“ตึก”

เสียงดังขึ้น ทันใดนั้นขอบเวทีดังขึ้นมา

ผู้คนมองไปตามเสียงนั้น ก็เห็นสาวอ้วนที่น้ำหนักดูเหมือนจะมีหนึ่งร้อยโลได้ กำลังเดินมาช้าๆ

เพราะน้ำหนักตัวของเธอ เวทีที่สร้างขึ้นกะทันหัน สั่นสะเทือนไปตามฝีเท้าของเธอ เหมือนจะถล่มลงมาแล้ว

เซอร์ยุนซีมองเธออย่างตะลึง ในใจรู้สึกมีความคิดน่ากลัวขึ้นมา รู้สึกเขาจะบ้าแล้วจริงๆ

หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเซอร์ยุนซี ใบหน้าที่เต็มไปด้วยไขมันยิ้มกว้าง และพูดเสียงใสว่า

“ท่านดยุก สองวันมานี้ฉันปวดหลังมากเลย ช่วยฉันนวดหน่อยสิ ให้ผ่อนคลายหน่อย ขอแค่คุณนวดให้ฉันสบายแล้ว ก็ถือว่าผ่านนะ”

น้ำเสียงสบายเรียบเฉยนั้น เหมือนเป็นเรื่องที่ง่ายมากๆ

แต่สีหน้าเซอร์ยุนซีแทบจะอดกลั้นไว้ไม่อยู่แล้ว

ร่างกายที่เต็มไปด้วยเนื้อแน่นๆ ไขมันเยิ้มๆ เวลานวดลงไปจะรู้สึกยังไงนะ?

แค่คิดแล้ว เขาอยากหาเต้าหู้มาชนตายไปเลย

เซอร์ยุนซีข่มอารมณ์โกรธของตัวเองไว้ เสียงแหบของเขาแทบจะบีบเคล้นออกมาจากลำคอ

“พี่ นวดน่ะได้ แต่เธอเอ็นยึด ส่วนนี้ต้องให้หมอที่ชำนาญการแพทย์โดยเฉพาะ ถ้าฉันนวดลงไปจะเพิ่มอาการบาดเจ็บให้เธอเสียมากกว่า?”

กลัวว่าโห้หลีเฉินจะบอกว่าเขาไม่ผ่าน เซอร์ยุนซีก็รีบพูดเสริมไปว่า

“ด้านการรักษานี้ ฉันสัญญาว่าหลังจากนี้จะตั้งใจเรียน แต่การเป็นหมอก็ไม่ใช่เรื่องสองสามวัน จะผลีผลามไม่ได้”

ดังนั้นโห้หลีเฉินจะเอาเรื่องนี้มาทำให้เขาลำบากใจ และปฏิเสธในตัวเขา ไม่ค่อยสมเหตุสมผลเสียเท่าไหร่

แต่ก็กลัวว่าจะทำให้โห้หลีเฉินโกรธ เซอร์ยุนซีพูดอย่างมีมารยาท สายตาจ้องมองโห้หลีเฉินอย่างระมัดระวัง

หวังว่าเขาจะไม่โกรธ และเปลี่ยนความคิดได้

โห้หลีเฉินชิมรสชา สีหน้าเรียบเฉย ท่าทางเหมือนจะไม่โกรธเลย

เขาพูดเสียงเรียบว่า “มีการแนะนำทางการแพทย์”

พอเขาพูดจบ ก็มีหญิงสาวสวมชุดพยาบาลเดินขึ้นมา โค้งคำนับเซอร์ยุนซีอย่างมีมารยาท

พูดด้วยเสียงหวานว่า “ท่านดยุกวางใจได้ วิธีการนวดคลายเส้นง่ายมาก ฉันจะสอนคุณทีละขั้นตอน คุณคอยฝึกตามก็พอแล้ว”

เซอร์ยุนซีกระตุกมุมปากอย่างแรง

เอาพยาบาลมาด้วยงั้นเหรอ?! ฟ้าสวรรค์ก็รู้ว่า เขาไม่อยากนวดให้ผู้หญิงอ้วนคนนี้ จับเนื้อบนตัวเธอดีเหรอ

“ฮ่าๆๆ……”

เย้นหว่านอดไม่ได้หัวเราะเสียงดัง เธอก็รู้ว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก โห้หลีเฉินยังคงเป็นโห้หลี่เฉินใจร้ายเหมือนเดิม

ถ้าเธอเดาไม่ผิดละก็ บนตัวของสาวอ้วนคนนี้ น่าจะทาน้ำมันด้วย

การนวดนี้ จะต้องเป็นฝันร้ายที่เซอร์ยุนซีไม่มีวันลืมแน่

ไม่แน่อาจจะตกใจจนไม่กล้ามาจีบเธออีก

มองดูเย้นหว่านหัวเราะ ฉู่ฉู่มองเซอร์ยุนซีอย่างปวดใจ

ท่านดยุกอนาถสุดๆ น่าสงสารจริงๆ

ทันใดนั้นเธอก็เริ่มคาดหวังให้เซอร์ยุนซียอมแพ้ ยกเลิกการแต่งงานกับเย้นหว่านก็ไม่ต้องมาเผชิญเรื่องพวกนี้แล้ว เธอจะได้ไปปลอบใจเขาด้วย……

เซอร์ยุนซียืนอยู่ที่เดิมนิ่งๆ ได้ยินเสียงหัวเราะสะใจแวบๆ เขาก็รู้สึกไม่ดีไปทันที

ตรงหน้า สาวอ้วนรู้ตัวเองมาก เธอนอนฟุบตัวลงไปบนที่นอนนวดแล้ว ยังหันข้างมาเร่งเขาด้วย

“ท่านดยุก เสร็จหรือยัง? เริ่มได้แล้วนะ ฉันเจ็บเอวมากเลย”

เซอร์ยุนซี “……?!” เขาไม่ใช่หมอนวดไง！

เขาปวดขมับไปหมด

ทำไมเขารู้สึกว่า สองด้านก่อนหน้านั้น ก็บีบบังคับให้เขายอมแพ้ แต่พอมารอบสาม กลับเร่งให้เขาเข้าร่วมล่ะ? ถึงขนาดเตรียมพยาบาลมาไว้ด้วย

รู้สึกเหมือนเป็นหลุมกับดักเลย

มองโห้หลีเฉินอย่างสงสัย โห้หลีเฉินยังคงทำท่าเรียบเฉย เหมือนไม่สนใจเรื่องนี้เลย

เซอร์ยุนซีใจเย็นวาบ ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ นี่ต้องเป็นกับดักแน่

พวกเขาเร่งให้เขาทำ ก็จะทำให้เขารู้สึกเย่อหยิ่งทะนงตัวได้ ก็จะปฏิเสธไปในทันที แต่ขอแค่เขาปฏิเสธ โห้หลีเฉินก็สามารถเตะเขาออกไปได้เลย

นี่เป็นด่านหลอกล่อนี่! เขาไม่ติดกับหรอกนะ

เซอร์ยุนซีกัดฟัน ตัดสินใจเหมือนหักข้อมือกรอบแกรบเดินไปหาสาวอ้วนตรงหน้า

ก็แค่นวดเอง!

เขาจะถือว่าเป็นก้อนเนื้อแล้วกัน!

แต่ทว่า ความแข็งแกร่งในใจของเขา พอสัมผัสไปบนตัวของสาวอ้วนเท่านั้นแหละ ก็ล่มสลายลงภายในพริบตาทันที

นี่มันอะไรกันเนี้ย?!

นุ่มๆ มันๆ นิ้วมือเหมือนถูกห่อหุ้มด้วยอะไรสักอย่าง……

เซอร์ยุนซีชักมือกลับมาเหมือนแตกโดนไฟฟ้า สีหน้าซีดเซียว

ผู้คนที่มามุงดูก็ต่างปิดตากันใหญ่ ไม่กล้ามองกัน

“ท่านดยุกอนาถจริงๆ ไร้มนุษยธรรมจริงๆเลย”

“น่าสงสาร……”

ผู้คนต่างอดไม่ได้เห็นใจเขา

เสียงพวกนี้พอเซอร์ยุนซีได้ยินเข้า ก็ยิ่งทำลายจิตใจของเขาเรื่อยๆ

ตอนแรกก็ทรมานมากแล้ว ยังจะถูกผู้คนเห็นใจอีก ก็ทั้งทรมานและน่าอับอาย

เขาอยากหายตัวไปจากตรงนี้จริงๆ

สาวอ้วนรู้สึกไม่มีมือสัมผัสแล้ว ก็หันหน้าไป ถามด้วยสีหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวว่า

“ท่านดยุก ทำไมเหรอ?”

สีหน้านั้น ทำเอาเซอร์ยุนซีไม่กล้าพูดความจริงออกมา

ไม่พูดถึงระดับเนื้อนุ่มๆของเธอ ขนาดมีเสื้อกั้นเอาไว้ก็ยังสัมผัสได้ถึงความมันและลื่น มันคืออะไรกัน?

เห็นสีหน้าเซอร์ยุนซีลำบากใจ สีหน้าของสาวอ้วนก็เปลี่ยนไปทันที

“ท่านดยุก รังเกียจที่ฉันอ้วนเหรอ?”

ใช่

แต่คำพูดนี้เนื่องด้วยมารยาทจึงไม่สามารถพูดได้ เซอร์ยุนซีกำลังจะหาเหตุผลดีๆ ก็ได้ยินสาวอ้วนพูดต่อว่า

“ต่อไป ตอนที่ภรรยาคุณท้อง ก็จะอ้วนเหมือนกัน ผู้หญิงอายุมากขึ้น ก็จะอ้วนง่ายมากขึ้น ถ้าภรรยาคุณต่อไปอ้วนเหมือนกับฉัน คุณก็จะรังเกียจเหมือนกันเหรอ?!”

คำพูดนี้ ถามได้ตรงหัวใจมาก

ผู้คนในที่นั้นก็ต่างกลืนคำพูดเห็นใจลงไปในท้องตามเดิม และอึ้งกันไปหมด

ภรรยาพวกเขาแม้จะอ้วน เหมือนว่าจะไม่มี และจะมองอย่างรังเกียจไม่ได้

เซอร์ยุนซีกุมขมับ นึกถึงเย้นหว่านทันที เขารีบพูดขึ้นอย่างไม่คิดอะไรเลย

“ทั้งชีวิตนี้ฉันไม่มีวันรังเกียจเสี่ยวหว่านแน่นอน! แม้เธอจะอ้วนเป็นสามร้อยโล ฉันก็จะรักเธอเหมือนวันนี้ เอ็นดูเธอ และนวดให้เธอ”

“เหอะ……”

โห้หลีเฉินเปิดปากเล็กน้อย และแสยะยิ้มเย็นชา

เย้นหว่านแม้จะอ้วนแล้ว ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเซอร์ยุนซีหรอกนะ

คิดมากไปหรือเปล่า

รนหาที่ตาย

เขาหรี่ตาลง พยักหน้าส่งสัญญาณให้สาวอ้วน

สาวอ้วนกลอกตาขึ้นลงอย่างรู้ตัว ตั้งใจสั่นเนื้อไขมันบนตัวของตัวเอง

“ท่านดยุก ฉันหนักแค่สองร้อยโลเอง มาสิ นวดให้ฉันเพื่อแสดงความเด็ดขาดของคุณ”

เซอร์ยุนซี “……”

นี่มันไม่เหมือนกันไหม?

เย้นหว่านหนักสามร้อยโลเขาก็ยอมนวดให้เธอ แต่นี่เป็นสาวอ้วนแปลกหน้า นอกจากชาไปทั่วหนังหัวแล้วมือไม้ยังอ่อนลงไปตามๆกัน

แต่พูดแบบนี้แล้ว ถ้าเขาไม่นวด ได้เหรอ?

อยากชนเต้าหู้ให้ตายไปเลยจริงๆ

เซอร์ยุนซีกัดฟันแน่น สูดหายใจเข้าลึกๆ รวบรวมความกล้าทั้งหมด นิ้วมือแข็งทื่อสัมผัสไปที่หลังของสาวอ้วนอีกครั้ง