ตอนที่ 24 : ดาบหินกลายทอง

หลังจากที่กั๋วไป่หลี่ได้จากไป โจวฉวนจีและเจียงฉือน้อยก็เริ่มเข้าสู่ชีวิตใหม่ที่สะดวกสบายมากยิ่งขึ้น

โจวฉวนจีเอาดาบมังกรสีชาด ดาบคลื่นเหมันต์ ดาบชโลมโลหิต ดาบพยัคฆ์คำราม ดาบผ่าวายุ และดาบเด็ดสุกรออกมาเพื่อฝึกใช้งานพร้อมกัน

เขาอยากจะควบคุมดาบ 6 เล่มพร้อมกันให้ได้ยังไงล่ะ!

ไม่ใช่แค่นั้น แต่เขาก็ยังคงต้องฝึกอาคมกายทองคำ และปราณภายในด้วยเช่นกัน

ทุกวันนี้ตารางชีวิตประจำวันของเขาแน่นมาก เลยไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด

ส่วนเจียงฉือน้อยค่อนข้างที่จะมีพรสวรรค์ในวิชาวสันตเหมันต์มาก เธอสามารถร่ายคาถาได้ทุกประเภทซึ่งงดงามอย่างเหลือเชื่อ จนในบางครั้งโจวฉวนจีก็แอบอิจฉาความสามารถของเธอ

มีเพียงวิหคมังกรทั้ง 2 ที่ไม่มีอะไรทำ เพราะงั้นโจวฉวนจีเลยออกแบบการฝึกให้พวกมันด้วย

ในฐานะปีศาจ พวกมันจำเป็นต้องมีร่างกายที่แข็งแกร่ง

โจวฉวนจีจำภาพที่น่าสะพรึงกลัวของวิหคมังกรโตเต็มวัยตัวนั้นที่ถูกโจมตีจากทุกทิศทางได้ ฉะนั้นโจวฉวนจีเลยฝึกให้พวกมันสู้กันเองทุกวัน ทำไมน่ะหรอ?

ก็เพื่อให้พวกมันป้องกันตัวได้ยังไงล่ะ!

แล้วทำไมถึงไม่ให้สู้กับต้นไม้เอาน่ะหรอ?

นั่นก็เพราะ ตั้งแต่ที่พวกมันสูงเกือบ 2 หลา และปีกยังกว้างถึง 7 หลาแล้ว ต้นไม้ส่วนใหญ่ในป่าเลยสู้พลังของพวกมันไม่ได้น่ะสิ

และเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ครึ่งปีต่อมา

โจวฉวนจีก็ขึ้นสู่ระดับสร้างรากฐานขั้นที่ 2 ได้สำเร็จ

“จากการวิเคราะห์พบว่าท่านเจ้าของดาบมีอายุครบ 7 ปีแล้ว ระบบกาชาเริ่มทำงาน!”

“ติ๊ง! ยินดีด้วย ท่านเจ้าของดาบได้รับ [ระดับเงิน] ดาบหินกลายทอง และหินวิญญาณระดับสาม จำนวน 10000 ชิ้น”

หินวิญญาณระดับสาม 10000 ชิ้นงั้นหรอ!

เยี่ยมไปเลย!

นี่ข้ากลายเป็นคนรวยเพียงชั่วข้ามคืนงั้นหรอเนี่ย?

อดรีนาลีนพุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของโจวฉวนจี และเขาก็กระโดดขึ้นจากพื้น

ในตอนนี้ เขานอนอยู่บนไหล่เขา และด้านล่างของเขาเป็นพื้นที่ที่เต็มไปด้วยภูเขาที่ทอดยาวราวกับคลื่นทะเล โดยมีป่าขนาบสองด้าน และมีเทือกเขาอยู่ข้างหลังพวกเขา มันช่างเป็นวิวทิวทัศน์ที่น่าพอใจจริง ๆ

ส่วนเจียงฉือน้อยก็กำลังล่ากระต่ายกับอาใหญ่และน้องสอง

หินวิญญาณระดับสาม จำนวน 10000 ชิ้นมันเยอะมาก ๆ แล้วยิ่งถ้ารวมกับสมบัติของนายหญิง 7 ราตรีด้วยแล้ว ก็พูดได้เลยว่าโจวฉวนจีได้กลายเป็นเศรษฐีไปแล้ว

ถึงแม้เขาจะใช้หินวิญญาณในการฝึกวรยุทธ์ทุกวัน แต่มันก็ยังมากพอจนใช้ได้ไปอีกหลายทศวรรษเลยทีเดียว

โจวฉวนจีรู้สึกมีความสุข เขารีบเอาดาบหินกลายทองออกมาทันที และข้อความ 3 บรรทัดก็ปรากฎขึ้นต่อหน้าเขา

ชื่อดาบ : ดาบหินกลายทอง

ระดับ : เงิน

คำอธิบาย : ทำมาจากหินกลายทองซึ่งมีความแข็งเอามาก ๆ วัตถุที่ถูกตัดด้วยใบดาบนี้อาจได้รับผลให้กลายเป็นหินได้ แต่เจ้าของดาบจะไม่ได้รับผลแต่อย่างใด

…

เอออ๋?

กลายเป็นหินงั้นหรอ?

ฟังดูเจ๋งดีนะ

โจวฉวนจีถือดาบหินกลายทองขึ้นมาก่อนจะเหวี่ยงมันลงไปที่พื้นหญ้า ใบมีดที่เชื่อเฉือนและตัดเศษหญ้าออกมา จู่ ๆ หญ้าส่วนที่เหลือก็กลายเป็นหินสีทอง มองเพียงแวบแรก มันดูเหมือนกับทองคำมาก

สุดยอดไปเลย!

โจวฉวนจีไม่ได้เดินจากไปทันที เเต่เขาเฝ้าสังเกตพุ่มหญ้านั้น

เขาอยากจะรู้ว่าผลของการกลายเป็นหินจะอยู่ได้นานเท่าไหร่

“ผลของการกลายเป็นหินจะอยู่ราว ๆ ครึ่งถึง 1 ชั่วโมง”

เสียงของจิตวิญญาณแห่งดาบดังขึ้นทันที ราวกับมันทนไม่ได้ที่จะต้องมาเห็นโจวฉวนจีเฝ้ารอผล

โจวฉวนจีดูท่าทางพอใจ

ในตอนที่ต้องเผชิญอันตรายถึงชีวิต ดาบหินกลายทองอาจจะช่วยชีวิตเขาได้!

เขาเริ่มใช้วิชาดาบกระเรียนขาวพร้อมกับดาบหินกลายทองทันที ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวราวกับนกกระเรียน ทั้งว่องไวและสง่างาม ณ บนไหล่เขานั้น เขาช่างดูราวกับเทพตกสวรรค์ เสียงดาบที่ตัดผ่านอากาศดังก้องไปทั่วอย่างไม่หยุดหย่อน

เขาเริ่มชินกับดาบหินกลายทองหลังจากที่ใช้พร้อมกับวิชาดาบกระเรียนขาวไปเพียง 10 ครั้ง

เมื่อเทียบกับดาบในตำนานเล่มอื่น ดาบหินกลายทองดูจะหนักกว่านิดหน่อย แต่โชคดีที่เขาแข็งแรงพอที่จะเหวี่ยงมันได้อย่างง่ายดาย

โจวฉวนจีหยุดฝึก ก่อนจะเก็บดาบเข้าช่องเก็บของ

“เฮ้ เจ้าหนูน้อย เจ้ากำลังฝึกวิชาดาบอะไรอยู่น่ะ?”

เสียงที่ฟังดูหยิ่งยโสเล็กน้อยทำให้โจวฉวนจีตกใจ เขาเลยหันไปมอง ก่อนจะเห็นชายสวมชุดสีดำยืนอยู่ที่ชายป่าเชิงเขา

เขามีใบหน้าที่หล่อเหลา ผมสีดำตรงปล่อยยาวพาดบ่า ที่เอวของเขาคาดดาบที่ฝังด้วยอัญมณีเอาไว้ และปล่อยมือตามธรรมชาติ เพียงแค่ยืนอยู่ตรงนั้น ออร่าที่ดูสง่าผ่าเผยของเขาก็แสดงออกมาจาง ๆ แล้ว

โจวฉวนจีหันไปมองเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้นว่า “เจ้ามองดูอยู่มานานแค่ไหนแล้ว?”

ชายในชุดสีดำถอนหายใจอย่างเย็นชา “ก็ไม่นานหรอก แค่เห็นเจ้าใช้วิชานั้นอยู่ 3 ครั้งเท่านั้นเอง”

ภายในน้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยการเยาะเย้ย และโจวฉวนจีก็รู้สึกได้

ความหมายก็คือ เจ้าเด็กตัวน้อย ข้าเฝ้ามองเจ้าแสดงวิชาถึง 3 ครั้ง โดยที่เจ้าไม่ทันสังเกตข้าเลยยังไงล่ะ

โจวฉวนจีไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่รู้สึกโล่งใจแทน

โชคดีที่ชายในชุดสีดำคนนี้ไม่ได้รู้เรื่องโง่ ๆ ที่เขาเผลอทำไปก่อนหน้านี้เลย

“เฮ้ย ข้ากำลังถามเจ้าอยู่นะ ไอวิชาดาบของเจ้าน่ะคืออะไร?”

ชายในชุดสีดำเริ่มถามขึ้นอีกครั้ง เขาขมวดคิ้ว และดูจะหงุดหงิดอยู่

โจวฉวนจีรู้สึกได้ว่า อีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย แต่ยังไงซะ เขาก็ยังมีอาคมซ่อนปราณที่ใช้อยู่ตลอดเวลา เพื่อปกปิดลักษณะของปราณเฉพาะตัวไว้อยู่ ด้วยเหตุนี้ เขาเลยไม่ได้เผยระดับวรยุทธ์ที่แท้จริงของเขาออกมา ซึ่งนั่นอาจทำให้ศัตรูสับสนได้

“วิชาดาบกระเรียนขาว”

โจวฉวนจีตอบ ยังไงเขาก็ไม่ได้เอาวิชานี้มาจากใครอยู่แล้ว และเขาก็ไม่เชื่อว่าจะมีคนอื่นที่มีระบบยอดดาบในตำนานด้วยเหมือนกัน

“โฮ่? ถ้างั้นช่วยมาประลองกับข้าซักหน่อยเป็นไง? ไม่ต้องห่วง ข้าจะไม่ใช้ปราณกระบี่หรอก เเถมข้าจะไม่ใช้ดาบของข้าด้วย ข้าจะใช้เเค่ฝักดาบของข้าอย่างเดียว”

ชายในชุดสีดำเดินขึ้นมาบนภูเขา และคำพูดของเขาทำให้โจวฉวนจีต้องเบิกตาโพล่ง

โจวฉวนจีพูดขึ้นอย่างโกรธเกรี้ยว “ข้าอายุแค่ 7 ขวบเองนะ นี่เจ้าอยากรังแกเด็กเล็กรึไง?”

ชายในชุดสีดำดูจะไม่ใช่พวกอธรรม ไม่งั้นเขาก็คงโจมตีใส่โจวฉวนจีไปแล้ว เพราะงั้นเป็นไปได้ว่าเขาอาจจะแค่ตื่นเต้นร้อนวิชาของเขาเอง

ชายคนนั้นเม้มริมฝีปาก ก่อนจะพูดว่า “นี่เจ้ารู้มั้ยว่าข้าคือใคร? ข้าคือ เสี่ยวจิงหง เลยนะ ถ้าเจ้าลองไปถามคนอื่นดู เจ้าจะรู้ว่าข้าแข็งแกร่งขนาดไหน อีกอย่าง ข้าน่ะซื่อสัตย์สุจริตมาทั้งชีวิต ฉะนั้นข้าจะไม่ทำร้ายเจ้าอย่างแน่นอน และถ้าเจ้าช่วยมาเป็นคู่ซ้อมกับข้าแล้วละก็ ข้าจะสอนวิชาดาบคืนให้เจ้าด้วย พรสวรรค์อย่างเจ้าเนี่ย ถ้าบรรลุวิชานี้ได้ ข้ามั่นใจว่าเจ้าจะต้องได้ขึ้นอันดับในตารางจัดอันดับยอดฝีมือในมหาจักรวรรดิโจวอย่างแน่นอน”

โจวฉวนจีรู้สึกตะลึง ไอหมอนี่มันจะขี้โม้ไปไหนเนี่ย!

เขารู้เกี่ยวกับตารางจัดอันดับยอดฝีมือในมหาจักรวรรดิโจว แต่เยี่ยเฟยฟานที่อยู่ระดับบัวภายใน ยังอันดับแค่ 92 เอง

นั่นหมายความว่า เสี่ยวจิงหงจะต้องมั่นใจว่าโจวฉวนจีจะขึ้นไปถึงระดับบรรลุญาณ หรือสูงกว่านั้นได้งั้นสิ?

แต่ก็นะ เด็กอายุ 7 ขวบที่บรรลุในวิชาดาบได้แล้วก็ต้องเป็นถึงอัจฉริยะอยู่แล้วแหละ

โจวฉวนจีเลิกคิ้วและถามขึ้น “แล้วถ้าข้าเอาชนะเจ้าได้ล่ะ? เจ้าจะโกรธแล้วหันมาทำร้ายข้ารึเปล่า?”

เสี่ยวจิงหงส่ายหัว ขณะที่เดินไปและพูดว่า “ข้าไม่มีทางแพ้หรอกนะ”

ในบรรดาจอมกระบี่ที่มีระดับวรยุทธ์เท่ากันแล้ว เขาไม่เคยพ่ายแพ้เลยสักครั้ง

ยิ่งไม่ต้องคิดเลย เมื่ออีกฝ่ายของเขาเป็นแค่เด็ก 7 ขวบเท่านั้น

เขาเป็นพวกที่หลงใหลในดาบมาก เขาจะรู้สึกสนใจวิชาดาบใด ๆ ก็ตามที่เขาไม่เคยรู้จักมาก่อน

เขาเคยแม้กระทั่งลองสู้กับชายแก่ธรรมดา ๆ เลยด้วยซ้ำ

“แล้วถ้าเจ้าแพ้ขึ้นมาล่ะ?”

โจวฉวนจีมองลงไปที่เขาและถาม สายตาของเขาเต็มไปด้วยความจริงจัง ซึ่งนั่นทำให้เสี่ยวจิงหงถึงกับขำออกมา

มันแน่อยู่แล้วที่ ผู้ขลาดเขลามักจะไร้ซึ่งความกลัวน่ะ

“ถ้าเจ้าล้มข้าได้ งั้นให้ข้ากลายเป็นศิษย์เจ้ามั้ยล่ะ?”

เสี่ยวจิงหงหยุดอยู่เบื้องหน้าโจวฉวนจี ก่อนจะก้มมองไปยังเขา

โจวฉวนจีอายุเพียง 7 ขวบ เขาเลยสูงแค่เอวของเสี่ยวจิงหงเท่านั้น

เมื่อได้ยินแบบนั้น โจวฉวนจีจึงเก็บดาบหินกลายทองเข้าไป และเอาดาบผ่าวายุออกมาแทน

เขาใช้กระเป๋าเก็บของที่คาดอยู่ที่เอว เพื่อทำให้คู่ต่อสู้สับสน

ดาบผ่าวายุนั้นมีระดับที่ต่ำกว่าดาบหินกลายทอง แต่ก็ดูไม่เหมือนดาบธรรมดา

โจวฉวนจีไม่อยากเผยความสามารถที่ทำให้กลายเป็นหินของดาบหินกลายทอง เพื่อเลี่ยงไม่ให้เสี่ยวจิงหงเกิดรู้สึกโลภและอยากได้มัน

“เล่มที่อ่อนกว่างั้นหรอ?”

เสี่ยวจิงหงหัวเราะพลางส่ายหัว เด็กคนนี้มีลักษณะสมเป็นจอมกระบี่จริง ๆ

เขาใช้ฝักดาบ โจวฉวนจีเลยเลือกดาบที่มีระดับต่ำกว่าคืน ใช่เลย ไอเด็กนี่มันจะต้องมีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน

ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นน้อยกว่าหนึ่งหลา และในระยะห่างเท่านี้ เสี่ยวจิงหงก็มีเป็นพันวิธีที่จะสังหารโจวฉวนจีได้

“เริ่มก่อนเลย”

เสี่ยวจิงหงตัดบทสนทนา และสั่งขึ้นมาทันที

โจวฉวนจีถอนหายใจ มีตั้งหลายอย่างให้เลือก แต่เขาดันเลือกสู้ด้วยวิชาดาบเนี่ยนะ นี่เขาอยากโดนดีรึไง?

เสี่ยวจิงหงคิดว่าโจวฉวนจีรู้สึกกลัว เขาเลยพูดปลอบขึ้นว่า “ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าจะไม่ใช้พลังที่มากกว่าเจ้าอย่างแน่นอน”

หุบปากไปเลย!

เตรียมตัวให้ดีเหอะ!

โจวฉวนจียกดาบขึ้นและแทงไปที่คางของเสี่ยวจิงหง โดยไร้ซึ่งแรงต้านลม ดาบผ่าวายุนั้นรวดเร็วสุด ๆ

ม่านตาของเสี่ยวจิงหงหดตัวลงกระทันหัน แล้วสบถกับตัวเอง

ดาบของเขาเร็วโคตร!

ไอเด็ก 7 ขวบนี่มันจะเกินคนไปแล้วนะ!