ตอนที่ 221 หยุนเคอลงมือ ” อนึ่งหากข้าปล่อยไป…เจ้าจะรู้สึกขอบคุณจริงๆหรือ? ไม่หรอกนอกจากจะไม่ขอบคุณแล้วยังอาจโกรธแค้นข้ามากยิ่งขึ้นอีกด้วย! อย่างไรก็ตามแม้เจ้าจะไม่ถูกลงโทษในวันนี้แต่ก็ได้สูญเสียทุกอย่างแล้วนับจากนี้ไปจะไม่มีใครเชื่อคำพูดของเจ้าอีก! ” หยุนเถียนเถียนยิ้มอย่างเย็นชา” เจ้าต้องยอมรับกฎหมายครอบครัวให้ได้! เราต่างต้องอยู่ภายใต้กฎหมายครอบครัวทั้งยี่สิบข้อแต่ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่! หากเจ้ายอมรับไม่ได้ก็ไปที่สำนักราชการกันเถอะไปดูกันว่ากฎหมายครอบครัวหรือกฎหมายของประเทศกันแน่ที่ไร้ความปราณี?! ” หลี่ชุนเกียวรู้ว่าแม้จะอ้อนวอนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะหญิงสาวผู้นี้ต้องการใช้นางเพื่อสร้างชื่อเสียงและศักดิ์ศรีให้กับตนเอง! ดังนั้นจึงทำได้เพียงยอมรับและตะโกนด้วยความโกรธ” เจ้าเกิดมาจากแม่ที่ไม่รักษาจารีต! และยังหน้าตาเหมือนหญิงแพศยาเช่นนางอีกด้วยหยุนเคอ… เจ้าอาจมองทุกสิ่งในแง่ดีได้แต่ไม่ว่าอย่างไรหญิงผู้นี้ก็ไม่เป็นที่พึงปรารถนา! ” หยุนเถียนเถียนโกรธเป็นอย่างมากที่หลี่ชุนเกี่ยวพูดถึงแม่ของตนเช่นนี้จึงก้าวไปข้างหน้าและเตะท้องของนางอย่างรุนแรงทันที! ” นับจากนี้ไปหากผู้ใดพูดถึงแม่ของข้าในทางที่ไม่ดีอีกข้าจะจัดการที่ละคน! ท่านแม่เปรียบดั่งเมฆาบนนภาเหตุใดจึงต้องดึงนางลงมานินทาให้เสียหาย? ” เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนในหมู่บ้านต่างตะลึงงันในที่สุดเด็กสาวผู้อ่อนแอก็กล้าลุกขึ้นเพื่อต่อสู้กับหญิงที่เย่อหยิ่งที่สุดในหมู่บ้าน! เนื่องจากหลีชุนเกียวถูกทำร้ายต่อหน้าผู้คนมากมายจนต้องอับอายทำให้ความโกรธแค้นผุดขึ้นในหัวใจและเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นความกล้าหาญ! ทันใดนั้น! นางหยิบไม้กระดานขึ้นจากพื้นเพื่อฟาดหยุนเถียนเถียน! เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนต่างตกตะลึง! หยุนเคอเองก็ตื่นตระหนกไม่น้อย! เขาพุ่งเข้าเตะไม่ในมือของหลี่ชุนเกี่ยวอย่างรวดเร็วทันใดนั้นไม้กระเด็นไปไกลทันที! ไม้กระเด็นเข้าชนกำแพงจนแตกละเอียด! หยุนเคอโกรธจนไม่สนใจว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าเป็นหญิงหรือชายเขาเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อของหลี่ชุนเกี่ยวอย่างรุนแรงก่อนจะกระแทกเข้ากำแพงทันที! หลี่ชุนเฉียวได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายราวกับว่ากระดูกซี่โครงหักก่อนจะทรุดลงกับพื้น! และเกิดบาดแผลที่ขาจากการโดนหินกระแทก! หลี่ชุนเกียวรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากจนทนไม่ไหวและร้องครวญครางออกมาทันที! เสียงกรีดร้องของนางทำให้ชาวบ้านตกตะลึงในทันใด! เฉินซูเกินผ่านมาพอดีและเห็นเหตุการณ์ว่าภรรยาของตนกำลังนอนร้องไห้จึงรีบวิ่งเข้าไปพยุงนางและเดินกลับบ้านทันที! เฉินซูเกินคร่ำครวญด้วยสงสารภรรยาขณะที่หลี่ชุนเกียวทุบตีผู้เป็นสามีด้วยความโกรธ! ” เจ้ามันคนสกปรกไร้ประโยชน์! ทนดูผู้อื่นทำร้ายถรรยาของตนจนบาดเจ็บเช่นนี้ได้อย่างไร? ! ทั้งยังไม่ยอมเรียกร้องความยุติธรรมให้ข้าอีก! ไร้ค่านัก! ” เมื่อชาวบ้านเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รู้สึกโล่งใจเพราะไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บรายแรงหรือเสียชีวิต! แม้พวกเขาจะเกลียดชังหลี่ชุนเกียวแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นอยากให้นางเสียชีวิต! เพียงเห็นเหตุการณ์ที่นางถูกจับกะแทกกำแพงและทรุดลงกับพื้นทุกคนก็ต่างรู้แล้วว่าต้องได้รับบาดเจ็บอย่างมากเป็นแน่! ชาวบ้านเริ่มสลายตัวและแยกย้ายกันกลับขณะที่เฉินซูเป็นผู้น่าสงสารยังคงน้อมรับการตำหนิจากภรรยา! เนื่องจากตอนนี้ไม่ใช่ฤดูหนาวและผู้คนสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น ทำให้หยุนเถียนเถียนมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลี่ชุนเกียวกระดูกซี่โครงหัก! นางเกรงว่าหากชีวิตมนุษย์ผู้นี้ต้องสูญสิ้นไปชาวบ้านต้องตำหนิหยุนเคอเป็นแน่! หยุนเถียนเถียนก้าวไปข้างหน้าพลางกล่าวอย่างจริงจัง” ข้าคิดว่ากระดูกซี่โครงของเจ้าหัก…นอนลงเสียเพราะหากกระดูกนี้แทงเข้าไปในหัวใจและปอด…เจ้าอาจเสียชีวิตได้! อย่าโทษหยุนเคอที่ทำเช่นนี้! เพราะทุกคนต่างเห็นว่าเจ้า…หลี่ซุนเกี่ยวเป็นผู้เริ่มเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง! หลี่ชุนเกียวโกรธจนลืมความเจ็บปวดแต่เมื่อได้ยินหยุนเกียนเถียนกล่าวเช่นนั้นนางก็รู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอกขึ้นมาทันที! ” หรือสิ่งที่หญิงผู้นั้นพูดจะเป็นเรื่องจริง?! ” หลี่ชุนเกี่ยวคิดพลางนอนหลงตามที่หยุนเสียนเถียนบอก! ” ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน! ท่านก็เห็นไม่ใช่หรือว่าหยุนเคอทำร้ายข้า! เขาต้องจ่ายค่าทำขวัญให้ข้า! ” หยุนเวียนเถียนแสยะยิ้ม” ข้าไม่น่าเตือนเจ้าเลย! น่าจะปล่อยให้ตายไปเสีย! เจ้าหยิบไม้ขึ้นมาเพื่อตีข้าหากหยุนเคอไม่เข้ามาช่วยข้าก็อาจเป็นอันตรายถึงตาย! เจ้าเป็นคนก่อเรื่องทั้งหมดยังจะกล้าบอกว่าโดนทำร้ายอีกหรือ? ! ” นอกจากเจ้าจะไม่ได้อะไรแล้วยังต้องชดใช้ค่าเสียหายที่ทำทรัพย์สินของข้าพังอีกด้วย! เจ้าจงใจทำร้ายข้า! หยุนเคอต้องทำเช่นนี้เพราะห่วงและโกรธเคืองแทนข้า! ครอบครัวของข้ามีเหตุผลเสมอ! ” หลี่ชุนเกี่ยวพยายามลุกขึ้นนั่งแต่กลับรู้สึกเจ็บหน้าอกอย่ารุนแรงจึงทำได้เพียงนอนนิ่งๆเท่านั้น! ” เฉินซูเกิน…เนื่องจากท่านมีศักดิ์เป็นอาข้าจึงไม่มีคุณสมบัติหรือความเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะสอนท่าน! ท่านอดทนยอมให้นางตำหนิจนเป็นนิสัย! หากยังคงเป็นเช่นนี้ตระกูลเฉินคงได้ตอนรับลูกสะใภ้คนใหม่เป็นแน่! ” เมื่อเฉินซูเกินถูกหยุนเถียนเถียนตำหนิก็รู้สึกไม่พอใจและหันหลังเดินหนีไปทันที! แต่เนื่องจากทั้งสองใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยามานานหลายปีคงจะดีกว่าหากเลือกปกป้องคู่ชีวิตของตน! ป้าจี้เป็นคนใจดีและมีเมตตาเมื่อเห็นผู้คนครครวญบนพื้นด้วยความเจ็บปวดก็ทนไม่ไหว! จึงรีบเดินเข้าไปช่วยนางทันที! หยุนเสียนเถียนมองมาที่จี้ชื่ออย่างเย็นชาและเตือนทันที! ” หมอยังไม่มาปล่อยนางไว้ตรงนั้นก่อนเถิดหากเคลื่อนย้ายมากไปกระดูกซี่โครงอาจพิ่มเข้าปอดและหัวใจซึ่งอาจทำให้นางเสียชีวิตได้! ข้ารู้ว่าป้าเป็นห่วงนางแต่อย่าเข้าไปยุ่งเลยเกรงว่าท่านอาจกลายเป็นคนผิดได้! ” เมื่อป้าจได้ยินดังนั้นก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งอีกเลย! หากเคลื่อนย้ายหลีชุนเกี่ยวอย่างผิดวิธีก็อาจทำให้เสียชีวิตได้! ยิ่งไปกว่านั้นหากเกิดปัญหาอะไรขึ้นนางก็อาจโยนความผิดให้จี้ชื่ออย่างไรเหตุผล! อนึ่งการนอนราบกับพื้นและกรีดร้องไม่ได้หมายความว่าเจ็บปวดเจียนตาย! เดิมทีจี้ชื่อตั้งใจมาช่วยนางเพื่อให้ไม่ต้องนอนราบบนพื้นหินอันแข็งกร้าวแต่กลับโดนหยุนเถียนเถียนหยุดไว้! หลี่ชุนเกียวจึงตะโกนด้วยความไม่พอใจทันที” นังชั้นต่าไร้ปัญญาอยากให้ข้าตายหรืออย่างไร? ! จีชื่อต้องการช่วยข้าแล้วเกี่ยวอะไรกับเจ้า? เหตุใดจึงห้ามนาง? หึ! ไร้หัวใจเสียจริง! ” เห็นเช่นนี้แล้วแสดงว่ายังแข็งแรงดีอยู่! ท่านหัวหน้าหมู่บ้านลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นเสีย! หากนางหายดีโปรดจงดำเนินเรื่องกฎหมายครอบครัวต่อไป! หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง! หากเจ้าทำลายชื่อเสียงของข้า…ข้าก็ต้องเอาคืนและเพราะเจ้าต้องการทำร้ายข้าก็สมควรแล้วที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้! ”

ตอนที่ 221 หยุนเคอลงมือ

” อนึ่งหากข้าปล่อยไป…เจ้าจะรู้สึกขอบคุณจริงๆหรือ? ไม่หรอกนอกจากจะไม่ขอบคุณแล้วยังอาจโกรธแค้นข้ามากยิ่งขึ้นอีกด้วย! อย่างไรก็ตามแม้เจ้าจะไม่ถูกลงโทษในวันนี้แต่ก็ได้สูญเสียทุกอย่างแล้วนับจากนี้ไปจะไม่มีใครเชื่อคำพูดของเจ้าอีก! ”

หยุนเถียนเถียนยิ้มอย่างเย็นชา” เจ้าต้องยอมรับกฎหมายครอบครัวให้ได้! เราต่างต้องอยู่ภายใต้กฎหมายครอบครัวทั้งยี่สิบข้อแต่ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่! หากเจ้ายอมรับไม่ได้ก็ไปที่สำนักราชการกันเถอะไปดูกันว่ากฎหมายครอบครัวหรือกฎหมายของประเทศกันแน่ที่ไร้ความปราณี?! ”

หลี่ชุนเกียวรู้ว่าแม้จะอ้อนวอนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์เพราะหญิงสาวผู้นี้ต้องการใช้นางเพื่อสร้างชื่อเสียงและศักดิ์ศรีให้กับตนเอง! ดังนั้นจึงทำได้เพียงยอมรับและตะโกนด้วยความโกรธ” เจ้าเกิดมาจากแม่ที่ไม่รักษาจารีต! และยังหน้าตาเหมือนหญิงแพศยาเช่นนางอีกด้วยหยุนเคอ…

เจ้าอาจมองทุกสิ่งในแง่ดีได้แต่ไม่ว่าอย่างไรหญิงผู้นี้ก็ไม่เป็นที่พึงปรารถนา! ”

หยุนเถียนเถียนโกรธเป็นอย่างมากที่หลี่ชุนเกี่ยวพูดถึงแม่ของตนเช่นนี้จึงก้าวไปข้างหน้าและเตะท้องของนางอย่างรุนแรงทันที!

” นับจากนี้ไปหากผู้ใดพูดถึงแม่ของข้าในทางที่ไม่ดีอีกข้าจะจัดการที่ละคน! ท่านแม่เปรียบดั่งเมฆาบนนภาเหตุใดจึงต้องดึงนางลงมานินทาให้เสียหาย? ”

เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนในหมู่บ้านต่างตะลึงงันในที่สุดเด็กสาวผู้อ่อนแอก็กล้าลุกขึ้นเพื่อต่อสู้กับหญิงที่เย่อหยิ่งที่สุดในหมู่บ้าน!

เนื่องจากหลีชุนเกียวถูกทำร้ายต่อหน้าผู้คนมากมายจนต้องอับอายทำให้ความโกรธแค้นผุดขึ้นในหัวใจและเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆจนกลายเป็นความกล้าหาญ! ทันใดนั้น! นางหยิบไม้กระดานขึ้นจากพื้นเพื่อฟาดหยุนเถียนเถียน!

เมื่อเห็นดังนั้นทุกคนต่างตกตะลึง! หยุนเคอเองก็ตื่นตระหนกไม่น้อย! เขาพุ่งเข้าเตะไม่ในมือของหลี่ชุนเกี่ยวอย่างรวดเร็วทันใดนั้นไม้กระเด็นไปไกลทันที!

ไม้กระเด็นเข้าชนกำแพงจนแตกละเอียด!

หยุนเคอโกรธจนไม่สนใจว่าบุคคลที่อยู่เบื้องหน้าเป็นหญิงหรือชายเขาเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อของหลี่ชุนเกี่ยวอย่างรุนแรงก่อนจะกระแทกเข้ากำแพงทันที!

หลี่ชุนเฉียวได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายราวกับว่ากระดูกซี่โครงหักก่อนจะทรุดลงกับพื้น! และเกิดบาดแผลที่ขาจากการโดนหินกระแทก!

หลี่ชุนเกียวรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมากจนทนไม่ไหวและร้องครวญครางออกมาทันที!

เสียงกรีดร้องของนางทำให้ชาวบ้านตกตะลึงในทันใด! เฉินซูเกินผ่านมาพอดีและเห็นเหตุการณ์ว่าภรรยาของตนกำลังนอนร้องไห้จึงรีบวิ่งเข้าไปพยุงนางและเดินกลับบ้านทันที!

เฉินซูเกินคร่ำครวญด้วยสงสารภรรยาขณะที่หลี่ชุนเกียวทุบตีผู้เป็นสามีด้วยความโกรธ!

” เจ้ามันคนสกปรกไร้ประโยชน์! ทนดูผู้อื่นทำร้ายถรรยาของตนจนบาดเจ็บเช่นนี้ได้อย่างไร? ! ทั้งยังไม่ยอมเรียกร้องความยุติธรรมให้ข้าอีก! ไร้ค่านัก! ”

เมื่อชาวบ้านเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็รู้สึกโล่งใจเพราะไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บรายแรงหรือเสียชีวิต!

แม้พวกเขาจะเกลียดชังหลี่ชุนเกียวแต่ก็ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นอยากให้นางเสียชีวิต!

เพียงเห็นเหตุการณ์ที่นางถูกจับกะแทกกำแพงและทรุดลงกับพื้นทุกคนก็ต่างรู้แล้วว่าต้องได้รับบาดเจ็บอย่างมากเป็นแน่!

ชาวบ้านเริ่มสลายตัวและแยกย้ายกันกลับขณะที่เฉินซูเป็นผู้น่าสงสารยังคงน้อมรับการตำหนิจากภรรยา!

เนื่องจากตอนนี้ไม่ใช่ฤดูหนาวและผู้คนสวมเสื้อผ้าน้อยชิ้น

ทำให้หยุนเถียนเถียนมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลี่ชุนเกียวกระดูกซี่โครงหัก!

นางเกรงว่าหากชีวิตมนุษย์ผู้นี้ต้องสูญสิ้นไปชาวบ้านต้องตำหนิหยุนเคอเป็นแน่!

หยุนเถียนเถียนก้าวไปข้างหน้าพลางกล่าวอย่างจริงจัง” ข้าคิดว่ากระดูกซี่โครงของเจ้าหัก…นอนลงเสียเพราะหากกระดูกนี้แทงเข้าไปในหัวใจและปอด…เจ้าอาจเสียชีวิตได้! อย่าโทษหยุนเคอที่ทำเช่นนี้! เพราะทุกคนต่างเห็นว่าเจ้า…หลี่ซุนเกี่ยวเป็นผู้เริ่มเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง!

หลี่ชุนเกียวโกรธจนลืมความเจ็บปวดแต่เมื่อได้ยินหยุนเกียนเถียนกล่าวเช่นนั้นนางก็รู้สึกเจ็บบริเวณหน้าอกขึ้นมาทันที!

” หรือสิ่งที่หญิงผู้นั้นพูดจะเป็นเรื่องจริง?! ” หลี่ชุนเกี่ยวคิดพลางนอนหลงตามที่หยุนเสียนเถียนบอก! ” ท่านหัวหน้าหมู่บ้าน! ท่านก็เห็นไม่ใช่หรือว่าหยุนเคอทำร้ายข้า! เขาต้องจ่ายค่าทำขวัญให้ข้า! ” หยุนเวียนเถียนแสยะยิ้ม” ข้าไม่น่าเตือนเจ้าเลย! น่าจะปล่อยให้ตายไปเสีย! เจ้าหยิบไม้ขึ้นมาเพื่อตีข้าหากหยุนเคอไม่เข้ามาช่วยข้าก็อาจเป็นอันตรายถึงตาย! เจ้าเป็นคนก่อเรื่องทั้งหมดยังจะกล้าบอกว่าโดนทำร้ายอีกหรือ? ! ” นอกจากเจ้าจะไม่ได้อะไรแล้วยังต้องชดใช้ค่าเสียหายที่ทำทรัพย์สินของข้าพังอีกด้วย! เจ้าจงใจทำร้ายข้า! หยุนเคอต้องทำเช่นนี้เพราะห่วงและโกรธเคืองแทนข้า! ครอบครัวของข้ามีเหตุผลเสมอ! ” หลี่ชุนเกี่ยวพยายามลุกขึ้นนั่งแต่กลับรู้สึกเจ็บหน้าอกอย่ารุนแรงจึงทำได้เพียงนอนนิ่งๆเท่านั้น! ” เฉินซูเกิน…เนื่องจากท่านมีศักดิ์เป็นอาข้าจึงไม่มีคุณสมบัติหรือความเป็นผู้ใหญ่มากพอที่จะสอนท่าน! ท่านอดทนยอมให้นางตำหนิจนเป็นนิสัย! หากยังคงเป็นเช่นนี้ตระกูลเฉินคงได้ตอนรับลูกสะใภ้คนใหม่เป็นแน่! ” เมื่อเฉินซูเกินถูกหยุนเถียนเถียนตำหนิก็รู้สึกไม่พอใจและหันหลังเดินหนีไปทันที! แต่เนื่องจากทั้งสองใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยามานานหลายปีคงจะดีกว่าหากเลือกปกป้องคู่ชีวิตของตน!

ป้าจี้เป็นคนใจดีและมีเมตตาเมื่อเห็นผู้คนครครวญบนพื้นด้วยความเจ็บปวดก็ทนไม่ไหว! จึงรีบเดินเข้าไปช่วยนางทันที!

หยุนเสียนเถียนมองมาที่จี้ชื่ออย่างเย็นชาและเตือนทันที! ” หมอยังไม่มาปล่อยนางไว้ตรงนั้นก่อนเถิดหากเคลื่อนย้ายมากไปกระดูกซี่โครงอาจพิ่มเข้าปอดและหัวใจซึ่งอาจทำให้นางเสียชีวิตได้! ข้ารู้ว่าป้าเป็นห่วงนางแต่อย่าเข้าไปยุ่งเลยเกรงว่าท่านอาจกลายเป็นคนผิดได้! ” เมื่อป้าจได้ยินดังนั้นก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่งอีกเลย!

หากเคลื่อนย้ายหลีชุนเกี่ยวอย่างผิดวิธีก็อาจทำให้เสียชีวิตได้! ยิ่งไปกว่านั้นหากเกิดปัญหาอะไรขึ้นนางก็อาจโยนความผิดให้จี้ชื่ออย่างไรเหตุผล! อนึ่งการนอนราบกับพื้นและกรีดร้องไม่ได้หมายความว่าเจ็บปวดเจียนตาย!

เดิมทีจี้ชื่อตั้งใจมาช่วยนางเพื่อให้ไม่ต้องนอนราบบนพื้นหินอันแข็งกร้าวแต่กลับโดนหยุนเถียนเถียนหยุดไว้!

หลี่ชุนเกียวจึงตะโกนด้วยความไม่พอใจทันที” นังชั้นต่าไร้ปัญญาอยากให้ข้าตายหรืออย่างไร? ! จีชื่อต้องการช่วยข้าแล้วเกี่ยวอะไรกับเจ้า? เหตุใดจึงห้ามนาง? หึ! ไร้หัวใจเสียจริง! ” เห็นเช่นนี้แล้วแสดงว่ายังแข็งแรงดีอยู่! ท่านหัวหน้าหมู่บ้านลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นเสีย! หากนางหายดีโปรดจงดำเนินเรื่องกฎหมายครอบครัวต่อไป! หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง! หากเจ้าทำลายชื่อเสียงของข้า…ข้าก็ต้องเอาคืนและเพราะเจ้าต้องการทำร้ายข้าก็สมควรแล้วที่ได้รับบาดเจ็บเช่นนี้! ”