หัวใจของเย้นหว่านกระโดดขึ้นทันที ดวงตาของเธอสั่นไหว และเธอมองไปที่โห้หลีเฉิน

เธอยังไม่ทันได้บอกเลย

"เธอยังไม่รู้อีกเหรอ?"

หยูฉู่สองมองไปที่เย้นหว่านอย่างสงสัย แต่เขาไม่คิดว่าเย้นหว่านจะยังไม่ได้บอกโห้หลีเฉิน

หรือว่าเย้นหว่านได้รีบร้อนจะแต่งงาน?

จู่ๆ เขาก็กังวลเล็กน้อยและพูดด้วยรอยยิ้ม

"คืออย่างนี้ ฉันปรึกษากับพ่อแม่ของเสี่ยวหว่านแล้ว ต่อจากนี้พวกเธอก็ต้องเตรียมตัวมีลูกแล้ว แน่นอนว่าต้องจดทะเบียนกันก่อนถึงจะมีลูกก็จะดีกว่า

ดังนั้นพวกเราจึงวางแผนจะจัดงานให้พวกเธอ วันแต่งงานพวกเธอเป็นคนกำหนด แน่นอนว่าเลือกฤกษ์ดีในเวลาอันใกล้นี้ก็ไม่เลวเลยนะ"

หยูฉู่สองไม่ได้เร่งเขาอย่างชัดเจน แต่ความหมายของเขาเกือบจะเหมือนกัน

เมื่อได้ยินเช่นนี้โห้หลีเฉินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และมองไปที่เย้นหว่านด้วยความประหลาดใจ

แก้มของเย้นหว่านแดงเล็กน้อย และเธอค่อนข้างอายที่จะถูกมองจากผู้คนจำนวนมาก

เธอก้มหน้าและพูดเบาๆ "ฉันก็เพิ่งรู้ ตอนที่เข้าไปในคลังก็ไม่ทันได้บอกคุณ"

โห้หลีเฉินเข้าใจในทันที เรื่องใหญ่ที่เธอพูดก่อนหน้านี้แล้วหน้าแดงคงจะเป็นเรื่องนี้

ดวงตาของโห้หลีเฉินลึก มองตรงไปที่เย้นหว่านราวกับว่าจะดูดเธอเข้าไป

เขาพูดอย่างเคร่งขรึม

"เธอยินดีจะแต่งงานตอนนี้เหรอ?"

น้ำเสียงที่ลึกล้ำนั้นอ่อนโยนมาก และยังเผยให้เห็นถึงความตึงเครียดและความอดกลั้นและรอคอย

เย้นหว่านมองไปที่โห้หลีเฉินด้วยดวงตาเป็นประกาย ความเขินอายนั้นกลายเป็นความสุขที่ล้นหลามมากยิ่งขึ้น

เดิมที เธอรู้ก่อนและวางแผนจะบอกเขา แล้วถามความเห็นจากเขาว่าเห็นด้วยหรือไม่

แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาที่ถามเธออยู่

ราวกับว่าการตัดสินใจของการแต่งงานครั้งนี้อยู่ที่เธอ เขายินดีที่จะแต่งงานเมื่อใดก็ได้ เพียงแค่รอให้เธอแต่งงาน

ความรู้สึกที่ถูกกุมไว้ในฝ่ามือโดยโห้หลีเฉินทำให้เย้นหว่านรู้สึกเหมือนก้าวขึ้นไปบนยอดเมฆ

เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น "ฉันยินดีค่ะ"

มุมริมฝีปากของโห้หลีเฉินยกขึ้นในทันที เผยให้เห็นรอยยิ้มที่น่าประหลาดใจอย่างยิ่ง

เขาโน้มตัวและจูบหน้าผากของเย้นหว่านด้วยริมฝีปากบางของเขา

ด้วยความอ่อนโยนจากก้นบึ้งของหัวใจ

หัวใจของเย้นหว่านสั่นสะท้าน แก้มของเธอแดงก่ำ ดวงตาของเธอกะพริบและอยู่ในอ้อมกอดของเขา หัวใจของเธอสมบูรณ์แล้ว

"ดีมากเลย ยินดีด้วยๆ"

"รีบเตรียมการๆ ไปบ้านตระกูลเย้นเพื่อทำการสู่ขอ และครั้งนี้จะต้องเชิญพ่อแม่ของเย้นหว่านมาด้วย เพื่อเข้าพิธี"

"ใช่ เลือกวันมงคล ผ่านทุกกระบวนการ รีบแต่งงานกับเย้นหว่านเพื่อเข้ามาเป็นสมาชิกตระกูลหยู"

ผู้อาวุโสหลายคนโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส

จนถึงวันนี้ พวกเขาทั้งหมดยอมรับในตัวโห้หลีเฉิน

เพราะมีเพียงโห้หลีเฉินเท่านั้นที่สามารถคลังสมบัติที่มีความสำคัญต่อตระกูลหยู ทุกคนจึงหวังว่าโห้หลีเฉินจะมีชีวิตอยู่ได้ยาวนาน เปิดคลังสมบัติของตระกูลหยูและขยายตระกูลหยู

หากเย้นหว่านแต่งเข้าก็หมายความว่าโห้หลีเฉินปลอดภัย

นี่เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างรอคอยและงานมงคลที่ทุกคนร่วมอวยพร

แก้มของเย้นหว่าน ยิ่งแดงขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงโห่ร้องดีใจรอบตัวเธอ ราวกับแอปเปิลสุก

ในใจไม่สามารถจะเก็บความรู้สึกมีความสุขไว้ได้เลย

ในวันนี้ เธอรอเป็นเวลานาน ได้รับพรจากพ่อแม่ของเธอและตระกูลหยู และจัดงานแต่งงานกับโห้หลีเฉิน

ทุกอย่างช่างสมบูรณ์แบบ

โห้หลีเฉินมองไปที่เย้นหว่านด้วยสายตาที่ลึกซึ้งและนุ่มนวล จ้องมองอย่างตั้งใจ ราวกับว่ามีเพียงเธอคนเดียวในโลกของเขา

เขาพูดขึ้นช้าๆ "อีกสองสามวัน ฉันจะไปสู่ขอเธอที่บ้าน ดีไหม?"

อีกไม่กี่วันเหรอ?

ความเร็วระดับนี้ไม่ไหว

เย้นหว่านยังยืนยันทัศนคติของโห้หลีเฉินหน้าแดงและหัวใจเต้น หัวใจของเธอดูเหมือนจะโบยบินด้วยปีกเล็กๆ

คิดย้อนไปครั้งสุดท้ายที่โห้หลีเฉินไปที่บ้านตระกูลเย้นเพื่อขอเธอแต่งงาน แต่ในเวลานั้นพวกเขามีความเข้าใจผิดมากมาย และครอบครัวไม่อนุญาต ข้อเสนอนี้จบลงด้วยความสลดใจ

แต่ครั้งนี้มันต่างออกไป เขาจะได้แต่งงานกับเธอจริงๆ แล้วหลังจากทำการสู่ขอ

เย้นหว่านไม่สามารถแสดงความตื่นเต้นและความสุขได้ เธอกัดริมฝีปากอย่างเขินอายและพยักหน้า

รอยยิ้มที่มุมปากของโห้หลีเฉินกว้างขึ้น และร่างกายเล็กๆ ของเย้นหว่านถูกโอบกอดด้วยการเอื้อมมือออกไป

ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้ว เหลือเพียงแต่งงานกับเธอ

ในไม่ช้าโห้หลีเฉินตัดสินใจเลือกวันที่จะไปบ้านตระกูลเย้น ในอีกเจ็ดวัน

หนึ่งเขาต้องการเวลาเพื่อเตรียมของหมั้น สอง คลังสมบัติตระกูลหยูเพิ่งเปิดและเขาต้องจัดให้ผู้เฒ่าตั้งทีมเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์ภายในและจัดระเบียบข้อมูล

หากโห้หลีเฉินไม่อยู่ที่นั่น แม้ว่าคลังสมบัติจะเปิด ก็สามารถเปิดได้เพียงวันเดียวเท่านั้น และจะปิดโดยอัตโนมัติ

หากโห้หลีเฉินไปที่บ้านตระกูลเย้น หลังจากไปที่นั่นกี่วันคลังสมบัติจะปิดไปเท่านั้นวัน

ตระกูลหยูรอไม่ได้เป็นเวลานาน เพื่อป้องกันไม่ให้พวกเขาหวั่นไหวโห้หลีเฉินต้องอยู่ก่อนแล้วจึงพาคนเข้าไปในคลังสมบัติเพื่อจัดการมัน จากนั้นก็จากไป เพื่อที่พวกเขาจะได้ศึกษาข้อมูลภายใน

ส่วนเรื่องคนที่จะเข้าไป ไม่ใช่ทุกคนจะได้เข้าไป จะต้องผ่านการคัดเลือกจากหยูฉู่สองและลงชื่อด้วยตัวเองก่อน

สุดท้าย หยูฉู่สองตัดสินใจที่จะให้ผู้อาวุโสสาม สี่ ห้า และหกเข้าไปในคลังสมบัติก่อน

ตระกูลหยูมีผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่แปดคน ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ถูกทอดทิ้งเนื่องจากกิจการของหยูซือห้านและตำแหน่งยังว่าง

ท่านอาวุโสเจ็ดใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่สนใจสิ่งเหล่านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าไป ท่านอาวุโสแปดอ่อนแอและไม่อยู่ในขอบเขตของลูกน้องของหยูฉู่สอง ดังนั้นเขาจึงถูกกีดกันในครั้งนี้

แต่ท่านอาวุโสรองหยูสือ ไม่พอใจ

เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าเครียด "หัวหน้า ผมเป็นท่านอาวุโสรอง เป็นหัวหน้าของผู้อาวุโสทั้งหมดในขณะนี้ ครั้งแรกที่ผู้อาวุโสเข้าไปในคลังสมบัติ ผมน่าจะเข้าไปด้วยถึงจะถูก"

การแสดงออกของหยูฉู่สองสงบราวกับว่าเขาคิดข้อแก้ต่างของเขาไว้แล้ว

"หยูสือ คุณเป็นผู้ที่เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้และอาวุธ และกองกำลังของตระกูลหยูก็ถูกนำไปใช้โดยคุณ และคุณก็ทำได้ดีมาก แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดในคลังสมบัติคือข้อมูล คราวนี้เราไปศึกษาข้อมูลมา เนื้อหาไม่อยู่ในขอบเขตความเชี่ยวชาญของคุณ และไม่มีประโยชน์สำหรับคุณที่จะเข้าไป"

คำพูดชุดนี้มีพื้นฐานมาเป็นอย่างดี

เขาเป็นจอมอยุทธ์ และมันไม่มีความหมายจริงๆ ที่จะเข้าสู่ห้องหนังสือของผู้รู้หนังสือ

แต่ที่จะเข้าไปในตอนนี้คือคลังสมบัติตระกูลหยู ไม่เพียงมีเอกสาร แต่ยังมีสมบัติและของมีค่าอีกนับไม่ถ้วน ข้อมูลเหล่านี้เป็นความลับที่สำคัญทั้งหมด

เขาในฐานะท่านอาวุโสรอง ไม่ควรจะต้องพลาดเหตุการณ์สำคัญมากมายเกี่ยวกับตระกูลหยู?

นี่ไม่ใช่เรื่องที่เข้าไปแล้วจะอ่านสิ่งที่อยู่ในนั้นรู้เรื่องไหม แต่เป็นเรื่องของสถานภาพและอำนาจในการกุมความลับ

ผู้อาวุโสคนที่สองรู้ความจริงข้อนี้ดี และเป็นไปไม่ได้ที่หยูฉู่สองจะไม่เข้าใจเรื่องนี้

แต่การที่หยูฉู่สองไม่ให้เขาเข้าไป นอกเสียจากเหตุผลที่ฟังดูดีแล้ว มันเป็นการจงใจ

หยูฉู่สองกีดกันหยูสือและอาจวางแผนที่จะเปิดคลังสมบัติในครั้งนี้ ยับยั้งตำแหน่งของเขาและเลื่อนขั้นให้ผู้อาวุโสสาม สี่ ห้า หก ที่เขาไว้ใจได้

เป็นไปได้มากที่หยูฉู่สองจะปราบปรามและกำจัดเขาด้วยการใช้ประโยชน์จากคลังสมบัติ

เขาไม่มีทางจะนั่งรอความตาย

หยูสือวิเคราะห์สถานการณ์อย่างรวดเร็วและหันกลับมาพูดกับโห้หลีเฉิน