เดิมทียังรู้สึกห่อเหี่ยวใจที่ต้องแต่งงานง่ายๆเช่นนี้ ทว่า ณ ตอนนี้ หัวใจกลับเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขฤทัย

ยังเจือความรอคอยด้วยความหวังอีกด้วย

วันนี้เธอได้แต่งงานกับเย้นโม่หลินแล้ว

ทว่าเย้นโม่หลินเร่งเธอแต่งงานราวกับต้อนเป็ดเข้าเล้า เธอไม่มีทางให้เขาสมหวังอย่างสบายๆหรอก

ภายใต้บรรยากาศอวยพร กลับมีสองคนในฝูงชนมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง

ซึ่งก็คือเจียงเป้ยนีกับเย้นซิวหย่านั่นเอง

แววตาที่เย้นซิวหย่ามองกู้จื่อเฟยนั่นเย็นยะเยือกและแค้นเคืองเป็นพิเศษ แทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกกระชากกู้จื่อเฟยซะเลย

ทำร้ายลูกสาวเธอขนาดนี้ กู้จื่อเฟยยังแต่งงานกับเย้นโม่หลินอย่างเบิกบานเช่นนี้ คิดอยากจะบินขึ้นไปเป็นคุณนายตระกูลเย้นหรือ?

อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!

เธอจะทำให้กู้จื่อเฟยอนาถกว่าเย้นจือฮวนร้อยเท่าเลย

ไม่ คือพันเท่าหมื่นเท่า

เจียงเป้ยนียิ่งอิจฉาจนหน้าบิดเบี้ยว นิ้วมือเกือบจิกทะลุฝ่ามือที่กำหมัดไว้แน่น

กู้จื่อเฟยยิ้มอย่างมีความสุขมันบาดตาเธอจนรู้สึกเจ็บแปลบ

เดิมที เดิมทีทุกอย่างควรเป็นของเธอ คนที่ยืนอยู่ข้างกายเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ คนที่จะแต่งงานกับเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ และคนที่ได้รับการเคารพเทิดทูนจากตระกูลเย้นทุกคนก็คือเป็นเธอ

ทว่าทุกอย่างถูกกู้จื่อเฟยแย่งชิงไปหมดสิ้น

เธอเกลียด เกลียดจนอยากขุดกระดูกของกู้จื่อเฟยออกมา

แต่ไม่เป็นไร กู้จื่อเฟยดีใจไม่นานหรอก ไม่ช้า ในไม่ใช่หล่อนก็จะ……

มุมปากเจียงเป้ยนียกโค้งขึ้นอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตถึงขีดสุด

เย้นโม่หลินนำกู้จื่อเฟยดื่มไวน์หนึ่งแก้ว เพื่อแสดงการให้เกียรติทุกคน

เทียบเท่ากับประกาศงานมงคลสมรสล่วงหน้าแล้ว

ผู้คนดื่มไวน์แล้วก็เท่ากับยอมรับคุณนายในอนาคตคนนี้แล้ว

เดิมทียังรู้สึกห่อเหี่ยวใจที่ต้องแต่งงานง่ายๆเช่นนี้ ทว่า ณ ตอนนี้ หัวใจกลับเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขฤทัย

ยังเจือความรอคอยด้วยความหวังอีกด้วย

วันนี้เธอได้แต่งงานกับเย้นโม่หลินแล้ว

ทว่าเย้นโม่หลินเร่งเธอแต่งงานราวกับต้อนเป็ดเข้าเล้า เธอไม่มีทางให้เขาสมหวังอย่างสบายๆหรอก

ภายใต้บรรยากาศอวยพร กลับมีสองคนในฝูงชนมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง

ซึ่งก็คือเจียงเป้ยนีกับเย้นซิวหย่านั่นเอง

แววตาที่เย้นซิวหย่ามองกู้จื่อเฟยนั่นเย็นยะเยือกและแค้นเคืองเป็นพิเศษ แทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกกระชากกู้จื่อเฟยซะเลย

ทำร้ายลูกสาวเธอขนาดนี้ กู้จื่อเฟยยังแต่งงานกับเย้นโม่หลินอย่างเบิกบานเช่นนี้ คิดอยากจะบินขึ้นไปเป็นคุณนายตระกูลเย้นหรือ?

อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!

เธอจะทำให้กู้จื่อเฟยอนาถกว่าเย้นจือฮวนร้อยเท่าเลย

ไม่ คือพันเท่าหมื่นเท่า

เจียงเป้ยนียิ่งอิจฉาจนหน้าบิดเบี้ยว นิ้วมือเกือบจิกทะลุฝ่ามือที่กำหมัดไว้แน่น

กู้จื่อเฟยยิ้มอย่างมีความสุขมันบาดตาเธอจนรู้สึกเจ็บแปลบ

เดิมที เดิมทีทุกอย่างควรเป็นของเธอ คนที่ยืนอยู่ข้างกายเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ คนที่จะแต่งงานกับเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ และคนที่ได้รับการเคารพเทิดทูนจากตระกูลเย้นทุกคนก็คือเป็นเธอ

ทว่าทุกอย่างถูกกู้จื่อเฟยแย่งชิงไปหมดสิ้น

เธอเกลียด เกลียดจนอยากขุดกระดูกของกู้จื่อเฟยออกมา

แต่ไม่เป็นไร กู้จื่อเฟยดีใจไม่นานหรอก ไม่ช้า ในไม่ใช่หล่อนก็จะ……

มุมปากเจียงเป้ยนียกโค้งขึ้นอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตถึงขีดสุด

เย้นโม่หลินนำกู้จื่อเฟยดื่มไวน์หนึ่งแก้ว เพื่อแสดงการให้เกียรติทุกคน

เทียบเท่ากับประกาศงานมงคลสมรสล่วงหน้าแล้ว

ผู้คนดื่มไวน์แล้วก็เท่ากับยอมรับคุณนายในอนาคตคนนี้แล้ว

ผู้ที่อายุมาก เป็นอาวุโสหน่อย ข่มกลั้นบารมีที่แผ่กระจายจนกดดันไว้ พลางรวบรวมความกล้ากล่าวว่า

"เสี่ยวโม่ พวกเรารู้ว่านายรักน้องสาว พวกเราก็คิดเผื่อเสี่ยวหว่านเหมือนกันนะ

ตอนนี้ตระกูลหยูกับตระกูลเย้นกลายเป็นอริที่มีความแค้นฝังลึกแล้ว เสี่ยวหว่านแต่งเข้าบ้านตระกูลเย้นก็จะต้องลำบากนะ

พวกเราคงส่งคุณหนูของตระกูลเย้นของพวกเราไปลำบากที่ตระกูลหยูหรอกนะ?"

สีหน้าเย้นโม่หลินเย็นเยียบยิ่งนัก เขากวาดสายตามองทั่วทั้งงาน กล่าวทีละถ้อยคำว่า

"ผมแค่ประกาศ ไม่ได้ถามความเห็นชอบจากพวกคุณ"

วาจาที่หนักแน่น ไม่อาจคัดค้านได้เลย

เป็นการไม่อินังขังขอบต่อท่าทีและความคิดเห็นของคนในงานเลย

ผู้คนมองเย้นโม่หลินด้วยความตกตะลึง มองชายหนุ่มที่พูดหนึ่งไม่เป็นสองพลันรู้สึกนับถือด้วยความตกตะลึง

กระทั่งมีคนอดรู้สึกเทิดทูนเป็นอย่างยิ่งยวด

คนหมู่มากอดก้มหน้าด้วยความหวาดหวั่นไม่ได้ ไม่กล้าส่งเสียงพูดสักคำ

มีหลายคนยังคงไม่พอใจ ทว่าด้วยบารมีของเย้นโม่หลิน จึงปิดปากไม่กล้าพูดอะไรเช่นกัน ได้แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย

บรรยากาศในงานที่มีผู้เข้าร่วมนับร้อยชีวิตพลันเงียบกริบอย่างแปลกประหลาด

กงจืออวีมองเย้นโม่หลิน จากนั้นก็มองภายในงานที่เงียบกริบเป็นป่าสาก ดวงตาพลันเผยแสงทอประกายระยิบระยับ จับเก้าอี้วีลแชร์ของเย้นเจิ้นจื๋อ พลางกล่าวด้วยเสียงใสอันสง่างามขึ้น

"ทุกท่าน ถึงแม้โห้หลีเฉินจะเป็นคนของตระกูลหยู แต่หัวใจเขาเอนเอียงมาทางเราทุกเมื่อ

ครั้งนี้หยูฉู่สองพาคนแอบทำร้ายเสี่ยวโม่ที่บ้านตระกูลหยู โห้หลีเฉินไปทันเวลา จึงสามารถช่วยเสี่ยวโม่ได้

เดิมทียังรู้สึกห่อเหี่ยวใจที่ต้องแต่งงานง่ายๆเช่นนี้ ทว่า ณ ตอนนี้ หัวใจกลับเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขฤทัย

ยังเจือความรอคอยด้วยความหวังอีกด้วย

วันนี้เธอได้แต่งงานกับเย้นโม่หลินแล้ว

ทว่าเย้นโม่หลินเร่งเธอแต่งงานราวกับต้อนเป็ดเข้าเล้า เธอไม่มีทางให้เขาสมหวังอย่างสบายๆหรอก

ภายใต้บรรยากาศอวยพร กลับมีสองคนในฝูงชนมีใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง

ซึ่งก็คือเจียงเป้ยนีกับเย้นซิวหย่านั่นเอง

แววตาที่เย้นซิวหย่ามองกู้จื่อเฟยนั่นเย็นยะเยือกและแค้นเคืองเป็นพิเศษ แทบอยากจะพุ่งเข้าไปฉีกกระชากกู้จื่อเฟยซะเลย

ทำร้ายลูกสาวเธอขนาดนี้ กู้จื่อเฟยยังแต่งงานกับเย้นโม่หลินอย่างเบิกบานเช่นนี้ คิดอยากจะบินขึ้นไปเป็นคุณนายตระกูลเย้นหรือ?

อย่าแม้แต่จะคิดเชียว!

เธอจะทำให้กู้จื่อเฟยอนาถกว่าเย้นจือฮวนร้อยเท่าเลย

ไม่ คือพันเท่าหมื่นเท่า

เจียงเป้ยนียิ่งอิจฉาจนหน้าบิดเบี้ยว นิ้วมือเกือบจิกทะลุฝ่ามือที่กำหมัดไว้แน่น

กู้จื่อเฟยยิ้มอย่างมีความสุขมันบาดตาเธอจนรู้สึกเจ็บแปลบ

เดิมที เดิมทีทุกอย่างควรเป็นของเธอ คนที่ยืนอยู่ข้างกายเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ คนที่จะแต่งงานกับเย้นโม่หลินควรเป็นเธอ และคนที่ได้รับการเคารพเทิดทูนจากตระกูลเย้นทุกคนก็คือเป็นเธอ

ทว่าทุกอย่างถูกกู้จื่อเฟยแย่งชิงไปหมดสิ้น

เธอเกลียด เกลียดจนอยากขุดกระดูกของกู้จื่อเฟยออกมา

แต่ไม่เป็นไร กู้จื่อเฟยดีใจไม่นานหรอก ไม่ช้า ในไม่ใช่หล่อนก็จะ……

มุมปากเจียงเป้ยนียกโค้งขึ้นอย่างโหดเหี้ยมอำมหิตถึงขีดสุด

เย้นโม่หลินนำกู้จื่อเฟยดื่มไวน์หนึ่งแก้ว เพื่อแสดงการให้เกียรติทุกคน

เทียบเท่ากับประกาศงานมงคลสมรสล่วงหน้าแล้ว

ผู้คนดื่มไวน์แล้วก็เท่ากับยอมรับคุณนายในอนาคตคนนี้แล้ว