ตอนที่ 14 : เซียนแห่งวิถีกระบี่

โจวฉวนจีพาเจียงฉือน้อยไปยังส่วนลึกของหุบเขา เธอรู้สึกหวาดกลัวขณะที่จับมือเขาไว้แน่น

ในเวลาเดียวกัน นายหญิง 7 ราตรีก็ลงถึงพื้น

นางถอนหายใจยาว ๆ พลางใช้มือขวากุมหน้าท้องเอาไว้ เลือดยังคงไหลออกมาผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วอย่างไม่มีที่สิ้นสุด และดูเหมือนว่านางจะเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

โจวฉวนจีหันไปมองเจียงฉือน้อย ก่อนที่เขาจะกลอกตาไปทางซ้ายและขวา

ซึ่งหมายความว่า “ข้ากำลังจะไปสู้ เจ้าไปหาที่ซ่อนซะ”

เจียงฉือน้อยขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย และถามเป็นนัย ๆ ว่าเขาแน่ใจหรือว่าจะชนะ

เขาพยักหน้าให้ก่อนจะหันกลับไปหานายหญิง 7 ราตรี

นายหญิง 7 ราตรีตั้งใจว่าจะรักษาตัวเองก่อนที่จะจับทั้ง 2 แต่เมื่อนางเห็นท่าทางของโจวฉวนจี นางก็หัวเราะออกมา

เสียงหัวเราะของนางเต็มไปด้วยจิตสังหาร พร้อม ๆ กับเยาะเย้ยศัตรู

“นี่เจ้าหนู เจ้าคิดว่าจะจัดการข้าได้แค่เพราะข้าบาดเจ็บอย่างงั้นน่ะหรอ?” นายหญิง 7 ราตรีกล่าว และหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่แสนเย็นชา นางไม่เคยทำกับโจวฉวนจีเหมือนเด็กธรรมดาเลยสักครั้ง

เพราะเด็กธรรมดาที่ไหนจะมีวรยุทธระดับรักษาปราณขั้นที่ 8 ได้ตั้งแต่อายุ 4 ขวบล่ะ?

อย่างไรเสีย ไม่ว่าภูมิหลังของเขาจะเป็นปริศนาสักแค่ไหน เขาก็ต้องตายที่นี่ในวันนี้อย่างแน่นอน!

นางหยิบแส้สีดำยาวซึ่งปกคลุมไปด้วยหนามอันแหลมคมราวกับเหล็กไนของหางแมงป่องจำนวนนับไม่ถ้วนออกมา

โจวฉวนจีรู้สึกกังวลอยู่ภายในใจ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมา

นอกเหนือจากปีศาจระดับต่ำกับพวกสัตว์ป่าแล้ว นี่นับว่าเป็นการต่อสู้แบบจริง ๆ จัง ๆ ครั้งแรกของเขา

ดาบคลื่นเหมันต์ปรากฎขึ้นบนมือขวาของเขา ออร่าเย็นยะเยือกหลั่งไหลออกมาตามใบดาบ และมันดึงดูดความสนใจของนายหญิง 7 ราตรีเป็นอย่างมาก

“ช่างเป็นดาบที่งดงามอะไรอย่างนี้!”

“นี่เจ้าหนู ข้าไม่เคยคิดเลย ว่าคนอย่างเจ้าจะมีวัตถุวิเศษที่ทั้งน่าหลงใหล และมีความสามารถสูงขนาดนี้ แต่อีกไม่นาน เดี๋ยวมันก็จะเป็นของข้าแล้ว” นายหญิง 7 ราตรีพูดพลางหัวเราะคิกคักอย่างน่าสยดสยอง

นางคิดว่า โจวฉวนจีต้องเป็นบุตรจากตระกูลที่ยิ่งใหญ่อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่มีทางที่จะมีพรสวรรค์มากขนาดนี้ และเป็นเจ้าของดาบแบบนั้นได้หรอก

ฆ่าแล้วชิงสมบัติมา!

นั่นเป็นสิ่งที่กลุ่ม 17 อสูรวายุทองคำทำมาโดยตลอด!

โจวฉวนจีเดินไปหานางและถามว่า “แล้วพรรคพวกของเจ้าหายไปไหนหมดล่ะ?”

“เดี๋ยวพวกเขาก็มาแล้ว” นายหญิง 7 ราตรีพูดพลางยิ้ม

นางยิ้มให้ขณะที่คิดอยู่ภายในใจ ไอเด็กเวรนี่ต้องการหลอกให้นางเปิดเผยความจริงงั้นหรอ?

และโจวฉวนจีก็โจมตีทันทีที่นางพูดจบ

8 ก้าวทะลวงกระบี่!

โจวฉวนจีเคลื่อนไหวในพริบไปไกลกว่า 10 เมตรในแต่ละก้าว แค่เพียง 3 ก้าวเขาก็มาถึงเบื้องหน้านายหญิง 7 ราตรีแล้ว

ด้วยดาบในมือขวาของเขา เขาเตะนางด้วยขาซ้าย และแทงไปที่นายหญิง 7 ราตรีราวกับนกกระเรียนขาวที่กำลังล่าปลา

สีหน้าของนายหญิง 7 ราตรีซีดลง ก่อนที่นางจะใช้แซ่ฟาดไปทางเขาทันที

โจวฉวนจีเคลื่อนไหวร่างกายเล็ก ๆ ของเขาด้วย 8 ก้าวทะลวงกระบี่และหลบการโจมตีของนางได้อย่างง่ายดาย เขาพุ่งไปยังด้านหลังของนายหญิง 7 ราตรีก่อนจะแทงดาบใส่นาง

ถึงแม้ว่านางจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังเป็นจอมยุทธระดับบัวภายในอยู่ดี และแม้ว่านางจะตกใจในความสามารถที่แท้จริงของเขา แต่ก็ยังคงไว้ซึ่งความเยือกเย็น

นางกระโดดหลบการโจมตีของเขาได้อย่างง่ายดาย ก่อนจะฟาดแส้ใส่เขาทันทีจนเสียงลั่นราวกับฟ้าผ่า

การตอบสนองของโจวฉวนจียังช้ากว่านางนัก เขาโดนแส้ฟาดเข้าที่แขนขวาและเริ่มรู้สึกเจ็บจนชา หนามพิษฉีกกระชากเสื้อผ้าของเขารวมถึงชิ้นเนื้อออกมาด้วย เขาแทบจะเป็นลมจากความเจ็บปวดที่เจ็บจี๊ดถึงหัวใจ

ดาบคลื่นเหมันต์หลุดออกจากมือ และตกลงสู่พื้นส่งเสียงดังแกร๊ง

โจวฉวนจีกลิ้งถอยหลังออกห่างนายหญิง 7 ราตรีทันที

นายหญิง 7 ราตรียิ้มเยาะก่อนจะพูดขึ้น “เจ้าหนูน้อย จอมกระบี่เขาไม่ปล่อยดาบตัวเองออกจากมือกันหรอกนะ เอาละ ทีนี้…”

โจวฉวนจียกมือซ้ายขึ้นมาและดาบมังกรสีชาดก็ปรากฏ

รอยยิ้มของนายหญิง 7 ราตรีก็หายไปโดยพลัน

เจียงฉือน้อยที่คอยมองอยู่ห่าง ๆ ก็รู้สึกกังวลมากเมื่อเห็นว่าโจวฉวนจีบาดเจ็บ

เธอรู้สึกผิดมาก ถ้าเธอแข็งแกร่งกว่านี้ก็คงจะช่วยเขาได้บ้าง

ด้วยดาบมังกรสีชาดในมือ โจวฉวนจีก็พุ่งเข้าไปอีกครั้ง

“ระดับของดาบเล่มนี้สูงกว่าดาบเล่มเมื่อกี้นี่…”

สายตาของนายหญิง 7 ราตรีจ้องมองไปยังดาบมังกรสีชาด

โจวฉวนจีใช้จิตดาบกระเรียนขาว และร่างกายของเขาก็ราวกับกลายเป็นนกกระเรียนขาว ด้วย 8 ก้าวทะลวงกระบี่ที่ช่วยพยุงในแต่ละก้าวของเขา เขาก็เริ่มโจมตีและหลบหลีกไปมา ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วไม่มีที่สิ้นสุดไปรอบ ๆ นายหญิง 7 ราตรี

นายหญิง 7 ราตรีรู้สึกประหลาดใจสุด “ช่างเป็นการเคลื่อนไหวที่น่าทึ่งซะจริง! ถ้าข้าได้เรียนรู้วิชานี้ล่ะก็…”

ภายในใจของนางลุกเป็นไฟ และนางก็ตระหนักได้ในทันทีว่าเจ้าเด็กเหลือขอนั่นมันเต็มไปด้วยสมบัติมากมาย

ข้ากำลังจะรวยแน่ ๆ แล้วคราวนี้!

นางหลบการโจมตีของเขาอีกครั้ง และหันกลับมาฟาดแส้ใส่แขนซ้ายของเขาอย่างจัง โจวฉวนจีร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเสียการควบคุมดาบมังกรสีชาดออกจากมือ

เขาถอยกลับมาทันที แขนทั้งสองข้างของเขาห้อยต่องแต่งและโชกไปด้วยเลือด ท่าทางจะทรมาณเป็นอย่างมาก

“เจ้าหนูน้อย เจ้าเผลอทิ้งดาบอีกแล้วนะ”

นายหญิง 7 ราตรีค่อย ๆ เดินส่ายสะโพกมาหาโจวฉวนจี พร้อมทั้งรอยยิ้มขี้เล่นที่ปรากฎขึ้นบนใบหน้า

ด้วยมือทั้งสองข้างที่บาดเจ็บหนักแบบนั้น เจ้ายังจะใช้ดาบได้อีกรึเปล่านะ?

แค่ดาบ 2 เล่มก็มากพอแล้ว อย่าบอกนะว่าเจ้ายังจะมีเล่มที่ 3 อีก?

และทันใดนั้นเอง!

ดาบชโลมโลหิตก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าเขาทันที และชี้ปลายดาบไปทางนายหญิง 7 ราตรี

นายหญิง 7 ราตรีหยุดลง และสายตาของนางก็จับจ้องไปที่ดาบทันที ดาบชโลมโลหิตที่เล็งไปยังนางทำให้นางเสียวสันหลังวาบ

“นี่มันดาบอะไรกัน?” นายหญิง 7 ราตรีเผลอร้องออกมา ไอเด็กเวรนี่มันมีดาบกี่เล่มกันแน่?

ฟึบ!

ดาบชโลมโลหิตพุ่งทะยานไปยังนายหญิง 7 ราตรี เสียงบินผ่านอากาศสนั่นลั่นก่อนจะพุ่งมาตรงมาข้างหน้านางทันที

นางจะเอียงหัวหลบตามสัญชาตญาณ แต่แก้มของนางก็ยังโดนบาดจนเลือดไหลออกมาอยู่ดี

นางตกใจมาก ดาบนี่มันเร็วสุด ๆ!

ข้าจะช้ากว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว!

จิตสังหารของนางปะทุขึ้นมาทันที นางกำแส้สีดำในมือไว้แน่น และตัดสินใจว่าจะไม่เล่นกับเขาอีกต่อไป

ฟึบ! ฟึบ!

เสียงตัดผ่านอากาศดังขึ้นถึง 2 ครั้ง ก่อนที่คอและอกของนางจะถูกแทงจนทะลุ

นางสิ้นชีพลงในทันที

ตอนที่นางตายก็ยังคงไว้ซึ่งใบหน้าที่น่าขนลุก

ดาบมังกรสีชาดและดาบคลื่นเหมันต์บินกลับมาหาเขา และลอยอยู่เหนือหัว

โจวฉวนจีหายใจหอบ เขาตั้งใจทิ้งดาบลงเพื่อหาช่องว่างที่จะฆ่านางอย่างในตอนนี้ยังไงล่ะ!

ผลจากการที่ดาบชโลมโลหิตทำให้นายหญิง 7 ราตรีตกใจ จึงทำให้เขาหาช่องโหว่ในการใช้ดาบมังกรสีชาดและดาบคลื่นเหมันต์โจมตีไปที่นางได้อย่างเด็ดขาด และการสวนกลับอย่างฉับพลันของเขาก็สำเร็จ !

โชคดีที่นายหญิง 7 ราตรีบาดเจ็บสาหัสมาก่อนแล้ว ไม่เช่นนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมดก็จะสูญเปล่าทันที

ในกรณีที่นายหญิง 7 ราตรียังไม่ตายจริง ๆ โจวฉวนจีก็จะใช้ดาบชโลมโลหิตแทงนางซ้ำอีกครั้ง และหลังจากที่เขาแน่ใจว่านางตายแล้วก็เดินจากไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ดาบชโลมโลหิตได้ดูดซับเลือดของนายหญิง 7 ราตรี อาการบาดเจ็บของเขาก็ฟื้นขึ้นมาเล็กน้อย

สุดยอดไปเลย!

เขารีบเอาแหวนเก็บของและถุงเก็บของของนายหญิง 7 ราตรีมา จากนั้นเขาก็เก็บดาบในตำนานก่อนจะเดินไปหาเจียงฉือน้อย

เจียงฉือน้อยรีบวิ่งไปหาและช่วยพยุงเขาทันที

“ให้ข้ารักษาบาดแผลเจ้าก่อนนะ อย่าพึ่งขยับตัวมากเลย”

เจียงฉือน้อยร้องออกมาด้วยความกังวล เธอโทษตัวเองเมื่อเห็นสภาพที่น่าสงสารของโจวฉวนจี

ถ้ามันไม่ใช่เพราะหนี้ของคุณยายเธอ เขาก็คงจะไม่ต้องออกมาเร่ร่อนกับเธอแบบนี้แน่

โจวฉวนจีส่ายหัวก่อนจะพูดขึ้น “ก่อนอื่นเราต้องรีบออกจากที่นี่ก่อน เผื่อพรรคพวกของนางจะไล่ตามทัน”

เจียงฉือน้อยไม่เถียงและยอมเชื่อฟังแต่โดยดี

1 ชั่วโมงต่อ

เงาหนึ่งกำลังยืนอยู่บนดาบบินเข้ามาในหุบเขา คน ๆ นั้นคือ จางเถียนเจียน แม่ทัพแห่งอาณาจักรเหมันต์แดนใต้นั่นเอง

บนตัวของจางเถียนเจียนมีคราบเลือดที่เกิดจากการต่อสู้อย่างดุเดือดด้วยเช่นกัน เมื่อเขาเห็นร่างไร้วิญญาณของนายหญิง 7 ราตรี เขาก็ขมวดคิ้ว

เขาร่อนลงข้างนายหญิง 7 ราตรีก่อนจะพบว่ากระเป๋าเก็บของนั้นได้หายไป และสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที

“ไข่ของวิหคมังกรทั้ง 2 ใบหายไปแล้ว”

กลุ่ม 17 อสูรวายุทองคำถูกกำจัดจนหมดสิ้นด้วยน้ำมือของเขาเพียงคนเดียว แต่ก่อนหน้านั้นนายหญิง 7 ราตรีก็ขโมยไข่ของวิหคมังกรมาจากพรรคพวกก่อนจะหนีออกมา

แล้วใครจะไปคิดว่าพอนางคนนี้หนีออกมาได้แล้วจะถูกคนอื่นฆ่าต่อน่ะ?

จางเถียนเจียนเริ่มสำรวจบาดแผลของนายหญิง 7 ราตรี และสีหน้าของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง

“บาดแผลที่คอและอกของนางมันประณีตมาก แล้วยังมีบาดแผลรอยดาบบนร่างกายของนางอีก… คู่ต่อสู้ของนางต้องเป็นเซียนแห่งวิถีกระบี่แน่นอน!”

“ไม่มีร่องรอยการใช้ปราณกระบี่หลงเหลือเลย เป็นไปได้มั้ยว่าฝ่ายตรงข้ามจะใช้จิตแห่งดาบน่ะ?็น”

“การสังหารจอมยุทธระดับบัวภายในโดยไม่ใช่ปราณกระบี่เลยเนี่ยนะ ต่อให้นางจะบาดเจ็บสาหัส แต่ก็ยังเป็นถึงจอมยุทธระดับบัวภายในเลยนะ… บางทีระดับความเชี่ยวชาญในวิถีแห่งดาบของเขาอาจจะมากกว่าข้าอีกก็ได้ …” จางเถียนเจียนบ่นพึมพำกับตนเองก่อนจะทำสีหน้าบูดบึ้ง

หากเป็นเซียนที่ทรงพลังถึงขนาดนั้นเอาไข่วิหคมังกรไป แล้วเขาจะไปชิงกลับมาได้อย่างไร?

ยังไงซะเขาก็บาดเจ็บสาหัสอยู่เช่นกัน