ตอนที่ 220 จับคนทรยศ ภรรยาของเฉินฉ่เกินทนไม่ไหวจะก้าวรุดไปด้านหน้านางตะโกนเสียงดัง” นังหยนเถียนเถียนตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องเหม็นเน่าของเจ้าหมดแล้วผู้ชายที่หลบซ่อนอยู่หลังบ้านให้ออกมาเดี๋ยวนี้! ” ผู้ชายที่ซ่อนตัวอยู่หลังบ้านงั้นหรือ? หยุนเถียนเถียนคิดในใจแต่ตอนนี้ก็ยังไม่ทันคิดว่าหยุนเคอโกนหนวดเคราหมดสิ้นนางเพียงคิดว่าอาจจะตามจับคนร้ายเท่านั้น…
นางสงบใจลงหลังคิดได้เช่นนั้นจากนั้นจึงเอ่ยปากถามต่อ” เพียงแค่ได้ยินคำพูดไร้สาระจากปากสาวแก่คนนี้ถึงกับต้องวิ่งโขยงเข้ามาในลานบ้านของข้าเลยหรือ? ” ภรรยาของเฉินฉ่เกินโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้” แน่นอน! อีกทั้งที่นี่ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะเก็บซ่อนศพคนป่าผู้นั้นไว้ได้! หยุนเถียนเถียนเจ้ามันเด็กไร้พ่อแม่สั่งสอนและตอนนี้ยังทำตัวไร้ยางอายไม่เกรงกลัวต่อบาปเจ้ามันไม่ต่างอะไรจากหมูตัวหนึ่ง! ” หยุนเกียนเถียนเลิกสนใจสาวแก่ตรงหน้าพร้อมหันไปหาเฉินไป” หัวหน้าหมู่บ้านสิ่งที่นางกล่าวออกมาเป็นจริงงั้นหรือ? พวกท่านมาที่นี่เพื่อค้นหาศพหรือ? แล้วในสายตาของท่าน…เห็นข้าเป็นคนเช่นนั้นหรือไรกัน? ” ทุกคนต่างอึ้งเงียบไม่มีใครกล้าตอบคำถามของหยุนเสียนเถียนอีกทั้งคำพูดของภรรยาเฉินจี่เกินก็มิใช่น่าเชื่อถือทว่าอีกฝ่ายกลับปฏิญาณตนหนักแน่นแล้วทุกคนจึงยอมเดินทางมาด้วย ” หากคิดเช่นนั้นก็จงไปหาเถิดว่ามีศพผู้ชายใดอยู่ในสวนของข้าแต่อย่าให้ข้าจับได้ว่าผู้ใดคิดที่จะขโมยของในบ้านแม้สักชิ้นแล้วตอนนั้นอย่าได้กล่าวโทษว่าข้าหยาบคาย! ” หยุนเสียนเถียนกล่าวคำอย่างเย็นชาก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงหยิบแยกเม็ดข้าวต่อราวกับไม่แยแสสิ่งใด จีซื่อเห็นว่าหลานสาวของตนสงบนิ่งก็พลันผ่อนคลายลงนางยิ้มออกพร้อมกล่าวเย้ยหยัน” ยังมัวยืนนิ่งอยู่ทำไม? อยากรู้นักมิใช่หรือ? ก็รีบไปหาซะสิ! ” หลังจากซื้อกล่าวจบแล้วนางไม่ได้ออกไปกับทุกคนแต่นั่งลงข้างหยุนเถียนเถียนแทน เฉินไปหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายแต่เพราะหลี่ชุนเกียวกล้าปฏิญาณต่อหน้ากฎหมายครอบครัวดังนั้นเขาจึงต้องยอมจำนนแต่หญิงสาวตรงหน้ากลับสงบนิ่งและไม่แยแสต่อสิ่งใดตอนนี้เขากลับไม่กล้าแม้แต่จะรุกรานนางสักนิด! เสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอกทำให้หยุนเคอตื่นตระหนกเขาเกรงว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคู่หมั้นตนจึงรีบล้างมือและเดินออกไปทันที มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งเดินออกมาจากหลังบ้านตอนนี้เองที่หลี่ชุนเกียวเผยยิ้มอย่างภาคภูมินางก้าวขาออกไปด้านหน้าพร้อมชี้ไปที่หยุนเคอก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง” นี่ไง! ข้ากล่าวถูกต้องทุกสิ่งมีศพพรานป่าซ่อนอยู่ที่นี่แน่! ทุกคนมันเดินออกมาด้วยตนเองแล้วฮ่าฮ่า! เอาล่ะหยุนเกียนเถียนข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะแก้ตัวอย่างไร! ” ทว่าหยุนเถียนเถียนไม่แม้จะชายตามองนางยังคงแยกเม็ดข้าวต่อไปท่าทางของนางไม่คล้ายกับหญิงเล่นชู้แต่อย่างใดส่วนชาวบ้านทุกคนกำลังตื่นตระหนกกับชายตรงหน้าทว่าเขากลับดูคุ้นตาไม่น้อย… หยุนเคองุนงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเขาหันไปหาเฉินไปก่อนจะกล่าวถาม” ท่านหัวหน้าหมู่บ้านมาถึงบ้านข้าต้องการสิ่งใด? แล้วศพคนป่าอะไรกันเหตุใดข้าจึงไม่ทราบเรื่อง? ” ทว่าหลี่ชุนเกียวกลับตื่นเต้นไม่ยอกนางกำลังดีใจที่หยุนเสียนเถียนกำลังจะถูกจับทรมานและขับไล่ออกจากหมู่บ้าน ” หัวหน้าหมู่บ้าน! ท่านเห็นหรือไม่นังหยุนเถียนเถียนมันลอบเล่นชู้กับชายแปลกหน้าและตอนนี้ก็ฆ่าพรานป่าคนนั้นพร้อมฝังศพเขาไว้ตรงไหนสักที่! ” ในขณะที่หลี่ชุนเกี่ยวยังไม่รู้ตัวแต่ชาวบ้านทั้งหมดตระหนักได้แล้วว่าชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้าคือหยุนเคอเรื่องเสียงไม่มีใครสามารถปลอมแปลงได้อีกทั้งคิ้วหนาคมเข้มนั้นยังแสดงชัดเจนว่าเป็นเขาแน่นอน! หลังจากหยุนเคอได้ยินอย่างนั้นจิตสังหารพวยพุ่งออกจากนัยน์ตาเย็นชานั้นอย่างรุนแรงใบหน้าของเขายิ่งขึ้นด้วยความโกรธจัดทันที ไม่ว่าเส้นประสาทของหลี่ชุนเกียวจะด้านหนามากเพียงใดแต่นางก็ยังรับรู้ได้ถึงความผิดปกติและรีบถอยหลังออกห่างไปหลายก้าว เหตุการณ์ตรงหน้านี้ทำให้เฉินไปถึงกับพูดไม่ออก สุดท้ายจี้ชื่อไม่อาจอดทนฟังได้อีกต่อไปนางลุกขึ้นพร้อมพูดเสียงดัง” เอาล่ะมาจบเรื่องนี้กันเถิด! เมื่อเช้านี้ภรรยาของเฉินฉ่เกินวิ่งไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านและร้องตะโกนว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งฝ่าฝืนจารีตของหมู่บ้านด้วยการคบชู้และยังฝังศพของอดีตคู่หมั้นไว้ในสวนหลังบ้านด้วย! ” ” เดิมที่หัวหน้าหมู่บ้านไม่คิดเชื่อคำกล่าวของนางแต่นางสาบานว่าหากพูดโป้ปดให้ลงโทษนางด้วยกฎหมายครอบครัวได้! เช่นนี้พวกเราจึงเดินตามนางมาและจึงพบว่านางมาที่บ้านของเจ้าจากนั้นนางก็บอกพวกเราว่าเจ้าคือคนป่าที่เป็นชู้ของหลานสาวข้า! ” ยิ่งได้ฟังเรื่องราวใบหน้าของหยุนเคอยิ่งเย็นชาขึ้นทุกขณะ ” ยอดเยี่ยม! เจ้าไม่คิดถามคำใดแต่กลับพาชาวบ้านมากมายบุกเข้ามาในบ้านของข้าแล้วยังกล่าวหาคู่หมั้นข้าว่านางประพฤติผิดจารีตอีกขั้นหรือ? ดียิ่งอีกทั้งพวกเจ้ายังรังแกนางโดยกล่าวหาว่านางไม่มีบุพการีสั่งสอนตั้งแต่เกิดด้วย! กล่าวหาว่าข้าหยุนเคอตายตกไปแล้วงั้นหรือ? ท่านหัวหน้าหมู่บ้านข้าไม่เคยคิดเลยว่าผู้คนตระกูลเฉินจะปฏิบัติตนเช่นนี้วันนี้ข้าได้เห็นมันแล้วทั้งหมดหากไม่มีคำอธิบายก็อย่าคิดว่าจะก้าวขาออกไปจากบ้านข้าได้! ” เฉินไปกลายเป็นรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูกเขาไม่คิดว่าพรานป่าตรงหน้าจะน่าหวาดกลัวถึงเพียงนี้ หยุนเถียนเถียนก็ไม่คิดจะปล่อยคนเหล่านี้ไปเช่นกันและหากไม่เชือดไก่ให้ลิงดูพวกเขาก็คงสร้างปัญหาไม่รู้จบสิ้นสักที ” พวกเจ้าใส่ร้ายและทำให้ชื่อเสียงข้าต้องป่นปี้ไม่รู้ต่อกี่ครั้งเหตุใดจึงพาให้พวกเจ้าคิดได้ว่าข้าคนนี้จะสามารถสังหารคนและยัดศพไว้ในพื้นดินได้? เอาล่ะพวกเจ้าสนุกกันมากพอแล้วความฝันที่จะจับข้ายัดเข้ากรงหมูก็คงเป็นไปไม่ได้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง! ท่านหัวหน้าหมู่บ้านเมื่อครู่มีการพูดถึงกฎหมายครอบครัวด้วยใช่หรือไม่แล้วมันเป็นแบบไหนกันล่ะ? หรือหากข้าฟังแล้วไม่พอใจเราคงต้องไปพบนายอำเภอของเขตปกครองสักหน่อย! ” ถึงตอนนี้หลีชุนเกี่ยวเริ่มอับอายแล้วหากยอมรับกฎหมายครอบครัวไม่ได้ก็ต้องทน! นั่นคือทางรอดเดียวหากอีกฝ่ายวิ่งแจ้นไปที่สำนักงานเขตปกครองเรื่องราวมันอาจจะใหญ่โตกว่าที่คิดฝันเพราะความสัมพันธ์ของหยุนเถียนเถียนกับนายอำเภอนั้นมิใช่จะยั่วยุได้! แต่เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะหยุนเคอทำให้ลูกสาวของนางต้องผิดหวังตอนนี้เขายังโกนหนวดเคราออกและทำให้นางเข้าใจผิดว่าเขาคือชายอื่นสุดท้ายนางจึงไปป่าวประกาศพร้อมเรียกชาวบ้านทั้งหมดมาโดยไม่คิดว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น… หลี่ชุนเดียวไม่ได้โง่เขลานางรู้แก่ใจว่าหากไม่ร้องขอความเมตตาในตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสใดอีกต่อไปแล้ว ” เถียนเถียนได้โปรดยกโทษให้ป้าเถิดหากลงโทษข้าด้วยกฎหมายครอบครัวเกรงว่าแม้แต่บรรพบุรุษก็คงอับอายจนไม่อาจเผยใบหน้าได้! ” หยุนเวียนเถียนยิ้มหวานรับทว่าในสายตาของหลี่ชุนเกี่ยวกับดูน่าสะพรึงกลัวยิ่ง ” ตอนนี้เจ้ารู้ความผิดแล้วหรือจึงขอให้ข้ายกโทษให้? ก่อนหน้านี้เจ้ากลับไม่คิดให้ดีและป่าวประกาศไปทั่วหากชื่อเสียงข้าป่นปี้ไปจริงๆแล้วเจ้าจะมีความสุขมิใช่หรือ? สุดท้ายแล้วเจ้าก็คิดจับข้าถ่วงน้ำอยู่ดี! แล้วเป็นเจ้าที่ขโมยสูตรอาหารของข้าไปก่อนหน้านี้ข้าก็ยกโทษให้แล้วคราหนึ่งแต่ตอนนี้เจ้ากลับหวนคืนมาอยู่ในมือข้าซ้ำสองคิดว่าข้าควรจะปล่อยไปง่ายๆงั้นหรือ? ” ” ไม่ว่าอย่างไรเมื่อนายน้อยหลี่มาที่บ้านข้าเพื่อหารือเกี่ยวกับการค้าหากหยุนเคอไม่อยู่บ้านเจ้าก็คงคิดประกาศว่าข้าคบชู้สู่ชายไม่จบสิ้นแล้วทุกคนก็คงจะรุมประณามจับข้าถ่วงน้ำจนตายตก…เอาล่ะเราจะจบเรื่องราวทั้งหมดนี้อย่างไรดี? ”

ตอนที่ 220 จับคนทรยศ

ภรรยาของเฉินฉ่เกินทนไม่ไหวจะก้าวรุดไปด้านหน้านางตะโกนเสียงดัง” นังหยนเถียนเถียนตอนนี้ทุกคนรู้เรื่องเหม็นเน่าของเจ้าหมดแล้วผู้ชายที่หลบซ่อนอยู่หลังบ้านให้ออกมาเดี๋ยวนี้! ”

ผู้ชายที่ซ่อนตัวอยู่หลังบ้านงั้นหรือ? หยุนเถียนเถียนคิดในใจแต่ตอนนี้ก็ยังไม่ทันคิดว่าหยุนเคอโกนหนวดเคราหมดสิ้นนางเพียงคิดว่าอาจจะตามจับคนร้ายเท่านั้น…
นางสงบใจลงหลังคิดได้เช่นนั้นจากนั้นจึงเอ่ยปากถามต่อ” เพียงแค่ได้ยินคำพูดไร้สาระจากปากสาวแก่คนนี้ถึงกับต้องวิ่งโขยงเข้ามาในลานบ้านของข้าเลยหรือ? ”

ภรรยาของเฉินฉ่เกินโต้กลับอย่างไม่ยอมแพ้” แน่นอน! อีกทั้งที่นี่ก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรข้าไม่เชื่อว่าเจ้าจะเก็บซ่อนศพคนป่าผู้นั้นไว้ได้! หยุนเถียนเถียนเจ้ามันเด็กไร้พ่อแม่สั่งสอนและตอนนี้ยังทำตัวไร้ยางอายไม่เกรงกลัวต่อบาปเจ้ามันไม่ต่างอะไรจากหมูตัวหนึ่ง! ”

หยุนเกียนเถียนเลิกสนใจสาวแก่ตรงหน้าพร้อมหันไปหาเฉินไป” หัวหน้าหมู่บ้านสิ่งที่นางกล่าวออกมาเป็นจริงงั้นหรือ? พวกท่านมาที่นี่เพื่อค้นหาศพหรือ? แล้วในสายตาของท่าน…เห็นข้าเป็นคนเช่นนั้นหรือไรกัน? ”

ทุกคนต่างอึ้งเงียบไม่มีใครกล้าตอบคำถามของหยุนเสียนเถียนอีกทั้งคำพูดของภรรยาเฉินจี่เกินก็มิใช่น่าเชื่อถือทว่าอีกฝ่ายกลับปฏิญาณตนหนักแน่นแล้วทุกคนจึงยอมเดินทางมาด้วย

” หากคิดเช่นนั้นก็จงไปหาเถิดว่ามีศพผู้ชายใดอยู่ในสวนของข้าแต่อย่าให้ข้าจับได้ว่าผู้ใดคิดที่จะขโมยของในบ้านแม้สักชิ้นแล้วตอนนั้นอย่าได้กล่าวโทษว่าข้าหยาบคาย! ”

หยุนเสียนเถียนกล่าวคำอย่างเย็นชาก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงหยิบแยกเม็ดข้าวต่อราวกับไม่แยแสสิ่งใด

จีซื่อเห็นว่าหลานสาวของตนสงบนิ่งก็พลันผ่อนคลายลงนางยิ้มออกพร้อมกล่าวเย้ยหยัน” ยังมัวยืนนิ่งอยู่ทำไม? อยากรู้นักมิใช่หรือ? ก็รีบไปหาซะสิ! ”

หลังจากซื้อกล่าวจบแล้วนางไม่ได้ออกไปกับทุกคนแต่นั่งลงข้างหยุนเถียนเถียนแทน

เฉินไปหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายแต่เพราะหลี่ชุนเกียวกล้าปฏิญาณต่อหน้ากฎหมายครอบครัวดังนั้นเขาจึงต้องยอมจำนนแต่หญิงสาวตรงหน้ากลับสงบนิ่งและไม่แยแสต่อสิ่งใดตอนนี้เขากลับไม่กล้าแม้แต่จะรุกรานนางสักนิด!

เสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอกทำให้หยุนเคอตื่นตระหนกเขาเกรงว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับคู่หมั้นตนจึงรีบล้างมือและเดินออกไปทันที

มีชายแปลกหน้าคนหนึ่งเดินออกมาจากหลังบ้านตอนนี้เองที่หลี่ชุนเกียวเผยยิ้มอย่างภาคภูมินางก้าวขาออกไปด้านหน้าพร้อมชี้ไปที่หยุนเคอก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง” นี่ไง! ข้ากล่าวถูกต้องทุกสิ่งมีศพพรานป่าซ่อนอยู่ที่นี่แน่! ทุกคนมันเดินออกมาด้วยตนเองแล้วฮ่าฮ่า! เอาล่ะหยุนเกียนเถียนข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะแก้ตัวอย่างไร! ”

ทว่าหยุนเถียนเถียนไม่แม้จะชายตามองนางยังคงแยกเม็ดข้าวต่อไปท่าทางของนางไม่คล้ายกับหญิงเล่นชู้แต่อย่างใดส่วนชาวบ้านทุกคนกำลังตื่นตระหนกกับชายตรงหน้าทว่าเขากลับดูคุ้นตาไม่น้อย…

หยุนเคองุนงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเขาหันไปหาเฉินไปก่อนจะกล่าวถาม” ท่านหัวหน้าหมู่บ้านมาถึงบ้านข้าต้องการสิ่งใด? แล้วศพคนป่าอะไรกันเหตุใดข้าจึงไม่ทราบเรื่อง? ”

ทว่าหลี่ชุนเกียวกลับตื่นเต้นไม่ยอกนางกำลังดีใจที่หยุนเสียนเถียนกำลังจะถูกจับทรมานและขับไล่ออกจากหมู่บ้าน

” หัวหน้าหมู่บ้าน! ท่านเห็นหรือไม่นังหยุนเถียนเถียนมันลอบเล่นชู้กับชายแปลกหน้าและตอนนี้ก็ฆ่าพรานป่าคนนั้นพร้อมฝังศพเขาไว้ตรงไหนสักที่! ”

ในขณะที่หลี่ชุนเกี่ยวยังไม่รู้ตัวแต่ชาวบ้านทั้งหมดตระหนักได้แล้วว่าชายหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้าคือหยุนเคอเรื่องเสียงไม่มีใครสามารถปลอมแปลงได้อีกทั้งคิ้วหนาคมเข้มนั้นยังแสดงชัดเจนว่าเป็นเขาแน่นอน!

หลังจากหยุนเคอได้ยินอย่างนั้นจิตสังหารพวยพุ่งออกจากนัยน์ตาเย็นชานั้นอย่างรุนแรงใบหน้าของเขายิ่งขึ้นด้วยความโกรธจัดทันที

ไม่ว่าเส้นประสาทของหลี่ชุนเกียวจะด้านหนามากเพียงใดแต่นางก็ยังรับรู้ได้ถึงความผิดปกติและรีบถอยหลังออกห่างไปหลายก้าว

เหตุการณ์ตรงหน้านี้ทำให้เฉินไปถึงกับพูดไม่ออก

สุดท้ายจี้ชื่อไม่อาจอดทนฟังได้อีกต่อไปนางลุกขึ้นพร้อมพูดเสียงดัง” เอาล่ะมาจบเรื่องนี้กันเถิด! เมื่อเช้านี้ภรรยาของเฉินฉ่เกินวิ่งไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้านและร้องตะโกนว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งฝ่าฝืนจารีตของหมู่บ้านด้วยการคบชู้และยังฝังศพของอดีตคู่หมั้นไว้ในสวนหลังบ้านด้วย! ”

” เดิมที่หัวหน้าหมู่บ้านไม่คิดเชื่อคำกล่าวของนางแต่นางสาบานว่าหากพูดโป้ปดให้ลงโทษนางด้วยกฎหมายครอบครัวได้! เช่นนี้พวกเราจึงเดินตามนางมาและจึงพบว่านางมาที่บ้านของเจ้าจากนั้นนางก็บอกพวกเราว่าเจ้าคือคนป่าที่เป็นชู้ของหลานสาวข้า! ”

ยิ่งได้ฟังเรื่องราวใบหน้าของหยุนเคอยิ่งเย็นชาขึ้นทุกขณะ

” ยอดเยี่ยม! เจ้าไม่คิดถามคำใดแต่กลับพาชาวบ้านมากมายบุกเข้ามาในบ้านของข้าแล้วยังกล่าวหาคู่หมั้นข้าว่านางประพฤติผิดจารีตอีกขั้นหรือ? ดียิ่งอีกทั้งพวกเจ้ายังรังแกนางโดยกล่าวหาว่านางไม่มีบุพการีสั่งสอนตั้งแต่เกิดด้วย! กล่าวหาว่าข้าหยุนเคอตายตกไปแล้วงั้นหรือ? ท่านหัวหน้าหมู่บ้านข้าไม่เคยคิดเลยว่าผู้คนตระกูลเฉินจะปฏิบัติตนเช่นนี้วันนี้ข้าได้เห็นมันแล้วทั้งหมดหากไม่มีคำอธิบายก็อย่าคิดว่าจะก้าวขาออกไปจากบ้านข้าได้! ”

เฉินไปกลายเป็นรู้สึกกดดันอย่างบอกไม่ถูกเขาไม่คิดว่าพรานป่าตรงหน้าจะน่าหวาดกลัวถึงเพียงนี้

หยุนเถียนเถียนก็ไม่คิดจะปล่อยคนเหล่านี้ไปเช่นกันและหากไม่เชือดไก่ให้ลิงดูพวกเขาก็คงสร้างปัญหาไม่รู้จบสิ้นสักที

” พวกเจ้าใส่ร้ายและทำให้ชื่อเสียงข้าต้องป่นปี้ไม่รู้ต่อกี่ครั้งเหตุใดจึงพาให้พวกเจ้าคิดได้ว่าข้าคนนี้จะสามารถสังหารคนและยัดศพไว้ในพื้นดินได้? เอาล่ะพวกเจ้าสนุกกันมากพอแล้วความฝันที่จะจับข้ายัดเข้ากรงหมูก็คงเป็นไปไม่ได้ช่างน่ารังเกียจเสียจริง! ท่านหัวหน้าหมู่บ้านเมื่อครู่มีการพูดถึงกฎหมายครอบครัวด้วยใช่หรือไม่แล้วมันเป็นแบบไหนกันล่ะ? หรือหากข้าฟังแล้วไม่พอใจเราคงต้องไปพบนายอำเภอของเขตปกครองสักหน่อย! ”

ถึงตอนนี้หลีชุนเกี่ยวเริ่มอับอายแล้วหากยอมรับกฎหมายครอบครัวไม่ได้ก็ต้องทน! นั่นคือทางรอดเดียวหากอีกฝ่ายวิ่งแจ้นไปที่สำนักงานเขตปกครองเรื่องราวมันอาจจะใหญ่โตกว่าที่คิดฝันเพราะความสัมพันธ์ของหยุนเถียนเถียนกับนายอำเภอนั้นมิใช่จะยั่วยุได้!

แต่เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะหยุนเคอทำให้ลูกสาวของนางต้องผิดหวังตอนนี้เขายังโกนหนวดเคราออกและทำให้นางเข้าใจผิดว่าเขาคือชายอื่นสุดท้ายนางจึงไปป่าวประกาศพร้อมเรียกชาวบ้านทั้งหมดมาโดยไม่คิดว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น…

หลี่ชุนเดียวไม่ได้โง่เขลานางรู้แก่ใจว่าหากไม่ร้องขอความเมตตาในตอนนี้ก็คงไม่มีโอกาสใดอีกต่อไปแล้ว

” เถียนเถียนได้โปรดยกโทษให้ป้าเถิดหากลงโทษข้าด้วยกฎหมายครอบครัวเกรงว่าแม้แต่บรรพบุรุษก็คงอับอายจนไม่อาจเผยใบหน้าได้! ”

หยุนเวียนเถียนยิ้มหวานรับทว่าในสายตาของหลี่ชุนเกี่ยวกับดูน่าสะพรึงกลัวยิ่ง

” ตอนนี้เจ้ารู้ความผิดแล้วหรือจึงขอให้ข้ายกโทษให้? ก่อนหน้านี้เจ้ากลับไม่คิดให้ดีและป่าวประกาศไปทั่วหากชื่อเสียงข้าป่นปี้ไปจริงๆแล้วเจ้าจะมีความสุขมิใช่หรือ? สุดท้ายแล้วเจ้าก็คิดจับข้าถ่วงน้ำอยู่ดี! แล้วเป็นเจ้าที่ขโมยสูตรอาหารของข้าไปก่อนหน้านี้ข้าก็ยกโทษให้แล้วคราหนึ่งแต่ตอนนี้เจ้ากลับหวนคืนมาอยู่ในมือข้าซ้ำสองคิดว่าข้าควรจะปล่อยไปง่ายๆงั้นหรือ? ”

” ไม่ว่าอย่างไรเมื่อนายน้อยหลี่มาที่บ้านข้าเพื่อหารือเกี่ยวกับการค้าหากหยุนเคอไม่อยู่บ้านเจ้าก็คงคิดประกาศว่าข้าคบชู้สู่ชายไม่จบสิ้นแล้วทุกคนก็คงจะรุมประณามจับข้าถ่วงน้ำจนตายตก…เอาล่ะเราจะจบเรื่องราวทั้งหมดนี้อย่างไรดี? ”