ตอนนี้โห้หลีเฉินโด่งดังกว่าซูเปอร์สตาร์อีก ถ้าข่าวของเขาออกมา ยิ่งเป็นข่าวที่เขาถูกสวมเขาอีก ประเด็นนี้ต้องขึ้นข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน

ใครถ่ายได้ต้องได้เงินดีแน่

ฟีเจ๊กมอนเอาการ์ดห้องจากมือผู้หญิงคนนั้นมา แล้วก็มองโห้หลีเฉินอย่างลำบากใจ จากนั้นก็พูดว่า:

“คุณโห้ เรื่องนี้ยังไงก็เป็นเรื่องของภรรยาคุณ ถ้าทุกคนเข้าไปแล้ว เห็นคุณผู้หญิงไม่ใส่เสื้อผ้า คงจะไม่น่าดูเท่าไหร่ คุณว่า คุณเข้าไปคนเดียวก่อนดีไหม?”

เขาพิจารณาเพื่อรักษาหน้าของโห้หลีเฉินไว้

แม้ผู้คนอยากเห็นกับตา แต่ถึงเวลาแล้ว ก็ไม่กล้าพูดเสนอแนะอะไร ต่างก็รอโห้หลีเฉินตัดสินใจ

โห้หลีเฉินมองฟีเจ๊กมอนด้วยแววตาเย็นชา ถ้าไม่อยากทำให้เรื่องนี้อึดอัด เขาคงไม่พาคนมากมายมารอเต็มหน้าห้องหรอก เพิ่งพูดคำนี้ออกมามันดูปลอมมากเลยนะ

ตอนนี้ถ้าเขาจะเข้าไปคนเดียว ชื่อเสียงของเย้นหว่านก็คงเสียหายกันพอดี

โห้หลีเฉินไม่ได้รับการ์ดห้องไว้ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า: “เปิดประตู”

ฟีเจ๊กมอนทำท่าเข้าใจ แล้วก็พูดเสียงพอดีๆว่า:

“นั่นสิ คุณโห้ออกจะร่ำรวย แม้จะฟ้องหย่ากัน เรื่องแบ่งมรดกก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย มีหลักฐานจับชู้ได้ ถึงเวลาฟ้องร้องแบ่งมรดก ก็จะได้ง่ายหน่อย”

ผู้คนต่างเห็นด้วยกับคำพูดของฟีเจ๊กมอน

“เย้นหว่านนอกใจ ยังกล้ามาแบ่งมรดกกับคุณโห้อีกเหรอ? หล่อนออกไปตัวเปล่าน่ะ ถูกแล้ว”

“นั่นสิๆ ตอนนี้บริษัท ตี้เหา จำกัด ไม่ใช่โห้ถิงกรุ๊ปเหมือนแต่ก่อนแล้ว แต่เป็นบริษัทใหม่ ไม่เกี่ยวข้องกับเย้นหว่านเลยสักนิด หล่อนไม่มีสิทธิ์แบ่งอะไรทั้งนั้น”

ผู้คนแสดงความเห็นกันต่างๆนานา ต่างก็คิดเรื่องการหย่าของโห้หลีเฉินไว้เสร็จสรรพแล้ว

แล้วยังขนานนามเย้นหว่านว่าเป็นหญิงกาลกิณีทำเรื่องบัดสีบัดเถลิง

ในขณะเดียวกัน มีนักข่าวบางรายที่เริ่มทำการไลฟ์สด มีผู้ชมนับไม่ถ้วน แถมยังมีคนรู้เรื่องนี้มากขึ้น ผู้คนมากมายต่างก็แห่กันเข้ามาในไลฟ์สด

ดูไม่ได้เลยจริงๆ

เขาถูกตีจนหน้าบวมช้ำอย่างกับหัวหมู รูจมูกยังมีเลือดไหลออกมาช้าๆทั้งสองข้าง

ภาพนี้ เย้นหว่านก็คือผู้ก่อเหตุ

และคนที่ทำแบบนี้ไม่ต้องสงสัยเลย ก็คือคนที่กำลังถือโคมไฟ เท้าเหยียบอยู่ที่ท้องผู้ชาย กำลังจะฟาดลงไปอีกทีนั้น กลับต้องหยุดชะงักเพราะผู้คนถาโถมกันเข้ามา

เธอยังสวมชุดราตรีสีแดง บนชุดยังมีคราบไวน์อยู่ แต่แค่ไม่มีลักษณะหญิงผู้ดีและความสง่างามหลงเหลืออยู่เลย และกลายเป็นโจรหญิงที่ดุดัน แล้วกำลังทำเรื่องชั่วอยู่

“นี่มัน……”

ผู้คนตะลึงจนพูดไม่ออกสักคำ

นี่มันไม่ใช่การจับชู้แล้ว แต่เป็นที่เกิดเหตุฆาตกรรมชัดๆ

เย้นหว่านเห็นผู้คนพุ่งเข้ามา ก็ลังเลสักพัก จากนั้นก็ถามว่า: “พวกคุณมาช่วยฉันเหรอคะ?”

ช่วยเธองั้นเหรอ?

ทุกคน: “……”

พวกเขารู้สึกว่าคนที่ควรช่วยน่าจะเป็นผู้ชายที่อยู่ใต้เท้าเธอมากกว่านะ

“ที่รัก เจ้าหมอนี่มันรังแกเธองั้นเหรอ?”

โห้หลีเฉินที่หน้าบึ้งตึงและเย็นชามาตลอดทั้งทาง ตอนนี้กลับเดินไปหาเย้นหว่านด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง น้ำเสียงและท่าทีนั้น เต็มไปด้วยความเป็นห่วงที่เย้นหว่านถูกรังแก เธอจะบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า

“อืม” เย้นหว่านพยักหน้า แล้วโยนโคมไฟที่เปื้อนเลือดออกไป จากนั้นก็แบมือให้โห้หลีเฉินดู “ตรงนี้โดนบาดเป็นแผลเลย เจ็บจัง”

คนอื่นๆก็ต่างชะโงกหัวดู เห็นฝ่ามือของเย้นหว่านถูกโคมไฟบาดเป็นเส้นยาวๆ และมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย

เมื่อเทียบกับผู้ชายที่นอนอยู่บนพื้นนั้น มันเทียบกันไม่ได้เลย

แต่ทว่า โห้หลีเฉินกลับโมโหมาก แววตาเขามืดมนลง แล้วมองไปที่ผู้ชายคนนั้นอย่างเคียดแค้น

เขาพูดเน้นทีละคำอย่างดุดัน “กล้าทำร้ายภรรยาฉันงั้นเหรอ ไปตายซะ!”

เขาพูดเสร็จแล้วก็เหยียบลงไปบนมือของผู้ชายคนนั้นแรงๆ เสียงของกระดูกร้าวดังขึ้น “กรึก” ผู้คนที่ได้ยินก็ต่างขนลุกซู่กันหมด