยังไม่เลิกตามหาเย้นหว่าน แต่ไม่ได้ค้นหาอย่างบ้าคลั่งเหมือนก่อน แล้วก็ตั้งรกรากอยู่ในเมืองหนาน

บางทีอาจจะเป็นเพราะเด็กๆ

ในขณะที่เขากำลังตามหาเย้นหว่าน เขาก็ซ่อมแซม และขยายกำลังของเขาให้ยิ่งใหญ่มากขึ้น

โห้หลีเฉินเป็นคนที่มีความสามารถมาก รวมถึงตระกูลหยูถูกล้มล้าง ตระกูลเย้นได้รับความสูญเสียอย่างหนัก อำนาจของโลกเกิดการเปลี่ยนแปลง เขาถือโอกาสนี้ ทำการพัฒนาอำนาจของตัวเองขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ในช่วงเวลาสามปี เขามีแนวโน้มที่จะได้เป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจชั้นนำของโลก

และในครั้งนี้ เขาใช้เวลาเพียงแค่สามปีเท่านั้น

ถึงแม้เขาจะอยู่ในเมืองหนาน แต่ไม่มีใครในโลกนี้ที่ไม่รู้จักชื่อของโห้หลีเฉิน ม้ามืดคนนี้ แต่ทุกคนกลับลืมไปแล้วว่าเขาเคยเป็นคุณชายตระกูลหยู พวกเขารู้แค่ว่า ฝีมือที่แข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัวของเขา ทำให้เขามีจุดยืนบนจุดสูงสุดของโลกแล้ว

และเขา ยังคงเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

แน่นอน ว่ามีคนที่คิดที่จะกดดันเขา แต่คนที่ยื่นมือเข้ามายุ่ง ก็ถูกตระกูลเย้นจัดการอย่างเงียบ ๆ หรือโห้หลีเฉินจัดการเอง

พอเวลาผ่านไป จึงไม่มีใครกล้ามีปัญหากับเขาอีก

ในเวลาเดียวกัน โห้หลีเฉินก็มักปรากฏตัวในนิตยสารหรือในโทรทัศน์ช่องต่างๆ

เขาไม่เพียงแต่มีอำนาจยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่ใบหน้าของเขาก็หล่อเหลามากด้วย และกลายเป็นเทพบุตรในฝันของผู้หญิงทั่วโลกไปแล้ว

แค่มีนิตยสารที่เขาปรากฏตัวอยู่ จะถูกขายหมดอย่างรวดเร็ว

แค่มีข่าวที่เขาปรากฏตัวในข่าว เรตติ้งจะพุ่งกระฉูดอย่างรวดเร็ว

ถึงแม้เขาจะเป็นนักธุรกิจ แต่ความโด่งดังและความนิยมของเขา กลับมีชื่อเสียงยิ่งกว่าพวกดาราซะอีก

พอพูดถึงโห้หลีเฉิน ผู้หญิงทุกคนก็อดที่จะกรีดร้องออกมาไม่ได้ อีกทั้งพวกปู่ย่าตายาย ก็รู้ว่ามีคนแบบนี้อยู่ด้วย

โห้หลีเฉินงานยุ่งมาก ยิ่งอำนาจของเขายิ่งใหญ่มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องเข้าร่วมงานเลี้ยงมากขึ้นเท่านั้น

ภาพถ่ายของเขาหลายรูปมักจะหลุดออกมาจากในงานเลี้ยง และพวกสาวๆ ก็จะใช้เป็นวอลล์เปเปอร์บนหน้าจอโทรศัพท์

ในเวลาต่อมาอีก พวกสาวๆ กลับเกลียดภาพเหล่านี้

เพราะว่า ข้างกายของโห้หลีเฉิน มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น

ผู้หญิงที่สวยงามน่าดึงดูดใจ

ผู้หญิงไร้เดียงสาที่รู้ใจและเชื่อใจ

ผู้หญิงที่อ่อนหวานน่ารัก

จะเป็นผู้หญิงแบบไหนก็มี เธอควงแขนของเขาไว้ แล้วเดินไปกับเขาจนทั่วงานเลี้ยง

กลุ่มแฟนคลับของโห้หลีเฉินมีชื่อว่าดาวเฉิน พวกเธอรู้สึกว่า ผู้หญิงเหล่านี้ไม่คู่ควรกับโห้หลีเฉิน และยิ่งไม่มีคุณสมบัติที่จะยืนเคียงข้างเขาและควงแขนเขาด้วย

แต่ว่า พวกผู้ชายก็อย่างนี้แหละ จะไปร่วมงานเลี้ยงก็ต้องมีคู่ควงเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วยเสมอ พวกเธอสามารถเกลี้ยกล่อมตัวเองให้อดทนได้

แต่มีผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นศัตรูของทุกคน

นั่นคือเลขาของโห้หลีเฉินนั่นเอง

สาวลูกครึ่งที่สวยมาก ใบหน้าที่งดงามอย่างผิดกฎ ทั้งๆ ที่เธอสามารถพึ่งหน้าตาของตัวเองในการเอาชีวิตรอดได้ แต่กลับมีความสามารถที่ยอดเยี่ยมมาก

เธอเป็นเลขาของโห้หลีเฉิน นอกจากติดตามโห้หลีเฉินจัดการงานทุกอย่างแล้ว บางครั้งยังต้องไปร่วมงานเลี้ยงกับโห้หลีเฉินด้วย

ผู้หญิงคนอื่นๆ แค่ได้เป็นคู่ควงไปร่วมงานเลี้ยงเพียงครั้งเดียว ไม่เคยมีครั้งที่สอง แต่เลขาคนนี้ กลับมีสอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ดหรือแปดครั้งแล้ว

บรรดาแฟนคลับดาวเฉินทุกคน ล้วนแต่คิดว่าอยู่ใกล้ได้ก่อน และถือว่าเธอเป็นหนามยอกอก