ตอนที่ 2 : การตื่นขึ้น!

ไม่แน่ใจนักว่าเวลาผ่านไปเท่าไรแล้ว โจวฉวนจีค่อย ๆ ฟื้นสติกลับมา เมื่อเขาลืมตาขึ้น ความทรงจำมากมายก็ไหลท่วมท้นเข้ามาในจิตใจเขาราวกับคลื่นน้ำจนทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก

เขายันร่างเล็ก ๆ ของเขาขึ้นมาก่อนจะพบว่าตนนั่งอยู่บนเตียงไม้โดยมีกองเสื้อผ้าอยู่ข้างเตียง

จากลักษณะแล้วที่นี่เป็นกระท่อมไม้หลังหนึ่งที่ขนาดพื้นที่เพียงพอแค่สำหรับเตียงไม้และโต๊ะไม้เท่านั้น

และบนโต๊ะไม้มีเพียงแค่เหยือกน้ำและจานกระเบื้องที่บิ่น 2 ใบเท่านั้น

รอบ ๆ กระท่อมนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้เขียวขจี และเมื่อมองออกไปก็พบกับภูเขาและป่าที่ทอดยาวออกไป

โจวฉวนจีส่ายหัวก่อนจะถามภายในใจว่า “ระบบยอดดาบในตำนานหรอ?”

เขายังคงจำได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เขาจะหมดสติไป หรือนี่อาจจะเป็นโปรแกรมโกงที่สวรรค์ได้มอบให้เขานะ?

ในชีวิตก่อนหน้านั้น เขาได้อ่านนิยายมามากมาย จึงทำให้เขาเข้าใจได้ว่าระบบที่ว่านั้นหมายถึงอะไร

มันก็เหมือนกับเกมที่ต้องเล่นคนเดียว

ขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกคุ้นเคยกับอะไรบางอย่างที่เรียกว่า “ยอดดาบในตำนาน”

ราวกับว่าเขาเคยได้ยินมาจากที่ไหนมาก่อน

“นายท่าน คำสั่งของท่านคืออะไร?”

เสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นภายในจิตใจเขา

“ไอระบบยอดดาบในตำนานนี่มาได้ยังไง? แล้วมันทำอะไรได้บ้าง?” เขาเริ่มถามอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเขาเริ่มแสดงออกถึงความคาดหวังอย่างควบคุมไม่ได้

“ระบบยอดดาบในตำนานนั้นคือ ลิขิตสวรรค์ ตั้งแต่โลกได้ถือกำเนิดขึ้นมา กฎ 3000 ข้อก็ได้ถูกบัญญัติขึ้น และกฎ 3000 ข้อนั้นจะนำไปสู่วิถีสวรรค์ แต่ที่เหนือยิ่งกว่ากฎเหล่านั้น ก็คือความไม่แน่นอนที่เรียกว่า ลิขิตสวรรค์”

“และในตอนนี้ ลิขิตสวรรค์ตั้งแต่ถือกำเนิดโลกนั้นก็ได้หลอมรวมเข้ากับร่างกายของเจ้าของดาบ ซึ่งมันได้ไปกระตุ้นโปรแกรมยอดดาบในตำนานที่คุณได้สร้างเอาไว้ในชีวิตก่อนหน้า ดังนั้นแล้วโปรดเรียกผมว่า จิตวิญญาณแห่งดาบ”

“ผมนั้นไม่มีเจตจำนงเป็นของตนเอง ผมเป็นเพียงโปรแกรมสนับสนุนที่ถูกคุณสร้างขึ้นมา โดยมีจุดประสงค์เพื่อดูแลเจ้าของดาบเท่านั้น” เสียงหุ่นยนต์ได้ตอบกลับ โจวฉวนจีรู้สึกตกใจในสิ่งที่ได้ยิน

อะไรนะ?!

เพราะงี้นี่เอง!

โจวฉวนจีเริ่มรู้สึกตัวและตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

ในชีวิตก่อนเขานั้นเคยเป็นโปรแกรมเมอร์ ในตอนที่เขากำลังเล่นเกมแฟนตาซีกำลังภายในที่ต้องเล่นคนเดียวอยู่นั้น เขาก็รู้สึกว่าการที่จะเพิ่มเลเวลและเก่งขึ้นได้นั้นมันยากเกินไป ดังนั้นแล้วเขาถึงได้สร้างโปรแกรมยอดดาบในตำนานขึ้นมา

ใช่แล้ว

มันคือโปรแกรมโกงยังไงล่ะ!

โปรแกรมนี้ทำให้เขาสามารถสุ่มดาบอะไรก็ได้ในเกมขึ้นมาได้ เพราะตัวละครที่เขาเล่นคือจอมกระบี่นั่นเอง

ไม่เพียงแค่นั้น เขายังสามารถใช้วิชาดาบใด ๆ ก็ได้ และสามารถปั้มเลเวลไปได้จนถึงระดับสูงสุด ตราบเท่าที่เขายังคงฝึกฝนทุก ๆ กระบวนท่าของดาบอย่างต่อเนื่อง ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องเข้าถึงในระดับที่ลึกหรือใช้ของวิเศษอะไร

และตอนนี้โปรแกรมยอดดาบในตำนานก็กลายมาเป็นของจริงและกลายมาเป็นระบบของเขาไปแล้ว ไม่ใช่ว่านี่หมายความว่าเขาจะสามารถกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดได้อย่างงั้นหรือ?

และจู่ ๆ ก็มีข้อความจำนวนหนึ่งที่มีแต่เขาคนเดียวที่เห็นปรากฎขึ้นต่อหน้า

เจ้าของดาบ : โจวฉวนจี

สายเลือด : สายเลือดแห่งจักรวรรดิโจวที่ยิ่งใหญ่

ระดับจอมยุทธ : ไม่มี

วิชาลมปราณ : ไม่มี

วิชาดาบ : ไม่มี

ทักษะพิเศษ : ไม่มี

ดาบ : [ ระดับเงิน ] ดาบมังกรสีชาด

…

นี่คือข้อมูลทั้งหมดของฉันงั้นหรอ?

เดี๋ยวก่อนนะ!

แล้วไอระดับเงินที่อยู่ข้างหน้าดาบมังกรสีชาดนี่มันหมายถึงอะไรน่ะ?

เขาหรี่ตามองด้วยความสับสน

“แม้ว่าระบบยอดดาบในตำนานนั้นจะเกิดมาจากโปรแกรมยอดดาบในตำนานที่คุณได้สร้างขึ้น แต่มันก็ได้สร้างดาบในตำนานจำนวนนับไม่ถ้วนขึ้นมาด้วยตัวของมันเองและได้แบ่งประเภทของดาบในระดับต่าง ๆ ไว้ ซึ่งปัจจุบันสามารถมอบระดับของดาบให้ได้เพียงแค่ระดับแร่ธรรมดา ระดับเหล็ก ระดับสัมฤทธิ์ ระดับเงิน ระดับทอง ระดับอเมทิสต์ และระดับทองรุ่งโรจน์ โดยระดับที่เหนือกว่านั้นยังไม่สามารถมอบให้ได้ เนื่องจากเจ้าของดาบยังอ่อนแอเกินไป” จิตวิญญาณแห่งดาบอธิบาย

โจวฉวนจีกลืนน้ำลายเมื่อได้ยิน

นี่มันเจ๋งไปเลย!

ดาบมังกรสีชาดที่มีระดับเงินเนี่ยมันจะเป็นอุปกรณ์แบบไหนกันนะ?

เดี๋ยวก่อนสิ!

แล้วดาบมังกรสีชาดของฉันอยู่ไหนล่ะ?

ทันทีที่เขาคิด ดาบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาก่อนจะลอยมาอยู่บนเตียง

นี่มันดาบมังกรสีชาด!

ความยาวของดาบมังกรสีชาดนั้นสูงถึง 4 ฟุต หรือยาวประมาณ 1.3-1.4 เมตรเลยทีเดียว ทั้งตัวของดาบนั้นเป็นสีแดงเข้ม และกลางใบดาบมีลวดลายมังกรถูกแกะสลักไว้อยู่ นอกจากนี้ที่ด้ามจับดาบยังดูเหมือนกับเขี้ยวมังกรที่ดุร้าย

ดวงตาของเขาเปร่งประกายเมื่อได้เห็นดาบที่ปรากฏขึ้น โครตเจ๋ง!

และข้อความที่มีแต่เขาคนเดียวที่เห็นได้ก็ได้ปรากฎขึ้น

ชื่อดาบ : ดาบมังกรสีชาด

ระดับ : เงิน

คำอธิบาย : ดาบระดับเงินในตำนานซึ่งมีจิตวิญญาณมังกรสีชาดสถิตอยู่ เมื่อถูกใช้งาน พลังของมันจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

…

เขาจำไม่ได้ว่ามีสุดยอดดาบในตำนานในโปรแกรมยอดดาบในตำนานที่เขาเคยสร้างไว้ในชีวิตก่อนหน้านี้หรือไม่เพราะข้อมูลในเกมนั้นมีมากจนเกินไป

แต่ตอนนี้เขาค้นพบว่าตนเองสามารถควบคุมดาบมังกรสีชาดได้ราวกับควบคุมแขนตนเอง ดาบจะลอยไปมาตามที่เขาต้องการ มันช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ

“แล้วฉันจะซ่อนมันยังไง?” โจวฉวนจีสงสัย เพราะเด็กอายุ 2 ขวบคงไม่สามารถเก็บดาบแบบนี้ไว้ได้

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ ดาบมังกรสีชาดก็หายไป

“ระบบนี้ประกอบไปด้วยสุดยอดช่องเก็บของซึ่งสามารถเก็บสิ่งใดก็ได้นอกจากสิ่งมีชีวิต ลักษณะของมันจะคล้ายกับกระเป๋าเก็บของที่สามารถซ่อนสิ่งของไว้ได้ในพื้นที่อิสระ” จิตวิญญาณแห่งดาบตอบกลับ

เขารู้สึกทึ่ง มันช่างสะดวกสบายซะจริง

“แล้วท่านจะรับวิชาดาบกระเรียนขาวหรือไม่?”

“มันแน่อยู่แล้ว!”

เขาตอบทันทีอย่างไม่ลังเล เขาจะต้องแข็งแกร่งพอที่จะแก้แค้นให้ได้

ในฐานะเจ้าชายแห่งจักรวรรดิ์โจว โจวฉวนจีก็พอจะเคยได้ยินเกี่ยวกับแต่ละระดับของจอมยุทธมาบ้าง

เรียงลำดับจากต่ำสุดไปสูงสุด ระดับรักษาปราณ ระดับสร้างรากฐาน ระดับบรรลุญาณ ระดับบัวภายใน ระดับผุดวิญญาณ ระดับราศีกำเนิด ระดับราศีคาดการณ์ ระดับขัดเกลาวิญญาณ เเละระดับนิพพาน

และแต่ละขั้นจะมีทั้งหมดสิบระดับ ซึ่งพ่อของเขา จักรพรรดิ์เหยียนแห่งโจว ได้บรรลุจนถึงระดับนิพพาน นั่นจึงทำให้เขาสามารถมีความสุขกับชีวิตได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและกล่าวได้ว่าเป็นเซียนเทพ

ดินแดนที่เขาเคยอยู่นั้นมีชื่อเรียกว่า เขตรกร้างเเดนเหนือ มีบ้านและอาณาจักรมากมายกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ และเหนืออาณาจักรเหล่านั้นนั่นคือ จักรวรรดิ์ ในเขตแดนทางตะวันออกนั้นมีจักรวรรดิ์ของมนุษย์อยู่ทั้งหมด 7 แห่ง โดยมหาจักรวรรดิ์โจวนั้นเป็นจักรวรรดิ์อันดับต้น ๆ ที่ครั้งหนึ่งในอดีตเคยเป็นอันดับหนึ่งในช่วงยุคทอง

ถ้าโจวฉวนจีไม่มีระบบยอดดาบในตำนาน นอกเสียจากเค้าจะบังเอิญโชคดีจริง ๆ ที่สามารถท้าทายอำนาจสวรรค์ได้ มันก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะต่อกรกับจักรพรรดิ์เหยียนแห่งโจว ไม่แม้กระทั่งจะสามารถเข้าถึงตัวได้ด้วยซ้ำ

และไม่ใช่ว่าใครก็สามารถเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิ์ได้ จักพรรดิ์นั้นเปรียบดั่งเทพสวรรค์ที่อาศัยอยู่บนโลกมนุษย์ คนธรรมดา ๆ ทั่วไปก็ทำได้แค่มองจากที่ไกล ๆ เท่านั้น

ทันใดนั้น ความทรงจำก็ถามโถมเข้ามาในจิตใจเขาจนทำให้เขาต้องหลับตาลง

ภายในจิตใจนั้น เขาเห็นเงาที่กำลังฝึกฝนดาบอยู่ ร่างกายของเขานั้นเหมือนกับกระเรียนขาว ทั้งพลิ้วไหวและสง่างาม

และไม่นานเขาก็เข้าใจได้ว่าความทรงจำนี้คืออะไร

มันคือ กระบวนท่าดาบกระเรียนขาว 3 รูปแบบ

รูปแบบที่หนึ่ง กระบวนท่ากระเกรียน

รูปแบบที่สอง กระเรียนสยายปีก

รูปแบบที่สาม กระเรียนวาดสวรรค์

เขาได้จดจำในทุก ๆ รูปแบบ

ในโลกแห่งนี้นั้น จอมกระบี่มีสถานะทางสังคมที่สูง เพราะดาบนั้นเปรียบเสมือนราชาท่ามกลางศาสตราวุธทั้งหมด!

อย่างไรก็ตาม วิชาดาบนั้นฝึกฝนได้ยากยิ่งนัก ในแต่ละระดับของวิชาดาบต้องใช้ความเข้าใจอย่างถ่องแท้ แม้จะเป็นวิชาเดียวกัน แต่พลังทำลายล้างก็จะแตกต่างกันไปตามแต่ความเข้าใจในวิชาของจอมกระบี่คนนั้น ๆ

อย่างไรก็ตาม!

โจวฉวนจีนั้นมีระบบยอดดาบในตำนานอยู่!

เมื่อตอนที่เขาได้ออกแบบยอดดาบในตำนาน เขาได้สร้างทางลัดในการเรียนรู้วิชาดาบไว้ด้วย

เขาเพียงแค่ต้องฝึกฝนการเคลื่อนไหวของวิชาดาบกระเรียนขาวจำนวน 10 ครั้ง เขาก็จะสามารถเชียวชาญในรูปแบบแรกได้ และรูปแบบที่สองต้องทำทั้งหมด 50 ครั้ง ในขณะที่รูปแบบที่สามนั้นต้องใช้ทั้งหมด 1000 ครั้ง!

แค่วันเดียวเหลือเฟือแล้ว!

โจวฉวนจีครุ่นคิดเกี่ยวกับมันและรู้สึกดีใจ แต่เมื่อนึกถึงแม่นางจาวฉวนเขาก็เริ่มรู้สึกแย่อีกครั้ง

เขาไม่รู้ว่าแม่นางจาวฉวนจะเป็นหรือตาย และต่อให้เธอจะยังมีชีวิตอยู่ แต่เขาจะตามหานางเจอท่ามกลางโลกอันแสนกว้างใหญ่นี้ได้อย่างไรกัน

“คุณย่าของข้าไม่อยู่แถวนี้ เข้ามาก่อนเลยค่ะ”

เสียงอันแสนอ่อนโยนของหญิงสาวลอยดังเข้ามาจากนอกกระท่อมไม้ เขาสั่นด้วยความตกใจ จากนั้นหน้าต่างข้อมูลก็หาย

“อย่าบอกนะว่าย่าเจ้าจะเบี้ยวหนี้น่ะ บอกนางซะนะว่านางต้องจ่ายหนี้ภายใน 3 เดือน เข้าใจมั้ย?”

“ถ้านางไม่ยอมจ่ายหนี้ล่ะก็ ข้าจะเอาเจ้าไปขายให้ซ่องราคาถูกในเมืองซะ!”

พอได้ยินเสียงแหลมของผู้หญิงดังเข้ามา โจวฉวนจีก็จินตนาการออกได้เลยถึงหน้าตาแก่ ๆ หงำเหงือกของนาง

เขากลับมานอนลงทันที ตอนนี้เขาทั้งรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับคนที่ช่วยชีวิตเขาไว้ แต่ก็รู้สึกขอบคุณในเวลาเดียวกัน

คงจะเป็นเรื่องน่าเศร้าหากเขาถูกทิ้งไว้ในที่ทุรกันดารและถูกปีศาจจับกิน

เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่ใช่เพียงเผ่าพันธุ์เดียวที่อาศัยอยู่ในดินแดนตะวันออก เผ่าปีศาจเองก็มีอิทธิพลอย่างมากต่อเขตนี้เช่นกัน พวกมันเข้าเเทรกเเซงเข้าไปในเเต่ละพื้นที่ของเผ่ามนุษย์

หลังจากนั้นไม่นาน หญิงสาวก็เข้ามาในกระท่อม

เธอก้มหน้าเช็ดน้ำตาและร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด เห็นได้ชัดว่าเธอตกใจกลัวกับสิ่งที่พึ่งเผชิญมา

เธอเดินไปยังม้านั่งโดยไม่สนใจเขาก่อนจะทรุดตัวลงบนโต๊ะและเริ่มร้องไห้เสียงดัง

โจวฉวนจีแกล้งทำเป็นหลับ คอยฟังเธอร้องไห้และได้แต่คิดสงสารเธอ เขาพลิกตัวกลับมาก่อนจะมองไปทางเธอและพูดอย่างดูดีว่า “พี่สาว ข้าหิวน้ำ”